Γνωρίζει κανείς εάν υπήρχε συγκεκριμένη ορθογραφία της Οξείας στην παλαιά μέθοδο και ποιά ήταν αυτή;
Γενικότερα οι παλαιοί χαρακτήρες υπάκουαν σε κάποιους ορθογραφικούς κανόνες, οι οποίοι είχαν κάπου καταγραφεί;
Ίσως δεν θα πρέπει να μας διαφεύγει της προσοχής ότι όταν το κέντημα είναι κάτω του ολίγου τότε πρόκειται περί δίφωνης ανάβασης με οξεία ενώ όταν το κέντημα δεξιά τότε πρόκειται περί δίφωνηςανάβασης με ολίγον...τώρα αν λάβουμε υπ όψιν και την ορθογραφία της οξείας(δεν είναι δύσκολη)τότε ίσως κατανοήσουμε τον κανόνα για τις δύο αυτές γραφές(βλ.αναστασιματάριο και δοξαστάριο Εφεσίου και χειρόγραφα Χουρμουζίου)...δεν ξέρω αν βοηθάει αυτό...
Αν κοιτάξεις πιο προσεκτικά το αναστασιματάριο και το δοξαστάριο θα διαπιστώσεις κάποια ολίγα που διαφέρουν αναμεταξύ τους(κοιτούν λίγο προς τα επάνω)...αυτά λοιπόν λέγονται οξείες...πάντως είσαι ειλικρινής σε σχέση με κάποιον άλλο ο οποίος μου είπε πως πρόκειτε περί τυπογραφικών λαθών...κύριε ελέησον δηλαδή...Δε γνωρίζω την ορθογραφια της οξείας, υποψιάζομαι ομως τι θες να πεις.
Αν υπάρχει κάπου η ορθογραφια της θα σου ημουν ευγνώμων.
Το δοξασταριο του Εφεσιου (του Πετρου Λαμπαδαρίου, εκδοση Π. Εφεσιου) το εχω, αλλά δεν εχω βγάλει ακρη απο την παρατηρηση... Μαλλον ειμαι λιγο (τυφλός εννοω.)
Ο κατάλληλος τρόπος είναι να παρατηρήσουμε τα χειρόγραφα της παλαιάς(πολύ παλαιάς διότι από ένα σημείο και μετά υπήρχε μάλλον μια "τυφλή" αντιγραφή) και έτσι θα "βρούμε" την ορθογραφία της οξείας...τόσο εύκολο...θα επανέλθω...Ἐὰν κάποιος ἀπὸ σᾶς ξέρῃ τὴν ὀρθογραφία τῆς ὀξείας, πολὺ θὰ ἤθελα νὰ τὴν μάθω καὶ νὰ τὴν συμπεριλάβω στὴ συλλογή μου. Ἀμφιβάλλω ὅμως ἂν ὑπάρχουν σταθεροὶ κανόνες γιὰ τὴν ὀξεῖα, διότι ὁ Πέτρος ὁ Ἐφέσιος δὲν χρησιμοποιεῖ τὴν ὀξεῖα ὅπως τὴν χρησιμοποιοῦν ὁ Σίμων Καρὰς καὶ οἱ μαθητές του.
Αν κοιτάξεις πιο προσεκτικά το αναστασιματάριο και το δοξαστάριο θα διαπιστώσεις κάποια ολίγα που έχουν πάρει "βιάγκρα":wink: αυτά λοιπόν λέγονται οξείες...πάντως είσαι ειλικρινής σε σχέση με κάποιον άλλο ο οποίος μου είπε πως πρόκειτε περί τυπογραφικών λαθών...κύριε ελέησον δηλαδή...
Σωστὴ ἡ παρατηρήσις. ἀσφαλῶς καὶ δὲν μποροῦμε νὰ «βγάλωμε ἄκρη», ἐὰν ὅλα τὰ μουσικὰ κείμενα τὰ θεωροῦμε μεταξύ τους ἰσάξια, ἀνεξαρτήτως ἀπὸ ποῦ προέρχονται. διότι οἱ ὀρθογραφικοὶ κανόνες ἐξάγονται ἀπὸ τὴν παρατήρησι. πρέπει λοιπὸν νὰ ὁριστῇ μία βάσις. αὐτὴ ἡ βάσις δι᾿ ἐμὲ ὑπάρχει καὶ εἶναι τὰ κείμενα τῶν τριῶν διδασκάλων. κατόπιν ἔρχονται οἱ ἄμεσοι μαθηταί των (Θεόδωρος Φωκαεύς, Ματθαῖος Βατοπεδηνός κ.ἄ.). μετὰ ἀπὸ αὐτοὺς μᾶλλον ἐπικρατεῖ χάος...Πῶς θὰ βγάλουμε ἄκρη μὲ τέτοια ἀκαταστασία;
Μαγδαληνή(
Π.χ. στὸ ἀναστάσιμο ἀπολύτικιο «Ἐξ ὕψους κατῆλθες», στὴ φράσι «ἡ ζωὴ καὶ ἡ ἀνάστασις ἡμῶν» καὶ οἱ δύο ἔχουν τὸ ἴδιο μέλος, ἀλλὰ ὁ Ἐφέσιος χρησιμοποιεῖ ὀλίγον στὴν τρίφωνη ἀνάβασι στὴ λέξι «ζωή» ἐνῷ ὁ Γεώργιος Κωνσταντίνου χρησιμοποιεῖ ὀξεῖα. Κοίταξα καὶ σὲ βιβλίο ἑνὸς ἄλλου μαθητῆ τοῦ Καρᾶ, τοῦ Παναγιώτη Παππᾶ, καὶ εἶδα ὅτι ἐκεῖνος χρησιμοποεῖ ὀλίγον στὴν ἴδια γραμμή.
Αὐτὸ εἶναι μόνο ἕνα ἀπὸ τὰ πολλὰ παραδείγματα ποὺ θὰ μποροῦσε νὰ βρῇ κανείς. Πῶς θὰ βγάλουμε ἄκρη μὲ τέτοια ἀκαταστασία;
Στην συγκεκριμένη περίπτωση που αναφέρατε δεν καταλαβαίνω γιατί θα μπορούσε να είναι "ακατάστατη" μια γραφή όπως η δική μου όταν εγώ στη θέση αυτή ψάλλοντας κάνω την ενέργεια που ανταποκρίνεται στην οξεία. Δεν αναιρεί κάποια μη γραφή κάποιου σημαδιού-χαρακτήρα μια ενέργεια που σώζει η προφορική παράδοση.
Εὐχαριστῶ γιὰ τὴν ἐξήγησι, κ. Γιῶργο.
Δὲν λέω ὅτι δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι "ἀκατάστατη" ἡ χρῆσις τῆς ὀξεία. Ἀλλὰ ἐὰν ὄντως ἔχῃ τόσο πολλὴ ἐλευθερία, τότε τὸ συμπέρασμα ποὺ βγάζω εἶναι ὅτι δὲν μπορεῖ νὰ γραφῇ ἕνας ἁπλὸς κανόνας ποὺ καθορίζει τὴν ὀρθογραφία τῆς ὀξείας, ὅπως μπορεῖ νὰ γραφῇ ὁ κανόνας γιὰ τὴν ὀρθογραφία τῶν ἄλλων χαρακτήρων, ὅπως π.χ. τῆς πεταστῆς, τοῦ ψηφιστοῦ, κλπ.
Μπορεῖτε, σᾶς παρακαλῶ, νὰ τοὺς γράψετε κάτω καὶ νὰ μᾶς τοὺς πῆτε; Θὰ ἤθελα νὰ τοὺς συμπεριλάβω στὴ συλλογὴ ὀρθογραφικῶν κανόνων ποὺ ἔκανα.Έχει η οξεία κανόνες γραφής.