Αναστασιματάριον Ιωάννου: Έκδοση «Ζωής» ή «Ηλιόπουλου-Παυλάκη»;

ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΑΤΑΡΙΟΝ ΤΗΣ ΖΩΗΣ Η ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ-ΠΑΥΛΑΚΗ

  • Χρησιμοποιώ τών Εκδόσεων Ζωής.

    Votes: 101 43.2%
  • Χρησιμοποιώ των Ηλιόπουλου-Παυλάκη .

    Votes: 71 30.3%
  • Χρησιμοποιώ Άλλο .

    Votes: 62 26.5%

  • Total voters
    234

tsak77

Χρῆστος Τσακίρογλου
Όσο αναφορά το σύνηθες που σας ενόχλησε χώρις να καταλάβω το λόγο ,είναι σύνηθες αγαπητέ ,γιατί δέν υπάρχει δάσκαλος και ωδείο το οποίο να μην το έχει επιλέξει ώς διδακτικό υλικό.
Εάν εννοείτε (μάλλον όχι, αλλά ας το αναφέρω) γενικά για το αναστασιματάριο του Ιωάννου, προβλέπεται από την επίσημη ύλη των Ωδείων και των Σχολών. Εάν εννοείτε τη συγκεκριμένη έκδοση ("Ζωής"), δεν βλέπω το λόγο να μην την προτιμούν πολλοί εφόσον ενώ δεν είναι ιδιαίτερα ογκώδης, έχει πάρα πολύ ωραία στοιχεία και είναι προσιτή στην τιμή της. Αν και μου αρέσει να χρησιμοποιώ τη διχρωμία ή την πολυχρωμία, δεν βλέπω καμία αναγκαιότητα επιβολής της στην εκπαίδευση ή στα αναλόγια. Ούτε καλύτερα θα ψάλλουμε, ούτε οι μαθητές θα διαβάσουν περισσότερο.
Πάντως στη σχολή Β.Μ. της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κρήτης δεν χρησιμοποιείται η έκδοση της Ζωής, αλλά οι έκδοσεις (παλιές και νεώτερες) του Πολυχρονάκη. Η έκδοση του Ηλιόπουλου - Παυλάκη που αναφέρετε μου είναι παντελώς άγνωστη, αν και η αλήθεια είναι ότι έχω καιρό να επισκευτώ το βιβλιοπωλείο...

Υ.Γ. Καλό είναι να μην ξεχνάμε ότι Ελλλάδα δεν είναι μόνο η Αθήνα...
 

dkalpakidis

Dimitrios Kalpakidis
Δημήτριε δεν κάνω προώθηση προϊόντος απλά έχω την απορία τι χρησιμοποιούν άλλοι συνάδελφοι στους ναούς τους απο τα δύο βιβλία .Συγκεκριμένη ερώτηση!, με μία διατύπωση! ,αλλά βλέπω πολλές πλευρές άλλος λέει καραμάνη πχ. Υπάρχει η επιλογή "άλλο" γιαυτο το βιβλίο .
Εφόσον έχεις την απορία κάνεις ερώτηση και δεν θέτεις εξ' αρχής δίλλημα που δεν υπάρχει για κάποιους. Έχεις ως δεδομένο ότι όλοι, το οποίο χρησιμοποιείς καταχρηστικότατα, ψάλλουν Ιωάννη.

Τώρα σπεύσατε "όλοι" να πείτε περί διαφημίσεως του εν λόγω Αναστασιματαρίου.Όχι δέν πρόκειτε για διαφήμιση απλά βλέπω την τάση να θέλουμε κάτι πιο προσεγμένο όλο ένα και περισσότερο σε όλα τα βιβλία που χρησιμοποιούμε και αν μή τι άλλο το σύνηθες Αναστασιματάριο Ιωάννου .Όσο αναφορά το σύνηθες που σας ενόχλησε χώρις να καταλάβω το λόγο ,είναι σύνηθες αγαπητέ ,γιατί δέν υπάρχει δάσκαλος και ωδείο το οποίο να μην το έχει επιλέξει ώς διδακτικό υλικό. Αυτά κατά την γνώμη μου.

Δέχομαι ότι είναι το πιο σύνηθες Αναστασιματάριο, αλλά δεν είναι το μόνο εν χρήσει.

Βλέπεις πουθενά να με ενοχλεί το "σύνηθες"; Η γενίκευση με ενοχλεί. Και πάλι γενικεύετε. Προσωπικά χρησιμοποιώ Ιωάννη (εκδόσεως Ζωής - γιατί αυτό μου στέλνουν) για την διδασκαλία αλλά και το Αναστασιματάριο του Πέτρου (δική μου επιλογή). Έκκληση. Διαβάστε πρώτα τί γράφουμε και μετά απαντήστε!
 

evangeloskarp

Παλαιό Μέλος
Έκκληση. Διαβάστε πρώτα τί γράφουμε και μετά απαντήστε!


Προσπαθώ να τα διαβάζω όλα αλλά, είναι ότι τα μεγάλα κείμενα με κουράζουν.

Πάντως κανένα απο τα δύο βιβλία δεν θέλει διαφήμιση γιά όσους είπαν ότι διαφημίζω .
 

Γιώργος Μ.

Γιώργος Μπάτζιος
Πάντως, λείπει μια παρουσίαση των διαφορών των δύο βιβλίων, έστω και από τον πρόλογο του νέου βιβλίου. Αυτό θα βοηθούσε πολύ τη συζήτηση, γιατί όπως αντιλαμβάνομαι σκοπός της δημοσκόπησης του φίλου μας είναι να επισημανθούν συγκριτικά αξιολογικά στοιχεία.

Αν είναι ίδιο το υλικό και έχουν γίνει μόνο συγκεκριμένες (σωστές) διορθώσεις και συγκεκριμένες (σωστές) αισθητικές παρεμβάσεις, τότε είναι λογικό να χρησιμοποιεί κανείς το νέο βιβλίο, όπως και είναι λογικό να υποθέσει ότι μόνο λόγοι προσωπικής, παραδοσιακής αισθητικής και ιδεολογίας (απόλυτα θεμιτό πράγμα) κάνουν κάποιον να προτιμά το παλαιό αντί του νέου.

Προσωπικά, (πάντα χρησιμοποιούσα τον Καραμάνη, αλλά) αν έπρεπε να συγκρίνω αισθητικά τα δύο βιβλία, θα έλεγα ότι: α) η μεν διχρωμία του νέου βιβλίου με κερδίζει, ΑΛΛΑ β) η αναλογία μεγέθους μουσικής-κειμένου στο βιβλίο αυτό δεν είναι η συνηθισμένη, αυτή δηλ. στην οποία, καλώς ή κακώς, έχει εξοικειωθεί το μάτι του ψάλτη (οι μουσικοί χαρακτήρες είναι μικρότεροι). Αυτά βέβαια είναι τελείως υποκειμενικά πράγματα. Ο Χρήστος, ως ειδικος, θα μπορούσε να μας πει τη γνώμη του, πάντως σπεύδω να πω ότι το θέμα του μεγέθους των χαρακτήρων δεν είναι μικρής σημασίας.

Επαναλαμβάνω ότι λείπει μια ακριβής παρουσίαση των διαφορών, έστω και από τον πρόλογο του νέου βιβλίου, που θα βοηθούσε πολύ τη συζήτηση.
 

neoklis

Νεοκλής Λευκόπουλος, Γενικός Συντονιστής
Παίρνοντας αφορμή από το μήνυμα του Γιώργου να ρωτήσω, γιατί δεν ανεβάζει κάποιος που έχει και τα δύο βιβλία, δυο-τρεις σελίδες από αντίστοιχο κομμάτι του Αναστασιματαρίου, να μπορούν κι όσοι δεν τα έχουν δει, να κάνουν την σύγκριση;
 
Μη μου ζητήσετε και δείγμα από το "της Ζωής"!
Πιστεύω ότι όλοι το έχουμε.
Προσωπική μου γνώμη είναι ότι η μουσική μας είναι ζωντανή από όλους εμάς... άρα αφού ζει, δεν θα παύει και να εξελίσσεται.
Εάν την εξελίσσουμε, σεβόμενοι όμως την παράδοση των προκατόχων μας, για μένα σημαίνει ότι είμαστε ενεργοί σε αυτό που αγαπάμε και το επικροτώ.
Προσωπικά δεν το έχω στο αναλόγιο, ούτε στη διδασκαλία.

Το δείγμα δεν το έχω ξακρίσει για να φαίνεται το πραγματικό του μέγεθος. Ο πρόλογος είναι ξακρισμένος για να διαβαστεί πιό εύκολα.
 

Attachments

  • ΠΡΟΛΟΓΟΣ.pdf
    1.5 MB · Views: 135
  • ΔΕΙΓΜΑ.pdf
    914.1 KB · Views: 280

domesticus

Lupus non curat numerum ovium
Ἄς δοῦμε καὶ τὴν τιμή τους:

τῆς Ζωῆς 18€, τῶν Ἡλιόπουλου-Παυλάκη 26€. Μεγάλη διαφορὰ.

Σἰγουρα τῆς ΖΩΗΣ ... φτηνὸ, λιτὸ, βολικὸ στὸ μέγεθος, κλασικὴ ἀξία. Στὴ Βόρεια Ἑλλάδα, δυὸ εἰδῶν βιβλία βρίσκεις στὰ ἀναλόγια σχεδὸν παντοῦ, Αναστασιματάριο-Λειτουργία ΖΩΗΣ καὶ Λειτουργία τοῦ Καραμάνη.

Στὶς Νέες Χῶρες εἴμαστε ἀλλιῶς, ἡ Παλαιὰ Ἑλλάδα ἐμφανίζει ἄλλα ἤθη καὶ ἔθιμα.

[Προσωπικὰ χρησιμοποιῶ τὴν ἔκδοση τοῦ Ἐφεσίου].
 
Βρε έτσι είναι όπως τα γράφεις , αλλά με την τιμή δεν νομίζω να υπάρχει τόσο θέμα .
26 ευρώ , το βρίσκω normal.
Θα έχεις πάει σε βιβλιοπωλεία χριστιανικά και θα έχεις δει τι κυκλοφορεί και σε τι τιμές ...
Ίσως ανεβάζει την τιμή και η διχρωμία...
 

ΓΙΑΝΝΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΣ

Παλαιό Μέλος
Ψήφισα την τρίτη επιλογή, που περιλαμβάνει και ... απομνημονευθείσες ηχητικές εκτελέσεις. (Μορφή έκδοσης δεν είναι κι αυτή όταν την ακούς για κάμποσα χρόνια;:D)
Τουτέστιν, Θρασύβουλου Στανίτσα!!!:wink:
Όταν ήμουν όμως λαμπαδάριος του Τζανάκου, χρησιμοποιούσα το υπάρχον στο αναλόγιο (της Ζωής) και όταν παραιτήθηκα, συνάδελφος που το πληροφορήθηκε, μου είπε:
«Δεν καθόσουν ακόμα 3 Σαββατοκύριακα να γράψω τους τρεις ήχους που δεν πρόλαβα;»:D:D:D
Για παράδειγμα πάρετε τη θέση «Χαίρετε λαοί και αγαλλιάσθε» από την εκτέλεση Στανίτσα και εφαρμόστε τη στο «Σέ τον σταυρωθέντα και ταφέντα».... κλπ.
 

dkalpakidis

Dimitrios Kalpakidis
Βρε έτσι είναι όπως τα γράφεις , αλλά με την τιμή δεν νομίζω να υπάρχει τόσο θέμα .
26 ευρώ , το βρίσκω normal.
Θα έχεις πάει σε βιβλιοπωλεία χριστιανικά και θα έχεις δει τι κυκλοφορεί και σε τι τιμές ... Ίσως ανεβάζει την τιμή και η διχρωμία...

Απόστολε, επειδή έχω και σχετική εμπειρία διδακτική, σου λέω ότι η διαφορά για τους μαθητές είναι μεγάλη... για εμάς που κάνουμε συλλογές και "έχουμε τρέλα" με τα ψαλτικά βιβλία ή για τους Ιερούς Ναούς ίσως όχι. Να φανταστείς ότι έπρεπε να αγοράσουν πέρσυ τέσσερα αδέρφια αντίστοιχα τέσσερα βιβλία. Κάνε υπολογισμούς...
 

domesticus

Lupus non curat numerum ovium
Απόστολε, επειδή έχω και σχετική εμπειρία διδακτική, σου λέω ότι η διαφορά για τους μαθητές είναι μεγάλη... για εμάς που κάνουμε συλλογές και "έχουμε τρέλα" με τα ψαλτικά βιβλία ή για τους Ιερούς Ναούς ίσως όχι. Να φανταστείς ότι έπρεπε να αγοράσουν πέρσυ τέσσερα αδέρφια αντίστοιχα τέσσερα βιβλία. Κάνε υπολογισμούς...


Ἡ διαφορὰ στὴν τιμὴ παίζει ρόλο.

Τὰ βασικὰ ψαλτικὰ βιβλία ὅπως τὸ Ἀναστασιματάριο, πρέπει νὰ εἶναι ὅσο πιὸ φτηνὰ γίνονται γιὰ νὰ εἶναι προσιτὰ σὲ ὅλους.

Ἡ μονοχρωμία καὶ τὰ περιτεχνα πρωτογράμματα εἶναι το τελευταῖο ποὺ ἀπασχολεῖ ἕναν νέο ψάλτη, ὅταν θὰ πρέπει νὰ συγκροτήσει τὴν βασική του μουσικὴ βιβλιοθήκη: Ἀναστασιματάριο, Εἱρμολόγιο, Δοξαστάριο, Ἑσπερινός, Ὄρθρος, Λειτουργία. Χώρια ἕνα Τυπικὸ καὶ κανὰ Ὠρολόγιο. Γιὰ μαζέψτε τα ὅλα αὐτὰ νὰ δεῖτε πόσο βγαίνουν ...

Συνεπῶς γιὰ τὴν διαφορὰ τῆς τιμῆς καὶ μόνο προτιμῶ τὴν λιτή ἔκδοση τῆς ΖΩΗΣ.
 

tsak77

Χρῆστος Τσακίρογλου
Ο Χρήστος, ως ειδικος, θα μπορούσε να μας πει τη γνώμη του,
Καλό Γιώργο :). Ως ειδήμων λοιπόν ("χάμω θωρώ και λέω το" όπως λέμε και εδώ στην Κρήτη...) αισθητικά από τα παραδείγματα που μας ανέβασε ο κ. Καραγιαννάκης πέρα από την δυσαναλογία του μεγέθους του μουσικού και ποιητικού κειμένου, με ενόχλησαν οι αποστάσεις μεταξύ των στίχων. Εάν παρατηρήσουμε στις κλασικές εκδόσεις, θα δούμε ότι υπάρχει η εξής λογική:


Μουσικό κείμενο
[μικρή απόσταση]
Ποιητικό κείμενο
[μεγάλη απόσταση]

Μουσικό κείμενο
[μικρή απόσταση]
Ποιητικό κείμενο
[μεγάλη απόσταση]
κ.ο.κ.

όπως φαίνεται και από το κάτωθι παράδειγμα από τη μουσική Πανδέκτη:
View attachment Μουσική Πανδέκτη.JPG

Κάτι διόλου τυχαίο, εφόσον στο μάτι του αναγνώστη οι στίχοι έχουν ένα όριο και ξεχωρίζουν μεταξύ τους.
Ακόμη κι αν ο αναγνώστης δεν ξέρει για ποιο λόγο κάποιο κείμενο είναι ευανάγνωστο, υπάρχουν κάποιες λεπτομέρειες που το καθορίζουν.
 
Last edited:

antonios

Αετόπουλος Αντώνιος
Καλό Γιώργο :). Ως ειδήμων λοιπόν ("χάμω θωρώ και λέω το" όπως λέμε και εδώ στην Κρήτη...) αισθητικά από τα παραδείγματα που μας ανέβασε ο κ. Καραγιαννάκης πέρα από την δυσαναλογία του μεγέθους του μουσικού και ποιητικού κειμένου, με ενόχλησαν οι αποστάσεις μεταξύ των στίχων. Εάν παρατηρήσουμε στις κλασικές εκδόσεις, θα δούμε ότι υπάρχει η εξής λογική:


Μουσικό κείμενο
[μικρή απόσταση]
Ποιητικό κείμενο
[μεγάλη απόσταση]

Μουσικό κείμενο
[μικρή απόσταση]
Ποιητικό κείμενο
[μεγάλη απόσταση]
κ.ο.κ.

όπως φαίνεται και από το κάτωθι παράδειγμα από τη μουσική Πανδέκτη:
View attachment 67184

Κάτι διόλου τυχαίο, εφόσον στο μάτι του αναγνώστη οι στίχοι έχουν ένα όριο και ξεχωρίζουν μεταξύ τους.
Ακόμη κι αν ο αναγνώστης δεν ξέρει για ποιο λόγο κάποιο κείμενο είναι ευανάγνωστο, υπάρχουν κάποιες λεπτομέρειες που το καθορίζουν.

Ίσως δεν θα έπρεπε να είμαστε τόσο απόλυτοι, στις "παραδοσιακές αισθητικές" των τυπωμένων βιβλίων. Ας μην ξεχνάμε πλείστους όσους περιορισμούς λόγω της φύσης της τότε τυπογραφίας. Οι δυνατότητες που παρέχει η τεχνολογία σήμερα είναι ένα εργαλείο που μας επιτρέπει με μικρότερο κόπο και κόστος να δημιουργούμε καλύτερο αποτέλεσμα.

Γενικά στις παλαιότερες εκδόσεις ισχύει αυτό που λέει ο κος Τσακίρογλου για τις αποστάσεις. Δεν είναι και απόλυτο. Πολύ γρήγορα και από μνήμης (αν χρειαστεί θα σκανάρω και τις σελίδες που θα επιβεβαιώνουν τα λεγόμενά μου), θυμάμαι πως στο Δοξαστάριο του Κωνσταντίνου, από τις εκδόσεις Πολυχρονάκη, οι αποστάσεις μεταξύ των γραμμών, είτε μουσικής είτε κειμένου είναι ίδια. Στο Δοξαστάριο του Πέτρου από τον Βιολάκη η γραμματοσειρά του ποιητικού κειμένου είναι αρκετά μεγάλη. Στον Φαρλέκα δε τα γράμματα είναι τεράστια. Αν αυτό κάνει το κείμενο πιο ευανάγνωστο, που το κακό; Ακόμη και στην χειρόγραφη παράδοση έχουμε κείμενα με μικρά ή μεγαλύτερα γράμματα ανάλογα με την αισθητική του γραφέα. Επίσης και εκεί, στα χειρόγραφα, οι αποστάσεις δεν είναι δόγμα. Όσον αφορά στην διχρωμία, σίγουρα επαινετή, αφού καθιστά το κείμενο και πιο ευανάγνωστο και πιο "παραδοσιακό".

Δεν νομίζω πως πρέπει να "κολλάμε" εκεί. Οι διορθώσεις δεν είναι σημαντικότερες; Μάλλον μια κριτική θα έπρεπε να επικεντρώνεται εκεί. Στις [τυχόν] παραλήψεις και τα λάθη.

Δεν θεωρώ τον παράγοντα αισθητική αμελητέο. Αντιθέτως τον θεωρώ εξαιρετικά σημαντικό. Με λίγο διαφορετικά όμως κριτήρια...
 
Last edited:

domesticus

Lupus non curat numerum ovium
Ακόμη και στην χειρόγραφη παράδοση έχουμε κείμενα με μικρά ή μεγαλύτερα γράμματα ανάλογα με την αισθητική του γραφέα.

Ἄν ὁ γραφέας εἶχε τὴν ἀνάλογη πλουσιοπάροχη χορηγία νὰ ἀγοράζει περγαμηνὴ ἤ χαρτὶ μαζὶ μὲ τὸ μελάνι τότε μπορεῖ.

Συνήθως ὅμως τὸ κόστος τοῦ κώδικα καθόριζε καὶ τὸ μέγεθος όλων, λιγότερα ὑλικὰ μεγαλύτερη οἰκονομία καὶ συντομογραφικὴ γραφὴ, χωρὶς πολλὲς φιοριτοῦρες.
 

antonios

Αετόπουλος Αντώνιος
Ἄν ὁ γραφέας εἶχε τὴν ἀνάλογη πλουσιοπάροχη χορηγία νὰ ἀγοράζει περγαμηνὴ ἤ χαρτὶ μαζὶ μὲ τὸ μελάνι τότε μπορεῖ.

Συνήθως ὅμως τὸ κόστος τοῦ κώδικα καθόριζε καὶ τὸ μέγεθος όλων, λιγότερα ὑλικὰ μεγαλύτερη οἰκονομία καὶ συντομογραφικὴ γραφὴ, χωρὶς πολλὲς φιοριτοῦρες.

Προφανώς. Αλλά ως προς τις "αναλογίες" των αποστάσεων, δεν αλλάζει κάτι. Πιο μεγάλο ρόλο παίζει πως τραβούσαν τις γραμμές.
 

Attachments

  • χφ β.jpg
    8.5 KB · Views: 382
  • ms a.jpg
    ms a.jpg
    31.2 KB · Views: 20

Γιώργος Μ.

Γιώργος Μπάτζιος
Το θέμα είναι τεράστιο, εξαιρετικά ενδιαφέρον και με προεκτάσεις που μάλλον θα απαιτήσουν άνοιγμα καινούργιου thread. Αφορμή για το σχόλιο είναι η παρατήρηση του φίλου μου του Αντώνη που παραθέτω.

Ίσως δεν θα έπρεπε να είμαστε τόσο απόλυτοι, στις "παραδοσιακές αισθητικές" των τυπωμένων βιβλίων. Ας μην ξεχνάμε πλείστους όσους περιορισμούς λόγω της φύσης της τότε τυπογραφίας. Οι δυνατότητες που παρέχει η τεχνολογία σήμερα είναι ένα εργαλείο που μας επιτρέπει με μικρότερο κόπο και κόστος να δημιουργούμε καλύτερο αποτέλεσμα

Θέλω να πω ότι ενώ συμφωνώ απόλυτα με το "μικρότερος κόπος και κόστος", πρέπει να διευκρινίσουμε τι σημαίνει για το καθένα "καλύτερο αποτέλεσμα" κι αν μπορούμε να συμφωνήσουμε σε αυτό.

Αυτό που φαίνεται και από τα χειρόγραφα και από τα παλαιά έντυπα είναι ότι στην παραδοσιακή καταγραφή η αναλογία μεγέθους σπάνια είναι υπέρ του κειμένου. (Δεν θα πω "ποτέ", αλλά θα πω ότι τo "ποτέ" δεν αναιρείται από μεμονωμένα αντιπαραδείγματα). Ομοίως, (αλλά λιγότερο συστηματικά αυτό) το διάστιχο δεν είναι πανομοιότυπο παντού, αλλά περίπου όπως περιέγραψε ο Χρήστος. Σαν να λειτουργεί περίπου διαισθητικά αλλά και αξιωματικά η αρχή ότι το μάτι διαβάζει πρωτίστως τη μουσική και συμπληρωματικά τον λόγο. (Αυτό φαίνεται και λογικό. Το νόημα της μουσικής καταγραφής είναι να μελιστεί ο λόγος, όχι να μπει κείμενο σε ορισμένη μουσική).
Μπορεί λοιπόν με αμιγώς λειτουργικούς και αμιγώς αισθητικούς όρους να μην ενοχλεί το μεγάλο κείμενο, ενοχλεί όμως με όρους "οικείας αισθητικής", αυτής δηλαδή την οποία έχει αποκτήσει η μουσική καταγραφή μέσα στους αιώνες και στην οποία κατ' ακολουθίαν έχει εξοικειωθεί ο ψάλτης, με συνέπεια να θεωρεί ενστικτωδώς "μη καλαίσθητο" ό,τι αποκλίνει από αυτήν.

Θα ήταν πολύ ενδιαφέρον λοιπόν να εξερευνηθεί το ερώτημα, αν υπάρχει και πρέπει να τηρείται ένα είδος παράδοσης και στην καταγραφή, πέρα από την παράδοση του ύφους. Ή, ένα βήμα παραπέρα, αν υπάρχει "παραδοσιακό ύφος" και στην καταγραφή.

Κι έχει δίκιο ο Αντώνης ότι πολλά δεδομένα της "παραδοσιακής αισθητικής" διαμορφώθηκαν από τις ελλείψεις στην τεχνολογία, αλλά αυτό είναι ήδη μέρος της αισθητικής αυτής - κατά τον ίδιο περίπου τρόπο που πολλά φωνητικά δεδομένα στο παραδοσιακό ψαλτικό ύφος, όπως το κλείσιμο των φωνηέντων, οφείλονται ενδεχομένως στις ελλείψεις σε ακουστική στους παλαιούς ναούς, που όμως σήμερα δεν υπάρχουν, αλλά το ύφος ακολουθείται.
Τα αντιπαραδείγματα από κώδικες που ανέφερε ο Αντώνης πρέπει να είναι αρκετά για να είναι πειστικά. Το δε (αντι)παράδειγμα του Φαρλέκα είναι πολύ καλό: για μένα δεν είναι πολύ λειτουργικό, αλλά ούτε καλαίσθητο αυτό το είδος γραφής (με βάση αυτά που περιέγραψα εννοείται, κατά τ' άλλα είναι άρτιο και προσεγμένο). Κατά τον ίδιο τρόπο ακριβώς τρόπο, τα υπέροχα μαθήματα του άρχ. Σουρλατζή ή του Σ. Αρβανίτη, όσο κι αν διευκολύνουν οπτικά, με δυσκολεύουν "αισθητικά" στην ανάγνωση, γιατί τα στοιχεία είναι μεγάλα και αραιά (βέβαια, εκεί υπάρχει σωστή αναλογία κειμένου-μουσικής, κάτι που δεν υπάρχει στην, κατά τ' άλλα, λαμπρή έκδοση Ηλιόπουλου-Παυλάκη).

Και μια τελευταία παρατήρηση με αρκετή σημασία: χρονικά και κατά μέσο όρο πότε αρχίσαμε να αποκλίνουμε (συστηματικά εννοώ) από την "παραδοσιακή αισθητική" και να χρησιμοποιούμε προσωπική εκδοτική αισθητική με ποικίλες εμπνεύσεις ως προς χρώματα, μεγέθη, διάστιχα, αρχιγράμματα κ.λπ; Νομίζω από τότε που φύγαμε από το τυπογραφείο και πήγαμε σε ηλεκτρονικές εκδόσεις. Αλλά το θέμα είναι σημαντικό και ανήκει σε άλλη συζήτηση.
 
Last edited:

domesticus

Lupus non curat numerum ovium
Προφανώς. Αλλά ως προς τις "αναλογίες" των αποστάσεων, δεν αλλάζει κάτι. Πιο μεγάλο ρόλο παίζει πως τραβούσαν τις γραμμές.

Δὲν διαφωνῶ. Ὅμως τὸ μέγεθος τοῦ κώδικα δὲν ἦταν πάντα τὸ ἴδιο καὶ συνεπῶς τὸ μεγεθος τοῦ φύλλου διαφοροποιεῖται ἀνάλογα μὲ τὴν ἐπιθυμία τοῦ παραγγελιοδότη. Τὸ ἴδιο καὶ τὸ πλάτος τῶν περιθωρίων ποὺ ἐπίσης αὐξομειώνεται καὶ ἔχει σχέση μὲ τὸ κόστος.

Ὅσο γι' αὐτὰ ποὺ γράφει ὁ Γιῶργος στὴν ὀθόνη κάνεις ὅ,τι θέλεις ἀνέξοδα.

Ὅταν τυπώνεις ὅμως ἤ ἐκτυπώνεις τὰ πράγματα ἀλλάζουν δραματικά. Πόσο συχνὰ ἐκτυπώνουμε ἔγχρωμα στὸν ἐκτυπωτή; Προσωπικὰ πολὺ λίγο καὶ μόνο ὅταν εἶναι ἀπαραίτητο, σχεδὸν πάντα προτιμῶ α/μ.

Σὲ περίοδο ἀδυναμίας οἰκονομικῆς οἱ λιτὲς ἐκδόσεις ὅπως τῆς ΖΩΗΣ εἶναι προτιμητέες. Τὰ ὑπόλοιπα εἶναι πολυτέλειες.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Ἀφῆστε τὰ βιβλία καὶ πάρτε ἠλεκτρονικὰ βιβλία ὥστε νὰ κάνετε ὅ,τι θέλετε χωρὶς νὰ ξοδέψετε. Μέσα σὲ ἕνα χρόνο ὅσα λεφτὰ κι ἄν ἔχετε δώσει θὰ ἔχετε κάνει ἀπόσβεση ...:)
 

ARGITAN

Παλαιό Μέλος

Ἡ διαφορὰ στὴν τιμὴ παίζει ρόλο.

Τὰ βασικὰ ψαλτικὰ βιβλία ὅπως τὸ Ἀναστασιματάριο, πρέπει νὰ εἶναι ὅσο πιὸ φτηνὰ γίνονται γιὰ νὰ εἶναι προσιτὰ σὲ ὅλους.

Ἡ μονοχρωμία καὶ τὰ περιτεχνα πρωτογράμματα εἶναι το τελευταῖο ποὺ ἀπασχολεῖ ἕναν νέο ψάλτη, ὅταν θὰ πρέπει νὰ συγκροτήσει τὴν βασική του μουσικὴ βιβλιοθήκη: Ἀναστασιματάριο, Εἱρμολόγιο, Δοξαστάριο, Ἑσπερινός, Ὄρθρος, Λειτουργία. Χώρια ἕνα Τυπικὸ καὶ κανὰ Ὠρολόγιο. Γιὰ μαζέψτε τα ὅλα αὐτὰ νὰ δεῖτε πόσο βγαίνουν ...

Συνεπῶς γιὰ τὴν διαφορὰ τῆς τιμῆς καὶ μόνο προτιμῶ τὴν λιτή ἔκδοση τῆς ΖΩΗΣ.

Συμφωνή απόλυτα.Πολλά από τα προσφερόμενα βιβλία ψαλτικής διατίθενται αδικαιολόγητα σε τιμές έξω από κάθε άλλο λογικές,σύμφωνα μάλιστα με τη σημερινή μας οικονομική κατάσταση
 

Μανώλης Παπαδάκης

Πρωτοψάλτης Ι.Ν. Αγίου Γεωργίου Εξω Μουλιανών
Ξεκίνησα όπως οι περισσότεροι να μαθαίνω ΒΜ με το αναστασιματάριον Ιωάννου (εκδόσεις Πολυχρονάκη). Έχω αγοράσει και της Ζωής. Το καθ' ένα έχει τα πλεονεκτήματα του. Της Ζωής είναι πιο εύχρηστο στην μεταφορά καθότι είναι μικρότερο σε όγκο και βάρος, ενώ του Πολυχρονάκη η δεύτερη επιμέλεια έχει μεγαλύτερους χαρακτήρες. Αν δεν κάνω λάθος έχει επιμεληθεί την έκδοση ο κύριος Νεραντζής. Αυτήν την περίοδο έχω συνηθίσει να ψάλλω μέχρι Κανόνες από το κλασικό (Ζωής) και μετά μέχρι τέλος του Όρθρου από τον Καραμάνη.
Το Αναστασιματάριον Ηλιόπουλου-Παυλάκη δεν το έχω και έτσι δεν μπορώ να το κρίνω.
 

evangeloskarp

Παλαιό Μέλος
Μέχρις στιγμής στα αποτελέσματα παρότι όλοι κοιτάμε την εξέλιξη της χρήσεως εκκλησιαστικών βιβλίων(πιο καλογραμμένα), στο ψαλτήρι ,χρησιμοποιούμε το παραδοσιακό Αναστασιματάριον της "ζωής" πέραν τών άλλων .
 
Top