Εἶναι νά ἀπορεῖ κανείς πῶς παραθεωροῦνται οἱ ὕμνοι τῆς Ἀναλήψεως (προηγούμενοι ἤ ἐπισφραγίζοντες κατά τάξιν), ἀκόμη καί οἱ ὕμνοι τῶν Πατέρων στόν ἑσπερινό διά τήν ἀπόδοσιν (πρβλ. Δίπτυχα Ἐκκλ. Ἑλλ. 21/5/2007, 25/5/2015 & 21/5/2018)!
Πῶς δικαιολογεῖται κανών τῆς Θεοτόκου ἑπόμενος δύο τοῦ ἁγίου;
Ἀφ᾿ ς΄ προβλέπεται Κοντάκιον, Οἶκος καί Συναξἀριον τῆς Κυριακῆς...!
Εὐτυχῶς ἐτέθησαν ὀρθῶς αἱ καταβασίαι.
Εἰς τὴν λειτουργίαν. Ἀντίφωνα τῆς ἀναλήψεως· εἰσοδικὸν «Δεῦτε προσκυνήσωμεν... ὁ ἐν δόξῃ ἀναληφθείς...»· μετὰ τὴν εἴσοδον ἀπολυτίκια «Ἀνελήφθης ἐν δόξῃ», «Θεολογίας ὁ πυρσός» καὶ τοῦ ναοῦ, κοντάκιον «Τὴν ὑπὲρ ἡμῶν πληρώσας».
Εἰς τὸ Ἐξαιρέτως «Ἄξιον ἐστί». Κοινωνικὸν «Εἰς μνημόσυνον»· ἀντὶ τοῦ Εἴδομεν τὸ φῶς τὸ «Ἀνελήφθης ἐν δόξῃ» ἅπαξ· καὶ τὰ λοιπὰ τῆς λειτουργίας.