Συλλαβισμός

Δεν είναι παραδοσιακός. Διάβασε βιβλία του 1800-1900 για να πάρεις σωστές βάσεις.
Η άρτια μουσική κατάρτιση των παλαιών δεν συνεπάγεται αυτόματα και όμοια γραμματική τους κατάρτιση.
Σε πολλά παλαιά μουσικά κείμενα θα συναντήσουμε λανθασμένους συλλαβισμούς.
Η παλαιότητα σε καμία περίπτωση δεν δικαιώνει το σφάλμα ούτε είναι δυνατό να δημιουργήσει οποιουδήποτε είδους παράδοση!

Η Θεοτόκος δεν είναι -ραγία ούτε -ναγία ούτε -νάμωμος! είναι αγία και άμωμος με τα επιτατικά υπέρ και παν.

Εξάλλου παγκοσμίως ο συλλαβισμός κάτω από μουσικό κείμενο γίνεται πάντοτε σύμφωνα με τους γραμματικούς κανόνες της γλώσσας του υπογραφόμενου ποιητικού κειμένου ανεξάρτητα από το πώς θα ψαλεί.
Είναι η γραμματική κατάρτιση του ψάλτη εκείνη που θα τον βοηθήσει να συνάξει φωνηματικά τις συλλαβές κάτω από τους φθόγγους για να πετύχει εύηχο αποτέλεσμα χωρίς χασμωδίες.

Να μη λησμονούμε δε, ότι στην παρασημαντική, όπου δεν υπάρχουν τόνοι και πνεύματα, σε περίπτωση «μουσικού συλλαβισμού» sic
το κείμενο καταντά ακατανόητο στον ψάλτη, ο οποίος τελεολογικά καλείται να τονίσει μουσικά τα νοήματά του!

ΑΚ
 
Last edited:

Παναγιώτης

σκολιοὶ γὰρ λογισμοί, χωρίζουσιν ἀπὸ Θεοῦ
Η μουσική υπηρετεί τόν λόγο και το αίσθημα. Αν γραφεί για αλαμπουρνέζικα θά πρέπει να εξυπηρετεί την ομιλία-γραμματική τόν Αλαμπούρνων.
Το μ και το ν είναι ημίφωνα. όχι άφωνα σύμφωνα.
Για ημίφωνα υπάρχει ειδικό σημάδι το ενδόφωνο (ημιφώνως απαγγέλεται). Από δύο χρόνους και πάνω για το μ καί για το νε χωρίς σημάδι για ενα χρόνο.
Δηλαδή για το παραπάνω ...Παναγία Δέσποινα ...είναι καλύτερα να μπεί το ν στό Πα=παν.
Κατά βυζαντινή εκτέλεση.
Κατά ευρωπαική εκτέλεση τρισήμου, καλά τά έχει γράψει ο ποιητής.

Μια χαρά ακούγεται και κατανοείται η ελληνική γλώσσα με τον μουσικό χωρισμό των Δασκάλων του 1800-1900.

Σε λίγα χρόνια, που ο ορθολογισμός θα έχει ριζώσει για τα καλά θα γράφουνε τα μουσικά και θα ακούμε μουσική ως εξής:

Εξ (ανάσα-κενό) ύψους κατήλθες == Εξ + ύψους κατήλθες (για να μην ακούγεται ε-ξύψους και ...δεν καταλαβαίνει ο κόσμος...)
 
Last edited:
Μια χαρά ακούγεται και κατανοείται η ελληνική γλώσσα με τον μουσικό χωρισμό των Δασκάλων του 1800-1900.

Πώς μπορεί να είστε τόσο βέβαιος ότι κατανοείται «μια χαρά» η γλώσσα της υμνολογίας μας, ιδιαίτερα από τις νεώτερες γενιές ψαλτών και πιστών, οι οποίες έχουν όλο και πιο αποσπασματική παιδεία στην αρχαία γλώσσα μας, και σήμερα μάλιστα καμμία επίσημη εκπαιδευτική επαφή με τη γλώσσα της λατρείας μας, που μετρά ηλικία άνω των 15 αιώνων;

Τουλάχιστον οι παλιότερες γενιές σαν τη δική μου, είχαν κάποια επαφή, όταν υποχρεώνονταν να εκφραστούν γράφοντας εκθέσεις σε "απλή καθαρεύουσα" και να κατανοήσουν την εξέλιξη της γλώσσας μας σε βάθος χρόνου.

Εάν αυτό που ισχυρίζεστε ίσχυε πραγματικά, δεν θα υπήρχαν τόσα και τόσα αιτήματα στο Ψ για εξήγηση του νοήματος των κειμένων της υμνολογίας μας, ούτε θα είχαμε ιδιαίτερα μακροσκελέστατα θέματα όπου οι ειδικοί του Ψ έχουν τόσο φιλότιμα προσφέρει!

ΑΚ
 
Εξ (ανάσα-κενό) ύψους κατήλθες
Κάτι τέτοιο θα συνιστούσε παραποίηση του μουσικού κειμένου, που δεν έχει παύση στο σημείο που καθ' υπερβολήν γράφετε.
Το έγραψα και πιο πάνω, η φωνηματική διαίρεση των συλλαβών δεν συνεπάγεται και παραποίηση της γλώσσας μας.
Προφέρουμε 'άζματα' αλλά γράφουμε 'άσματα'.
Το γεγονός ότι θα δούμε σε παλαιά χειρόγραφα συλλαβισμούς του τύπου
λλη.jpg
αυτό δεν δικαιώνει τον γράψαντα, ούτε έχει καταργηθεί σε ολόκληρο τον ελληνόφωνο ορθόδοξο κόσμο η αρχαία προφορά των διπλών συμφώνων, όπως για παράδειγμα στην Κύπρο.
Ας απαντήσουν οι Κύπριοι συνάδελφοι πώς ψέλνουν το Αλ-ληλούια,
βλ. και σχετικές παρατηρήσεις στις δημοσιεύσεις της γλωσσολόγου κ. Αμαλίας Αρβανίτη
 

Παναγιώτης

σκολιοὶ γὰρ λογισμοί, χωρίζουσιν ἀπὸ Θεοῦ
Πώς μπορεί να είστε τόσο βέβαιος ότι κατανοείται «μια χαρά» η γλώσσα της υμνολογίας μας, ιδιαίτερα από τις νεώτερες γενιές ψαλτών και πιστών, οι οποίες έχουν όλο και πιο αποσπασματική παιδεία στην αρχαία γλώσσα μας, και σήμερα μάλιστα καμμία επίσημη εκπαιδευτική επαφή με τη γλώσσα της λατρείας μας, που μετρά ηλικία άνω των 15 αιώνων;

Τουλάχιστον οι παλιότερες γενιές σαν τη δική μου, είχαν κάποια επαφή, όταν υποχρεώνονταν να εκφραστούν γράφοντας εκθέσεις σε "απλή καθαρεύουσα" και να κατανοήσουν την εξέλιξη της γλώσσας μας σε βάθος χρόνου.

Εάν αυτό που ισχυρίζεστε ίσχυε πραγματικά, δεν θα υπήρχαν τόσα και τόσα αιτήματα στο Ψ για εξήγηση του νοήματος των κειμένων της υμνολογίας μας, ούτε θα είχαμε ιδιαίτερα μακροσκελέστατα θέματα όπου οι ειδικοί του Ψ έχουν τόσο φιλότιμα προσφέρει!

ΑΚ

Χαίρετε, αλλάξατε θέμα τώρα, και πήγατε στο θέμα της κατανόησης των εκκλησιαστικών κειμένων.

Εἶμαι τῆς γενιᾶς τῆς δημοτικῆς, ποὺ μοὺ ἔκοψαν τὰ πολυτονικὰ εἰς τὴν ἕκτην τάξιν τοῦ δημοτικοῦ, καὶ μετὰ ἀκολούθησα τὴν πρώτην δέσμην τῆς φυσικῆς καὶ τῶν μαθηματικῶν. Τὰ ἀγγλικὰ τὰ μαθαίνουμε μιὰ χαρά, νὰ μάθουμε τὴν δημοτικὴν διάλεκτον τῆς ἐποχῆς τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου δυσκολευόμαστε. Ποὺ τὸ αἴτιον; Εἰς τὴν ῥαθυμίαν. Ὁ μουσικὸς συλλαβισμὸς οὐδεμίαν σχέσιν ἔχει, ἀλλιῶς καὶ ἐγὼ ποὺ συλλαβίζω παραδοσιακά, δὲν θὰ κατανοοῦσα τίποτα.

Οἱ δάσκαλοι τοῦ 1800 κατέγραψαν τὸν συλλαβισμὸν ὅπως ἀκριβῶς ἔψαλλαν, καὶ ὅπως ἔψαλλαν οἱ πατέρες των κ.ο.κ.. Τίποτε δὲν εἶναι τυχαῖο.

Ἀκόμη καὶ τὴν σήμερον κανεὶς δὲν ψάλλει εξ-ύ-ψους... ὅλοι ψάλλουν ε-ξύ-ψους.

Καὶ μᾶλλον εἶναι ἔτσι ὁ συλλαβισμὸς λόγῳ τῆς παραδοσιακῆς καταμέτρησης τοῦ Χρόνου (τότε ποὺ δὲν ἐγνώριζαν οἱ ψάλτες τί θὰ πεῖ διαστολὴ εἰς τὴν Ἐκκλησιαστικὴν Βυζαντινὴν Μουσικήν).

Καὶ πρέπει νὰ ξεκαθαρίσουμε. Τὰ βιβλία Βυζαντινῆς Μουσικῆς δὲν εἶναι ἐγχειρίδια γραμματικῆς γιὰ νὰ ἔχουν γραμματικὸ συλλαβισμό.

 
Last edited:
Τὰ βιβλία Βυζαντινῆς Μουσικῆς δὲν εἶναι ἐγχειρίδια γραμματικῆς γιὰ νὰ ἔχουν γραμματικὸ συλλαβισμό.

Είναι σαν να μας λέτε ότι η Εκκλησιαστική μελοποιία είναι άσχετη με την Ελληνική γλώσσα, την οποία καλείται να τονίσει...
Ας μην ξεχνούμε ότι το μέλος υπηρετεί το κείμενο και όχι το αντίστροφο.
 
Last edited:

Παναγιώτης

σκολιοὶ γὰρ λογισμοί, χωρίζουσιν ἀπὸ Θεοῦ
Ἡ Βυζαντινὴ γραφὴ φυσικὰ καὶ ἀκολουθεῖ τὸν συλλαβισμὸ της γραμματικῆς, ἀλλὰ ὄχι πάντα, ὅπως ἔδειξα ἐκτενῶς στὰ παραπάνω μηνύματα.

την οποία καλείται να τονίσει...

Ἅγιος Γρηγόριος Ἐπίσκοπος Νύσσης (4ος αἰ.): «Ἀλλὰ καὶ τοῦτο προσήκει μὴ παραδραμεῖν ἀθεώρητον, ὅτι οὐ κατὰ τοὺς ἔξω τῆς ἡμετέρας σοφίας μελοποιοὺς, καὶ ταῦτα τὰ μέλη [σημ. τὰ ἐκκλησιαστικά] πεποίηται· οὐ γὰρ ἐν τῷ τῶν λέξεων τόνῳ κεῖται τὸ μέλος, ὥσπερ ἐν ἐκείνοις ἔστιν ἰδεῖν, παρ' οἷς ἐν τῇ ποιᾷ τῶν προσῳδιῶν συνθήκη, τοῦ ἐν τοῖς φθόγγοις τόνου βαρυνομένου τε καὶ ὀξυτονοῦντος καὶ βραχυνομένου τε καὶ παρατείνοντος, ὁ ῥυθμὸς ἀποτίκτεται, ἀλλὰ καὶ ἀκατάσκευόν τε καὶ ἀνεπιτήδευτον τοῖς θείοις λόγοις ἐνείρας τὸ μέλος, ἑρμηνεύειν τῇ μελῳδίᾳ τὴν τῶν λεγομένων διάνοιαν βούλεται, τῇ ποιᾷ συνδιαθέσει, τοῦ κατὰ τὴν φωνὴν τόνου τὸν ἐγκείμενον τοῖς ῥήμασι νοῦν, ὡς δυνατὸν, ἐκκαλύπτων». [PG, 44, 444], [σ. 42-43, ΑΛΥΓ]

http://byzantine-music.gr/Theory/ru0mos_tonikos_ejelijh.html
 
τοῦ κατὰ τὴν φωνὴν τόνου τὸν ἐγκείμενον τοῖς ῥήμασι νοῦν, ὡς δυνατὸν, ἐκκαλύπτων
Κάπου συγχέετε τον ενίοτε εξ ανάγκης παρατονισμό, στον οποίον αναφέρεται ο άγιος, με το συλλαβισμό τον οποίο και συζητούμε.
 

markourd

Νέο μέλος
Τὸ θέμα εἶναι ὅτι γράφεις κάτι ποὺ θὰ ψαλλεῖ ;)
Το ξέρω αλλά το έγραψα έτσι γιατί ο "Παναγιώτης" με μπερδευε έτσι όπως τα έγραφε "μουσικά, γραμματικά" και ήθελα να διευκρινίσω ότι θέλω να μου πει πώς θα το γράψω όχι πώς θα το ψάλλω...
 

tsak77

Χρῆστος Τσακίρογλου
Το ξέρω αλλά το έγραψα έτσι γιατί ο "Παναγιώτης" με μπερδευε έτσι όπως τα έγραφε "μουσικά, γραμματικά" και ήθελα να διευκρινίσω ότι θέλω να μου πει πώς θα το γράψω όχι πώς θα το ψάλλω...
Ἀκριβῶς ἐπειδὴ πολλὲς φορὲς ὁ μουσικὸς τονισμὸς πιθανὸν νὰ τονίσει κάτι ποὺ δὲν θὰ τονίσει ὁ γραμματικός - ἕνα τεράστιο ζήτημα διότι ἡ ὕπαρξη τῶν πνευμάτων ἀποδεικνύει μία γενικότερη προφορὰ (καὶ τονισμὸ μοιραῖα) διαφορετικὴ ἀπὸ αὐτὴν ποὺ ξέρουμε σήμερα, καὶ ἐνῶ μπορεῖ νὰ ἦταν ἀγράμματοι οἱ συγγραφεὶς, ἴσως μᾶς μεταφέρουν μία ἠχητικὴ τῆς γλώσσας ποὺ δὲν γνωρίζουμε - καλὸ εἶναι ἐφόσον χρησιμοποιοῦμε μία μουσικὴ γραφή, νὰ παίρνουμε ὑπ' ὄψιν μας καὶ τοὺς δύο παράγοντες, κατὰ τὸ δυνατὸν ἀσφαλέστερα. Ἡ μουσικὴ ὡς προεγράφει ὑπηρετεῖ τὸν λόγο. Πρέπει ὅμως νὰ δοῦμε αὐτὴν τὴν παλαιὰ καὶ διαφορετικὴ ἀπὸ τὴν σημερινὴ μορφὴ τοῦ λόγου ποὺ ὑπηρετεῖ, διότι ἐνῶ μιλᾶμε γιὰ τὴν ἴδια γλῶσσα, οἱ κατὰ καιροὺς μεταλλάξεις ποὺ ἔχει ὑποστεῖ, ἔχουν ἀλλάξει καὶ τὴν ματιὰ μἐ τἠν ὁποία τὴν βλέπουμε σήμερα. Ἂν γιὰ παράδειγμα ἀκούσει κανεὶς πῶς τονίζουν οἱ γλωσσολόγοι τὴν περισπωμένη σἐ ἕνα ἀρχαῖο κείμενο, μᾶλλον θὰ γελάσουμε. Αὐτὸ γιατί νὰ μὴν ἐπηρέασε καὶ τὴν μουσική;

Ὑ.Γ. Θεωρῶ ὅτι δὲν θὰ εἴχαμε αὐτὴν τὴν σύγχυση ἂν παρέμενε στὴν ἐκπαίδευση τὸ πολυτονικὸ καὶ ἠ μουσικότητα τοῦ λόγου ποὺ κατέγραφε, ἄσχετα ἂν δὲν χρησιμοποιεῖται στὴν καθομιλουμένη, τουλάχιστον γιὰ νὰ μποροῦμε νὰ δοῦμε τὸ τότε ὄχι μὲ τὴν ματιὰ τοῦ σήμερα. Αὐτὸς εἶναι καὶ ὁ λόγος ποὺ κάποιοι ἐμπιστευόμαστε τοὺς (πιθανὸν ἀγράμματους) παλαιότερους, καὶ ὄχι λόγῳ μίας κενῆς ἀρχαιολατρείας.
 

markourd

Νέο μέλος
Ἀκριβῶς ἐπειδὴ πολλὲς φορὲς ὁ μουσικὸς τονισμὸς πιθανὸν νὰ τονίσει κάτι ποὺ δὲν θὰ τονίσει ὁ γραμματικός - ἕνα τεράστιο ζήτημα διότι ἡ ὕπαρξη τῶν πνευμάτων ἀποδεικνύει μία γενικότερη προφορὰ (καὶ τονισμὸ μοιραῖα) διαφορετικὴ ἀπὸ αὐτὴν ποὺ ξέρουμε σήμερα, καὶ ἐνῶ μπορεῖ νὰ ἦταν ἀγράμματοι οἱ συγγραφεὶς, ἴσως μᾶς μεταφέρουν μία ἠχητικὴ τῆς γλώσσας ποὺ δὲν γνωρίζουμε - καλὸ εἶναι ἐφόσον χρησιμοποιοῦμε μία μουσικὴ γραφή, νὰ παίρνουμε ὑπ' ὄψιν μας καὶ τοὺς δύο παράγοντες, κατὰ τὸ δυνατὸν ἀσφαλέστερα. Ἡ μουσικὴ ὡς προεγράφει ὑπηρετεῖ τὸν λόγο. Πρέπει ὅμως νὰ δοῦμε αὐτὴν τὴν παλαιὰ καὶ διαφορετικὴ ἀπὸ τὴν σημερινὴ μορφὴ τοῦ λόγου ποὺ ὑπηρετεῖ, διότι ἐνῶ μιλᾶμε γιὰ τὴν ἴδια γλῶσσα, οἱ κατὰ καιροὺς μεταλλάξεις ποὺ ἔχει ὑποστεῖ, ἔχουν ἀλλάξει καὶ τὴν ματιὰ μἐ τἠν ὁποία τὴν βλέπουμε σήμερα. Ἂν γιὰ παράδειγμα ἀκούσει κανεὶς πῶς τονίζουν οἱ γλωσσολόγοι τὴν περισπωμένη σἐ ἕνα ἀρχαῖο κείμενο, μᾶλλον θὰ γελάσουμε. Αὐτὸ γιατί νὰ μὴν ἐπηρέασε καὶ τὴν μουσική;

Ὑ.Γ. Θεωρῶ ὅτι δὲν θὰ εἴχαμε αὐτὴν τὴν σύγχυση ἂν παρέμενε στὴν ἐκπαίδευση τὸ πολυτονικὸ καὶ ἠ μουσικότητα τοῦ λόγου ποὺ κατέγραφε, ἄσχετα ἂν δὲν χρησιμοποιεῖται στὴν καθομιλουμένη, τουλάχιστον γιὰ νὰ μποροῦμε νὰ δοῦμε τὸ τότε ὄχι μὲ τὴν ματιὰ τοῦ σήμερα. Αὐτὸς εἶναι καὶ ὁ λόγος ποὺ κάποιοι ἐμπιστευόμαστε τοὺς (πιθανὸν ἀγράμματους) παλαιότερους, καὶ ὄχι λόγῳ μίας κενῆς ἀρχαιολατρείας.
Εγώ είμαι η πλέον ανίδεη για να εκφέρω γνώμη, περιμένω απλώς να δω πού θα καταλήξετε.
 

tsak77

Χρῆστος Τσακίρογλου
Εγώ είμαι η πλέον ανίδεη για να εκφέρω γνώμη, περιμένω απλώς να δω πού θα καταλήξετε.
Σὲ αὐτὸ ποὺ ἔγραψε καὶ ὁ Παναγιώτης παραπάνω. Ὅτι ἔχει νὰ κάνει μὲ τὴν λογικὴ ποὺ ὲπιλέγουμε νὰ ἀκολουθήσουμε. Ἁπλῶς ἐγὼ ἐπέκτεινα τὀ θέμα τοῦ συλλαβισμοῦ καὶ στὴν γενικότερη κατανόηση τῶν Ἐλληνικῶν τοῦ παρελθόντος. Ἐπισυνάπτω τὸν συλλαβισμὸ ἀπὸ παρακλητικὴ τοῦ 19ου αἰῶνα καὶ πῶς μεταφέρθηκε στὰ εἱρμολόγια. Στὸ ἀρχικό σας ἐρώτημα, συντάσσομαι μὲ τὸν Παναγιώτη.
 

Attachments

  • 01.png
    01.png
    92.4 KB · Views: 38
  • 02.png
    02.png
    79.1 KB · Views: 39
Ἀκριβῶς ἐπειδὴ πολλὲς φορὲς ὁ μουσικὸς τονισμὸς πιθανὸν νὰ τονίσει κάτι ποὺ δὲν θὰ τονίσει ὁ γραμματικός
Αν δεν κάνω λάθος συζητούσαμε για τον συλλαβικό χωρισμό των λέξεων ενός μουσικού κειμένου και όχι για τον τονισμό του, πράγμα που είναι μέρος μιας τελείως διαφορετικής συζήτησης
 
Ἕνα ἀκόμη παράδειγμα συλλαβισμοῦ, γιὰ νὰ δεῖτε τὴν διαφορὰ μεταξὺ τῆς λογικῆς καὶ τῶν λειτουργικῶν κειμένων καὶ τῶν μουσικῶν μεταξύ τους.
Εδώ το λάθος βρίσκεται στο μουσικό κείμενο της εικόνας 01 και όχι στην παρακλητική που χωρίζει σωστά.
Δεν υπάρχει Ελληνική λέξη της εποχής εκείνης που να αρχίζει από 'ντ' ούτε από 'ρχ', καθώς το υπάρ-χουσαν χωρίζεται σωστά τόσο στην παρακλητική όσο και στο μουσικό κείμενο.
 
Ἐπισυνάπτω τὸν συλλαβισμὸ ἀπὸ παρακλητικὴ τοῦ 19ου αἰῶνα καὶ πῶς μεταφέρθηκε στὰ εἱρμολόγια.
Εδώ και στα δύο παραδείγματα που μας δίνετε, το λάθος βρίσκεται στην παρακλητική (μην εμπιστεύεστε και τυφλά την τυπογραφία της εποχής, ιδίως εκείνη που τύπωνε την Ελληνική γλώσσα σε ξένο έδαφος) ενώ στο μουσικό κείμενο ο χωρισμός είναι σωστός, καθώς υπάρχουν Ελληνικές λέξεις που αρχίζουν από 'στ' όπως "στοργή" και από 'σθ' όπως "σθένος".
Δείτε ΕΔΩ τους κανόνες συλλαβισμού που επισυνάπτει ο κ. Γιάννου.
Απλά δεν γίνεται να είναι αμφότερα σωστά, μόνο και μόνο επειδή τα βλέπουμε γραμμένα ή τυπωμένα.
Όπως λέει και ο σοφός λαός μας «ή παπάς παπάς ή ζευγάς ζευγάς»!
 

tsak77

Χρῆστος Τσακίρογλου
Εδώ το λάθος βρίσκεται στο μουσικό κείμενο της εικόνας 01 και όχι στην παρακλητική που χωρίζει σωστά.
Δεν υπάρχει Ελληνική λέξη της εποχής εκείνης που να αρχίζει από 'ντ' ούτε από 'ρχ', καθώς το υπάρ-χουσαν χωρίζεται σωστά τόσο στην παρακλητική όσο και στο μουσικό κείμενο.
Αὐτὸ ποὺ ὑπογράμμισα θέλω νὰ τονίσω. Ὅτι αὐτὸ ποὺ βρήκατε λάθος, εἶναι ἐπανέκδοση ἀπὸ τὴν Ἀποστολικὴ Διακονία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, καὶ ἀκολουθεῖται μὲ συνέπεια στὰ ἔργα τῆς σειρᾶς. Πιθανῶς διότι θεωρεῖται ὅτι σήμερα ὑπάρχουν λέξεις ἀπὸ «ντ» ὅπως ντουλάπι ( ; ) . Δὲν τὸ γράφω γιἀ νἀ στοχεύσω πρόσωπα, ἀλλὰ γιὰ νὰ δείξω ὅτι μπορεῖ νἀ ὶσχύει ἕνας κανόνας γιὰ τότε καὶ σήμερα, ἀλλὰ χωρὶς νὰ μεταφέρουμε στὸ παρελθὸν τὰ δεδομένα τοῦ σήμερα.
 

emakris

Μέλος
Στο ανωτέρω απόσπασμα, ο Γρηγόριος Νύσσης αντιδιαστέλλει την αρχαία ελληνική ποίηση από τη μια μεριά, όπου τα προσωδιακά μέτρα σε συνδυασμό με τον τονισμό της γλώσσας υπαγόρευαν πιθανώς συγκεκριμένη ρυθμομελωδική δομή, με την εκκλησιαστική ποίηση από την άλλη, όπου ο στίχος δεν έχει συγκεκριμένο μέτρο και το μέλος μπορεί να διαμορφωθεί πιο ελεύθερα, αποδίδοντας ενίοτε και το νόημα λέξεων ή φράσεων. Μην παρερμηνεύουμε.
 
Last edited:

Παναγιώτης

σκολιοὶ γὰρ λογισμοί, χωρίζουσιν ἀπὸ Θεοῦ
Η άρτια μουσική κατάρτιση των παλαιών δεν συνεπάγεται αυτόματα και όμοια γραμματική τους κατάρτιση.

Ἄρτια γραμματικὴ κατάρτιση εἴχανε στὴν ἐποχή τους. Δὲν μποροῦμε νὰ κρίνουμε μὲ τὴν γραμματικὴ τοῦ σήμερα, τὴν «γραμματική» τοῦ τότε. Οὔτε μποροῦμε νὰ κρίνουμε μὲ τὴν γραμματικὴ τοῦ σήμερα, τὴν «γραμματική» τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ, τῶν διαφόρων ἀνὰ ἐποχὴ Ὑμνογράφων ἢ τῶν Εὐαγγελιστῶν. Καὶ οἱ παλαιοὶ, ἐπειδὴ δὲν ἀμφισβητοῦσαν τὰ πάντα, συνεχίζανε τὴν παράδοση ποὺ παρέλαβαν.

Καὶ οἱ παλαιοὶ ἀποτύπωσαν τὴν ψαλμωδία στὰ βυζαντινὰ μουσικὰ κείμενα, τὰ ὁποῖα ἐπαναλαμβάνω δὲν εἶναι ἐγχειρίδια γραμματικῆς.

Ἡ γραμματικὴ τῶν παλαιῶν ἦταν ἡ Ἁγία Γραφή. Αὐτὴ ἦταν τὸ ἀναγνωστικό τους, τὸ συντακτικό τους, καὶ ἡ γραμματική τους, μέχρι ποὺ βγῆκαν τὰ ...διαφωτισμένα ἀναγνωστικά.
 
Top