...Τα ζητήματα αμφισημιών που επισημαίνετε ...
Προφανῶς ἀναφέρεστε (καί) στόν γράφοντα. Σᾶς ἒχω πολύ μεγάλην ἐκτίμησιν καί παρακαλῶ μή πάρετε τό παρόν ὡς προσωπικήν "ἐπίθεσιν".
1) Πῶς μποροῦμε νά ὁμιλοῦμεν περί φυσικῆς ἐξελίξεως τῆς ὁμιλουμένης γλώσσης μας
ὃταν τό Ὑπουργεῖον Παιδείας πρό ἐτῶν ὑπεχρέωσε στά σχολεῖα νά χρησιμοποιοῦν συγκεκριμμένη γλῶσσα; Ἐκτός ἐάν "φυσική γλῶσσα" σημαίνει αὐτή πού ἑκάστη κυβέρνησις ἀποφασίζει.
2) Ἀμφισημίες δέν νομίζω ὃτι ὑπάρχουν τόσες πολλές εἰς τήν Ἀρχαίαν Ἑλληνική ὡς προκύπτει π.χ. ἀπό τά ἑξῆς:
α) Δέν εἶναι τυχαῖον ὃτι ὁ Θεός ὠκονόμησεν νά εἶναι τό σεσωσμένον κείμενον τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἰς τό τελειώτερον (ἀπό πλευρᾶς ἀκριβείας) γλωσσικόν ὂχημα.
Ἀκόμη καί τό ἀρχικόν κείμενον τῆς Π.Δ. (ἂνευ φωνηέντων) ἐξέλιπεν καί ἀντικατεστάθη ὑπό τῶν Ἑβδομήκοντα.
β) Ὁ Ἒρασμος εἰς τό Moriae Encomium ἀναφέρει τό γεγονός τοῦτο.
Ἑπομένως ἒχομε περίπτωσιν συστήματος καί οὐχί ἐπικοινωνίας.
3) Τά παραδείγατα πού χρησιμοποποιεῖτε εἶναι ποιητικά. Εἲθισται ὁ Ποιητής νά ἒχει πλήρη ἐλευθερίαν γλώσσης (λέξεων, γραμματικῆς καί συντακτικοῦ) διά νά ἐπιτύχη π.χ. μέτρον, ὁμοιοκαταληξίαν ἢ χρῶμα. Ἀλλοιῶς εἶναι ὃταν γράφωμε κάτι πού πρέπει νά ἀναγνωσθῆ μέ ΑΠΟΛΥΤΟΝ ΑΚΡΙΒΕΙΑΝ.
4) Πρό πολλῶν δεκαετιῶν ἢμουν καί ἐγώ Ὑπερήφανος διότι κατεῖχα (τότε) τήν Καθαρεύουσαν πού μοῦ ἒμαθαν. Δυστυχῶς μεγάλη παραμονή μου στό ἐξωτερικόν μέ ἒκαμε νά ξεχάσω πολλά, ἐξ οὗ καί τά λάθη μου ἒδῶ.
Ἀντιθέτως ἐσεῖς, λίαν φίλτατε ἐν Χριστῷ, γνωρίζετε (ἐπαγγελματικῶς) ἃπασαν τήν Ἑλληνικήν γλῶσσαν ἀπό τήν Ὁμηρικήν ἓως τήν πλέον μοντέρνα. Καί κατανοῶ ὃτι ἒχετε ὑποχρέωσιν(!) νά γράφετε στήν "καθομιλουμένην" γλῶσσαν.
Τά σχόλιά μου ἑπομένως δέν θίγουν ἐσᾶς ἀλλά τήν λογικήν τῆς καθομιλουμένης(?)
Ἐπαναλαμβάνω, δέν θίγω ἐσᾶς! Ἐάν τό νομίζετε ὃτι σᾶς προσβάλω προσωπικῶς, σταματῶ πάραυτα καί ζητῶ συγνώμην καί σᾶς κάνω μετάνοιαν.
Λοιπόν, γράφετε ἀνωτέρω:
ομιλούμενης. Ὁ νέος τόνος δημιουργεῖ κάποτε ἀμφισημία, δεῖτε ἱστοσελίδα.
περήφανος. Δηλαδή τό οὐσιαστικόν πρέπει νά εἶναι "περηφάνια", ρῆμα περηφανεύομαι. Γιατί πρέπει νά καταστραφῆ τό ΥΠΕΡ. Αὒριο νά γράφωμε καί περβολή, περάνθρωπος; Πρός τί;
αφενός, αφετέρου. Εἶναι σαφές. Τόσο πολύ ἐνοχλοῦν οἱ Ἀρχαῖες λἐξεις, τίς ἐνώνομε καί φαίνονται μοντέρνες.
μιλώ. Συνεπῶς καί μιλιά ἢ ομιλία, καταμιλουμένη ἢ καθομιλουμένη; Ἒχομε δύο ρήματα. Γνωρίζετε παρομοίαν περίπτωσιν εἰς γνωστήν μεγάλην γλῶσσαν;
5) τέλος θἀ ἢθελα νά κρούσω τόν κώδωνα τοῦ κινδύνου ἐγώ ὁ ...ἀπερχόμενος πού δέν ἒχω κἀποιο ὂφελος:
Χρησιμοποιεῖτε σεῖς ἐδῶ καί χρησιμοποιεῖται καί ἀλλοῦ ὁ χαρακτηρισμός "πηγή πλουτισμοῦ" διά νά ὁμορφοποιήσῃ" πολλές ἀλλαγές.
Χρησιμοποιεῖται καί στήν Τέχνην, Μουσικήν, καί ἂλλες ἐκδηλώσεις τῆς ζωῆς, ἀλλά εἶναι πάντοτε "ὁ πλουτισμός" πρός τό καλύτερον;