ΠΜΧ
...
Εδώ και καιρό σκέφτομαι περί του πότε κάποιος πρέπει να σταματήσει να ψάλλει. Τις τελευταίες ώρες, με τα τεκταινόμενα στην συμπρωτεύουσα, ξαναβγήκαν όλες οι σκέψεις και οι αντίστοιχοι προβληματισμοί στην επιφάνεια.
Ο ιεροψάλτης πρέπει να πεθαίνει πάνω στο αναλόγιο ως πρώτος; Αν όχι, πότε πρέπει να γίνεται η διαδοχή; Αν πρέπει να υπάρξει διαδοχή, αλλά ο ιεροψάλτης δεν το αντιλαμβάνεται ή δεν το επιθυμεί, τί μπορεί να γίνει;
Θα παραθέσω τρία παραδείγματα, στα οποία, για ευνόητους λόγους, έχω αλλάξει ονόματα, χώρο και χρόνο. Παρακαλώ, εμπιστευτείτε τα γραφόμενά μου, δεν είμαι της φαντασίας μου.
ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ
1) ήμουν στο αναλόγιο φίλου μου. Ξαφνικά, ανεβαίνει ένας ηλικιωμένος ψάλτης, ΤΕΡΑΣΤΙΟΥ φήμης, γνώσεων κλπ κλπ. Όμως, καθώς ο χρόνος δεν χαρίζεται σε κανέναν, η φωνή του είναι εμφανώς καταβεβλημένη. Ο φίλος μου κι εγώ τα χάνουμε και απ' ευθείας κάνουμε άκρη να ανέβει να πρωτοψάλει. Αρνείται, κάθεται παραδίπλα. Ωστόσο, του δίνουμε να πει. Λίγο αργότερα, ανοίγει η πόρτα του ιερού και ο ιερέας μου γνέφει. Πάω μέσα.
- Μην δίνετε σε αυτόν τον γέρο. Ο κόσμος δεν αντέχει.
- Πάτερ μου! Είναι ο Χρήστος! Είναι δυνατόν να μην του δώσουμε να ψάλλει; Είναι από τους κορυφαίους ψάλτες που υπάρχουν. Δεν γίνεται αυτό που λέτε.
- Ναι, αλλά τον κόσμο δεν τον σκέφτεστε, που έχει έρθει να προσευχηθεί; Δεν με νοιάζει, μην του δίνετε να λέει.
ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ
2) Σε καφέ εκτός Αττικής, συζητούσα με έναν από τους νέους ψάλτες, που λογικά θα "αφήσουν εποχή".
- Ρε συ, έλεος πια με τον Κώστα, τί θα γίνει; Είναι φοβερός ψάλτης, τον υπεραγαπω, αλλά πλέον δεν αντέχει, δεν έχει ουσία αυτό που κάνει. Κι ο Σπύρος τα ίδια.
- Πιστέψτε με, επειδή έχω ανέβει στο αναλόγιο του κυρ Σπύρου, κρατείται ακόμα καλά.
- Εντάξει, αυτός πάει στο καλό. Αλλά ο Κώστας έχει διαλυθεί. Γιατί δεν κάνει στην άκρη; Και για τους νεώτερους αλλά και για τον κόσμο.
ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ
3) Φίλος μου αντικατέστησε, πριν πολλά χρόνια, έναν ηλικιωμένο ψάλτη, για μια ημέρα μόνο. Εκ των υστέρων, άτομα της ενορίας μου είπαν ότι ευελπιστούν να είναι μόνιμη η αλλαγή, γιατί, εντάξει, καλός και χρυσός ο παλιός ψάλτης, αλλά η φωνή του δεν αντέχει.
Σημειωτέον, και υφολογικά, και διαστηματικά, και εν γένει μουσικά, ο νέος ψάλτης ήταν (και είναι) πολλά σκαλιά κάτω από τον παλιό.
Υγ. Τον προβληματισμό και τα περιστατικά τα αναφέρω χωρίς καμία διάθεση να θίξω ανθρώπους ή καταστάσεις, πόσο μάλλον τον κ. Ταλιαδώρο, που είναι ένας από τους τελευταίους "μεγάλους".
Υγ.2. αν θεωρείται εμπρηστικό το μήνυμα, ας αποσυρθεί, δεν υπάρχει θέμα. Θα μου άρεσε όμως να ακούσω αντεπιχειρήματα. Πιστέψτε με, πάντως, δεν έχω καμία διάθεση "εμπρησμού".
Υγ.3. ως Αθηναίος, δεν έχω ιδέα από το background της συμπρωτεύουσας...
Ο ιεροψάλτης πρέπει να πεθαίνει πάνω στο αναλόγιο ως πρώτος; Αν όχι, πότε πρέπει να γίνεται η διαδοχή; Αν πρέπει να υπάρξει διαδοχή, αλλά ο ιεροψάλτης δεν το αντιλαμβάνεται ή δεν το επιθυμεί, τί μπορεί να γίνει;
Θα παραθέσω τρία παραδείγματα, στα οποία, για ευνόητους λόγους, έχω αλλάξει ονόματα, χώρο και χρόνο. Παρακαλώ, εμπιστευτείτε τα γραφόμενά μου, δεν είμαι της φαντασίας μου.
ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ
1) ήμουν στο αναλόγιο φίλου μου. Ξαφνικά, ανεβαίνει ένας ηλικιωμένος ψάλτης, ΤΕΡΑΣΤΙΟΥ φήμης, γνώσεων κλπ κλπ. Όμως, καθώς ο χρόνος δεν χαρίζεται σε κανέναν, η φωνή του είναι εμφανώς καταβεβλημένη. Ο φίλος μου κι εγώ τα χάνουμε και απ' ευθείας κάνουμε άκρη να ανέβει να πρωτοψάλει. Αρνείται, κάθεται παραδίπλα. Ωστόσο, του δίνουμε να πει. Λίγο αργότερα, ανοίγει η πόρτα του ιερού και ο ιερέας μου γνέφει. Πάω μέσα.
- Μην δίνετε σε αυτόν τον γέρο. Ο κόσμος δεν αντέχει.
- Πάτερ μου! Είναι ο Χρήστος! Είναι δυνατόν να μην του δώσουμε να ψάλλει; Είναι από τους κορυφαίους ψάλτες που υπάρχουν. Δεν γίνεται αυτό που λέτε.
- Ναι, αλλά τον κόσμο δεν τον σκέφτεστε, που έχει έρθει να προσευχηθεί; Δεν με νοιάζει, μην του δίνετε να λέει.
ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ
2) Σε καφέ εκτός Αττικής, συζητούσα με έναν από τους νέους ψάλτες, που λογικά θα "αφήσουν εποχή".
- Ρε συ, έλεος πια με τον Κώστα, τί θα γίνει; Είναι φοβερός ψάλτης, τον υπεραγαπω, αλλά πλέον δεν αντέχει, δεν έχει ουσία αυτό που κάνει. Κι ο Σπύρος τα ίδια.
- Πιστέψτε με, επειδή έχω ανέβει στο αναλόγιο του κυρ Σπύρου, κρατείται ακόμα καλά.
- Εντάξει, αυτός πάει στο καλό. Αλλά ο Κώστας έχει διαλυθεί. Γιατί δεν κάνει στην άκρη; Και για τους νεώτερους αλλά και για τον κόσμο.
ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ
3) Φίλος μου αντικατέστησε, πριν πολλά χρόνια, έναν ηλικιωμένο ψάλτη, για μια ημέρα μόνο. Εκ των υστέρων, άτομα της ενορίας μου είπαν ότι ευελπιστούν να είναι μόνιμη η αλλαγή, γιατί, εντάξει, καλός και χρυσός ο παλιός ψάλτης, αλλά η φωνή του δεν αντέχει.
Σημειωτέον, και υφολογικά, και διαστηματικά, και εν γένει μουσικά, ο νέος ψάλτης ήταν (και είναι) πολλά σκαλιά κάτω από τον παλιό.
Υγ. Τον προβληματισμό και τα περιστατικά τα αναφέρω χωρίς καμία διάθεση να θίξω ανθρώπους ή καταστάσεις, πόσο μάλλον τον κ. Ταλιαδώρο, που είναι ένας από τους τελευταίους "μεγάλους".
Υγ.2. αν θεωρείται εμπρηστικό το μήνυμα, ας αποσυρθεί, δεν υπάρχει θέμα. Θα μου άρεσε όμως να ακούσω αντεπιχειρήματα. Πιστέψτε με, πάντως, δεν έχω καμία διάθεση "εμπρησμού".
Υγ.3. ως Αθηναίος, δεν έχω ιδέα από το background της συμπρωτεύουσας...
Last edited:
