Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου (25 Μαρτίου)

π. Μάξιμος

Γενικός Συντονιστής
Στό Μηνολόγιον κάθε ἡμέρας, ὡς γνωστόν, ὑπάρχει ἡ ἀναφορά τῆς μνήμης ἁγίων ἤ τοῦ ἑορτασμοῦ κάποιου γεγονότος ἐκ τῶν Δεσποτικῶν ἤ Θεομητορικῶν ἑορτῶν κλπ., στίχοι καί κείμενο πού ἐξιστορεῖ τό γεγονός ἤ τόν βίου ἀγίου, τό λεγόμενον Συναξάριον, πού κατ᾿ ἄλλους δέν πρέπει νά παρελείπεται, ἔδωσε δέ καί τό ὄνομα σ᾿ αὐτό τό τμῆμα τοῦ Ὄρθρου.
Τό Συναξάριον κλείεται μέ κάποια πρόταση τοῦ τύπου «Ταῖς αὐτῶν ἁγίαις πρεσβείαις, ὁ Θεός, ἐλέησον ἡμᾶς. Ἀμήν.» συνήθως ἤ μέ ἄλλο τρόπο πού προσιδιάζει στό κείμενο τοῦ Συναξαρίου.


Γνωστόν ἐν τούτοις τοῖς πᾶσι, ὅτι δέν διαβάζουμε τό Συναξάρι, ἰδίως στίς Ἐνορίες, ἐκτός ἄν τό κάνουμε σέ καμμιά ἀγρυπνία.

Στήν ἑορτή τοῦ Εὐαγγελισμοῦ ὑπάρχει ὅμως τό ἑξῆς ἐπικίνδυνο ἄν παραλειφθεῖ τό Συναξάριον. Τότε διαβάζουμε τά ἑξῆς:
Τῇ ΚΕ' τοῦ αὐτοῦ μηνός, ὁ Εὐαγγελισμὸς τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καὶ Ἀειπαρθένου Μαρίας.​

Στίχοι


· Ἤγγειλεν Υἱὸν Ἄγγελος τῇ Παρθένῳ,


· Πατρὸς μεγίστης Βουλῆς μέγαν.


· Γήθεο τῇ Μαρίῃ ἔφατ' Ἄγγελος εἰκάδι πέμπτῃ.


Αὐτῷ ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας. Ἀμήν.



Τούτων ὅμως μόνον ἀναγινωσκομένων δίδεται ἡ ἐντύπωσις ὅτι «ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος» ἀνήκουν στόν Ἄγγελον.

Ὅταν τό παρατήρησα αὐτό, γιά τό Ναό μας ὥρισα νά διαβάζεται μία πρόταση ἀπό τό τέλος τοῦ κειμένου τοῦ Συναξαρίου, προκειμένου νοηματικῶς καί ὀρθοδόξως «ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος» νά ἀποδίδεται ἐκεῖ πού ἀνήκει, ἤτοι στόν «Υἱὸν καὶ Λόγον τοῦ Θεοῦ».

Ἔτσι, καί μέ τήν βοήθεια τοῦ κ. Παναγιώτου Παπαδημητρίου, προσθέσαμε αὐτήν τήν πρόταση στά κείμενα τοῦ π. Leo (ὁ ὁποῖος οὔτως ἤ ἄλλως δέν δημοσιεύει τά Συναξάρια), ὅπως βλέπετε ἐδῶ, προκειμένου νά ἀποφεύγεται αὐτή ἡ τυχόν παρανόηση.
Ὁπότε διαβάζουμε (ὅσοι δέν θά διαβάσουμε ὅλο τό Συναξάρι):


Στίχοι


· Ἤγγειλεν Υἱὸν Ἄγγελος τῇ Παρθένῳ,


· Πατρὸς μεγίστης Βουλῆς μέγαν.


· Γήθεο τῇ Μαρίῃ ἔφατ' Ἄγγελος εἰκάδι πέμπτῃ.


Καὶ ἅμα τῷ λόγῳ τοῦ Ἀρχαγγέλου καὶ αὐτῆς, συνέλαβεν ὑπερφυῶς ἐν τῇ ἀχράντῳ γαστρὶ τὸν Υἱὸν καὶ Λόγον τοῦ Θεοῦ.

Αὐτῷ ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας. Ἀμήν.
 
Last edited:
Καὶ ἅμα τῷ λόγῳ τοῦ Ἀρχαγγέλου καὶ αὐτῆς, συνέλαβεν ὑπερφυῶς ἐν τῇ ἀχράντῳ γαστρὶ τὸν Υἱὸν καὶ Λόγον τοῦ Θεοῦ.

Η πληροφορία αυτή δεν βρίσκεται στο κανονικό κείμενο της διηγήσεως από τον Λουκά (Λκ.1,26-38) αλλά σε έναν λόγο του Αναστασίου Αντιοχείας (PG 89, 1384C (+599) (πηγή: Γ. Φιλια, ΟΙ θεομητρικές εορτές...., εκδ. Γρηγόρη)

:confused:
 
Η πληροφορία αυτή δεν βρίσκεται στο κανονικό κείμενο της διηγήσεως από τον Λουκά (Λκ.1,26-38) αλλά σε έναν λόγο του Αναστασίου Αντιοχείας (PG 89, 1384C (+599) (πηγή: Γ. Φιλια, ΟΙ θεομητρικές εορτές...., εκδ. Γρηγόρη)

:confused:
Πραγματικά ὧρες-ὧρες δέν σέ καταλαβαίνω.
Ἐδῶ ἀναφερόμαστε στό Συναξάρι τῆς ἑορτῆς στό Μηναῖο.
Εἶναι αὐτή πρόταση ἀπό ἐκεῖ πού τήν ἀπέκοψα γιά νά συνδέσω τόν δοξολογικό ἐπίλογο ἤ ὄχι;
Τά ἄλλα δέν ἀφοροῦν τό θέμα καί εἶναι ἄσχετα μέ αὐτό.


 
Κατ΄ αρχήν σας βάζω μετάνοια, συμπαθάτε με:(

Αντιλήφθηκα την θέση σας προτείνοντας αυτήν την διασάφηση της δοξολογικής κατακλείδας. Δεν το παίζω ούτε έξυπνος ούτε γνώστης αλλά νομίζω ότι η άποψη αυτή δεν συνάδει με την "Μαριολογία" (sic) της Εκκλησίας.

Και πάλι, σας ζητώ συγνώμη...
 
Ὅταν λέτε «Μαριολογία» ἀκόμη καὶ ἐντὸς εἰσαγωγικῶν καὶ μὲ ἔμφαση τὸ sic, τὶ ἐννοεῖτε; (σὲ σχέση μὲ τὸ θέμα βέβαια)
 
Κατ΄ αρχήν σας βάζω μετάνοια, συμπαθάτε με:(

Αντιλήφθηκα την θέση σας προτείνοντας αυτήν την διασάφηση της δοξολογικής κατακλείδας. Δεν το παίζω ούτε έξυπνος ούτε γνώστης αλλά νομίζω ότι η άποψη αυτή δεν συνάδει με την "Μαριολογία" (sic) της Εκκλησίας.

Και πάλι, σας ζητώ συγνώμη...
Δέν μέ ἔφερες σέ καμμία δύσκολη καί δεινή θέση, ὅπως ἐνδεχομένως φαντάζεσαι· ἀντιθέτως, ἄν καί ἐκτός θέματος, ἡ δική σου θέση «πάσχει».
Ὑποστηρίζεις ὅτι τό κείμενο τοῦ Συναξαρίου δέν εἶναι ὀρθόδοξο;
Δέν πρόκειται γιά δική μου ἄποψη καί πρόταση (ἀπό τό προτείνω), ἄν κατάλαβες, ἀλλά γιά ἀποκοπή προτάσεως κειμένου ἀπό τό ὑπᾶρχον στό Μηναῖο κείμενο τοῦ Συναξαρίου τῆς ἑορτῆς τοῦ Εὐαγγελισμοῦ, προκειμένου νά συνδεθεῖ ὁ δοξολογικός ἐπίλογος, ἀφοῦ δέν εἶναι δυνατόν νά διαβαστεῖ ὅλο τό Συναξάρι.
Δηλαδή ὑποστηρίζεις ὅτι ὅλο τό κείμενο δέν συνᾴδει μέ τό ὀρθόδοξο δόγμα; Καλά τί λέει τό «Πιστεύω»;
Καί σέ ποιά ἄποψη ἀναφέρεσαι; Τό «Καὶ ἅμα τῷ λόγῳ τοῦ Ἀρχαγγέλου καὶ αὐτῆς, συνέλαβεν ὑπερφυῶς ἐν τῇ ἀχράντῳ γαστρὶ τὸν Υἱὸν καὶ Λόγον τοῦ Θεοῦ» εἶναι ἄποψη μου; ἤ δέν εἶναι ὀρθόδοξη ἄποψη;
Μαριολογία ἀνέπτυξε, καί μάλιστα μέ «δόγματα», ἡ παπική ἐκκλησία, ἐκτρεπομένη σέ αἵρεση. Αὐτό προσάπτεις στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία;
Οἱ ἑρμηνεῖες τῶν πνευματοκινήτων Πατέρων καί τῶν Ἁγίων Οἰκουμενικῶν Συνόδων, εἰδικῶς γιά τό θέμα τῆς Θεοτόκου, ἀπορρίπτονται, στηριζόμενοι μόνον στήν Ἁγία Γραφή;
Κάτι μοῦ θυμίζει αὐτό...
Δέν θά συνεχίσω...


 
Last edited:
Οφείλω δύο απαντήσεις:

1) Η "Μαριολογία" (sic) είναι ένας terminus technicus ο οποίος δηλώνει το σύνολο των Θεολογικών ή/και διδασκαλιών περί της Θεοτόκου. Η προέλευση του όρου φυσικά προέρχεται από την Ρ/Καθολική Εκκλησία. Πλήν όμως μπορούμε κατά συνθήκη και εμείς να την χρησιμοποιούμε ως μονολεκτικός όρος όταν θέλουμε να μιλήσουμε για το περιφραστικό "Περί της άποψης της (Ορθοδόξου Καθολικής) Εκκλησίας για την Θεοτόκο". (Υπάρχει και ογκωδέστατο διδακτορικό της κ. Ευτυχίας Σπουρλάκου που γράφει περί αυτών, με επιβλέποντα τον μακαριστό καθ. Καλογήρου, αν θυμάμαι ορθά).

2) Η αλήθεια είναι ότι δεν πρόσεξα αυτό το κομβικό σημείο του μηνήματός σας, ότι χρησιμοποιήσατε φράση του Συναξαρίου. Τα Συναξάρια ως γνωστόν δεν διακρίνονται ούτε για την δογματική τους ακρίβεια, ενώ πολλές φορες χαρακτηρίζονται για την (ιστορική) τους ανακρίβεια. Νομίζω ότι η εν λόγω φράση αποκαλύπτει τον συγγραφέα του (και μόνο αυτόν, για να μην παρεξηγούμαι) ότι πρέπει να θεωρηθεί πρόδρομος του σχολαστικισμού.

Όπως θα δείτε παρακάτω στα Σύμβολα το μόνο που διακηρύσσεται είναι ότι ο Υιός και Λόγος του Θεού λαμβάνει σάρκα εκ των αγνών και παρθενικών αιμάτων της Θεοτόκου. Το πότε δεν μας το διεκρύνίζει κανείς.

Σύμβολο Αποστόλων
γεννηθέντα ἐκ Μαρίας τῆς παρθένου, παθόντα ὑπὸ Ποντίου Πιλάτου

Σύμβολο αποδιδόμενο στον Αγ. Αθανάσιο
Deus est ex substantia Patris ante saecula genitus: et homo est ex substantia matris in saeculo natus. (Είναι Θεός από την ουσία του Πατέρα Του, γεννημένος πριν από τους κόσμους. Και άνθρωπος από την ουσία της μητέρας Του, γεννημένος μέσα στον κόσμο).

Σύμβολο Νικαίας-Κ/πόλεως
σαρκωθέντα ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καὶ Μαρίας τῆς Παρθένου καὶ ἐνανθρωπήσαντα.

(πηγή)

3) Χωρίς να θέλω να αυτοδικαιώνομαι, δεν ήταν άσχετη η πρώτη μου παρέκβαση. Η επίκληση μου στην ομιλία του Αναστασίου Αντιοχείας, δεν είναι τυχαία, καθότι αυτός την συγγράφει πρίν το 599 όπου και πεθαίνει. Ο Αναστάσιος είναι μετά την Γ΄ Οικουμενική Σύνοδο (431) η οποία στην Εκθεση Πίστεως της δεν λέγει απολύτως τίποτα για τον χρόνο συλλήψεως. (Για την Δ΄ Οικουμενική (451) δεν έχω κοντά μου κάποιο βιβλίο). Επικαλέστηκα το βιβλίο του καθ. Φίλια πιο πάνω μόνο και μόνο γιατί πολύ έξυπνα δείχνει την διαστρωμάτωση και την ιστορική εξέλιξη όλων εκείνων των στοιχείων που συνατούμε στις ομιλίες των Πατέρων και εκκλησιαστικών συγγραφέων.


Συγχωρείτε με
 
Last edited:

Τὸ προσταχθὲν μυστικῶς, λαβὼν ἐν γνώσει, ἐν τῇ σκηνῇ τοῦ Ἰωσήφ, σπουδῇ ἐπέστη, ὁ Ἀσώματος λέγων τῇ Ἀπειρογάμῳ· ὁ κλίνας τῇ καταβάσει τοὺς οὐρανούς, χωρεῖται ἀναλλοιώτως ὅλος ἐν σοί. Ὃν καὶ βλέπων ἐν μήτρᾳ σου, λαβόντα δούλου μορφήν, ἐξίσταμαι κραυγάζειν σοι, χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε!

γγελος πρωτοστάτης, οὐρανόθεν ἐπέμφθη, εἰπεῖν τῇ Θεοτόκῳ τὸ Χαῖρε· καὶ σὺν τῇ ἀσωμάτῳ φωνῇ, σωματούμενόν σε θεωρῶν Κύριε...​

Νά τά καταργήσουμε Χρῆστο καί (ἐνδεικτικῶς μόνον) αὐτά!!!
Καί τήν ἑορτή τῶν Εἰσοδίων, πού δέν ἀναφέρεται σέ κανένα κανονικό εὐαγγελιστή...

Ἄς προσέχουμε... ἔστω ἐδῶ δημόσια...

Σ᾿ εὐχαριστῶ πού ἐπιτέλους κατάλαβες ὅτι δέν ἦταν δική μου ἄποψη!
Ἔκανα τόσο κόπο...



 
Σεβαστέ π. Μάξιμε μάλλον δεν είδατε την τελευταία συμπλήρωση του μηνύματός μου, διότι το δουλευα συνεχώς.
 

Τήν εἶδα Χρῆστο· τά βλέπω καί κατά τήν προεπισκόπηση τῶν μηνυμάτων μου ἄν ἔχει γράψει ἤ ἀλλάξει κανείς κάτι. Κι αὐτό πού διεμόρφωσες μέσα σέ 4' δέν θά ἄλλαζε τίποτε στίς ἀπαντήσεις μου.
Ἐξ ἀρχῆς ἔγραψα:
π. Μάξιμος;31525 said:
Τά ἄλλα δέν ἀφοροῦν τό θέμα καί εἶναι ἄσχετα μέ αὐτό.

Ἐξ ἀρχῆς ἀντιλήφθηκα πού τό πᾶς. Μήπως δέν γνωρίζω; Ἀλλά ἐδῶ δέν εἶναι πανεπιστημιακή ἕδρα καί θεολογικό μάθημα. Ὁ κίνδυνος τοῦ σκανδαλισμοῦ ὑπῆρξε μέγας, ὅσο καί τό νά παρεξηγηθεῖ κάποιος γιά προτεσταντισμό.
Ἡ Ὀρθόδοξη Παράδοση, ἔγκυρη καί ἰσόκυρη μέ τήν Ἁγία Γραφή, εἶναι καταγεγραμένη στούς λόγους τῶν θεοφόρων Πατέρων, στίς ἀποφάσεις τῶν Οἰκ. Συνόδων καί κυρίως στήν Ὑμνολογία μας, ὅπως ἔδειξα. Χωρίς νά ἔχουμε φτάσει στήν Μαριολογική ἔξαρση τῶν ΡΚαθολικῶν, δέν ἀκυρώνουμε τά πάντα σκανδαλωδῶς, ὅπως οἱ Προτεστᾶντες. Χρειάζεται πολύ προσοχή τί λέμε καί πού. Ἡ δέ πολύχρονος πείρα μου ἀπό τήν ἐξομολόγηση μοῦ λέει, ὅτι ὅταν σοῦ λέει κάποιος ὅτι δέν εἶναι... καί δέν κάνει..., καί εἶναι καί κάνει (κατά συντριπτικά μεγάλο ποσοστό).


 
Last edited:

Γιά νά ἐπανέλθουμε στό θέμα ἀγαπητοί/ές πρέπει νά ποῦμε ὅτι τό Κοντάκιον τοῦ Εὐαγγελισμοῦ εἶναι τό «Τὸ προσταχθὲν...», ὅπως τό κατέγραψα παραπάνω. Βέβαια καθιερώθηκε τό «Τῇ ὑπερμάχῳ...». Μπορεῖτε ὅμως σέ συνεννόηση μέ τούς ἱερεῖς σας νά ψάλλετε αὔριο καί τά δύο στή λειτουργία.

Ἐπίσης, τά ἀναγνώσματα τοῦ ἑσπερινοῦ εἶναι κατά βάσιν αὐτά πού ὑπάρχουν στόν ἑσπερινό τῆς 26ης, ἐπειδή σύμφωνα μέ τό ΤΑΣ, πού διασώζουν τά λειτουργικά μας βιβλία, ἡ τελεία λειτουργία ἐτελεῖτο μέ τόν ἑσπερινό, λόγῳ τῆς νηστείας, ὅπως οἱ λειτουργίες τῶν παραμονῶν τῶν Χριστουγέννων καί Θεοφανείων καί τῆς Μ. Πέμπτης, μόνον πού τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τελεῖται ἡ τοῦ Χρυσοστόμου. Ὁπότε, ὅπως διαβάζετε καί στά Δίπτυχα, λέμε:
α΄) Τῆς Ἐξόδου τὸ ἀνάγνωσμα. «Εἰσῆλθε Μωσῆς εἰς τὸ ὄρος τοῦ Θεοῦ Χωρήβ...»,
β΄) Παροιμιῶν τὸ ἀνάγνωσμα. «Κύριος ἔκτισέ με ἀρχὴν ὁδῶν αὐτοῦ...»,
γ΄) Προφητείας Ἰεζεκιὴλ τὸ ἀνάγνωσμα. «Ἔσται ἀπὸ τῆς ἡμέρας τῆς ὀγδόης καὶ ἐπέκεινα...»​

Ἐπίσης ψάλατε ὅλο τόν κανόνα. Ἕνας κανόνας εἶναι, δέν ἀργεῖ. Ὁ διάλογος Ἀγγέλου καί Θεοτόκου εἶναι συγκλονιστικός.

Χρόνια πολλά γιά τήν μεγάλη Θεομητορική μας ἑορτή καί τήν ἑορτή τῆς Ἐθνικῆς μας παλιγγενεσίας !!!

 
Last edited:


«Σῶσον ἡμᾶς Υἱὲ Θεοῦ ὁ ἐκ παρθένου τεχθεὶς...» (τυπικὰ Εὐεργέτιδος ια'-ιβ' αἰ. ἔκδ. Dmitrievskij τ. 1 σ. 432, Μεσσήνης τοῦ ἔτους 1131 ἔκδ. Μ. Αrranz σ. 133, Μίλι τοῦ ἔτους 1292 ἔκδ. Dmitrievskij τ. 1 σ. 853).
 
Οφείλω δύο απαντήσεις:

1) Η "Μαριολογία" (sic) είναι ένας terminus technicus ο οποίος δηλώνει το σύνολο των Θεολογικών ή/και διδασκαλιών περί της Θεοτόκου. Η προέλευση του όρου φυσικά προέρχεται από την Ρ/Καθολική Εκκλησία. Πλήν όμως μπορούμε κατά συνθήκη και εμείς να την χρησιμοποιούμε ως μονολεκτικός όρος όταν θέλουμε να μιλήσουμε για το περιφραστικό "Περί της άποψης της (Ορθοδόξου Καθολικής) Εκκλησίας για την Θεοτόκο". (Υπάρχει και ογκωδέστατο διδακτορικό της κ. Ευτυχίας Σπουρλάκου που γράφει περί αυτών, με επιβλέποντα τον μακαριστό καθ. Καλογήρου, αν θυμάμαι ορθά).

Γνωρίζω ab initio πολὺ καλὰ τὴν χρήση τῶν termini technici. Καλὸν ὅμως εἶναι, θεωρῶ, νὰ μὴν χρησιμοποιεῖτε ὁρολογία τῆς δυτικῆς θεολογίας ex officio γιὰ νὰ περιγράψετε ἀπόψεις τῆς ὀρθόδοξης θεολογίας, γιατὶ παρεξηγεῖστε καὶ ὄχι ἄδικα.

Κι αὐτὸ, διότι ἀντὶ τοῦ ὅρου «μαριολογικός»μὲ ὅλα τὰ περίεργα σημαινόμενα ποὺ τὸν συνοδεύουν, μπορεῖτε πολὺ ἄνετα νὰ χρησιμοποιήσετε τὸν ὅρο «θεομητορικὸς» ἤ νὰ τὸ πεῖτε τέλος πάντων περιφραστικά, προκειμένου νὰ ἀποφευχθεῖ τυχὸν σκανδαλισμός.

Παρεπιμπτόντως, ἐπειδὴ ἀναφερθήκατε στὴν διατριβὴ τῆς Ἀμαλίας Σπουρλάκου- Εὐτυχιάδου, Ἡ Παναγία Θεοτόκος τύπος χριστιανικῆς ἁγιότητος: συμβολὴ εἰς τὴν ὀρθόδοξον τοποθέτησιν ἔναντι τῆς ρωμαιοκαθολικῆς Ἀσπίλου Συλλήψεως καὶ τῶν συναφῶν ταύτῃ δογμάτων, Ἀθήνα 1990, καὶ ἐπειδὴ τυχαίνει νὰ τὴν ἔχω ὑπ᾿ ὄψιν, παραθέτω δύο πολὺ μικρὰ καὶ χαρακτηριστικὰ ἀπόσπασματα ἀπὸ τὴν σελίδα 24 τοῦ προλόγου μὲ τοὺς στόχους τῆς διατριβῆς, ὅπου φαίνεται ἡ ἀντιθετικὴ χρήση θεομητορικοῦ καὶ μαριολογικοῦ.

Ἐπίσης, πρὸς ἐπίρρωση τῶν ὑμνολογικῶν ἀναφορῶν παραθέτω σιναϊτικὴ εἰκόνα ἀπὸ τὰ τέλη τοῦ 12ου αἰ. μὲ θέμα τὸν Εὐαγγελισμό. Στὸ στῆθος τῆς Παναγίας ἀπεικονίζεται ὁ σωματούμενος Κύριος.

Εὐχαριστῶ.
 

Attachments

  • evangelismos.gif
    1.8 MB · Views: 39
  • evangelismos1.jpg
    384.2 KB · Views: 48
  • s 24i.gif
    23.6 KB · Views: 25
  • s 24ii.gif
    37.1 KB · Views: 25

«Σῶσον ἡμᾶς Υἱὲ Θεοῦ ὁ ἐκ παρθένου τεχθεὶς...» (τυπικὰ Εὐεργέτιδος ια'-ιβ' αἰ. ἔκδ. Dmitrievskij τ. 1 σ. 432, Μεσσήνης τοῦ ἔτους 1131 ἔκδ. Μ. Αrranz σ. 133, Μίλι τοῦ ἔτους 1292 ἔκδ. Dmitrievskij τ. 1 σ. 853).
Ὄντως αὐτό τό ἐφύμνιον εἶναι τῶν Θεομητορικῶν ἑορτῶν, ὅπως ἔχει πάλιν ἀναφερθεῖ.
Πλήν ὅμως, ἐπειδή ἡ ἑορτή τοῦ Εὐαγγελισμοῦ μετέχει καί Δεσποτικῆς ἑορτῆς (ὅπως καί ἡ τῆς Ὑπαπαντῆς) γι᾿ αὐτό ἔχει ἰδιαίτερο ἐφύμνιο, παγιωθέν πλέον, «... ὁ δι᾿ ἡμᾶς σαρκωθείς, ...».

Πότε δημιουργήθηκαν αὐτά τά νέα ἀντίφωνα μέ ἐκλογή στίχων ἀπό διαφόρους ψαλμούς; Τά τυπικά πού ἀναφέρεις ἔχουν τούς κλασικούς ψαλμούς 91, 92 καί 94.

Ἐπίσης πότε ἡ λειτουργία μετεφέρθη πρωϊνή ἀπό ἑσπερινή (ἐντός σαρακοστῆς καί ἐκτός σαββατοκύριακου ἐννοεῖται);


 


Μέχρι τὴν τελευταῖα ἔκδοση τοῦ ΤΑΣ (1771) λείπουν τὰ ἀντίφωνα καὶ ἡ λειτουργία εἶναι ἑσπερινή· στὴν α' ἔκδοση τοῦ τυπικοῦ τοῦ Κωνσταντίνου (1838) ἐμφανίζεται τὸ ἀντίθετο.
 
Kαι ακόμη και σήμερα στη Ρωσία, τη Γεωργία, τη Σερβία και κάποιες περιοχές της Ρουμανίας τελείται λειτουργία με εσπερινό για την εορτή του Ευαγγελισμού.

Ακόμη θυμάμαι την κατά το έτος 1990 έκπληξή μου για την "ρωσική ιδιομορφία"... :D:D
 
Όσον αφορά στο συναξάρι της εορτής του Ευαγγελισμού επειδή είναι Θεομητορική εορτή ίσως θα μπορούσε να λέγεται στο τέλος το εξής: "Ταις της Παναχράντου σου Μητρός πρεσβείαις Χριστέ ο Θεός ελέησον και σώσον ημάς. Αμήν."
Αυτό δεν αποτελεί δική μου προτοβουλία. Το έχω ακούσει σε μοναστήρι (Βατοπαίδι). Και μιας και η μονή πανηγυρίζει αυτή την ημέρα δεν νομίζω ότι λέγεται τυχαία.
 
Γνωρίζω ab initio πολὺ καλὰ τὴν χρήση τῶν termini technici. Καλὸν ὅμως εἶναι, θεωρῶ, νὰ μὴν χρησιμοποιεῖτε ὁρολογία τῆς δυτικῆς θεολογίας ex officio γιὰ νὰ περιγράψετε ἀπόψεις τῆς ὀρθόδοξης θεολογίας, γιατὶ παρεξηγεῖστε καὶ ὄχι ἄδικα.


Αγαπητέ φίλε, αν και δεν έχεις άδικο σε αυτό που λές, να παρατηρήσω ότι και εσύ χρησιμοποιέις termini technici, αν και σίγουρα γνωρίζεις τα ελληνικά ισοδύναμα.

Επίσης απο περιέργια έψαξα την Εκκλησιαστική Ισορία του καθ. Φειδά και δεν αναφέρεται ούτε μια φορά ο όρος "Θεομητορική" αντί του όρου Μαριολογική.
 
ίσως θα μπορούσε να λέγεται στο τέλος το εξής: "Ταις της Παναχράντου σου Μητρός πρεσβείαις Χριστέ ο Θεός ελέησον και σώσον ημάς. Αμήν."

Νομίζω ότι προτιμότερο είναι η κατακλείδα να διαμορφωθεί:

Αὐτῷ, τῷ Χριστῷ, ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας. Ἀμήν.​
 
Όσον αφορά στο συναξάρι της εορτής του Ευαγγελισμού επειδή είναι Θεομητορική εορτή ίσως θα μπορούσε να λέγεται στο τέλος το εξής: "Ταις της Παναχράντου σου Μητρός πρεσβείαις Χριστέ ο Θεός ελέησον και σώσον ημάς. Αμήν."
Αυτό δεν αποτελεί δική μου προτοβουλία. Το έχω ακούσει σε μοναστήρι (Βατοπαίδι). Και μιας και η μονή πανηγυρίζει αυτή την ημέρα δεν νομίζω ότι λέγεται τυχαία.


Ὅπως ἔγραψα καί παραπάνω ἡ ἑορτή τοῦ Εὐαγγελισμοῦ (ὅπως καί τῆς Ὑπαπαντῆς) εἶναι καί δεσποτική. Ὁπότε (καί μέ πρόλαβε κι ὁ Χρῆστος) δέν μποροῦμε ν᾿ ἀλλάξουμε τό Μηναῖο καί τό περιεχόμενο τοῦ Συναξαρίου τό ὁποῖον σαφῶς καταλήγει στό «Αὐτῷ ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας. Ἀμήν
Τό Ἅγιον Ὄρος ἔχει τήν ἐλευθερία καί τήν δυνατότητα νά συντάσσει δικά του τυπικά καί νά διαμορφώνει τυπικές διατάξεις. Στό δέ θέμα τῆς Παναγίας, εὐνοήτως, διακαιολογεῖται ἰδιαίτερη ἀντιμετώπιση, ἕως καί ὑπερβολή, σέ κάποια πράγματα.


 
Back
Top