Μιλά ο κ. Αγγελιναρας για
Μήπως και το κούνημα του πολυελαίου σ' αυτή την κατηγορία δεν υπάγεται; Ταιριάζουν όμως τα δύο μεταξύ τους. Νομίζω ότι το παρατραβάμε το σκοινί
Εκφράζει μια άποψη ο κ. Γεώργιος Αγγελιναράς η οποία μπορεί - με τα σημερινά δεδομένα - να κρίνεται και ακραία.
Θεωρώ όμως πως η επιμονή ή εμμονή κάποιων να προβάλουν ως απαραίτητο και αναγκαστικό την ψαλμωδία του "Κύριε ελέησον" στο νεώτατο αγιορείτικο μέλος ανεξαιρέτως και χωρίς διάκριση τεράστιο πρόβλημα λειτουργικής αγωγής.
Ασχολούμαστε πλέον μόνο με αυτά στην λατρεία, πως θα "τραγουδήσουμε" τις εκφωνήσεις και τί ήχο θα πούμε το "Κύριε ελέησον" (και δεν γίνεται να κάνεις
αγρυπνία "αγιορείτικη" -λες και δεν προβλέπει το ΤΑΣ λιτή ή αγρυπνία...- και να μή πείς το "Κύυριεε ελέεεησον...") ενώ οι ακολουθίες γίνονται αντικείμενο άγριας περικοπής...
Στις παρακλήσεις... έψαλλα μόνο στην πρώτη κι όχι στην ενορία όπου ψάλλω. Αλλού. Τίς υπόλοιπες μέρες πήγαινα σε ένα συγκεκριμένο ναό.
Κάθε φορά έψαλλαν το "αγιορείτικο" μετά την γ' και στ' ωδή και στο τέλος νωχελικά και αργά. Εμένα προσωπικά με "κούρασε"...
Σχετικά με τον πολυέλαιο:
Δεν τον καταλαβαίνω τον συλλογισμό...
Εφόσον "
ταιριάζουν όμως τα δύο μεταξύ τους"...
να αρχίσουμε να τους κουνάμε τους πολυελαίους και στις Ενορίες;