Ευχαριστούμε για το σημαντικό τεκμήριο. Μία σημείωση μόνο: έτσι όπως είναι γραμμένο, το μάθημα δεν "βγαίνει", διότι καταλήγει μια φωνή ψηλότερα (εάν το πάρουμε εκ του Δι, καταλήγει στον Κε). Το λάθος βρίσκεται μάλλον στη δεύτερη γραμμή, μετά την τρίφωνη κατάβαση, όπου, αντί για ολίγον με κέντημα, θέλει μόνο ολίγον, όπως ακριβώς και στην εξηγημένη εκδοχή (Δι-Πα-Βου-Γα-Δι κ.λπ.).
Ναι, το είχα δει ότι είχε λάθος στο σημείο αυτό και η ισχυρότερη πιθανότητα είναι να έγινε εκεί που περιγράφετε. Απλά, έδωσα και κάποιες (λιγότερες) πιθανότητες να έχει γίνει λίγο μετά. Ακόμα λιγότερες, να είναι η ατελής κατάληξη που ακολουθεί στον Κε (οπότε το λάθος θα ήταν στο δεύτερο ολίγον, που θα ήταν τότε ίσον).
Δεν ξέρω γιατί έψαξα και άλλες λύσεις, εκτός της (σχεδόν) προφανούς. Ίσως, γιατί δύσκολα μπορώ να πιστέψω πως ο (κατα)γραφέας κάνει λάθος στην πρώτη ανιούσα φωνή, μετά την κάθοδο στη βάση, δύσκολα σε μπερδεύει ένα τέτοιο σημείο. Όπως και να 'χει πάντως, η ελαχιστοποίηση (εξαφάνιση) του χρώματος στη φράση αυτή, υπάρχει για το μέλος του νενανώ, από τη μεταγενέστερη καταγραφή του Βουδούρη. Από το συγκεκριμένο χφ, είναι πιο ενδιαφέρουσα η τελική κατάληξη στον ΔΙ, το οποίο θεωρούσα μεν πιθανό και δυνατό να γίνεται, αλλά οι σκεπτικιστές αν δεν τό 'βλεπαν σε τεκμήριο θα με κατηγορούσαν για ...μάγειρα (άλλο που εκ των υστέρων λένε κάποιοι «μα φυσικά και μπορεί να καταλήξει το νενανώ στον Δι» κλπ).
Εδώ έχουμε σκεπτικισμούς σε πολύ πιο απλά ζητήματα:
Ειρηναίος Σάμου (θα αναφερθώ σε κάποια όσο γίνεται χτυπητά) ξεκινά το μέλος με κατάβαση και όχι με ανάβαση όπως δείχνουν οι πηγές και του παρόντος θέματος. Ακριβέστερα, στη συλλαβή Κύ ο Ειρηναίος βρίσκεται κάπου και στις επόμενες συλλαβές (ρι, ε) κατεβαίνει από μία φωνή.
Πρώτον, κατεβαίνει εν συνόλω μια φωνή (στο
ρι) και μετά ψάλλει ίσον.
Δεύτερον, το χφ τεκμήριο που ανέβασα διαφέρει από τις έντυπες εξηγήσεις στη θέση αυτή, καθώς ανεβαίνει στον Ζω', ήδη από το
Κυ και όχι στο
ρι, πλησιάζοντας στην καταγραφή του μέλους σε πλ.δ' τρίφωνο.
Τρίτον, πόσο σπάνια συναντάει ένας ψάλτης μια τέτοια μικροαλλαγή στα καταγραμμένα κείμενα της εποχής εκείνης, ειδικά όταν πρόκειται για τονισμό (
Κύριε) και επιπλέον σε ένα μάθημα που λέγεται (σχεδόν) πάντα χωρίς κείμενο;
Επίσης, θα μπορούσε να εξηγήσει κάποιος κατά πόσο ομοιάζει η φράση που βλέπουμε και στο παρόν κείμενο (στο σύντομο πάντα) και σε άλλα που έχουν ανέβει με την πορεία του μέλους όπως την ψάλλει ο Ειρηναίος στο σημείο "ουκ έχομε ε εν"; Όλα καταλήγουν στον Δι ενώ ο Ειρηναίος στον... άνω Ζώ με αυτή την λογική ή του Κε;;; Μάλιστα στα δύο αυτά σημεία φαίνεται να ξέρει πολύ καλά τι λέει και δεν πρόκειται για φθόγγους που του φεύγουν, κάτι που αντικειμενικά οδηγεί στο συμπέρασμα ότι είναι και τα δύο σημεία μέρος της σύνθεσης και όχι δικές του ερμηνείες.
Πρώτον, αρχίζοντας από το τέλος, θα επαναλάβω για πολλοστή φορά, ότι δεν του φεύγει τίποτα, όλο το μάθημα το λέει για σεμινάριο και στα διαστήματα και στο χρόνο και στη σταθερότητα. Ο Ειρηναίος γενικά ξέρει πολύ καλά τι λέει σε αντίθεση μ' εμάς!
Δεύτερον, το ότι καταλήγει στον Ζω' ο Ειρηναίος στο σημείο αυτό (ενώ στο χφ στον Δι), έχει να κάνει με το γεγονός ότι κορυφώνει αμέσως μετά στο
Κύριε (στον άνω Πα') ενώ στο χφ η κορύφωση γίνεται στο Δυ
νάμεων, οπότε και η ανάβαση στον Ζω' αργότερα. Στην έντυπη μορφή δεν ανεβαίνει καν στον άνω Πα, οπότε τέτοια ανάγκη δεν υφίσταται.
Εντύπωση προκαλούν και οι φθορές στο παρόν, όχι μόνο σαν παρουσίες (μπορούμε να πούμε ότι την εποχή του γεφυρώματος πιθανότατα θα έκαναν την εμφάνισή τους), αλλά και στο που τοποθετούνται. Στον Γα; Είναι και η αρκτική μαρτυρία βέβαια.
Πόσες είναι οι μαζεμένες απόστροφοι στην πρώτη σειρά; εάν είναι 4 η πρώτη φθορά δεν βρίσκεται καν στην κορυφή του 4χόρδου, κάτι που δεν συμβαίνει με την δεύτερη.
Οι φθορές είναι στη θέση τους. Στην πρώτη γραμμή, τη διπλή απόστροφο στο «δυνάμε
ων», δες την απλή απόστροφο με απλή.
...να μας διαφωτίσει πιο αντικειμενικά, διότι ο καθένας βλέπει ότι πραγματικά θέλει; Κύριε Αρβανίτη;
Σου απάντησα σε μερικά, γιατί ο Γιάννης μάλλον δεν θέλει να ανακατευτεί στο θέμα αυτό.