Ταμείον Ανθολογίας Γρηγορίου πρωτοψάλτου 1834 και τυπωμένες έλξεις σε αυτό.

κλιτόν

Active member
Χαίρετε! Είμαι νέο μέλος και αυτό είναι το πρώτο μύνημά μου στο φόρουμ, οπότε ζητώ την ανοχή σας διότι ακόμη δεν γνωρίζω λεπτομέρειες...

Θα ήθελα να ανοίξω αυτό το θέμα κατόπιν της παρατηρήσεως του γεγονότος ότι στην έκδοση του ταμείου Ανθολογίας του Γρηγορίου το 1834 τοποθετούνται πάρα πολλές έλξεις (διάφορες υφέσεις και διέσεις) σε διάφορους φθόγγους, όμως πολλές από αυτές τις τοποθετήσεις μου προκαλούν απορίες-προβληματισμούς. Ως εκ τούτου, σας παραθέτω μερικές από αυτές αμέσως παρακάτω συνοδευόμενες από την απορία μου (αριθμημένη) και παρακαλώ θερμά όποιος έχει τον χρόνο και την δυνατότητα αν μπορεί να απαντήσει.

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ εκ των προτέρων διά την ευγένεια και τον χρόνον σας.


(01) Κύριε ελέησον Χουρμουζίου (πλ.α΄): Διατί τοποθετείται δίεσις στον φθόγγο Νη και μάλιστα ενώ μάλιστα στέκεται με απλή στον φθόγγο; (1η και 2η δίεση)
(02) Στο ίδιο: Διατί τοποθετείται δίεσις στον φθόγγο Νη και μάλιστα ενώ το μέλος ΜΕΤΑ τον Νη κατεβαίνει στον ζω; (3η δίεση)

1540975408122.png

(03) Κύριε ελέησον Χουρμουζίου (βαρύς, ζω): Διατί βάζει υφέσεις στον Δι; αφού λένε ότι στην παρακάτω περίπτωση του βαρέως ο Γα δεν είναι "φυσικός" αλλά τελεί εν διέσει... ΑΝ όμως τελεί εν διέσει τότε γιατί να χαμηλώσουμε και τον Δι; θα.... κολλήσουν! (1η και 2η ύφεση)

1540975890214.png

(04) Χερουβικό Πέτρου (πλ.α΄, "ανέκδοτα"): Γιατί βάζει ΞΑΝΑ δίεση σε Νη του πλ.α΄ ενώ μάλιστα στέκεται με απλή σε αυτόν;

1540976057026.png

(05) Χερουβικό Πέτρου (πλ.β΄, "ανέκδοτα"): Γιατί βάζει δίεση στον Γα (είναι ήδη σε διατονικό γένος το μέλος) ενώ μάλιστα στέκεται με απλή σε αυτόν;

1540976496806.png

(06) Χερουβικό Γρηγορίου (άγια): Γιατί βάζει δίγραμμη δίεση στον Γα ενώ μάλιστα το μέλος είναι εν αναβάσει???

1540976884288.png

(07) Χερουβικό Κωνσταντίνου (πλ.β΄): Γιατί βάζει διέσεις στον Νη του πλ.β΄;

1540977450418.png

1540977515520.png

(08) Χερουβικό Κωνσταντίνου (πλ.β΄): Γιατί βάζει δίεση στον Γα (ήδη στο διατονικό γένος) και μάλιστα όταν μένουμε εκεί 3 χρόνους???

1540977529246.png

(09) Του Δείπνου σου Γεωργίου Κρητός (πλ.β΄): διέσεις στον Νη (είτε εν στάσει, είτε διερχόμενος)??;

1540977792624.png
1540977804904.png
 

κλιτόν

Active member
Και τα τελευταία που εντόπισα:

(10) Σιγησάτω Ιακώβου (πλ.α΄): γιατί βάζει δίεση στον Νη και μάλιστα εν ανόδω???

1540980537632.png

(11) Θεοτόκε Παρθένε Μπερεκέτου (λέγετος): γιατί βάζει ύφεση στον Κε εν ανόδω?

1540980637900.png

(12) Στο ίδιο: γιατί βάζει διέσεις στον Πα και μάλιστα όταν μένουμε σε αυτόν 3(!) χρόνους?

1540980682654.png

(13) Θεοτόκε Παρθένε Μπερεκέτου (γ΄): γιατί βάζει ύφεση στον Κε?

1540980732380.png

(14) Θεοτόκε Παρθένε Μπερεκέτου (πλ.δ΄): γιατί βάζει ύφεση στον Βου(!) ?

1540980800474.png

Σας ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο και τις απαντήσεις σας.
 

κλιτόν

Active member
Θα βρεις αρκετά στο Ψαλτολόγιον. Δες και παλιά θέματα στο Αναλόγιον στα Αγγλικά (μερικές εικόνες θέλουν φτιάξιμο)

http://analogion.com/site/html/NHsharpFirstMode.html
http://analogion.com/site/html/BarysBestenigar.html

Ευχαριστώ πολύ.

Παραμένουν λοιπόν οι απορίες:

(6) ήχος άγια: δίγραμμη δίεση Γα εν ανόδω (!) για 1,5 χρόνο.

(8) δίεση σε διατονικό Γα επί 3 χρόνους (!!)

(7),(9) δίεση στον Νη - ακόμα και εν στάσει(!) - στον ήχο πλ.β΄ όμως...

(11) λέγετος: ύφεση Κε εν ανόδω (!)

(12) λέγετος: δίεση Πα για 3 χρόνους (!!)

(13),(14) ύφεση Κε (γ΄) και Βου (πλ.δ΄)

ευχαριστώ.
 

evangelos

Ευάγγελος Σολδάτος
Όλα αυτά πάνω κάτω έχουν συζητηθεί και τεκμηριωθεί σε παλαιότερα θέματα όπως είπε κι ο Δημήτρης και στο ελληνικό φόρουμ αλλά και σε συνέδρια που τα έχω παρουσιάσει επανειλημμένως.

Όλες οι έλξεις δηλαδή οι μετακινήσεις των ήχων έχουν την αιτία τους.
Οι εξηγητές χρησιμοποίησαν υφεσοδιέσεις για να διευκρινίσουν πράγματα που δεν εξηγούνται ακριβώς στην θεωρία της μεταρρύθμισης. Παλιά δεν έβαζαν καθόλου διέσεις και υφέσεις γιατί γνώριζαν τις παραπάνω αιτίες κίνησης των ήχων, ήτοι την παραλλαγή των ήχων.

Οι αιτίες των έλξεων είναι
1) μεταβολές κατά γένος, όπου πυκνώνουν οι ήχοι στην υπάτη χορδή κάθε τετραχόρδου του αμεταβόλου συστήματος, βασική είναι η κίνηση- μαλάκωμα των λιχανών και των παρανητών χορδών, έτσι στο διατονικό γένος μεταβαίνουμε από την χρόα σύντονο διάτονο στο μαλακό διάτονο (για αυτό ονομάζεται μαλακό γιατί μαλακώνουν οι λιχανοί και οι παρανήτες, βλ Πλουτάρχου περί μουσικής )
2) μεταβολές κατά σύστημα, όπου κάθε χορδή αναλόγως την πορεία του μέλους κινείται ώστε να συμφωνεί κατά τετράχορδο ή κατά πεντάχορδο προς ή από τον ήχο στον οποίο πορεύεται.
3) μεταβολές κάτα τόνο δηλαδή δώριο σε φρύγιο ή σε λύδιο κλπ
4) όλες οι κινήσεις αυτές των ήχων έχουν διασαφηνιστεί και περιγράφονται στην παραλλαγή των ήχων όπως μας τα παραδίδουν ο Ιωάννης ο Δαμασκηνός, ο Ι. Παπαδόπουλος Κουκουζέλης κι ο Ι. Πλουσιαδηνός. Εκεί περιγράφεται πώς αλλοιώνονται οι κύριοι ήχοι όπως είναι κατά το πεντάχορδο σύστημα και μεταβάλλονται σε πλάγιους όταν μπλέκουν-συμφωνούν με τους κατά το δια τεσσάρων νοουμένους στην ίδια χορδή ήχους. επισυνάπτω την παραλλαγή των ήχων και τα βασικά διαστήματα όπως τα έχω υπολογίσει βάσει της αρχαίας αρμονικής και των συμφωνιών.
5)καμία σχέση δεν έχουν οι έλξεις αυτές όπως τις δείχνουν και οι εξηγητές Χουρμούζιος και Γρηγόριος με τις ατεκμηρίωτες εκμελείς- φάλτσες έλξεις που έχει επιβάλει το σύστημα του Σ. Καρά και των ακολούθων του.

Ενδεικτικά Ο Γα στον τετράφωνο βαρύ δεν είναι δίεση όπως την εννοούν τα σύγχρονα θεωρητικά αλλά επιστρέφει από την θέση του μαλακού διατόνου (γα- δι υπερμείζων τόνος, 15 μόρια ) στην θέση του συντόνου διατόνου(γα δι μείζων τόνος 12, μόρια) ώστε να συμφωνεί με τον ζω ο οποίος κανονικά σύμφωνα με την σωστή αρχαία αρμονική βρίσκεται ένα δίτονο κάτω του πα (πα 15 νη 9 ζω=24 μόρια). από δι 15 γα 9 βου 6 πα 15 νη 9 ζω (15 γα πα+24 πα ζω=39 )γίνεται δι 12 γα 12 βου 6 πα 15 νη 9 ζω (18 γα πα+24 πα ζω=τέλειο πεντάχορδο 42)

Για όλες τις περιπτώσεις αυτές εξηγώ τι συμβαίνει στην εργασία μου «Προσεγγίσεις σε θεωρητικά ζητήματα της εκκλησιαστικής μουσικής», που έχει δημοσιευτεί στο συλλογικό έργο του Κωνσταντίνου Σκαρμούτσου «Μαθηματάριον: Ἑρμηνευτικὴ καὶ Μουσικολογικὴ Σπουδή» https://soldatosmusic.blogspot.com/p/blog-page_3558.html

Για το τι ακριβώς συμβαίνει στα παραδείγματα που παραθέσατε αναλυτικά και πως ψάλλεται το κάθε τι, με παραδείγματα από μένα αλλά κι από ηχητικά τεκμήρια παραδίδονται ιδιέτερα σεμινάρια από μένα, στο σπίτι μου ή μέσω τηλεδιάσκεψης(fb messanger, skype [user: evangelos74] )

Ευάγγελος Σολδάτος
 

Attachments

  • 08_sofotati_parallage_diasthmata.jpg
    08_sofotati_parallage_diasthmata.jpg
    435.4 KB · Views: 37
  • 03malako_meizon_elasson_armonies.jpg
    03malako_meizon_elasson_armonies.jpg
    97.1 KB · Views: 37

κλιτόν

Active member
Όλα αυτά πάνω κάτω έχουν συζητηθεί και τεκμηριωθεί σε παλαιότερα θέματα όπως είπε κι ο Δημήτρης και στο ελληνικό φόρουμ αλλά και σε συνέδρια που τα έχω παρουσιάσει επανειλημμένως.

Ενδεικτικά Ο Γα στον τετράφωνο βαρύ δεν είναι δίεση όπως την εννοούν τα σύγχρονα θεωρητικά αλλά επιστρέφει από την θέση του μαλακού διατόνου (γα- δι υπερμείζων τόνος, 15 μόρια ) στην θέση του συντόνου διατόνου(γα δι μείζων τόνος 12, μόρια) ώστε να συμφωνεί με τον ζω ο οποίος κανονικά σύμφωνα με την σωστή αρχαία αρμονική βρίσκεται ένα δίτονο κάτω του πα (πα 15 νη 9 ζω=24 μόρια). από δι 15 γα 9 βου 6 πα 15 νη 9 ζω (15 γα πα+24 πα ζω=39 )γίνεται δι 12 γα 12 βου 6 πα 15 νη 9 ζω (18 γα πα+24 πα ζω=τέλειο πεντάχορδο 42)

Για όλες τις περιπτώσεις αυτές εξηγώ τι συμβαίνει στην εργασία μου «Προσεγγίσεις σε θεωρητικά ζητήματα της εκκλησιαστικής μουσικής», που έχει δημοσιευτεί στο συλλογικό έργο του Κωνσταντίνου Σκαρμούτσου «Μαθηματάριον: Ἑρμηνευτικὴ καὶ Μουσικολογικὴ Σπουδή» https://soldatosmusic.blogspot.com/p/blog-page_3558.html

Ευάγγελος Σολδάτος

Τα είδα και ευχαριστώ πολύ.

Επί του παρόντος θα επικεντρωθώ σε μια από τις περιπτώσεις που αναφέρω.

Διάβασα προσεκτικά στην εργασία σας τα περί των 3 περιπτώσεων του λεγέτου ("λέγετον") και της διαστηματικής κατανομής των φθόγγων, όμως παρατήρησα ότι ο φθόγγος Πα είναι διαρκώς "εστώς" και ότι η διαστηματική απόσταση Πα-Βου καθορίζεται από την κίνηση του Βου:

1541059304624.png


Παρατηρώ λοιπόν ότι το Ταμείο του Γρηγορίου στο "λέγετο" μας δείχνει ότι:

1541059360200.png

δηλαδή αμέσως μετά την 2η μαρτυρία του Βου συνεχίζει με ίσο, δηλαδή τον Βου που λέγαμε αυτόν θα πούμε πάλι, όμως στον αμέσως ακολουθούντα φθόγγο Πα τοποθετεί δίεση και μάλιστα παρατεινόμενη επί 3 χρόνους.

Τουτ' έστιν, δεν υφίσταται η έννοια του "εστώτος" Πα, δεδομένης της ισοϋψούς θέσεως του Βου (υποχρεωτικά λόγω του "ίσον").

Θα ήθελα παρακαλώ την άποψή σας και φυσικά την άποψη οποιουδήποτε άλλου μπορεί να συνεισφέρει.
 
Last edited:

Dimitri

Δημήτρης Κουμπαρούλης, Administrator
Staff member
Στη συγκεκριμένη θέση μάλλον πρόκειται περί λαρυγγισμού στις απλές οπότε λόγω της ταλάντωσης πα-βου το πα υψώνεται. Άκου πως το λέει ο γερο-Δοσίθεος Κατουνακιώτης. https://www.hsir.org/Publications_el/Sound/Church Music/32-Track08.wma
 
Last edited:

evangelos

Ευάγγελος Σολδάτος
Τα είδα και ευχαριστώ πολύ.


δηλαδή αμέσως μετά την 2η μαρτυρία του Βου συνεχίζει με ίσο, δηλαδή τον Βου που λέγαμε αυτόν θα πούμε πάλι, όμως στον αμέσως ακολουθούντα φθόγγο Πα τοποθετεί δίεση και μάλιστα παρατεινόμενη επί 3 χρόνους.

Τουτ' έστιν, δεν υφίσταται η έννοια του "εστώτος" Πα, δεδομένης της ισοϋψούς θέσεως του Βου (υποχρεωτικά λόγω του "ίσον").

Θα ήθελα παρακαλώ την άποψή σας και φυσικά την άποψη οποιουδήποτε άλλου μπορεί να συνεισφέρει.

Ο βου κανονικά απέχει από τον πα ένα ημιτόνιο, αυτή είναι η φυσική του θέση, ο δεύτερος ήχος βου είναι ο υπολύδιος τόνος στην παρυπάτη μέσων χορδή ένα ημιτόνιο πάνω από τον δώριο (υπάτη μέσων χορδή). Επειδή η γενικευμένη θεωρία του Χρυσάνθου έχει τον πα βου ελάσσονα τόνο, κάτι που ισχύει στον πλάγιο τέταρτο ήχο όπου ο βου υψώνεται για να έρθει σε συμφωνία με τον πρώτο ήχο στον διαζευκτικό κε, γίνεται ο βου έτσι κι αυτός και πρώτος(πρώτος και δεύτερος=πλάγιος δεύτερο) κι ο νη γίνεται και τρίτος (τέταρτος+ τρίτος= πλάγιος τέταρτος). Ο πα όταν υψώνεται γίνεται λόγω γένους δεν εκεί θεμελιώνεται ο πρώτος ήχος στον "σηκωμένο" πα. Για να καταλάβεις καλύτερα την διαφορά όταν ανεβούμε βου γα δι κε ζωω κε διι γα βου ο γα στην ανάβαση σηκώνεται στην κατάβαση όμως δεν είναι σηκωμένος αλλιώς έχουμε φθορικό λέγετο (μουστααρ) Στον πλάγιο τέταρτο αν πούμε νη πα βου πα νη ο ίδιος πα είναι δεν αλλάζει, όσο σηκωμένος είναι στην ανάβαση τόσο είναι και στην κατάβαση, αυτό σημαίνει εστώς φθόγγος, αμετακίνητος. Είναι αμετακίνητος γιατί ο πα με τους ήχους που είναι κατά τριφωνία πάνω και κάτω από αυτόν είναι πάντα σε συμφωνία, δεν έχει λόγο να κουνηθεί. Ο γα όμως δεν είναι πάντα σε συμφωνία, έτσι ή θα υψωθεί ή θα χαμηλώσει ο ζω, όπως και γίνεται. Επίσης επειδή στον δεύτερο ήχο ο πα μπορεί να είναι και νενανώ εδώ ο εξηγητής τον βάζει δίεση για να διασαφηνίσει το μέλος. Σε άλλη εξήγηση τον έχουν β ήχο το "χαίρε" του Θεοτόκε παρθένε κι όχι λέγετο, οπότε εδώ σου λέει πως θα το πεις. Ημιτόνιο λοιπόν το πα βου και το βου πα στον λέγετο.
 

κλιτόν

Active member
Ο βου κανονικά απέχει από τον πα ένα ημιτόνιο, αυτή είναι η φυσική του θέση, ο δεύτερος ήχος βου είναι ο υπολύδιος τόνος στην παρυπάτη μέσων χορδή ένα ημιτόνιο πάνω από τον δώριο (υπάτη μέσων χορδή). Επειδή η γενικευμένη θεωρία του Χρυσάνθου έχει τον πα βου ελάσσονα τόνο, κάτι που ισχύει στον πλάγιο τέταρτο ήχο όπου ο βου υψώνεται για να έρθει σε συμφωνία με τον πρώτο ήχο στον διαζευκτικό κε, γίνεται ο βου έτσι κι αυτός και πρώτος(πρώτος και δεύτερος=πλάγιος δεύτερο) κι ο νη γίνεται και τρίτος (τέταρτος+ τρίτος= πλάγιος τέταρτος). Ο πα όταν υψώνεται γίνεται λόγω γένους δεν εκεί θεμελιώνεται ο πρώτος ήχος στον "σηκωμένο" πα. Για να καταλάβεις καλύτερα την διαφορά όταν ανεβούμε βου γα δι κε ζωω κε διι γα βου ο γα στην ανάβαση σηκώνεται στην κατάβαση όμως δεν είναι σηκωμένος αλλιώς έχουμε φθορικό λέγετο (μουστααρ) Στον πλάγιο τέταρτο αν πούμε νη πα βου πα νη ο ίδιος πα είναι δεν αλλάζει, όσο σηκωμένος είναι στην ανάβαση τόσο είναι και στην κατάβαση, αυτό σημαίνει εστώς φθόγγος, αμετακίνητος. Είναι αμετακίνητος γιατί ο πα με τους ήχους που είναι κατά τριφωνία πάνω και κάτω από αυτόν είναι πάντα σε συμφωνία, δεν έχει λόγο να κουνηθεί. Ο γα όμως δεν είναι πάντα σε συμφωνία, έτσι ή θα υψωθεί ή θα χαμηλώσει ο ζω, όπως και γίνεται. Επίσης επειδή στον δεύτερο ήχο ο πα μπορεί να είναι και νενανώ εδώ ο εξηγητής τον βάζει δίεση για να διασαφηνίσει το μέλος. Σε άλλη εξήγηση τον έχουν β ήχο το "χαίρε" του Θεοτόκε παρθένε κι όχι λέγετο, οπότε εδώ σου λέει πως θα το πεις. Ημιτόνιο λοιπόν το πα βου και το βου πα στον λέγετο.

Και πάλι σας ευχαριστώ.

Κατόπιν των παραπάνω μόνο μία απορία έχει παραμείνει και ειδικότερα η περίπτωση διέσεων στον Νη προς τον Πα του πλ.β΄ στα παραδείγματα (7) και (9), την συγκεκριμένη δίεση σχεδόν πουθενά δεν την παρατηρούμε...

...ευχαριστώ για τον κόπο σας...
 

evangelos

Ευάγγελος Σολδάτος
Και πάλι σας ευχαριστώ.

Κατόπιν των παραπάνω μόνο μία απορία έχει παραμείνει και ειδικότερα η περίπτωση διέσεων στον Νη προς τον Πα του πλ.β΄ στα παραδείγματα (7) και (9), την συγκεκριμένη δίεση σχεδόν πουθενά δεν την παρατηρούμε...

...ευχαριστώ για τον κόπο σας...

Σύμφωνα με τα πορίσματα έρευνας που έχω κάνει και έχω εξηγήσει πως έφτασα σε αυτά τα συμπεράσματα:

Ο πλάγιος β εναλλάσσεται με τον μέσο δεύτερο για το πως γίνεται αυτό εξηγώ εδώ
Όταν έχουμε μέλος μέσου β ήχου ο γα είναι ψηλά άρα όταν κάνει αυτό το περαστικό με γοργό στον νη τότε ο νη υψώνεται για να είναι σε αρμονία με τον υψωμένο γα όπου έχει τάση να κινηθεί το μέλος. Αν το μέλος είναι προς κατάληξη πλαγίου β τότε ο γα είναι χαμηλός κι ο νη επίσης χαμηλός πάλι σε αρμονία. Το "καθαρόαιμο" μέλος του πλαγίου δευτέρου είναι όπως το έχουν ορίσει στον πλβ εκ του βου μόνο που το ίδιο συμβαίνει και στον εκ του πα πλάγιο β, τα διαστήματα είναι όπως στον εκ του βου. Η διαφορά είναι ότι όταν ο ήχος κάνει τριφωνία τότε εναλλάσεται και με τον μέσο β ήχο. Ο μέσος β ήχος θέλει μείζονα τρίτη γιατί είναι και πλάγιος τέταρτος, είναι και βαρύς όπως λένε οι παλαιές θεωρίες. Ανεβαίνοντας ο πα γίνεται κύριος μέσος β και κατεβαίνοντας γίνεται ο ίδιος πα πλάγιος δηλαδή μικρή τρίτη σαν του πρώτου ήχου με πολύ χαμηλό βου και χαμηλό δι ώστε να ακούγεται το ύφος του πλαγίου β που ξέρουμε. Σήμερα γίνεται σύγχυση και ψάλλουν όλοι το ίδιο ανεβαίνοντας και κατεβαίνοντας. Είναι όμως διαφορετικός ο τρόπος.
 

κλιτόν

Active member
Κατ' αρχάς ευχαριστώ για τις πληροφορίες.

Όμως η παρακάτω διατύπωση περί χαμηλού νη όταν το μέλος οδεύει προς κατάληξη πλ.β΄:

Σύμφωνα με τα πορίσματα έρευνας που έχω κάνει και έχω εξηγήσει πως έφτασα σε αυτά τα συμπεράσματα:

[...]. Αν το μέλος είναι προς κατάληξη πλαγίου β τότε ο γα είναι χαμηλός κι ο νη επίσης χαμηλός πάλι σε αρμονία. Το "καθαρόαιμο" μέλος του πλαγίου δευτέρου είναι όπως το έχουν ορίσει στον πλβ εκ του βου μόνο που το ίδιο συμβαίνει και στον εκ του πα πλάγιο β, τα διαστήματα είναι όπως στον εκ του βου. [...]

...δεν συμφωνεί με την (07) μουσική γραμμή η οποία φυσικά και οδεύει προς κατάληξη και στην οποία ο νη σημειούται διά διέσεως - όλως περιττόν αν θα ίσχυε το περί χαμηλού νη εν τοιαύτη περιπτώση. Και πάλι ευχαριστώ και συγγνώμη διά το επίμονον.

1541151856626.png
 

evangelos

Ευάγγελος Σολδάτος
Κατ' αρχάς ευχαριστώ για τις πληροφορίες.

Όμως η παρακάτω διατύπωση περί χαμηλού νη όταν το μέλος οδεύει προς κατάληξη πλ.β΄:



...δεν συμφωνεί με την (07) μουσική γραμμή η οποία φυσικά και οδεύει προς κατάληξη και στην οποία ο νη σημειούται διά διέσεως - όλως περιττόν αν θα ίσχυε το περί χαμηλού νη εν τοιαύτη περιπτώση. Και πάλι ευχαριστώ και συγγνώμη διά το επίμονον.

View attachment 100819
Δεν είναι το ίδιο πράγμα, πάει για κατάληξη αλλά εδώ καταλήγει σαν μέσος β ήχος, θέλει εμπειρία για να δεις την διαφορά, ακούσματα και παρατηρητικότητα.
Σε αυτές τις περιπτώσεις του μέσου β δεν πας καρφωτά στον νη αλλά με γοργό, αυτό το κάνει όταν ο νη θέλει ψηλά, αν θέλει χαμηλά πάει κατευθείαν με απόστροφο χωρίς ίσο στον πα και κατάβαση με γοργό και απλή. Δές το Κύριε εκέκραξα του πλβ στο Αναστασιματάριο του Ιωάννου το ίδιο κάνει στο τέλος. Αντιθέτως στο πασαπνοάριο που πάει κατ' ευθείαν στον νη ο νη είναι φυσικός, δεν μπαίνει εκεί δίεση. Τα λειτουργικά του Πρίγγου που τα έχει σε πλάγιο β ουσιαστικά είναι μέσος β για αυτό τα βρίσκουμε και εκ του νη που για μένα έτσι είναι το σωστό(βλ Λειτουργία Παϊκόπουλου), κι εκεί ο νη θέλει δίεση σε αυτές τις θέσεις. Αυτό είναι στην εξωτερική μουσική το λεγόμενο χιτζασκιάρ. Το χιτζασκιάρ θέλει ψηλά τον γα και τον νη. Στον πλβ δηλαδή στο χιτζαζ δεν γίνεται το ίδιο, εδώ έχουμε εναλλαγή, όταν το μέλος καταλήγει ο δι κι ο γα χαμηλώνουν όπως εξηγώ και στο λινκ που ψάλλω το Προς σε ορθρίζω.
 
Top