Αγαπητέ Δημήτρη,
Δεν γνωρίζω τι γίνεται με το νομικό καθεστώς που ισχύει στην Αυστραλία για συλλογικά όργανα, αλλά εδώ στην Ελλάδα, σύλλογοι ιεροψαλτών μπορεί να ιδρύονται, ως Ν.Π.Ι.Δ. (πολιτιστικά σωματεία), όταν συγκεντρωθούν τουλάχιστον 20 μέλη. Σκοποί ενός τέτοιου συλλόγου μπορεί να είναι π.χ. α) μελέτη, καλλιέργεια και προβολή της Β.Μ. β) πνευματική και μουσική καλλιέργεια των μελών, η μεταξύ τους αλληλοβοήθεια και άλλοι με πολιτιστικό γενικά περιεχόμενο. Κατοχυρωμένα επαγγελματικά δικαιώματα για την πλειοψηφία των ιεροψαλτών στην Ελλάδα, κατά την άποψή μου, δεν υπάρχουν. Για λίγους, υπάρχουν μόνο εκείνα που απορρέουν από διατάξεις της εργατικής - ασφαλιστικής νομοθεσίας, όπου και όταν κάποιος, ως ιεροψάλτης, έχει ασφάλεια σε δημόσιο ασφαλιστικό οργανισμό (π.χ. ΙΚΑ), οπότε υπεράσπιση τέτοιων δικαιωμάτων μπορεί να γίνει από συνδικαλιστικούς φορείς και τοπικά εργατικά σωματεία, εφόσον ο ιεροψάλτης αυτός εγγραφεί ως μέλος τους.Τυπικά, στην Ελλάδα, από ιεροψάλτες που προσφέρουν νόμιμα υπηρεσίες ως μισθωτοί και έχουν ασφάλιση, μπορεί να ιδρυθεί Α' θμιο ομοιοεπαγγελματικό εργατικό σωματείο (20 μέλη τουλάχιστον) και με σκοπούς συνδικαλιστικούς και επαγγελματικούς. Δεν γνωρίζω αν στη χώρα μας υπάρχει τέτοιο σωματείο. Δυστυχώς ο γνωστός στην Ελλάδα Κανονισμός 176/2006 "περί των ιεροψαλτών και της καταστάσεως αυτών" (ΦΕΚ 268/Α/2006), δεν λύνει υφιστάμενα στην ιεροψαλτική τάξη προβλήματα, αντίθετα ίσως δημιουργεί περισσότερα και για πολλούς ουσιαστικούς και τυπικούς λόγους, νομίζω,δεν είναι δυνατόν να εφαρμοστεί. Πάντως η ίδρυση συλλόγων, έστω και πολιτιστικών, έχει σημαντικά θετικά αποτελέσματα.
