Ένα παλικάρι 20 χρονών

Diogenes

Νέο μέλος
Είναι ο κανών αρ. 28. Αλλά και χωρίς το ολίγον από κάτω να γραφεί, "χτυπάει" στον κανόνα αρ. 25, που θέλει τα έγγοργα κεντήματα να μη γράφονται πριν από πεταστή. Συμπέρασμα: στις καταγραφές ασμάτων δεν έχει νόημα να το "ψειρίζει" κανείς και πολύ. Γι' αυτό και η αρχική μου παρατήρηση αφορούσε μόνο κάτι "χοντρό", που τραβάει έντονα την προσοχή.


Κοιτάξτε τον 28ο κανόνα, αλλά και ψάξτε όλα τα κλασικά κείμενα. Θα δείτε πως, μετά από σύμπλεγμα που έχει κεντήματα πάνω σε ολίγον, δεν ακολουθεί ποτέ ανάβαση. Μόνο ισότητα ή κατάβαση.
Εδώ νομίζω πως είναι απαραίτητη η ενέργεια του συνδέσμου, αλλιώς θα πρέπει να γραφεί υπεραναλυτικά με [ολίγον-κεντήματα-απόστροφο-κεντήματα και τρίγοργο στα πρώτα κεντήματα], αν θέλει κανείς να αποδώσει το μέλος με ακρίβεια και όχι μετροφωνικά.
Εξάλλου ταπεινή μου γνώμη είναι ότι στο εξωτερικό μέλος παρατηρούνται και θέσεις που δε συνηθίζονται στην ψαλτική.
Θα μπορούσε κανείς να παραθέσει πληθώρα παραδειγμάτων, αν δεν ήταν κάτι τέτοιο μάλλον εκτός εστίασης του παρόντος φόρουμ.
Θερμές ευχαριστές σε όλους για τον κόπο που απαντήσατε.
Νομίζω ήταν μια καλή άσκηση για όλους μας.
 
Θερμές ευχαριστές σε όλους για τον κόπο που απαντήσατε.
Νομίζω ήταν μια καλή άσκηση για όλους μας.
Συμφωνώ και επαυξάνω.
Πάντως η καταγραφή του εξωτερικού παραδοσιακού μας μέλους έχει πάμπολλες ιδιαιτερότητες, που ίσως θα μπορούσαν να αποτελέσουν ιδιαίτερο πεδίο προβληματισμού και συζήτησης, ακόμη και στην ορθογραφία - καθώς οι θέσεις διαφέρουν τελεολογικά απ' αυτές της ψαλτικής.
Γιατί στη λατρεία υπάρχει ιδιαίτερη οικονομία και εξαίρεση κλιμάκων, ήχων και θέσεων που δεν υπηρετούν την κατάνυξη και τις ανάγκες της λατρείας, που πρώτιστα προάγουν την ανάδειξη του ποιητικού κειμένου και έχουν προεξάρχοντα προσευχητικό χαρακτήρα.
Στο εξωτερικό μέλος όμως, όταν για παράδειγμα προηγείται η ανάδειξη του χορευτικού ρυθμού, αναγκαστικά κάμπτονται πολλοί κανόνες τονισμού του κειμένου και συνάμα πολλές φορές παρεντίθενται τα λεγόμενα τζακίσματα προκειμένου να συμπληρωθεί το μέτρο.
Θα ήταν ιδιαίτερα ενδιαφέρον να ακουστούν γνώμες πάνω σ' αυτό το ζήτημα.
 

ybulbu

Μπουλμπουτζής Ιωάννης
Ο κανών αρ. 28 αναφέρεται σε ολίγον+κεντήματα επ' ολίγου και όχι σε ίσον+κεντήματα επ' ολίγου όπως εδώ.
View attachment 102062
Ωραία λοιπόν, δώστε μας παραδείγματα μέσα από κλασικά μέλη που το σύμπλεγμα αυτό να ακολουθείται από ανάβαση.
 

ybulbu

Μπουλμπουτζής Ιωάννης
Έτσι είναι καλύτερα;
View attachment 102063
Ναι! Προσκρούει όμως στον κανόνα 83: ότι η 2χρονη πεταστή δε μπορεί να ακολουθείται μόνο από έναν κατιόντα. Το «τα» θα πρέπει να γραφεί είτε με σκέτη απόστροφο με κλάσμα, είτε με βαρεία, απόστροφο, ίσον και ανάμεσά τους ομαλόν. Προτείνω το πρώτο, διότι δεν τονίζεται στη γλώσσα το αρμαΤΑ, και στη μελωδία τονίζεται ούτως ή άλλως λόγω ότι πέφτει στη θέση.
 

Diogenes

Νέο μέλος
Είχα επικεντρωθεί στο προηγούμενο σύμπλεγμα και γιαυτό δεν πρόσεξα την συνέχεια.

Έτσι είναι τώρα σωστό;
Ena Palikari eikosi xronw.jpg

Σας ευχαριστώ που απασχολείστε με αυτό!
Νομίζω είναι σημαντικό πράγμα η σωστή ορθογραφία.
 
Last edited:

tsak77

Χρῆστος Τσακίρογλου
Τὸ γοργὸ στὰ κεντήματα τῆς τελευταίας σειρᾶς ἂς μπεῖ κάτω τους. Στὰ δὲ σύνθετα μέτρα, ὶδιαιτέρως μὲ σύνολο χρόνων μονοῦ ἀριθμοῦ ὅπως ἐδῶ, καλὸ θὰ ἦταν νὰ φαίνονται μὲ διπλὲς διαστολὲς τὰ βασικὰ μέτρα ποὺ τὰ ἀπαρτίζουν.
 
Last edited:

ybulbu

Μπουλμπουτζής Ιωάννης
Έκανα μια διόρθωση σε ό,τι θεώρησα ως λαθάκι. Να πω πως η ανάβαση στο ειΚΟσι δεν ξέρω αν είναι λάθος σκέτη, απλά συνηθίζεται να γράφεται με πεταστή ή αντικένωμα. Τα υπόλοιπα που διόρθωσα ήταν λαθάκια.

Ένα παλληκάρι ΑΚ.png

Επειδή, όμως, το έψαξα λίγο το άσμα, επισυνάπτω σε pdf και μια δική μου προσέγγιση, βάσει και της παραπάνω. Έβαλα και τα μέτρα όπως τα λέει ο Χρήστος (προβληματίστηκα αρχικά αν αξίζει να το φορτώσω, αλλά όταν είδα το μήνυμά του, τα προσέθεσα).

Ελπίζω να μας συγχωρήσει ο κ. Καλογιάννης! Δε νομίζω πως είναι κανείς εδώ που να μειώνει στο ελάχιστο την προσφορά του, απλά θέτουμε προβληματισμούς για ένα ακόμη καλύτερο αποτέλεσμα!
 

Attachments

  • Ένα παλληκάρι (IM).pdf
    114.2 KB · Views: 43

Pappous43

Παλαιό Μέλος
....

Ελπίζω να μας συγχωρήσει ο κ. Καλογιάννης! Δε νομίζω πως είναι κανείς εδώ που να μειώνει στο ελάχιστο την προσφορά του, απλά θέτουμε προβληματισμούς για ένα ακόμη καλύτερο αποτέλεσμα!

Ὡραῖο, στρωτό καί ἁπλό.
 
Ελπίζω να μας συγχωρήσει ο κ. Καλογιάννης! Δε νομίζω πως είναι κανείς εδώ που να μειώνει στο ελάχιστο την προσφορά του, απλά θέτουμε προβληματισμούς για ένα ακόμη καλύτερο αποτέλεσμα!
Αντίθετα είναι πολύ μεγάλη μου χαρά να βλέπω φίλους, και μάλιστα παλαιά μέλη με διαρκή και πολύ αξιόλογη προσφορά στο forum, να ασχολούνται τόσο διεξοδικά και με το παραδοσιακό μας τραγούδι.
Γιατί παράλληλα με τη λατρευτική της πλευρά, η μουσική μας παράδοση γενικά κρύβει έναν ανεξάντλητο θησαυρό, και μάλιστα ευρύτερο της ψαλτικής, αφού όπως προανέφερα πιο πάνω περιλαμβάνει μέλη, κλίμακες και τρόπους εκτός ψαλτικής (που εξάλλου δεν της αρμόζουν), και μας δίνει έτσι την πλήρη εικόνα ενός αστείρευτου πλούτου του Ελληνικού μουσικού εποικοδομήματος.
Μελετώ την παράδοσή μας κάθε γωνιάς του Ελληνισμού εδώ και πάνω από 30 χρόνια, και θα με χαροποιήσει ιδιαίτερα η συχνότερη ανταπόκριση των μελών μας σε αιτήματα καταγραφής της, κατάθεση απόψεων και σχολίων. Της αξίζει!

το έψαξα λίγο το άσμα
Η εκτέλεση που ακούσατε και καταγράψατε διαφορετικά στο είΚΟσι είναι νεώτερη.
Η πιο αυθεντική είναι η δίφωνη ανάβαση στο ΚΟ

ΑΚ
 
Το υπέροχο με την Κρήτη μας είναι ότι εκεί η παράδοση δεν είναι "μουσειακή" αλλά υπαρκτή, ζέουσα και διαρκώς εξελισσόμενη. Όταν σε βορειότερες περιοχές της χώρας τα ινδάλματα της νεολαίας μας ήταν τ' αστέρια της παγκόσμιας rock σκηνής και ζητούσαν από τους γονείς drums και ηλεκτρικές κιθάρες, τα Κρητικόπουλα μάθαιναν λύρα και λαούτο με την ίδια, αν όχι με μεγαλύτερη λαχτάρα.
Όταν πάντως βλέπουμε πολλές παραλλαγές σε ένα παραδοσιακό μας τραγούδι, αυτό εκπέμπει παρήγορα μηνύματα καθώς σημαίνει ότι ακόμα βρίσκεται στο στόμα του Έλληνα.
Πάρτε για παράδειγμα το "Άγιε μου Γιώργη αφέντη μου", ή "Α Γιώρ' Α Γιώρ' αφέντη μου" της Καππαδοκίας. Θα το βρει κανείς σε κάθε γωνιά του Ελληνισμού σε τόσες διαφορετικές μελικά και ρυθμικά παραλλαγές: Κρήτη, Δωδεκάννησα, Βόρειο Αιγαίο, Στερεά, Σαρακατσάνικο, Θράκη κι όπου αλλού χτυπάει Ορθόδοξη καμπάνα, σε μια μόνον ενδεικτική αναφορά.
 

Diogenes

Νέο μέλος
Θερμές ευχαριστίες σε όλους που έλαβαν μέρος σε αυτό το θέμα. Ιδιαίτερες ευχαριστίες στον κ. Μπουλμπουτζή που εξαιτίας του κόπου του και των διορθώσεών του μάθαμε πολλά!
Κ. Καλογιάννη κι εγώ με την σειρά μου σας ζητώ συγγνώμη! Διότι συμφωνώ απόλυτα με τον κ. Μουλμπουτζή:
Ελπίζω να μας συγχωρήσει ο κ. Καλογιάννης! Δε νομίζω πως είναι κανείς εδώ που να μειώνει στο ελάχιστο την προσφορά του, απλά θέτουμε προβληματισμούς για ένα ακόμη καλύτερο αποτέλεσμα!
Η προσφορά σας είναι τεράστια στο φόρουμ γενικά, αλλά και ειδικά σε αυτό θέμα μας.

Γράφω τα ακόλουθα για να μάθουμε, όσοι θέλουμε, καλύτερη ορθογραφία.

1. παλικάρι: γράφεται με ψηφιστόν. Αιτιολόγηση: Τονισμένη συλλαβή, ακολουθούν ετεροσύλλαβοι χαρακτήρες, παραπάνω από ένας κατιών χαρακτήρας (Βλπ. Κανόνες Ορθογραφίας Βυζαντινής Μουσικής πατρός Ευφραίμ, §1).
2. είκοσι: γράφεται είτε με αντικένωμα είτε με πεταστή. Αιτιολόγηση: Η συλλαβή «-κο-» βρίσκεται στην άρση και ακολουθεί κατιών χαρακτήρας.
3. ένα: όπως 1. Δεν γράφεται πεταστή, διότι ακολουθούν παραπάνω από ένας κατιών χαρακτήρας.
4. παλικάρι:όπως 1. και 3.
5. είκοσι: όπως 2.
6. τ’άρματα: Τίθεται ψηφιστόν, διότι ο επόμενος κατιών χαρακτήρας είναι ισόχρονος (Βλπ. π. Ευφραίμ §2α).
7. τ’άρματα: Δεν γράφεται πεταστή. Αιτιολογία: Η λέξη «άρματα» δεν τονίζεται στο «-τα», παρότι βρίσκεται στην αρχή του 7σημου.
8. πόλεμοοο τ’άρματα: Το γοργό τίθεται από κάτω. Αιτιολογία: Τα κεντήματα ανήκουν στους απλούς χαρακτήρες (Βλπ. π. Ευφραίμ §50).

Παρακαλώ, αν έκανα κάποιο λάθος, να με διορθώσετε.
 
Last edited:
Top