Ακόμη, δε θα πρέπει να αγνοούμε πόσες διαφορετικές εκτελέσεις των μαθημάτων διέσωσε ο Βουδούρης, που πιστοποιούν ότι δεν ψάλλονταν αυστηρά ούτε η έκδοση του Εφεσίου, ούτε το πόνημα του Ιωάννου.
Γιάννη, κατ' αρχήν το απόσπασμα που παρουσιάζεις στο ως άνω μήνυμα αναφέρεται στη διδασκαλία και όχι στην επ' αναλογίω ερμηνεία, δύο διαφορετικά τελικά πράγματα μεταξύ τους. Μάλιστα σε κώδικα της νέας γραφής στο αναστασιματάριο ή στο δοξαστάριο (δεν θυμάμαι και δεν είμαι στο αρχείο μου αυτή τη στιγμή) του Πέτρου, αναγράφεται: "Ως εδιδάσκετω εν τη Μεγάλη Εκκλησία" (ή κάπως έτσι τέλος πάντων, αλλά το νόημα ήταν αυτό).
Στη διδασκαλία ο στόχος είναι η χρήση ενός βιβλίου που να πλησιάζει όσο το δυνατόν το αρχέτυπο και κατά κοινή ομολογία στην σημερινή εποχή και μουσική πραγματικότητα αυτό θα το βρούμε στις εξηγήσεις των Γρηγορίου και Χουρμουζίου. Ο Ιωάννης δεν εξηγεί τον Πέτρο, καταγράφει μία ερμηνεία της καταγραφής του Πέτρου (με το πρίσμα της σχολής του Ιακώβου Πρωτοψάλτου και του Κωνσταντίνου), λογική που ακολούθησαν και οι μεταγενέστεροι, γιαυτό και στον τομέα πάντα της διδασκαλίας υπάρχει αυτή η σε πρώτο επίπεδο "αφοριστική" ματιά των έργων αυτών, χωρίς αυτό να μειώνει όπως φαίνεται παρακάτω την αξία τους σε άλλους τομείς.
Όσον αφορά στην ερμηνεία στα πατριαρχικά αναλόγια, το πράγμα δεν ακολουθεί όπως φαίνεται την ίδια λογική, ούτε μπαίνει σε τέτοια στεγανά. Όπως ορθώς αναφέρεις, οι καταγραφές του Βουδούρη δείχνουν ότι αυτό που ψάλει ο Ναυπλιώτης (θεωρώντας ως δεδομένο ότι οι καταγραφές αυτές έχουν ως μόνη πηγή την ψαλμωδία του αείμνηστου άρχοντα και δεν περιέχουν συμπληρώσεις και από εκδόσεις) δεν είναι ούτε Εφέσιος ούτε Ιωάννης, αλλά λίγο και από τους δύο, μαζί και με λίγο (μετέπειτα) Πρίγγο και μαζί με άλλα στοιχεία που δεν υπάρχουν πουθενά αλλού καταγεγραμμένα.
Αυτή είναι η ζωντάνια της παράδοσης, την οποία είναι τελικά πάρα πολύ δύσκολο να κατανοήσουμε στην γνήσια έκφρασή της όλοι εμείς που γαλουχηθήκαμε όχι μόνο στη νέα γραφή, αλλά και στη λογική του "νότα βλέπω, νότα ψάλλω". Ή θα χρειαζόμαστε κάποια συγκεκριμένη και αναλυτική καταγραφή της παράδοσης για να ψάλλουμε τη μετροφωνία μας, ή θα πάμε στο άλλο άκρο, χρησιμοποιόντας ή τον Εφέσιο ή και κώδικες της παλαιάς γραφής και ψάλλοντας με απλή κανονικοποίηση των ενεργιών των χαρακτήρων με έναν τρόπο που αποτέλεσμα έχει κάτι εντελώς άσχετο με την ακουστική παράδοση. Πιστεύω ότι τελικά στην ερμηνεία η χρυσή τομή βρίσκεται κάπου στη μέση και η καταγραφή της μέσα στην ιστορία αυτό θεωρώ ότι μας διδάσκει.
Μιας όμως και ο δημιουργός του θέματος δεν ξεκαθαρίζει ποιον ακοπό θα εξυπηρετήσουν τα βιβλία που ζητάει (διδασκαλίας ή ερμηνείας) καλό είναι πιστεύω να γίνει αυτός ο διαχωρισμός, αφού μάλλον ίσχυε πάντοτε.
