Ἀπὸ τὸ Παράρτημα στὴν ἔκδοση τοῦ Ἀναστασιματαρίου ἀπὸ τὸν Ρηγόπουλο τὸ 1933, μαζὶ μὲ ἀργοσύντομα κεκραγάρια τοῦ ἐκδότου.
Ὁ ἴδιος ἀναφέρει στὴν σελ. 307 τοῦ συνημμένου πὼς κατέγραψε τὴν προφορικὴ παράδοση τῶν ἁγιορειτῶν καθ' ὑπόδειξη τοῦ Συνεσίου Σταυρονικητιανοῦ.
Ἀξιοσημείωτες ὁμοιότητες ὑπάρχουν μὲ τὶς ἀνωτέρω τοῦ π. Ἱεροθέου.
Στα πλαίσια ευρύτερης μελέτης για τον διπλούν, ή κουτσό, ή υποσκάζοντα χρόνο που είναι μια Κωνσταντινουπολίτικη πρωτίστως παράδοση, και το παραπάνω γεγονός μνημονεύεται. Σημειώνω ότι ο Συνέσιος ήταν φαίνεται σπουδαγμένος στην Κωνσταντινούπολη. Βλέπε:
«...ἡ θέσις γίνεται βραδυτέρα τῆς ἄρσεως, ἥδιστον δὲ τὸ ἀποτέλεσμα τοῦ χρόνου τούτου τοῦ ἀνέκαθεν ἐν χρήσει ἐν τοῖς Πατριαρχείοις.». Εἰσήγηση στὸ Δ’ Διεθνές Συνέδριο Μουσικολογικό και Ψαλτικό (Αθήνα 8-11 Δεκεμβρίου 2009). Στην εισήγηση αυτή ανιχνεύεται η χρήση και η παρασήμανση του τρίσημου λεγόμενου («κουτσού» ή και «υποσκάζοντος») ρυθμού στην ψαλτική παράδοση του οικουμενικού πατριαρχείου και της Κωνσταντινούπολης κατά τον 19ο και τον 20ο αιώνα. Από την έρευνα αυτή προκύπτουν πλήθος στοιχείων για το ρυθμικό αυτό σχήμα, τους ανθρώπους που μελοποίησαν ύμνους σ᾿ αυτό, τις καταγραφές παλαιοτέρων παραδόσεων, την θεωρητική του έκφραση από πολλούς παλαιούς και νέους συγγραφείς, την διαφορά του με τον τρίσημο ρυθμό της δυτικής μουσικής, κ.ά. Δημοσιευμένη (δυστυχώς με τραγικά λάθη, που δεν οφείλονται στον συγγραφέα) στον τόμο των Πρακτικών: Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος-Ίδρυμα Βυζαντινής Μουσικολογίας. «Θεωρία και Πράξη της Ψαλτικής Τέχνης». Δ’ Διεθνές Συνέδριο Μουσικολογικό και Ψαλτικό. Αθήνα 8-11 Δεκεμβρίου 2009. Τὰ γένη τῆς Ρυθμοποιίας καὶ τρέχοντα ψαλτικὰ θέματα. Εκδίδει ο Γρ. Θ. Στάθης, Αθήνα 2015, σσ. 123-146. Πλήρως διορθωμένο το κείμενο υπάρχει
εδώ. Αναδημοσιευμένη στο βιβλίο Η Ψαλτική τέχνη. Λόγος και μέλος στη λατρεία της Ορθόδοξης εκκλησίας. Β', Θεσσαλονίκη 2016.