Καταρχήν συνάδελφε να σας καλωσορίσω στην παρέα μας. Αν και λίγο άκομψο για αρχή, θα ανεχτείτε μια μικρή παρατήρηση, αφού απευθύνεστε σε μένα:
Συγχωρέστε με, αλλά το ύφος της απάντησής σας φαίνεται αναντίστοιχο με το σχόλιό μου: εγώ ούτε απαξίωσα το σκληρό χρωματικό γένος στη ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ μουσική ούτε είπα ότι δεν έχει λόγο ύπαρξης. Έκανα απλά μια παρατήρηση για το συγκεκριμένο παίξιμο ΣΤΟ ΟΡΓΑΝΟ, με την οποία φαίνεται μάλλον να συμφωνείτε κι εσείς. Το ότι ο Udi Hrant παίζει έτσι το χιτζάζ και το χουζάμ δεν δείχνει φυσικά ανικανότητα ούτε αναγκαστικά ότι "έτσι του αρέσει": το ίδιο παίξιμο παρατηρείται σε πολλούς οργανοπαίχτες. Και φυσικά αυτό δεν σημαίνει τίποτα για τα διαστήματα της βυζαντινής μουσικής, αφού:
α) είναι διαφορετικό είδος από τα μακάμ και
β) είναι φωνητική και όχι οργανική μουσική
Σας θυμίζω επίσης το υπό του Ραιδεστηνού υποστηριζόμενο, ο οποίος, στον πρόλογο της "Μεγάλης Εβδομάδος", αφού ισχυρίζεται ότι η βάση του Β' ήχου είναι το ΚΕ και όχι το ΔΙ, στη συνέχεια αναφέρει:
Πιστεύετε ότι ο Ραιδεστηνός δεν είχε τη φωνητική ικανότητα να εκτελέσει σκληρό χρώμα;; Γιατί το σχόλιό σας "Όσα δε φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια" εκεί παραπέμπει... Εγώ απλώς από το παίξιμο του Udi Hrant θυμήθηκα αυτά που είχα διαβάσει παλαιότερα από το Ραιδεστηνό και τα παραλλήλισα, χωρίς φυσικά να εννοώ αυτό που καταλάβατε.
Το μήνυμά σας αυτό είναι βέβαια από τα πρώτα και σίγουρα δικαιολογήστε 100% εάν δεν έχετε διαβάσει τις απόψεις ενός μέλους από άλλα μηνύματα. Αν διαβάσετε και άλλα μηνύματά μου θα δείτε ότι υποστηρίζω τη θεωρία της Πατριαρχικής Επιτροπής (σε γενικές γραμμές τουλάχιστον), η οποία δέχεται την ύπαρξη σκληρού και μαλακού χρώματος. Θα παρακαλούσα λοιπόν λίγο περισσότερο προσοχή στα γραφόμενα από τα άλλα μέλη προς αποφυγήν αστόχων σχολίων και πιθανών παρεξηγήσεων, από τις οποίες το forum αυτό έχει πικρά εμπειρία στο παρελθόν...
Και πάλι καλωσορίσατε και καλή συνέχεια!
Αγαπητέ κ. Νίκο,
ζητώ συγνώμη αν το ύφος του μηνύματός μου ήταν κάπως άκομψο, αλλά το συγκεκριμένο θέμα με έχει απασχολήσει πολλάκις στο παρελθόν.
Ο πρώτος μου δάσκαλος μάλιστα μου έλεγε (όταν μετά το διατονικό γένος, ξεκινήσαμε το χρωματικό) : «Δημητράκη, ο Β΄ και ο πλ. Β΄ είναι οι ίδιοι ήχοι, αλλά με άλλη βάση. Να κοίταξε, ο Β΄ έχει βάση το Do και ο πλ. Β΄ το Re.», παίζοντας τις κλίμακες στο πιάνο.
Φυσικά και ο δυτικοτραφής αυτός δάσκαλος, όπως όλοι θα κατάλαβαν, με μάθαινε Βυζαντινή μουσική με … πιάνο, όπως και όλους τους άλλους μαθητές του.
Πέρασε πολύς καιρός για να καταλάβω τη διαφορά μαλακού – σκληρού στο διάτονο και στο χρώμα, με τη βοήθεια μουσικού οργάνου (ούτι) και καταλλήλου δασκάλου. Η αλήθεια είναι ότι ακόμα δεν έχω καταφέρει να καταλάβω τη διαφορά μαλακού – σκληρού στην αρμονία (δεν εννοώ βέβαια την άστοχη χρήση του όρου απ’ την μουσική επιτροπή, αλλά την αρχαιοελληνική). Ελπίζω κάποτε να τα καταφέρω.
Έτσι κ. Νίκο εξίσταμαι όταν ακούω ότι κάποιος παίζει μόνο μαλακά ή μόνο σκληρά, αγνοώντας τελείως την ύπαρξη του άλλου. Η απόδοση αισθημάτων απαιτεί και τα δύο, άλλα αισθήματα αποδίδει το μαλακό και άλλα το σκληρό άκουσμα.
Τελειώνοντας θα ήθελα να παρατηρήσω, ότι στο μήνυμά μου, επ’ ουδενί δεν εκφράστηκα επί προσωπικού. Επίσης δεν πιστεύω ότι ο Udi Hrant δεν μπορεί να παίξει και σκληρό μέλος, κρίνω όμως την εμμονή του με το μαλακό. Αυτό βέβαια είναι κοινό γνώρισμα, όπως είπατε κι εσείς, αρκετών εκτελεστών, κυρίως στην Τουρκία.
Να είστε καλά, με υγεία και δύναμη για την Μεγάλη Εβδομάδα.