tsak77
Χρῆστος Τσακίρογλου
Κάνοντας μία ανασκαφή σε κάποιους πεταμένους φακέλους, θυμήθηκα τον τρόπο που έγραφα και γέλασα κουνώντας το κεφάλι, όπως όταν βλέπουμε φωτογραφίες από την βάπτισή μας κλπ. Παράλληλα θυμήθηκα μερικές φωτοβολίδες που είχαν πεταχτεί κατά καιρούς, οι οποίες δεν αναφέρονταν στο όνομά μου, αλλά αντιτίθονταν γενικώς στον απλό τρόπο γραφής της μουσικής ο οποίος εμμέσως πλην σαφώς ανήκει κατ' ομολογίαν μερικών, στους άκρως ημιμαθείς και περιορισμένων φωνητικών προσόντων συναδέλφους, οι οποίοι δεν διαβάζουν μέλη πιο σύνθετης ας το πούμε γραφής, διότι απλά δεν μπορούν να τα ψάλλουν. Ανεβάζω λοιπόν δύο συνθέσεις μου (του 1994 με 95 περίπου) για να δείξω τι εννοώ εγώ όταν λέω (αναφερόμενος στον εαυτό και μόνο, χωρίς γενικεύσεις) "μουσική βρεφικότητα". Πιστεύω ότι όπως κατά φύσιν γίνεται, όποιος γράφει κάτι θα μπορεί και να το ψάλλει...
Υ.Γ. Ο λόγος που δεν εντάσσω αυτές σε κάποιες θεματικές ενότητες, είναι διότι δεν τις θεωρώ σοβαρές συνθέσεις και ως προς την σύλληψη της ιδέας, αλλά και ως προς τη γραφή. Από την άλλη, δεν ανεβάζω τα κείμενα προς σχολιασμό, αλλά για να δείξω ότι όλοι, κάποτε κάναμε κάτι άλλο από αυτό που κάνουμε σήμερα και ο λόγος, είναι ο διαφορετικός τρόπος ανάπτυξης και αντίληψης της μουσικής που ωριμάζει μέσα μας (διαφορετικά για τον καθένα) με τον καιρό. Δεν λέω ότι αυτό είναι σωστό και το άλλο είναι λάθος, απλά τα παρακάτω παραδείγματα δείχνουν ακριβώς ότι δεν θα πρέπει να γενικεύουμε και να είμαστε απόλυτοι στην κρίση μας προς τους άλλους και να βιαστούμε να τους κατατάξουμε σε ομάδες. Ο καθένας έχει δική του ιστορία με δική της αρχή και τέλος... Ο νοών νοήτω...
Καλό Δεκαπενταύγουστο. :wink:
Υ.Γ. Ο λόγος που δεν εντάσσω αυτές σε κάποιες θεματικές ενότητες, είναι διότι δεν τις θεωρώ σοβαρές συνθέσεις και ως προς την σύλληψη της ιδέας, αλλά και ως προς τη γραφή. Από την άλλη, δεν ανεβάζω τα κείμενα προς σχολιασμό, αλλά για να δείξω ότι όλοι, κάποτε κάναμε κάτι άλλο από αυτό που κάνουμε σήμερα και ο λόγος, είναι ο διαφορετικός τρόπος ανάπτυξης και αντίληψης της μουσικής που ωριμάζει μέσα μας (διαφορετικά για τον καθένα) με τον καιρό. Δεν λέω ότι αυτό είναι σωστό και το άλλο είναι λάθος, απλά τα παρακάτω παραδείγματα δείχνουν ακριβώς ότι δεν θα πρέπει να γενικεύουμε και να είμαστε απόλυτοι στην κρίση μας προς τους άλλους και να βιαστούμε να τους κατατάξουμε σε ομάδες. Ο καθένας έχει δική του ιστορία με δική της αρχή και τέλος... Ο νοών νοήτω...
Καλό Δεκαπενταύγουστο. :wink: