14. «πύρ [βρόμιον/βρόμεον]»

Χρόνια πολλά σε όλους ο Σταυρός και βοήθειά μας!

«Ἔκνοον πρόσταγμα τυράννου δυσσεβοῦς, λαοὺς ἐκλόνησε, πνέον ἀπειλῆς καὶ δυσφημίας θεοστυγοῦς· ὅμως τρεῖς Παῖδας οὐκ ἐδειμάτωσε, θυμὸς θηριώδης, οὐ πῦρ βρόμιον· ἀλλ᾿ ἀντηχοῦντι δροσοβόλῳ πνεύματι, πυρὶ συνόντες ἔψαλλον, ὁ ὑπερύμνητος, τῶν Πατέρων καὶ ἡμῶν, Θεὸς εὐλογητὸς εἶ.»

Στις καταβασίες πιό συχνά βλέπω «βρόμιον» αλλά έχω δεί και «βρόμεον» (δεν έχω ακριβείς αναφορές τώρα).

Από μία σύντομη έρευνα στο δίκτυο βρήκα μια παρεμφερή έκφραση με το «βρόμεον» εδώ και το «βρόμιον» εδώ (Fr Leo Schefe).

Είναι το ίδιο πράγμα και οι δύο λέξεις; Ευχαριστώ.

βρόμιος, βρομία, βρόμιον = ἠχηρός

Τό βρόμεον δικαιολογεῖται μόνον στήν ἰωνική διάλεκτο· τό βρῆκα σ᾿ ἕνα ἀρχαῖο κείμενο αὐτῆς τῆς διαλέκτου καί ἔτσι τό ἔχει καί ὁ ἅγιος Νικόδημος. Ὁπότε εἶναι τό ἴδιο πρᾶγμα καί οἱ δύο ἐκδοχές. Ἀλλά στούς ὕμνους ἀκολουθοῦμε τήν ἀττική διάλεκτο.

ΥΓ. Δημήτρη, χρόνια πολλά καί σέ σένα καί τήν οἰκογένειά σου. Θά ἀπαντοῦσα τό πρωί πρίν φύγω γιά τό ναό (ἤσουν κι ἐσύ συνδεδεμένος) ἀλλά δέν ξέρω γιά κάποιο λόγο στίς 6.05 κόπηκε ἡ σελίδα. Νά εἶσαι καλά καί εὐχαριστοῦμε γιά ὅλα.

Νομίζω το σωστό είναι "βρόμιον" [=βρυχώμενον - ωρυόμενον, θορυβώδες (εδώ το "πυρ" μαζί με τον "θηριώδη θυμό")].
"Βρόμεον" δεν ξέρω αν υπάρχει

Ίσως είναι παραφθορά εξαιτίας του ρήματος που είναι "βρομέω"[-"βρέμω"].

ΥΓ. Ε, τι να κάνω, μαζί τα γράφαμε!

Σχετικό.

http://www.analogion.com/forum/showpost.php?p=84883&postcount=493

<Βρόμος> (Ξ 396)· κυρίως ὁ τοῦ πυρὸς ἦχος. πεποιημένη

δέ ἐστιν ἡ φωνὴ κατὰ μίμησιν τοῦ ἀποτελουμένου ψόφου ἐν τῷ πυρί,

οἷον (l. c.)·

†τόσσον γε πέλει βρόμος πυρὸς αἰθομένοιο†.



ἢ παρὰ τὸ βρέμω βρόμος AB, Sym. 217, EM 335. Eust. 203, 35. *Comm. Hom.?

*Orio?

beta.269.1
<Βρόμιος>· ὁ Διόνυσος· παρὰ τὸ βρόμον, ὅ ἐστιν ἦχον

τοῦ πυρός· ἀπὸ γὰρ τῆς Σεμέλης κεραυνωθείσης ἡρπάγη ὑπὸ τοῦ Ἑρμοῦ

κατὰ βούλησιν τοῦ Διὸς ἐκ μέσου τοῦ πυρός AB, Sym. 218, EM

--------------
Στο TLG η λέξη βρόμεος υπάρχει μόνο μια φορά σε ομηρική διάλεκτο, καλά το επεσήμανε ο π. Μάξιμος.
Φαίνεται όμως να σημαίνει κάτι άλλο.
Αν έχει κάποιος την μετάφραση καλό είναι να μας εξηγήσει.

---------------

Apollonius Rhodius Epic., Argonautica
Book 2, line 597

ἐν δ' ἄρα μέσσαις
Πληγάσι δινήεις εἷλεν ῥόος· αἱ δ' ἑκάτερθεν
σειόμεναι βρόμεον, πεπέδητο δὲ νήια δοῦρα·
καὶ τότ' Ἀθηναίη στιβαρῇ ἀντέσπασε πέτρης
σκαιῇ, δεξιτερῇ δὲ διαμπερὲς ὦσε φέρεσθαι·
ἡ δ' ἰκέλη πτερόεντι μετήορος ἔσσυτ' ὀιστῷ,
ἔμπης δ' ἀφλάστοιο παρέθρισαν ἄκρα κόρυμβα
νωλεμὲς ἐμπλήξασαι ἐναντίαι.
----------
Quintus Epic., Posthomerica
Book 3, line 506

Ὣς ἔφατ' ἀχνύμενος κέαρ ἔνδοθεν· ἀμφὶ δὲ λαοὶ
κώκυον ἐκ θυμοῖο θρασὺν περὶ Πηλείωνα·
τοῖς δ' ἄρ' ἐπεβρόμεον νῆες παρὰ μυρομένοισιν,
ἠχὴ δ' ἄσπετος ὦρτο δι' αἰθέρος ἀκαμάτοιο.

Σύμφωνα με τον Θ. Δετοράκη η φράση «πύρ βρόμιον» είναι ίσως από τον Όμηρο.

Επιτρεψτε μου παιρνοντας αφορμη απο το θεμα αυτο να εκφρασω το θαυμασμο μου για τους ανθρωπους αυτους που εγραψαν τους διαφορους υμνους οπως και την απορια μου για τις γνωσεις που ειχαν! Ειναι πραγματα τα οποια ακομη και καθηγητες φιλολογοι δυσκολευονται να εξηγησουν τη στιγμη που αυτοι που τα εγραψαν ηταν ειτε απλοι μοναχοι, κληρικοι κτλ. Τι γνωσεις ειχαν αυτοι οι ανθρωποι τοτε? Ποσο πολυ εχει ξεπεσει η γλωσσα μας και η προσφερομενη γνωση απο τα κρατικα ιδρυματα...

Greekψαλτης;90497 said:

Επιτρεψτε μου παιρνοντας αφορμη απο το θεμα αυτο να εκφρασω το θαυμασμο μου για τους ανθρωπους αυτους που εγραψαν τους διαφορους υμνους οπως και την απορια μου για τις γνωσεις που ειχαν! Ειναι πραγματα τα οποια ακομη και καθηγητες φιλολογοι δυσκολευονται να εξηγησουν τη στιγμη που αυτοι που τα εγραψαν ηταν ειτε απλοι μοναχοι, κληρικοι κτλ. Τι γνωσεις ειχαν αυτοι οι ανθρωποι τοτε? Ποσο πολυ εχει ξεπεσει η γλωσσα μας και η προσφερομενη γνωση απο τα κρατικα ιδρυματα...

Click to expand...

Τὴν περίοδο ἐκείνη αρκετοὶ μοναχοὶ καὶ κληρικοὶ εἶχαν πολυετή ὁλοκληρωμένη κλασικὴ μόρφωση καὶ μεγάλη ἐξοικείωση μὲ τὰ ἀρχαία κείμενα, ὅπως φαίνεται καὶ στὸ κείμενο τοῦ Shota.

Σύμφωνα με τα ετυμολογικά λεξικά η αρχική σημασία του βρομῶ είναι «θορυβώ, κροτώ» (πβ. το ομόρριζο βροντή). (Γι' αυτό και η εδώ σημασία της λ. βρόμιος, όπως αναλύθηκε (που αποδίδει ποιητικά τον θόρυβο της καμίνου η οποία «ἐξεκαύθη ἐκ περισσοῦ», Δαν. 3,22).
H (μετέπειτα) σημασιολογική σύνδεση της λέξης βρομώ με τη σημερινή «βρομιά» οφείλεται μάλλον στο γεγονός ότι ορισμένοι χαρακτηριστικοί κρότοι ακολουθούνται από δυσοσμία.

ὅμως τρεῖς Παῖδας οὐκ ἐδειμάτωσε, θυμὸς θηριώδης, οὐ πῦρ βρόμιον΄ ἀλλ’ ἀντηχοῦντι δροσοβόλῳ πνεύματι, πυρὶ συνόντες ἔψαλλον
Ποιητικά συνδέει ήχους.


(<Βρόμιος>· ὁ Διόνυσος· παρὰ τὸ βρόμον, ὅ ἐστιν ἦχον

τοῦ πυρός) επίθετο δηλ. εκ του βρόμου.

"Το Παιωνικό γένος της Ελληνικής ρυθμοποιίας σχηματίζει ρυθμικά πόδια διμερή πεντάσημα, όπου ο λόγος της θέσης προς την άρση είναι 3:2 (από μείζονος) και 2:3 (απ' ελάσσονος)

Στη Δυτική ρυθμοποιία παριστάνεται ως 5/8

Ο Παίων βρόμιος (ηχηρός) ανήκει στη δεύτερη κατηγορία και δαπανά ένα δίσημο βήμα στην άρση και ένα τρίσημο στη θέση.

Μετράται σε δύο κινήσεις από άρση δίσημη σε θέση τρίσημη.

Η μορφή του είναι ᴗᴗ▁ᴗ (προφέρεται τεκε τούουμκε)

Στην παραδοσιακή μας μουσική συναντούμε την αντίστροφη μορφή του (Μπαϊντούσκα Θράκης), με δίσημη θέση και τρίσημη άρση της μορφής ▁ᴗᴗᴗ (προφέρεται: τούουμ τέκετε)

Από το ανέκδοτο πόνημα του υπογράφοντα με τίτλο
"Ρυθμικά της Ελληνικής μουσικής 2014"

ΑΚ.

dimitris said:

<Βρόμιος>· ὁ Διόνυσος· παρὰ τὸ βρόμον, ὅ ἐστιν ἦχον

τοῦ πυρός· ἀπὸ γὰρ τῆς Σεμέλης κεραυνωθείσης ἡρπάγη ὑπὸ τοῦ Ἑρμοῦ

κατὰ βούλησιν τοῦ Διὸς ἐκ μέσου τοῦ πυρός AB, Sym. 218, EM

Click to expand...

Το βρόμιος, πέρα από το βροντερός ή θορυβώδης βλέπω πως αποτελεί συνώνυμο του Βακχικός (κι εδώ). Η Σεμέλη, μητέρα του Βάκχου, έμπλεη ματαιοδοξίας ζήτησε από τον Δία να αποκαλυφθεί μπροστά της σε όλο του το θεϊκό μεγαλείο. Αυτός εμφανίστηκε φέρων τον κεραυνό εν μέσω βροντών (βρόμων) και αστραπών των οποίων οι φλόγες την κατέκαψαν. Μέσα από τις στάχτες της Σεμέλης αναδύθηκε ο Βάκχος.

Συνεπώς, θεωρώ πως το βρόμιον εδώ δεν έχει την έννοια του θορυβώδους. Αναφέρεται μεν ο ποιητής στο πυρ της καμίνου, παίζει όμως με το νόημα των λέξεων και υπονοεί το βακχικό, δηλαδή το σαρκικό πυρ.