Προηγεῖται δοκιμασία τουλάχιστον 6 μηνῶν
(D I σσ. 648, 787).
Τελεῖται μέσα στὴν λειτουργία
(ΛΑ’ σ. 306).
Μετὰ τὴν εὐχὴ «Ἅγιε Κύριε τῶν δυνάμεων...» ὁ ἀποτασσόμενος μπαίνει στὸ ἱερό.
«Καὶ μετὰ τὸ εἰσελθεῖν τὸν ἀποτασσόμενον ἐν τῷ θυσιαστηρίῳ, ῥίπτει ἑαυτὸν ἔμπροσθεν τῆς ἁγίας τραπέζης»
(B σσ. 220, 222· ὁμοίως χφφ. εὐχολόγια Γ σσ. 191, 194, χφ. Μόσχας Sevastianov 474 (RGB gr. 27) εὐχολόγιο ι’ αἰ. φ. 160r, Paris. Coisl. gr. 213 τοῦ ἔτους 1028 (D II σσ. 1032-1035), Vat. gr. 1836 ια’-ιβ’ αἰ. φφ. 18v, 21v, 37r, Upsala University Library gr. 7 ια’-ιβ’ αἰ. φ. 70v, Vat. gr. 1969 τοῦ ἔτους 1103 φ. 42v, 1970 ἀρχῶν ιβ’ αἰ. φ. 235v, Κρυπτοφέῤῥης Γ. β. I μεταξὺ τῶν ἐτῶν 1253-1300 (G σ. 389), Paris. gr. 1152 ιγ’ αἰ. φ. 73v, 385 ιδ’ αἰ. φ. 302r, Σινὰ 994 ιδ’ αἰ. φ. 142v, ΕΒΕ 1910 α’ ἥμισυ ιε’ αἰ. φ. 241v, Clark (Duke University) 35 ιε’ αἰ. φ. 159r, Σινὰ 980 τοῦ ἔτους 1475 φ. 98v καὶ D II σσ. 151, 221, 224, 228, 259, 513, 515, 874, 945).
Ὁμοίως καὶ γιὰ ἀποτασσόμενη
(D II σσ. 220, 227, 228, 230, 1039).
«Καὶ ὅτε ἀπέλθωσιν ἐν τῷ νάρθηκι, λαμβάνει αὐτὸν ὁ ἡγούμενος ἤ ὁ ἀνάδοχος αὐτοῦ καὶ κουρεύει πᾶσαν[1] τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ»
(χφ. Vat. gr. 1836 εὐχολόγιο ια’-ιβ’ αἰ. φ. 52r· ὁμοίως χφφ. εὐχολόγια Γ σ. 194, Upsala University Library gr. 7 ια’-ιβ’ αἰ. φ. 7v, Vat. gr. 1969 τοῦ ἔτους 1103 φ. 44r, 1970 ἀρχῶν ιβ’ αἰ. φ. 236r, Κρυπτοφέῤῥης Γ. β. I μεταξὺ τῶν ἐτῶν 1253-1300 (G σ. 389), Paris. gr. 1152 ιγ’ αἰ. φ. 74v, Paris. Coisl. gr. 367 μεταξὺ τῶν ἐτῶν 1276-1325 φ. 155v, Paris. gr. 385 ιδ’ αἰ. φ. 302v, Σινὰ 980 τοῦ ἔτους 1475 φ. 99v, D II σσ. 152, 259, 514, 1033). «καὶ εὐθέως ἄρχονται ψάλλειν τὸν ἄμωμον κατὰ στίχους καὶ ψάλλουσιν τὰ τροπάρια ταῦτα»
(Γ σ. 194)
«Ἦχος δ’. Κύριε Κύριε ἐπίβλεψον ἐξ οὐρανοῦ καὶ ἴδε καὶ ἐπίσκεψε τὴν ἄμπελον ταύτην καὶ κατάρτισαι αὐτήν, ἥν ἐφύτευσεν ἡ δεξιά σου. Ἄλλο ἦχος β’. Τῇ ἀφαιρέσει τῶν τριχῶν τὸ φορτίον ἐλαφρόν. Ὑπεισέρχομαι Χριστὲ τὸν ζυγόν σου τὸν χρηστὸν . Οἰκτειρόν με ὁ Θεὸς καὶ ἐλέησόν με»
(χφ. Vat. gr. 1836 εὐχολόγιο ια’-ιβ’ αἰ. φ. 52v).
Μὲ τὴν ἀνύψωση τοῦ τέμπλου καὶ τὴν ἀντικατάσταση τῶν βήλων (κουρτίνων) του ἀπὸ εἰκόνες τὸν ιδ’ αἰ., τὴν ἀπομάκρυνση τῶν πιστῶν ἀπὸ τὸ Δεῖπνο καὶ τὴν τράπεζά του, τὴν ἀπόσταση κλήρου καὶ λαοῦ, θεωρήθηκε βεβήλωση αὐτὴ ἡ ἀληθινὴ πρόσπτωση τοῦ ἀσώτου στὴν πατρικὴ ἀγκάλη (θυσιαστήριο, Εὐαγγέλιο). Τὸ ὕψος τοῦ τέμπλου καὶ τὰ σκαλίσματα νομίζω ὅτι ἐνισχύουν τὸν διαχωρισμὸ κλήρου καὶ λαοῦ, δείπνου καὶ πιστῶν.
«Κοινωνικὸν ἦχος δ’· Τὸ Πνεῦμά σου τὸ ἀγαθὸν ὁδηγήσει με, Κύριε». Ἀλληλούια γ’
(Γ σ. 196).
Ἀπὸ τὶς Ἀρχέτυπες διατάξεις, ὅπου καὶ οἱ συντομογραφίες
[1] «τὴν τε ἐν χρῷ κουράν» (ἁγίου Εὐσταθίου Θεσσαλονίκης (1125-1195) Ἐπίσκεψις βίου μοναχικοῦ § οζ’ (PG τ. 135 στ. 793D)). Βλ. κανόνα μβ’ τῆς στ’ οἰκουμενικῆς συνόδου.