Ἀγαπητὲ φίλε, εὐχαριστῶ πολὺ γιὰ ὅσα γράφεις καὶ γιὰ τὸν κόπο σου. Ἀπ᾿ ὅ,τι ἀντιλαμβάνομαι, ἐκ παραδρομῆς εἶχα παραλείψει δύο μεγαλυνάρια, τὰ ὁποῖα παρενέβαλα. Βέβαια, τὸ τυπικὸν τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου πρὸ τῆς τελευταίας καταβασίας ("Στέργειν μὲν ἡμᾶς") ὁρίζει νὰ ψαλεῖ τὸ "Σήμερον ἡ Παρθένος, τίκτει τὸν Δεσπότην, ἔνδον ἐν τῷ σπηλαίῳ" καὶ ὄχι τὸ "Μάγοι καὶ ποιμένες". Ἐγὼ ἔβαλα καὶ τὸ "Σήμερον ἡ Παρθένος..." καὶ τὸ "Μεγάλυνον ψυχή μου, τὴν λυτρωσαμένην, ἡμᾶς ἐκ τῆς κατάρας". Τὰ "Δόξα" καὶ "Καὶ νῦν" τὰ ἔβαλα χῦμα, ὅπως οἱ Νικολαΐδης - Ἐμμανουηλίδης στὸ Πατριαρχεῖον. Ἀρχικῶς τὰ εἶχα στὸν Δι, ὅπως ὁ Στανίτσας, ἀκούσματα τοῦ ὁποίου μὲ βοήθησαν στὴν παροῦσα ἐργασία (ὅπως καὶ τῶν προαναφερθέντων Ἀρχόντων). Εὐλογημένα Χριστούγεννα.