Δὲν πρέπει νὰ ἐξαντλεῖται ἡ εὐωδία τοῦ θυμιάματος μὲ παράτυπη (Ἀρχιερατικὸ Μεγάλης Ἐκκλησίας ιε’ αἰ. ἔκδ. Dmitrievskij τ. 1 σ. 165, χφ. Μονάχου Bayerische Staatsbibliothek gr. 345 τοῦ ἔτους 1598 Διάταξη ἱεροδιακονίας Φιλοθέου Κοκκίνου (1342-1347) φ. 50r, Εὐχολόγιον J. Goar ἐκδ. 1647 σ. 4, 1730 σ. 3, Εὐχολόγιον ἐκδ. 1759 σ. 4, 1775 σ. 4, Ἀστὴρ 1986 (1862) σ. 4, τυπικὸ π. Γ. Ρήγα (1908) σ. 139, Ἱερατικὸν ἔκδ. 1987) θυμίαση τῶν πιστῶν πρὸ τῆς εἰσόδου καὶ ἀκολούθως στὸ ἅγιο βῆμα νὰ προσφέρεται καπνός!
Εἴσοδος μὲ δικηροτρίκηρα («πηνία» βλ. Μέγα Εὐχολόγιον ἔκδ. Ἀστὴρ σ. 334) γίνεται ἀπὸ τὸν διάκονο σὲ ἀρχιερατικὴ χοροστασία (ἤ λειτουργία) διασώζοντας τὴν πρακτικὴ ἀφετηρία τῆς εἰσόδου, καθώς «στὴν παλαιὰ ἐποχὴ ἦταν πραγματικὴ εἴσοδος, γιὰ πρώτη φορά, τῶν ἱερέων στὸ θυσιαστήριο γιὰ τὴν προσφορὰ τοῦ θυμιάματος καὶ τὸ ἄναμμα καὶ τὴν εὐλογία τῶν ἑσπερινῶν φώτων» (Ἰ. Φουντούλη Λογικὴ λατρεία ἔκδ. ᾿Αποστολικῆς Διακονίας 1997 σ. 160· ὁμοίως τοῦ αὐτοῦ Ἀπαντήσεις τ. 4 σσ. 269-270). Ἄρα στὸ «Κατευθυνθήτω...» τοῦ ἑσπερινοῦ δὲν θυμιᾶται τὸ ἱερό.