Μεγαλυνάρια Ιαμβικού Κανόνος Θεοφανείων (και Τιμιωτέρα την Κυριακή μετά τα Φώτα)

tsak77

Χρῆστος Τσακίρογλου
Έχει προβληματίσει κατά καιρούς το θέμα του τρόπου με τον οποίο πρέπει να ψάλλονται τα μεγαλυνάρια της Θ' Ωδής του Ιαμβικού Κανόνα των Θεοφανείων "Ω των υπερ νουν". Αν πρέπει να ψάλλονται σε Β΄ήχο με σκληρό χρώμα (μέλος που δεν ανήκει στον Ιαμβικό κανόνα) ή σε πλ. του Β΄ σε μαλακό χρώμα. Κάποιος φίλος και συνάδελφος βρήκε στο Ειρμολόγιο του Πέτρου Πελοποννησίου - Πέτρου Βυζαντίου αυτό.

View attachment sel 284.png

Το θέμα είναι όμως, ότι κάνοντας ένα μικρό ξεφύλλισμα στο ίδιο βιβλίο, βρήκα και αυτό.

View attachment sel 54-55.jpg

Το πρώτο παράδειγμα βέβαια, είναι από Καταβασίες που ψάλλονται αντί του Άξιον Εστί με εξήγηση και καλλωπισμό του Χουρμουζίου Χαρτοφύλακος όπως αναφέρει μερικές σελίδες πριν, ενώ το δεύτερο, είναι ο Ειρμός της Ενάτης Ωδής, όπως τον έχει καταγράψει ο Πέτρος ο Πελοποννήσιος στις Καταβασίες της συγκεκριμένης εορτής. Τι τελικά προστάζει η παράδοση να ψάλλουμε, το πρώτο παράδειγμα που στέκει μεν και μουσικά και αισθητικά ή να ακολουθήσουμε το δεύτερο παράδειγμα (με το πρέποντα μεγαλυνάριο εννοείται) ως πιστότερη καταγραφή της παράδοσης;

Αξίζει να σημειώσουμε εδώ, ότι στους καλωπισμούς αυτούς του Χουρμουζίου Χαρτοφύλακος και συγκεκριμένα στον Ειρμό της Θ' Ωδής της Πεντηκοστής "Μη της φθοράς", υπάρχει και σε Βαρύ εκ του Γα, αλλά και εκ του Ζω, κάτι που προσωπικά με προβληματίζει ακόμη περισσότερο στο πως αντιμετώπιζε ο μακαριστός διδάσκαλος την κατά παράδοση ψαλμώδηση όλων αυτών... Μήπως φταίει το γεγονός, ότι την εποχή εκείνη έκαναν τις πρώτες τους εμφανίσεις τα μελοποιημένα λειτουργικά, οπότε οι επιλογές αυξήθηκαν για να "δένει" ο ήχος των λειτουργικών με τους Ειρμούς; Το ερώτημα δεν είναι ρητορικό...
 

V_Zacharis

Παλαιό Μέλος
Τι τελικά προστάζει η παράδοση να ψάλλουμε, το πρώτο παράδειγμα που στέκει μεν και μουσικά και αισθητικά ή να ακολουθήσουμε το δεύτερο παράδειγμα (με το πρέποντα μεγαλυνάριο εννοείται) ως πιστότερη καταγραφή της παράδοσης;
Το είχαμε ξανασυζητήσει αυτό. Δεν ξέρω αν το είχες δει.
 

tsak77

Χρῆστος Τσακίρογλου
Ευχαριστώ Βασίλη, δεν το είχα προσέξει :eek:
 

Firfiris

Κωστόπουλος Ευθύμιος
1. Ειρμολόγιον Πέτρου Λαμπαδαρίου: ο Πέτρος αφήνει τις μαρτυρίες του σκληρού χρωματικού γένους και την ανάλογη κίνηση του μέλους.

2. Ειρμολόγιον Πέτρου Λαμπαδαρίου: ο ίδιος όμως στο "Αινούμεν, ευλογούμεν" πριν την Η΄ωδή αφήνει τις μαρτυρίες του μαλακού χρωματικού γένους και ανάλογη βέβαια κίνηση του μέλους

3. Καταβασία αντί Άξιον Εστίν Χουρμουζίου χαρτοφύλακος: αφήνει τις μαρτυρίες του μαλακού χρωμ. γένους και ανάλογη κίνηση.

4. Καταβασία αντί Άξιον Εστίν Νικολάου Σμύρνης: μαρτυρίες σκληρού χρώματος και ανάλογη κίνηση.

Και αυτά τα ολίγα.
 

panosdohi

Παναγιώτης Παρασκευόπουλος
Η Ελ.Βυ.Χ στο Β΄ Πανελλήνιο Συνέδριο Ψαλλτικής Τέχνης του ΙΒΜ και οι Βατοπαιδινοί ψάλλουν αυτόν τον κανόνα με τα μεγαλυνάρια εκ του ΠΑ. Υπ΄όψιν ότι και οι δύο χοροί χρησιμοποιούν κυρίως κλασικά κομμάτια και όχι νεωτεριστικά. Παρακάτω επισυνάπτω τις δύο ηχογραφίσεις.
 

Attachments

  • 07 Θ΄ ωδή Θεοφανείων Ελ.Βυ.Χ .wma
    4.3 MB · Views: 138
  • 06 Θ΄ ωδή Ήχος β Βατοπαιδινοί .wma
    4.5 MB · Views: 113

dimskrekas

Δημήτρης Σκρέκας
Η Ελ.Βυ.Χ στο Β΄ Πανελλήνιο Συνέδριο Ψαλλτικής Τέχνης του ΙΒΜ και οι Βατοπαιδινοί ψάλλουν αυτόν τον κανόνα με τα μεγαλυνάρια εκ του ΠΑ. Υπ΄όψιν ότι και οι δύο χοροί χρησιμοποιούν κυρίως κλασικά κομμάτια και όχι νεωτεριστικά. Παρακάτω επισυνάπτω τις δύο ηχογραφίσεις.

Τί ακριβώς εννοείτε με τον όρο κομμάτια νεωτεριστικά;

Δ.
 

panosdohi

Παναγιώτης Παρασκευόπουλος
Τί ακριβώς εννοείτε με τον όρο κομμάτια νεωτεριστικά;

Δ.

Αναφέρομαι σε μέλη μελοποιημένα από σύχρονους ιεροψάλτες τα οποία συχνα απκλείνουν (λίγο ή πολυ) από τη γραμμή που ακολουθούσαν οι μεγάλοι Δασκαλοι των προηγούμενων αιώνων. Η άποψη αυτή σαφώς και δεν είναι δική μου, απλά εγώ υποστηρίζω ότι καλό θα ήταν να προτιμούμε κλασικά μέλη.

Υ.Γ. Αυτά τα γράφω φιλικά επειδή ρωτήθηκα και χωρίς να θέλω να θίξω ή να επηρεάσω κανέναν.
 

dimitris

Παλαιό Μέλος
Σύντομα του πλ β.
Παραθέτω κομμάτι της χορωδίας του κ. Παϊβανά για να διαπιστώσετε την διαφορά.
Οταν σε 4χορδο πλ β θέτουμε ημιτόνιο τότε έχουμε έναν κατά προσέγγιση ήχο... β.
Ετσι κι εγώ άνοιξα τα βιβλία για να δω αν ο κανόνας είναι σε β ήχο ή πλ β γιατί το άκουσμα των 2 ανωτέρω χορωδιών δίνει κάτι σαν β' ήχο ή κάτι σαν ευρωπαϊκό.
 

Attachments

  • met8 imwn o 8eos.mp3
    2.8 MB · Views: 63

tsak77

Χρῆστος Τσακίρογλου
Η Ελ.Βυ.Χ στο Β΄ Πανελλήνιο Συνέδριο Ψαλλτικής Τέχνης του ΙΒΜ και οι Βατοπαιδινοί ψάλλουν αυτόν τον κανόνα με τα μεγαλυνάρια εκ του ΠΑ.

Και γω προσωπικά έτσι τα διδάχθηκα απ' τον δάσκαλό μου και έτσι τα λέω, αλλά εξακολουθεί να με "μπερδεύει" αισθητικά (και όχι μόνο) όλο αυτό. Δηλαδή, την ημέρα της εορτής, όταν ψάλλουμε τον κανόνα Α΄ και Γ΄ Ωδή, όπου πρέπει στο τέλος εκάστης, να πούμε στα δύο τελευταία τροπάρια του δεύτερου (Ιαμβικού Κανόνα) Δόξα Και νυν πως τα λέμε, εκ του Πα; Με ποια λογική τότε προβλέπεται τα Μεγαλυνάρια τα οποία μπορεί να είναι νεώτερες προσθήκες, εντούτοις όμως, αποτελούν πρόλογους των τροπαρίων να δανείζονται το μέλος του πρώτου Κανόνα; Αυτά που αναφέρονται στην συζήτηση που ο αγαπητός Βασίλης μας παραπέμπει, δεν απαντούν στον προβληματισμό μου και απ' ότι φαίνεται, δεν είμαι ο μόνος.

Αυτό που κατάλαβα από την παλαιότερη συζήτηση, είναι ότι οι παλαιοί είχαν μία άλλη αντίληψη του χρώματος γενικότερα, η οποία ίσως (υπόθεση) δεν μεταγράφηκε πλήρως, οπότε εδώ δεν έχουμε μόνο ένα θέμα ελλειπούς μεταφοράς στη νέα γραφή, αλλά και μεταφορά προφορικής παράδοσης μιας άλλης λογικής ακατανόητη για τους πολλούς σημερινούς τουλάχιστον.

Φυσικά, κατανοώ απόλυτα το ότι έτσι έχει η παράδοση και ένας από τους ρόλους μας στο αναλόγιο και αυτή η κλειδοκρατορεία, γιαυτό και ότι εκ προφορικής παραδόσεως ισχύει πράττω, όμως θα βοηθούσε πιστεύω ακόμη περισσότερο, το να γνωρίζαμε για ποιο λόγο και με ποια λογική επικράτησαν τέτοιου είδους παραδόσεις.
 

V_Zacharis

Παλαιό Μέλος
Και γω προσωπικά έτσι τα διδάχθηκα απ' τον δάσκαλό μου και έτσι τα λέω, αλλά εξακολουθεί να με "μπερδεύει" αισθητικά (και όχι μόνο) όλο αυτό. Δηλαδή, την ημέρα της εορτής, όταν ψάλλουμε τον κανόνα Α΄ και Γ΄ Ωδή, όπου πρέπει στο τέλος εκάστης, να πούμε στα δύο τελευταία τροπάρια του δεύτερου (Ιαμβικού Κανόνα) Δόξα Και νυν πως τα λέμε, εκ του Πα; Με ποια λογική τότε προβλέπεται τα Μεγαλυνάρια τα οποία μπορεί να είναι νεώτερες προσθήκες, εντούτοις όμως, αποτελούν πρόλογους των τροπαρίων να δανείζονται το μέλος του πρώτου Κανόνα; Αυτά που αναφέρονται στην συζήτηση που ο αγαπητός Βασίλης μας παραπέμπει, δεν απαντούν στον προβληματισμό μου και απ' ότι φαίνεται, δεν είμαι ο μόνος.
Ακριβώς. Αλλά...
Αυτό που κατάλαβα από την παλαιότερη συζήτηση, είναι ότι οι παλαιοί είχαν μία άλλη αντίληψη του χρώματος γενικότερα, η οποία ίσως (υπόθεση) δεν μεταγράφηκε πλήρως, οπότε εδώ δεν έχουμε μόνο ένα θέμα ελλειπούς μεταφοράς στη νέα γραφή, αλλά και μεταφορά προφορικής παράδοσης μιας άλλης λογικής ακατανόητη για τους πολλούς σημερινούς τουλάχιστον.
Δεν κατάλαβα τι ακριβώς εννοείς. Ποια ήταν αυτή η άλλη αντίληψη;
Φυσικά, κατανοώ απόλυτα το ότι έτσι έχει η παράδοση και ένας από τους ρόλους μας στο αναλόγιο και αυτή η κλειδοκρατορεία, γιαυτό και ότι εκ προφορικής παραδόσεως ισχύει πράττω, όμως θα βοηθούσε πιστεύω ακόμη περισσότερο, το να γνωρίζαμε για ποιο λόγο και με ποια λογική επικράτησαν τέτοιου είδους παραδόσεις.
Το σίγουρο είναι ότι αφού καταγράφηκαν έτσι στην εξήγηση, έτσι θα ψαλλόντουσαν τότε. Το γιατί μας διαφεύγει...
 

tsak77

Χρῆστος Τσακίρογλου
Δεν κατάλαβα τι ακριβώς εννοείς. Ποια ήταν αυτή η άλλη αντίληψη;

Εννοώ το ποια μέλη ψάλλωνταν με σκληρό και ποια με μαλακό χρώμα τελικά και κατά πόσο μοιάζει το χρώμα των τότε με το σήμερα καθώς και το πως το έκαναν φανερό με τις αρκτικές μαρτυρίες. Από αυτό το μήνυμα του κ. Κωνσταντίνου κατάλαβα (από τα δείγματα της παλαιάς) ότι όλα ψάλλονταν με μαλακό χρώμα :confused: απ' ότι φαίνεται και από τις αρκτικές μαρτυρίες, αλλά και από μαρτυρίες σε εντελής καταλήξεις και των δύο Ειρμών, όπου σαν απόδειξη του τότε, με έστειλε εντελώς στο διάστημα :eek: βάση της δικής μου μουσικής μόρφωσης που περιορίζεται (αυστηρά...) στα της νέας μεθόδου.

Όσον αφορά στο μήνυμά σου, ούτε και γω απορρίπτω, τουναντίον, θεωρώ και αρκετά τολμηρό το να το κατονομάσω καν "λάθος" (αν και καταλαβαίνω με ποια έννοια αναφέρεις τη λέξη, εξ ου και τα εισαγωγικά) απλά προβληματίζομαι. Από τη στιγμή όμως, όπου επιλέγω να το ψάλλω έτσι όπως έχει παραδοθεί, σημαίνει ότι παρόλο που κάτι δεν μου κάθεται καλά, το δέχομαι ως έχει, μέχρι νεωτέρας :wink:. Πιστεύω ότι άνθρωποι όπως ο κ. Κωνσταντίνου μπορούν να διελευκάνουν την υπόθεση, εφόσον βέβαια η αναδρομή στο παρελθόν δεν δημιουργεί ακόμη περισσότερα ερωτηματικά παρά απαντήσεις...
 
Last edited:

π. Μάξιμος

Γενικός Συντονιστής
Σήμερα (δηλαδή χθές, Κυριακή μετά τά Φῶτα) μπορούσαμε νά ψάλλουμε τήν Τιμιωτέρα ὅπως τήν ψάλλουμε ὅταν ἔχουμε Καταβασίες Ὡς ἐν ἡπείρῳ πεζεύσας ὁ Ἰσραήλ; Θά ταίριαζε;

Καί μέ τήν εὐκαιρία, στίς Καταβασίες Βυθοῦ ἀνεκάλυψε πυθμένα ἔχουμε εἱρμό θ΄ ᾠδῆς Ἀπορεῖ πᾶσα γλῶσσα.
Ἀλλά καί στίς Καταβασίες Ὡς ἐν ἡπείρῳ πεζεύσας ὁ Ἰσραήλ τό Σάββατο πρό τῆς Πεντηκοστῆς πάλι ἔχουμε εἱρμό θ΄ ᾠδῆς Ἀπορεῖ πᾶσα γλῶσσα.
Αὐτό τό Ἀπορεῖ πᾶσα γλῶσσα σέ τί ἦχο εἶναι τελικά; Τό ἔχετε ψάξει;


 

tsak77

Χρῆστος Τσακίρογλου
π. Μάξιμος;24981 said:
Σήμερα (δηλαδή χθές, Κυριακή μετά τά Φῶτα) μπορούσαμε νά ψάλλουμε τήν Τιμιωτέρα ὅπως τήν ψάλλουμε ὅταν ἔχουμε Καταβασίες Ὡς ἐν ἡπείρῳ πεζεύσας ὁ Ἰσραήλ;

Η προσωπική μου επιλογή ήταν ακριβώς αυτή. Τιμιωτέρα σε πλ. του Β΄ με μαλακό χρώμα, ένα αναγκαίο "διάλλειμα" με το μεγαλυνάριο σε σκληρό (το γιατί έπρεπε σώνει και καλά να δανειστεί το σκληρό χρώμα από τον πρώτο Κανόνα, παραμένει μυστήριο) και επιστροφή στο μέλος του Ειρμού με μαλακό. Για αυτό πήρα υπόψη μου ότι, η Τιμιωτέρα (κατά το Τυπικό) ψάλλεται στον ήχο του Ειρμού της Θ' Ωδής. Από τη στιγμή δε, όπου το Μεγαλυνάριο είναι νεωτερισμός (ως προς την τάξη που προβλέπει την ψαλμώδηση του Ειρμού), γιατί να "επισκιάσει" ηχητικά τον Ειρμό; Αυτή πάλι, ήταν προσωπική μου επιλογή, δεν ρώτησα τον δάσκαλό μου για την ισχύουσα προφορική παράδοση τη συγκεκριμένη ημέρα, αλλά θα το κάνω μία των ημερών. Σίγουρα, μπορεί να αιτιολογήσει ο καθένας μία διαφορετική του επιλογή με επιχειρήματα που "βαραίνουν" το ίδιο με τα δικά μου, όμως δεν θα είχα τέτοιου είδους διλλήματα εάν τα Ειρμολόγια ήταν πιο ξεκάθαρα...
Θά ταίριαζε;
Στη συγκεκριμένη περίπτωση, έτσι όπως έχει η προφορική παράδοση διδάξει την συμψαλμώδηση των δύο Κανόνων (με τα Μεγαλυνάρια αυτών) δεν ταιριάζει όπως κι αν το κάνει κανείς. Επαναλαμβάνω, τηρώντας την προφορική παράδοση. Εάν κάποιος διαλέξει την οδό του Χουρμουζίου, όπως φαίνεται στο πρώτο μου μήνυμα, μόνο τότε τα πράγματα ξεκαθαρίζουν αισθητικά, εφόσον όλα (Μεγαλυνάριο - Ειρμός) ψάλλωνται σε μαλακό χρώμα οπότε το που θα ψαλλεί η Τιμιωτέρα είναι πλέον σίγουρο. Ο Χουρμούζιος βέβαια, αυτή του την νέα (;) ιδέα, βλέπουμε ότι δεν προσπαθεί να την εντάξει στους Κανόνες, αλλά στη Θ. Λειτουργία αντί του "Άξιον εστί" κάτι που αξίζει την δημιουργία νέου θέματος συζήτησης κατά την γνώμη μου.
Καί μέ τήν εὐκαιρία, στίς Καταβασίες Βυθοῦ ἀνεκάλυψε πυθμένα ἔχουμε εἱρμό θ΄ ᾠδῆς Ἀπορεῖ πᾶσα γλῶσσα.
Ἀλλά καί στίς Καταβασίες Ὡς ἐν ἡπείρῳ πεζεύσας ὁ Ἰσραήλ τό Σάββατο πρό τῆς Πεντηκοστῆς πάλι ἔχουμε εἱρμό θ΄ ᾠδῆς Ἀπορεῖ πᾶσα γλῶσσα.
Αὐτό τό Ἀπορεῖ πᾶσα γλῶσσα σέ τί ἦχο εἶναι τελικά; Τό ἔχετε ψάξει;
Είδα το παράδειγμα που αναφέρετε. Στη νέα γραφή, ο Ειρμός αυτός δεν έχει άλλη μελοποίηση απ' όσο γνωρίζω, όμως τέτοια φαινόμενα συναντώ συχνά στις καθημερινές ακολουθίες, όταν ψάλλουμε Ειρμούς εκ του Μηναίου άνευ Καταβασιών, όπου μάλιστα, υπάρχουν εναλλαγές συχνές ανάμεσα σε Ειρμούς Γ΄ΣΤ΄Η΄και Θ΄ Ωδών όχι μόνο στο χρωματικό, αλλά και στο διατονικό γένος όπως ο πλ. του Δ΄. Ένα επίσης χαρακτηριστικό παράδειγμα, είναι οι Καταβασίες "Σταυρόν χαράξας", όπου υπάρχουν αναλλαγές πλ' του Δ΄ εκ του Νη και κατά τριφωνίαν εκ του Γα σε έναν και μόνο Κανόνα.

Βάση των παραδεδομένων από το πρώτο Ειρμολόγιο αυτά συμβαίνουν, καλώς ή κακώς, δεν εκφέρω γνώμη, απλά υποθέτω ότι κάτι έγινε στις μεταγραφές και πέρασαν και στην προφορική παράδοση.

Την ευχή σας.
 

π. Μάξιμος

Γενικός Συντονιστής
Η προσωπική μου επιλογή ήταν ακριβώς αυτή. Τιμιωτέρα σε πλ. του Β΄ με μαλακό χρώμα, ένα αναγκαίο "διάλλειμα" με το μεγαλυνάριο σε σκληρό (το γιατί έπρεπε σώνει και καλά να δανειστεί το σκληρό χρώμα από τον πρώτο Κανόνα, παραμένει μυστήριο) και επιστροφή στο μέλος του Ειρμού με μαλακό.
Εάν κάποιος διαλέξει την οδό του Χουρμουζίου, όπως φαίνεται στο πρώτο μου μήνυμα, μόνο τότε τα πράγματα ξεκαθαρίζουν αισθητικά, εφόσον όλα (Μεγαλυνάριο - Ειρμός) ψάλλωνται σε μαλακό χρώμα οπότε το που θα ψαλλεί η Τιμιωτέρα είναι πλέον σίγουρο. Ο Χουρμούζιος βέβαια, αυτή του την νέα (;) ιδέα, βλέπουμε ότι δεν προσπαθεί να την εντάξει στους Κανόνες, αλλά στη Θ. Λειτουργία αντί του "Άξιον εστί"
Δέν διαφωνῶ. Ἐγώ μάλιστα θά ἔψελνα μέ μαλακό χρῶμα καί τό μεγαλυνάριο. Ὑπάρχει καταγεγραμμένο.
Ἐκτός ἀπό τόν Χουρμούζιο, πού τόν ἐπικαλεῖται καί ὁ Δ. Καλπακίδης στήν ἄλλη συζήτηση καί τό Αἰνοῦμεν, εὐλογοῦμεν... τοῦ Πέτρου Λαμπαδαρίου ἀπό τόν Εὐθύμη, ἐμεῖς ἀπό μικροί ἔτσι (καλῶς ἤ κακῶς) τό ἀκούσαμε. Ἔτσι τό ἔχει ὁ Ἰω. Σακελλαρίδης στόν Ἁγιοπολίτη, τεῦχος Α΄, Ἐν Ἀθήναις 1903, σελ. 151-153 καί ὁ μαθητής του Σπ. Καψάσκης, Ὑμνωδία..., τόμος Ε΄, Ἑορτολόγιον, σελ.10.
Είδα το παράδειγμα που αναφέρετε. Στη νέα γραφή, ο Ειρμός αυτός δεν έχει άλλη μελοποίηση απ' όσο γνωρίζω, όμως τέτοια φαινόμενα συναντώ συχνά στις καθημερινές ακολουθίες, όταν ψάλλουμε Ειρμούς εκ του Μηναίου άνευ Καταβασιών, όπου μάλιστα, υπάρχουν εναλλαγές συχνές ανάμεσα σε Ειρμούς Γ΄ΣΤ΄Η΄και Θ΄ Ωδών όχι μόνο στο χρωματικό, αλλά και στο διατονικό γένος όπως ο πλ. του Δ΄. Ένα επίσης χαρακτηριστικό παράδειγμα, είναι οι Καταβασίες "Σταυρόν χαράξας", όπου υπάρχουν αναλλαγές πλ' του Δ΄ εκ του Νη και κατά τριφωνίαν εκ του Γα σε έναν και μόνο Κανόνα.
Λησμόνησα νά μνημονεύσω καί τοῦ τριῳδίου κανόνος τῆς Παρασκευῆς τῆς Τυρινῆς, ὅπου ἔχουμε τρεῖς εἱρμούς, ᾠδή ε΄. Ἦχος πλ. β΄. Τῷ θείῳ φέγγει σου., ᾠδή η΄. Νόμων πατρῴων. καί ᾠδή θ΄. Ἀπορεῖ πᾶσα γλῶσσα.
Νομίζω ὅτι, ἄν καί ἀνεπιφύλακτα ὁ εἱρμός Ἀπορεῖ πᾶσα γλῶσσα εἶναι β΄ ἦχος, ἀναγκαστικά ἔχει μελοποιηθεῖ καί σέ πλ. β΄ ἐπειδή ἀπαντᾶται καί ἀλλοῦ. Αὐτό νομίζω ἔχει γίνει στό Νέον Εἱρμολόγιον τοῦ Ἀπ. Παπαχρήστου. Ὁ κ. Κιαμηλίδης μπορεῖ νά μᾶς πεῖ.


 

Π. Δαβίδ

Γενικός συντονιστής
Еγώ χτες έψαλλα την Τιμιωτέρα σε πλ.β΄ ειρμολογικό (είπαμε ξέρω ορολογία Μαργαζιώτη! :D) και το μεγαλυνάριο πριν τον ειρμό ομοίως, δεδομένου ότι έτσι το άκουγα από παιδί. Θυμάμαι μάλιστα ότι κάποια χρονιά το τότε "Ημερολόγιο" ανέφερε τον πλ. β΄ ειρμολογικό για την Τιμιωτέρα της Κυριακής μετά τα Φώτα (Βαλληνδράς γαρ :D) αλλά δεν θυμάμαι το έτος.
 

dimitris

Παλαιό Μέλος
Еγώ χτες έψαλλα την Τιμιωτέρα σε πλ.β΄ ειρμολογικό (είπαμε ξέρω ορολογία Μαργαζιώτη!
Και πολλοί μεγάλοι ψάλτες αυτή την ορολογία χρησιμοποιούσαν και συνεννοούντο μια χαρά. :wink:
 

π. Μάξιμος

Γενικός Συντονιστής
Αὐτό τό Ἀπορεῖ πᾶσα γλῶσσα σέ τί ἦχο εἶναι τελικά; Τό ἔχετε ψάξει;

Νομίζω ὅτι, ἄν καί ἀνεπιφύλακτα ὁ εἱρμός Ἀπορεῖ πᾶσα γλῶσσα εἶναι β΄ ἦχος, ἀναγκαστικά ἔχει μελοποιηθεῖ καί σέ πλ. β΄ ἐπειδή ἀπαντᾶται καί ἀλλοῦ. Αὐτό νομίζω ἔχει γίνει στό Νέον Εἱρμολόγιον τοῦ Ἀπ. Παπαχρήστου.
Τελικά αὐτό τό πρόβλημα ἐξετάσθηκε στό θέμα: ῾Ο εἱρμὸς «Ἀπορεῖ πᾶσα γλῶσσα, εὐφημεῖν πρὸς ἀξίαν...» σὲ πλ. β΄;

 

ΧΑΡΗΣ4

Μέλος
Την Κυριακή μετά τα Φώτα, που η καταβασία είναι ¨Ω των υπέρ νουν", η τιμιωτέρα που προηγείται λέγεται σε ήχο πλ. Β΄ εκ του Πα ή σε δεύτερο εκ του Δι;
 
Last edited by a moderator:

dkalpakidis

Dimitrios Kalpakidis
Την Κυριακή μετά τα Φώτα, που η καταβασία είναι ¨Ω των υπέρ νουν", η τιμιωτέρα που προηγείται λέγεται σε ήχο πλ. Β΄ εκ του Πα ή σε δεύτερο εκ του Δι;

Έχει ξανατεθεί:
http://analogion.com/forum/showthread.php?t=20952
Υ.Γ. Ο β΄ ειρμολογικός χρησιμοποιεί συνήθως το σκληρό χρωματικό γένος, ενώ ο πλ. β΄ ειρμολογικός το μαλακό χρωματικό γένος. Οπότε η ερώτηση είναι καλύτερα έτσι: η τιμιωτέρα που προηγείται λέγεται σε ήχο πλ. Β΄ εκ του Δι ή σε δεύτερο εκ του Πα (= Βου);
 
Last edited by a moderator:

π. Μάξιμος

Γενικός Συντονιστής

Γιά τήν ἑπόμενη Κυριακή μετά τά Φῶτα ἔχετε τήν εὐκαιρία νά δεῖτε μουσικά κατά Στανίτσα καί νά ἀκούσετε ἀπό Στανίτσα, ἀπό ἐδῶ, μέχρι τήν Κυριακή (ἤ νά ἀποθηκεύσετε, μόνον στό προσωπικό σας ἀρχεῖο).
Κατατοπιστικός καί ὁ κ. Κιαμηλίδης.

 
Top