Στὸ TLG (ἐνδεικτικά), τμηθεὶς τμᾶται δὲν μαρτυρεῖται· τμηθείσῃ τμᾶται μαρτυρεῖται στὴν ἔκδοση τῶν ποιημάτων τοῦ Μιχαὴλ Ψελλοῦ (L. G. Westerink, Michelis Pselli Poemata. 1992, ποίημα 24) καὶ σὲ ἔκδοση τοῦ Συναξαρίου Τριωδίου καὶ Πεντηκοσταρίου (R. Jordan, Acta Monasterii Theotoci Euergetae, Synaxarion Triodii et Penticostarii. 2000, ἡμ. 57).
Ὡστόσο, στὴν μελέτη του, Ἑρμηνεία τῶν κανόνων τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος (ἀνάτυπον ἐκ τοῦ περιοδικοῦ Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, 1970-1974, Θεσσαλονίκη 1975, σ. 59)μ ὁ πρωτοπρεσβύτερος Κωνσταντῖνος Ἀ. Παπαγιάννη γράφει: «[τμηθείσῃ] ἐννοεῖται ‘ῥάβδῳ’ (…)> Ὑπάρχει καὶ ἡ γραφὴ ‘τμηθεὶς τμᾶται’ ἥτις θὰ ἦτο δυνατὸν νὰ γίνῃ δεκτὴ ὡς ἑβραϊσμὸς πρὸς δήλωσιν ὑπερβολῆς ἢ τελειότητος (…). Ὑπὲρ τῆς γραφῆς ὅμως ‘τμηθείσῃ ῥάβδῳ’ συνηγορεῖ ἀφ΄ ἑνὸς μὲν ἡ ρυθμικὴ ἀντιστοιχία καὶ τῶν τριῶν τροπαρίων τῆς ᾠδῆς, ἀφ΄ ἑτέρου δὲ ἡ ὕπαρξις ἐν ἄλλῳ εἱρμῷ τῆς α’ ᾠδῆς τῆς παραλλήλου φράσεως ‘ἡ κεκομμένη τὴν ἄτομον ἔτεμε’».