Και όμως, ο φίλος εκ Σάμου έχει εν πολλοίς δίκιο. Με την έννοια ότι ο Πέτρος κωδικοποίησε το νέο στιχηραρικό μέλος του Αναστασιματαρίου. Οι δεσπόζοντες φθόγγοι, οι καταλήξεις, οι χαρακτηριστικές θέσεις του μέλους, είναι όλα συγκεκριμένα. Άντε να αντικαταστήσεις μια θέση με μιαν άλλη, να αλλάξεις κάποια κατάληξη, να βάλεις μια ανάλυση παραπάνω. Και πάλι όμως στα ίδια πλαίσια κινείσαι. Το ίδιο ισχύει και για τα ειρμολογικά μέλη που υπάρχουν στο Αναστασιματάριό του. Ο "χαβάς", για να χρησιμοποιήσουμε μια έκφραση της εξωτερικής μουσικής, είναι συγκεκριμένος. Εκτός εάν μιλάμε για μεμονωμένους νεωτερισμούς του τύπου "Εις το μνήμα σε επεζήτησεν".
Εάν θέλει να δει κανείς μια πραγματικά αποκλίνουσα εκδοχή, ας κοιτάξει το Αναστασιματάριο του Διονυσίου Φωτεινού (1777-1821), που κυκλοφόρησε πρόσφατα. Μολονότι δεν είναι κάτι το ριζικά διαφορετικό, παρουσιάζει συχνά σημαντικές αποκλίσεις, ακόμα και στα ιδιώματα των ήχων. Για να μη μιλήσουμε π.χ. για το Αναστασιματάριο της ζακυνθινής παραδόσεως, όπως βρίσκεται καταγεγραμμένο στη Νέα Μέθοδο...
Συνεπώς η κωνσταντινουπολίτικη παράδοση είναι εν πολλοίς συγκεκριμένη. Ούτε ο Πέτρος πρέπει να απολυτοποιείται, γιατί και αυτός δεν τα έβγαλε όλα από το μυαλό του. Οπωσδήποτε όμως ήταν ένας σημαντικότατος σταθμός. Από κει και πέρα, βέβαια, οι λεπτομέρειες της μελωδικής παράδοσης συνέχισαν να δουλεύονται, είτε παίρνοντας ως βάση τον ίδιο τον Πέτρο, είτε κάποιες μεταγενέστερες τροποποιήσεις του.