Περί των στίχων «Αινούμεν, ευλογούμεν...» και «Ευλογούμεν Πατέρα...» της η΄ ωδής

D

dkalpakidis

Dimitrios Kalpakidis
[Σημείωμα συντονιστή (ΔΚ)] Μεταφέρθηκε από άλλο θέμα μαζί με τα επόμενα μηνύματα.

MTheodorakis said:
..., ὄχι ὅμως καὶ νὰ τοὺς ἐπεκτείνουν στὴν καταβασία-περισσή. Αὐτὸ δὲν ὑπάρχει στὰ παλαιὰ τυπικά.
Click to expand...

Με το "Αινούμεν, ευλογούμεν, προσκυνούμεν τον Κύριον" τί συμβαίνει;
Εφόσον εκεί λέγεται με στίχο η Καταβασία δεν δικαιολογείται έτσι ο "στίχος" του μεγαλυναρίου στην καταβασία της Θ' ωδής;
 
Last edited by a moderator:
dkalpakidis said:
Με το "Αινούμεν, ευλογούμεν, προσκυνούμεν τον Κύριον" τί συμβαίνει;
Click to expand...

Ἐγώ βλέπω στόν Ὡρολόγιον, ὅτι ὁ στίχος «Αἰνοῦμεν, εὐλογοῦμεν, καὶ προσκυνοῦμεν τὸν Κύριον, ὑμνοῦντες καὶ ὑπερυψοῦντες αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας» εἶναι ὁ τελευταῖος στίχος τῆς η΄ ᾠδῆς, πρίν τό «Δόξα... Καὶ νῦν...».
Τώρα πῶς τό «Δόξα...» ἔγινε «Εὐλογοῦμεν Πατέρα, Υἱόν, καὶ Ἅγιον Πνεῦμα, τὸν Κύριον» καί τό «Αἰνοῦμεν, εὐλογοῦμεν, καὶ προσκυνοῦμεν τὸν Κύριον, ὑμνοῦντες καὶ ὑπερυψοῦντες αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας» πῆγε πρό τῆς Καταβασίας ὡς «Αἰνοῦμεν, εὐλογοῦμεν, (καὶ) προσκυνοῦμεν τὸν Κύριον», δέν γνωρίζω.

Μπορῶ νά ὑποθέσω, ὅτι τό «Εὐλογοῦμεν Πατέρα, Υἱόν, καὶ Ἅγιον Πνεῦμα, τὸν Κύριον», περικεκομμένος τύπος τοῦ «Εὐλογοῦμεν Πατέρα, Υἱόν, καὶ Ἅγιον Πνεῦμα, τὸν Κύριον· ὑμνοῦμεν καὶ ὑπερυψοῦμεν αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας», ἐξελήφθη ὡς καλῶς προσιδιάζων τριαδικός στίχος ἀντί τοῦ «Δόξα...», τό δέ «Αἰνοῦμεν, εὐλογοῦμεν, (καὶ) προσκυνοῦμεν τὸν Κύριον», ἐκτός τοῦ ὅτι ἀναγκαστικά μετετέθη κι αὐτός, λειτούργησε καί ὡς ὑπενθυμιστικό "ξυπνητῆρι" τοῦ διακόνου (ἤ ἱερέως) προκειμένου νά ἐκφωνήσει «Τὴν Θεοτόκον καὶ Μητέρα τοῦ Φωτός, ἐν ὕμνοις τιμῶντες μεγαλύνωμεν» (ἤ τό κατά τό ΤΜΕ «Τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν» τῆς —κατ᾿ ἐσφαλμένην θέσιν— τάξεως τοῦ ἐωθινοῦ εὐαγγελίου).

 
Last edited:
MTheodorakis said:


Οἱ εἰρμοὶ ἦταν τὰ πρώτα ἐφύμνια τῶν ᾠδῶν. Ἡ μεταγενέστερη ἀντίληψη νὰ λέγονται χωρὶς στίχο εἶναι συνέπεια τῆς ἀπαράδεκτης συντετμημένης δωδεκάστιχης στιχολογίας.
Click to expand...

Απαράδεκτη γενικώς ή ειδικά για την μή πρόταξη στίχου στον Ειρμό;
Δεν μπορούμε να δεχτούμε την σύντμηση ως κατ' οικονομίαν νέα τάξη αντί της πλήρους παραλείψεως της Στιχολογίας και της αντικαταστάσεώς της κατ'ουσίαν από την ψαλμωδία των κανόνων;
 
π. Μάξιμος;18623 said:
Τώρα πῶς τό «Δόξα...» ἔγινε «Εὐλογοῦμεν Πατέρα, Υἱόν, καὶ Ἅγιον Πνεῦμα, τὸν Κύριον»
Click to expand...

Ο στίχος αυτός όμως δεν είναι από την η' ωδή, έτσι; είναι διασκευασμένος...
Εννοώ ότι δεν είναι ασφαλώς έτσι στην Παλαιά Διαθήκη.
 
Last edited:
dkalpakidis said:
Ο στίχος αυτός όμως δεν είναι από την η' ωδή, έτσι; είναι διασκευασμένος...
Εννοώ ότι δεν είναι ασφαλώς έτσι στην Παλαιά Διαθήκη.
Click to expand...
Ὁ στίχος αὐτός εἶναι ἀκριβῶς ἀπό τήν η΄ ᾠδή τῆς στιχολογίας τῶν ᾠδῶν τῆς ἀκολουθίας τοῦ ὄρθρου καί μάλιστα ὁ προτελευταῖος πρίν τό Δόξα... Καὶ νῦν...
Τί σχέση ἔχει ἡ Π.Δ.;
Δέν εἶναι ἄλλωστε ὁ μόνος διασκευασμένος στίχος σ᾿ αὐτήν τήν ᾠδή.
Ἀλλά αὐτή εἶναι ἡ η΄ ᾠδή τοῦ ὄρθρου τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.

Τέλος πάντων... Ἐγώ ἀναφέρθηκα στήν μετακίνηση τῶν στίχων, καί προσπάθησα νά δώσω μιά ἐξήγηση στό ἐρώτημά σου/μας τί συμβαίνει μέ τό «Αἰνοῦμεν, εὐλογοῦμεν, (καὶ) προσκυνοῦμεν τὸν Κύριον», πρό τῆς καταβασίας, ἄν δεχθοῦμε, ὅτι πρό τῶν Καταβασιῶν, οὐδείς στίχος ἐτίθετο.


 
π. Μάξιμος;18629 said:
Ὁ στίχος αὐτός εἶναι ἀκριβῶς ἀπό τήν η΄ ᾠδή τῆς στιχολογίας τῶν ᾠδῶν τῆς ἀκολουθίας τοῦ ὄρθρου καί μάλιστα ὁ προτελευταῖος πρίν τό Δόξα... Καὶ νῦν...
Τί σχέση ἔχει ἡ Π.Δ.;
Δέν εἶναι ἄλλωστε ὁ μόνος διασκευασμένος στίχος σ᾿ αὐτήν τήν ᾠδή.
Ἀλλά αὐτή εἶναι ἡ η΄ ᾠδή τοῦ ὄρθρου τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.

Τέλος πάντων... Ἐγώ ἀναφέρθηκα στήν μετακίνηση τῶν στίχων, καί προσπάθησα νά δώσω μιά ἐξήγηση στό ἐρώτημά σου/μας τί συμβαίνει μέ τό «Αἰνοῦμεν, εὐλογοῦμεν, (καὶ) προσκυνοῦμεν τὸν Κύριον», πρό τῆς καταβασίας, ἄν δεχθοῦμε, ὅτι πρό τῶν Καταβασιῶν, οὐδείς στίχος ἐτίθετο.
Click to expand...

Σύμφωνα με το Ωρολόγιον που έχουμε εδώ. Διότι δεν είναι έτσι σε όλα τα Ωρολόγια.
Διαβάζω στην Συμβολή (διάφορα τεύχη) όπου ο κ. Θεοδωράκης σημειώνει πάντα την ιδιαιτερότητα στο τέλος των στίχων της η´ ωδής.
 
dkalpakidis said:
Σύμφωνα με το Ωρολόγιον που έχουμε εδώ. Διότι δεν είναι έτσι σε όλα τα Ωρολόγια.
Click to expand...
dkalpakidis said:
Διαβάζω στην Συμβολή (διάφορα τεύχη) όπου ο κ. Θεοδωράκης σημειώνει πάντα την ιδιαιτερότητα στο τέλος των στίχων της η´ ωδής.
Click to expand...

Γράφουν τα Ωρολόγια:

[FONT=&quot]Εἰς Στίχους δ' [/FONT]
​
·[FONT=&quot]·[/FONT][FONT=&quot]Εὐλογεῖτε, Ἀνανία, Ἀζαρία καὶ Μισαήλ, τὸν Κύριον, ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας. [/FONT]
·[FONT=&quot]·[/FONT][FONT=&quot]Εὐλογεῖτε, Ἀπόστολοι, Προφῆται, καὶ Μάρτυρες Κυρίου, τὸν Κύριον, ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας. [/FONT]
·[FONT=&quot]·[/FONT][FONT=&quot]Εὐλογοῦμεν Πατέρα, Υἱόν, καὶ Ἅγιον Πνεῦμα, τὸν Κύριον, ὑμνοῦμεν καὶ ὑπερυψοῦμεν αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας. [/FONT]
·[FONT=&quot]·[/FONT][FONT=&quot]Αἰνοῦμεν, εὐλογοῦμεν, προσκυνοῦμεν τὸν Κύριον, ὑμνοῦντες καὶ ὑπερυψοῦντες αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας. [/FONT]
[FONT=&quot]
Δόξα... Καὶ νῦν...[/FONT]

αλλά εδώ οι στίχοι δεν είναι 4 αλλά 6 μαζί με το "Δόξα, Και νυν".

Οπότε η υπόθεσίς μας μάλλον δεν ευσταθεί. Σύμφωνα με τα όσα ξέρουμε μέχρι τώρα η η' καταβασία έχει στίχο το
"Αινούμεν, ευλογούμεν (και) προσκυνούμεν τον Κύριον".
​
 
Last edited:
π. Μάξιμος;18629 said:
Ὁ στίχος αὐτός εἶναι ἀκριβῶς ἀπό τήν η΄ ᾠδή τῆς στιχολογίας τῶν ᾠδῶν τῆς ἀκολουθίας τοῦ ὄρθρου καί μάλιστα ὁ προτελευταῖος πρίν τό Δόξα... Καὶ νῦν...
Τί σχέση ἔχει ἡ Π.Δ.;
....
Click to expand...

Έκανα απλά μια δική μου αυθαίρετη υπόθεση. Μήπως οι δύο στίχοι που είναι πρόσθεση στο παλαιό κείμενο της η' ωδής
(για αυτό ανάφερα την Παλαιά Διαθήκη)

"[FONT=&quot]Εὐλογεῖτε, Ἀπόστολοι, Προφῆται, καὶ Μάρτυρες Κυρίου, τὸν Κύριον, ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας" και

"[/FONT][FONT=&quot]Εὐλογοῦμεν Πατέρα, Υἱόν, καὶ Ἅγιον Πνεῦμα, τὸν Κύριον, ὑμνοῦμεν καὶ ὑπερυψοῦμεν αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας" [/FONT]

οπότε μετά χωρεί το "Δόξα, Και νυν"
 
Τό ὅτι ἔχει παγιωθεῖ πλέον στήν η΄ ᾠδή ἀντί τοῦ Δόξα... τό Εὐλογοῦμεν Πατέρα, Υἱόν, καὶ Ἅγιον Πνεῦμα, τὸν Κύριον., ἀκολουθεῖ τό Καὶ νῦν... καί τό Αἰνοῦμεν, εὐλογοῦμεν, (καὶ) προσκυνοῦμεν τὸν Κύριον., προτάσσεται τῆς καταβασίας ἤ τοῦ ἐπαναλαμβανομένου εἱρμοῦ (ὅταν δέν προβλέπονται καταβασίες), εἶναι γνωστό, αὐτό ἰσχύει καί εἶναι καί ἀποτυπωμένο στό Τριῴδιον (ἀπό τήν Καθαρά Δευτέρα κ.ἑ), τό ὁποῖον διασώζει τήν τάξιν τῆς μονῆς τοῦ ἀγίου Σάββα.

Ὄντως ὑπάρχει πρόβλημα, μᾶλλον ἐγείρει προβληματισμόν, ἡ διάταξις τῶν στίχων τῆς η΄ ᾠδῆς στό Ὡρολόγιον, πού νομίζω, ὅτι δέν λύθηκε καί μέ τίς παραπάνω ὑποθέσεις, διότι ἀφ᾿ ἑνός μέν μπορεῖ νά ἐκληφθεῖ τό Αἰνοῦμεν, εὐλογοῦμεν, καὶ προσκυνοῦμεν τὸν Κύριον, ὑμνοῦντες καὶ ὑπερυψοῦντες αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας ὡς τό Καὶ νῦν... καί ἀφ᾿ ἑτέρου δέ ἄν παραληφθεῖ καί νοηθεῖ ἀντ᾿ αὐτοῦ τό Καὶ νῦν..., τότε ἔχει "πρόβλημα" τό Ὡρολόγιον.

Τελικά πρόβλημα ἔχουμε ἐμεῖς, οἱ ὁποῖοι σαφῶς δέν μποροῦμε νά δώσουμε ἀκριβῆ ἀπάντηση —ὑποθέσεις κάνουμε καί ἐποικοδομητική συζήτηση—, τό θέμα ἐρευνᾶται καί περιμένουμε ἴσως κάποιες ἀπαντήσεις.

Ξανατονίζουμε, ὅτι συζητῶντας δέν ἔχουμε καμμία πρόθεση ἀνατροπῆς τῶν ἰσχυόντων, ἄλλωστε καί τό μεγαλυνάριο πρό τῆς καταβασίας τῆς θ΄ ᾠδῆς, καί σαφῶς λέγεται (ὅταν προβλέπεται), καί ἐξηγεῖται, ἀφοῦ καί ὁ εἱρμός Τὴν τιμιωτέραν τῶν χερουβίμ, πάντοτε ψάλλεται μέ τό προτασσόμενο μεγαλυνάριο Ἄξιόν ἐστιν... ἔν τε τῇ λειτουργίᾳ καί τῷ ὄρθρῳ μετά τόν εἱρμόν τῆς θ΄ ᾠδῆς, ὁσάκις προβλέπεται.

 


Ἡ ὀρθὴ σειρὰ τῶν στίχων εἶναι «Εὐλογοῦμεν Πατέρα, Υἱὸν...», «Καὶ νῦν...», «Αἰνοῦμεν, εὐλογοῦμεν...» κατὰ τὶς ἑξῆς πηγὲς: χφφ. Σινὰ 755 τριῴδιον περὶ τὸν ι' αἰ. φ. 106r, Βατοπεδίου 1248 ὡρολόγιον ια’αἰ. φ. 16r, Μ. Λαύρας Δ-45 ψαλτήριον ια’ αἰ. φ. 202v, Ἐθνικῆς Βιβλιοθήκης τῆς Ἑλλάδος 2042 ὡρολόγιον τέλη τοῦ ιδ’ αἰ., ὡρολόγια ἔκδ. 1509, 1520, ὡρολογόπουλον ἔκδ. 1640, σημερινὲς ἀκολουθίες τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος, Π. Τρεμπέλα Μικρὸν εὐχολόγιον τ. β’ ἔκδ. β’ 1998 σσ. 197, 205, Δ. Μπαλαγεώργου Ἡ ψαλτικὴ παράδοση τῶν ἀκολουθιῶν τοῦ βυζαντινοῦ κοσμικοῦ τυπικοῦ σσ. 161, 165.
 
Last edited:
MTheodorakis said:

Ἡ ὀρθὴ σειρὰ τῶν στίχων εἶναι «Εὐλογοῦμεν Πατέρα, Υἱὸν...», «Καὶ νῦν...», «Αἰνοῦμεν, εὐλογοῦμεν...» κατὰ τὶς ἑξῆς πηγὲς: χφφ. Βατοπεδίου 1248 ὡρολόγιον ια’αἰ. φ. 16r, Μ. Λαύρας Δ-45 ψαλτήριον ια’ αἰ. φ. 202v, Ἐθνικῆς Βιβλιοθήκης τῆς Ἑλλάδος 2042 ὡρολόγιον τέλη τοῦ ιδ’ αἰ., ὡρολόγια ἔκδ. 1509, 1520, ὡρολογόπουλον ἔκδ. 1640, σημερινὲς ἀκολουθίες τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος, Π. Τρεμπέλα Μικρὸν εὐχολόγιον τ. β’ ἔκδ. β’ 1998 σσ. 197, 205, Δ. Μπαλαγεώργου Ἡ ψαλτικὴ παράδοση τῶν ἀκολουθιῶν τοῦ βυζαντινοῦ κοσμικοῦ τυπικοῦ σσ. 161, 165.
Click to expand...
Τώρα ἐξηγεῖται τό «πρόβλημα».
Ἔχουμε κι ἐδῶ ἀπομεινάρι τοῦ ᾀσματικοῦ τυπικοῦ. Στήν ψαλμώδηση τῆς ᾠδῆς τῶν τριῶν παίδων («εὐλογητάρια» κατά τόν ᾀσματικό τύπο) τό «Αἰνοῦμεν, εὐλογοῦμεν...» λειτουργεῖ ὡς περισσή.
Κι ἀπ᾿ ὅ,τι εἶδα στίς παραπάνω παραπομπές, ἡ διάταξη εἶχε:
— Δόξα... Εὐλογοῦμεν Πατέρα, Υἱὸν... ἤ Εὐλογοῦμεν Πατέρα, Υἱὸν... χωρίς τό Δόξα...
— Καὶ νῦν... πάλι Εὐλογοῦμεν Πατέρα, Υἱὸν... ἤ σκέτο ἤ μέ τό Εὐλογοῦμεν, αἰνοῦμεν, εὐλογοῦμεν..., καί
— Αἰνοῦμεν, εὐλογοῦμεν... ὡς περισσή.

Ἔτσι μπορεῖ νά ἐξηγηθεῖ καί ἡ διάταξη τῶν σημερινῶν Ὡρολογίων, ἄν στούς β΄ τελευταίους στίχους προηγηθοῦν τά Δόξα... Καὶ νῦν... ἀντίστοιχα, ἀντί νά ἕπωνται.

Ἀλλά ἡ διάταξη τῶν σημερινῶν Ὡρολογίων μᾶλλον διαγράφει τήν τάξιν τῆς ἀπλῆς ἀναγνώσεως τῶν ᾠδῶν καί ὄχι τήν τάξιν τῆς ψαλμωδήσεως αὐτῶν μετά τῶν τροπαρίων, εἰδικῶς διά τήν η΄ ᾠδήν.

Εὐχαριστοῦμε Μανόλη!

 
Στό προσφάτως κυκλοφορηθέν τεῦχος 23 τῆς Συμβολῆς, ὁ Μανόλης Θεοδωράκης στό πολύ ἐνδιαφέρον ἄρθρο του «Ἡ στιχολογία τῶν ᾠδῶν τοῦ ὄρθρου», καταγράφει τήν ὀρθή σειρά τῶν τριῶν τελευταίων στίχων τῆς η΄ ᾠδῆς σύμφωνα μέ πηγές, ὅπως καί τό παραπάνω μήνυμά του.

Ὁ στίχος Αἰνοῦμεν, εὐλογοῦμεν, προσκυνοῦμεν τὸν Κύριον, ὑμνοῦντες καὶ ὑπερυψοῦντες αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας ὁλόκληρος ἤ περικομμένος (μέ τό καί ἤ χωρίς τό καί), τίθεται λοιπόν πάντοτε ὡς προΰμνιον θά λέγαμε τοῦ ἐπαναλαμβανομένου εἱρμοῦ τῆς η΄ ᾠδῆς, ὅπως προΰμνιον ἤ μεγαλυνάριον ἐνίοτε προηγεῖται τοῦ ἐπαναλαμβανομένου εἱρμοῦ τῆς θ΄ ᾠδῆς, ὅπως καί ὁ εἱρμός Τὴν τιμιωτέραν τῶν χερουβίμ..., πάντοτε ψάλλεται μέ τό προτασσόμενο μεγαλυνάριο Ἄξιόν ἐστιν... ἔν τε τῇ λειτουργίᾳ καί τῷ ὄρθρῳ μετά τόν εἱρμόν τῆς θ΄ ᾠδῆς, ὁσάκις προβλέπεται.

Μοῦ ἔχει κάνει ἐντύπωση κάτι πού ἔγραψε ὁ κ. Γιαννόπουλος ἀλλοῦ καί δέν τό εἴχαμε προσέξει:
Emmanouil Giannopoulos said:
"Στα πολύ παλιά τα χρόνια" πριν από την καταβασία κάθε ωδής ψαλλόταν ο αρχικός στίχος της βιβλικής ωδής, εκτός από την η' όπου ψάλλονταν ο τελευταίος στίχος της αντίστοιχης βιβλικής. Βλ. π.χ. αργές καταβασίες Χριστουγέννων και άλλων εορτών σε σύνθεση Μανουήλ Δούκα Χρυσάφη, στα παλαιά χφφ.
Ε.Γ.
Click to expand...

Ἔτσι φαίνεται ὅτι σέ κάθε ἐπαναλαμβανόμενο εἱρμό - καταβασία σέ ὅλες τίς ᾠδές εἴχαμε στίχο προηγούμενο αὐτῆς.


 
Συμπληρωματικά στά παραπάνω, ἤτοι γιά τήν ὀρθὴ σειρὰ τῶν στίχων «Εὐλογοῦμεν Πατέρα, Υἱὸν...», «Καὶ νῦν...», «Αἰνοῦμεν, εὐλογοῦμεν...», τό πῶς τό «Δόξα...» ἔγινε «Εὐλογοῦμεν Πατέρα, Υἱόν, καὶ Ἅγιον Πνεῦμα, τὸν Κύριον», τό «Αἰνοῦμεν, εὐλογοῦμεν...» ὡς «περισσή», τό σφάλμα τοῦ Ὡρολογίου πού ἐπεσήμανε ὁ Δ. Καλπακίδης καί συμπληρωματικά στή βιβλιογραφία/πηγές πού κατεχώρησε ὁ Μ. Θεοδωράκης διαβᾶστε καί τήν ὑπ᾿ ἀριθμ. 495 ἀπάντηση τοῦ μακαριστοῦ Ἰω. Φουντούλη.


 
Εὐλογοῦμεν Πατέρα, Υἱόν, καὶ Ἅγιον Πνεῦμα, [τὸν Κύριον]/[Θεόν].

π. Μάξιμος said:
Τό ὅτι ἔχει παγιωθεῖ πλέον στήν η΄ ᾠδή ἀντί τοῦ Δόξα... τό Εὐλογοῦμεν Πατέρα, Υἱόν, καὶ Ἅγιον Πνεῦμα, τὸν Κύριον., ἀκολουθεῖ τό Καὶ νῦν... καί τό Αἰνοῦμεν, εὐλογοῦμεν, (καὶ) προσκυνοῦμεν τὸν Κύριον., π
Click to expand...



Εὐλογοῦμεν Πατέρα, Υἱόν, καὶ Ἅγιον Πνεῦμα, τὸν Κύριον[/I].
Από Η' ωδή βιβλική, των τριών Παίδων

Εὐλογοῦμεν Πατέρα, Υἱόν, καὶ Ἅγιον Πνεῦμα, Θεόν[/I].
και

Παναγία Τριάς σώσον πάντας ημάς

Στίχος Τριαδικών τροπαρίων (εκ των οποίων και τα Μεσονυκτικά της Κυριακής).

Κάτι γραφει ο Βιολάκης στο τυπικό (Μεσονυκτικό;) περί στίχων.


Επιχειρημα
Κανόνας του Πάσχα
Η' ωδή, Τροπάριο 3 = Τριαδικόν
Πάτερ παντοκράτορ, καὶ Λόγε, καὶ Πνεῦμα, τρισὶν ἑνιζομένη, ἐν ὑποστάσεσι φύσις, ὑπερούσιε καὶ ὑπέρθεε εἰς σὲ βεβαπτίσμεθα, καὶ σὲ εὐλογοῦμεν, εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας.


-----------------
Λοιπόν
ΠΡΟΤΑΣΗ
- για όσους τα λένε όπως πρέπει, δηλαδή διπλασιάζοντας

Δόξα σοι ο Θεός ημών δόξα σοι
«Αὕτη ἡ κλητὴ καὶ ἁγία ἡμέρα, ἡ μία τῶν Σαββάτων, ἡ βασιλὶς καὶ κυρία, ἑορτῶν ἑορτή, καὶ πανήγυρις ἐστὶ πανηγύρεων, ἐν ᾗ εὐλογοῦμεν, Χριστὸν εἰς τοὺς αἰῶνας».

Δόξα σοι ο Θεός ημών δόξα σοι
«Αὕτη ἡ κλητὴ καὶ ἁγία ἡμέρα,


Δόξα τη Αγία Αναστάσει σου Κύριε

Δεῦτε τοῦ καινοῦ τῆς ἀμπέλου γεννήματος τῆς θείας εὐφροσύνης, ἐν τῇ εὐσήμῳ ἡμέρᾳ τῆς ἐγέρσεως, βασιλείας τε Χριστοῦ κοινωνήσωμεν, ὑμνοῦντες αὐτόν, ὡς Θεόν εἰς τοὺς αἰῶνας.


Δόξα τη Αγία Αναστάσει σου Κύριε

Δεῦτε τοῦ καινοῦ τῆς ἀμπέλου γεννήματος ...



Δόξα τη Αγία Αναστάσει σου Κύριε

Ἆρον κύκλῳ τοὺς ὀφθαλμούς σου Σιὼν καὶ ἴδε· ἰδοὺ γὰρ ἥκασί σοι, θεοφεγγεῖς ὡς φωστῆρες, ἐκ δυσμῶν καὶ βορρᾶ, καὶ θαλάσσης, καὶ ἑῴας τᾶ τέκνα σου ἐν σοὶ εὐλογοῦντα, Χριστὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.


Δόξα τη Αγία Αναστάσει σου Κύριε

Ἆρον κύκλῳ τοὺς ὀφθαλμούς σου Σιὼν καὶ ἴδε·...


Εὐλογοῦμεν Πατέρα, Υἱόν, καὶ Ἅγιον Πνεῦμα, Θεόν[/I].
Πάτερ παντοκράτορ, καὶ Λόγε, καὶ Πνεῦμα, τρισὶν ἑνιζομένη, ἐν ὑποστάσεσι φύσις, ὑπερούσιε καὶ ὑπέρθεε εἰς σὲ βεβαπτίσμεθα, καὶ σὲ εὐλογοῦμεν, εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας.

Και νυν

Πάτερ παντοκράτορ, καὶ Λόγε, καὶ Πνεῦμα,


Αινούμεν, ευλογούμεν, και προσκυνούμεν

«Αὕτη ἡ κλητὴ καὶ ἁγία ἡμέρα

-------------------
άλλη πρόταση
- για όσους τα λένε και δεν τα λένε, δηλαδή μονά


Δόξα σοι ο Θεός ημών δόξα σοι
«Αὕτη ἡ κλητὴ καὶ ἁγία ἡμέρα, ἡ μία τῶν Σαββάτων, ἡ βασιλὶς καὶ κυρία, ἑορτῶν ἑορτή, καὶ πανήγυρις ἐστὶ πανηγύρεων, ἐν ᾗ εὐλογοῦμεν, Χριστὸν εἰς τοὺς αἰῶνας».



Δόξα τη Αγία Αναστάσει σου Κύριε

Δεῦτε τοῦ καινοῦ τῆς ἀμπέλου γεννήματος τῆς θείας εὐφροσύνης, ἐν τῇ εὐσήμῳ ἡμέρᾳ τῆς ἐγέρσεως, βασιλείας τε Χριστοῦ κοινωνήσωμεν, ὑμνοῦντες αὐτόν, ὡς Θεόν εἰς τοὺς αἰῶνας.






Δόξα τη Αγία Αναστάσει σου Κύριε

Ἆρον κύκλῳ τοὺς ὀφθαλμούς σου Σιὼν καὶ ἴδε· ἰδοὺ γὰρ ἥκασί σοι, θεοφεγγεῖς ὡς φωστῆρες, ἐκ δυσμῶν καὶ βορρᾶ, καὶ θαλάσσης, καὶ ἑῴας τᾶ τέκνα σου ἐν σοὶ εὐλογοῦντα, Χριστὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.





Εὐλογοῦμεν Πατέρα, Υἱόν, καὶ Ἅγιον Πνεῦμα, Θεόν[/I].
Και νυν
Πάτερ παντοκράτορ, καὶ Λόγε, καὶ Πνεῦμα, τρισὶν ἑνιζομένη, ἐν ὑποστάσεσι φύσις, ὑπερούσιε καὶ ὑπέρθεε εἰς σὲ βεβαπτίσμεθα, καὶ σὲ εὐλογοῦμεν, εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας.



Αινούμεν, ευλογούμεν, και προσκυνούμεν

«Αὕτη ἡ κλητὴ καὶ ἁγία ἡμέρα...


Tο Σλαβονικο Τυπικο έχει διατηρmhσει, εκτός από τα παραπάνω, πολλά μεγαλυνάρια Θ' ωδής....
 
Καλησπέρα,
θα ήθελα να κάνω μια ερώτηση που πιστεύω ότι ταιριάζει με αυτό το θέμα. Αφού σε κάποιες περιπτώσεις (π.χ. δεσποτικές εορτές) καταλιμπάνεται η ψαλμώδηση των των βιβλικών ωδών, γιατί στην η΄ διατηρούμε το "Εὐλογοῦμεν Πατέρα ..." και το "Αινούμεν, ευλογούμεν ... "; Δεν θα έπρεπε και αυτά να παραλείπονται όπως και οι υπόλοιποι στίχοι των ωδών;
 
anoiktom said:
Καλησπέρα,
θα ήθελα να κάνω μια ερώτηση που πιστεύω ότι ταιριάζει με αυτό το θέμα. Αφού σε κάποιες περιπτώσεις (π.χ. δεσποτικές εορτές) καταλιμπάνεται η ψαλμώδηση των των βιβλικών ωδών, γιατί στην η΄ διατηρούμε το "Εὐλογοῦμεν Πατέρα ..." και το "Αινούμεν, ευλογούμεν ... "; Δεν θα έπρεπε και αυτά να παραλείπονται όπως και οι υπόλοιποι στίχοι των ωδών;
Click to expand...
Υπάρχει ἄλλο θέμα πού ἀπαντᾶ στήν ἐρώτησή σου ὡς πρός τό πρῶτο σκέλος:
Περί των στίχων των κανόνων
᾿Επειδὴ τὸ Τ.Μ.Ε. σημειώνει πολλάκις τοὺς κανόνας τῶν δεσποτικῶν ἑορτῶν «ἄνευ στίχου», διευκρινίζω ὅτι δὲν ἐννοεῖ τὰ Δόξα, Καὶ νῦν, τὰ ὁποῖα ἀκόμη καὶ εἰς αὐτὴν τὴν περίπτωσιν λέγονται κανονικῶς καὶ οὐδέποτε παραλείπονται. καὶ βεβαίως εἰς τὴν η΄ ᾠδὴν ἀντὶ τοῦ Δόξα λέγεται τὸ «Εὐλογοῦμεν Πατέρα» ἀκόμη καὶ εἰς τὰς δεσποτικὰς ἑορτάς.
Click to expand...
Γιά τούς στίχους πού προτάσσονται στήν καταβασία τῆς η΄ καί τῆς θ΄ ἐνίοτε, ἔχει ἀπαντηθεῖ προηγουμένως καί δέν ἔχει σχέση μέ τούς στίχους τῶν τροπαρίων τῶν κανόνων.
 
You must log in or register to reply here.
Back
Top