Πάντα εἶχα τήν ἀπορία τί σημαίνει «τούς ὀρφανούς» πού διάβαζα σέ κάποιες πηγές παρατιθέμενες κυρίως στά ἔργα τοῦ μακαριστοῦ Τρεμπέλα «ψάλλειν τούς ὀρφανούς» καί κάπως ἔτσι. Καί εἶχα ρωτήσει καί ἄλλους.
Τό ἔργο αὐτό ἐνισχύει τήν ὀρθή θέση ὅτι ἡ ἐκκλησιαστική μας μουσική εἶναι χορική/χορωδιακή, θέση πού παρεπιπτόντως εἶχα χρησιμοποιήσει σέ ἐκπομπή πού μέ εἶχε καλέσει τό καλοκαίρι ὁ κ. Λιναρδάκης, ἡ δέ ἐπικράτηση τοῦ σολίστα - ψάλτη εἶναι συνέπεια τῆς πτώσεως τῆς Βασιλευούσης μέ τήν κατάργηση τῶν χορῶν λόγῳ δυσμενῶν συνθηκῶν, κάτι πού ἐπισημαίνει καί ὁ κ. Μπαλαγεῶργος στή διατριβή του (καί ἔχουμε ξαναμνημονεύσει) καί ἀπό τήν ὁποία «πτώση» δέν μποροῦμε νά ἀναστηθοῦμε.
Μακάρι νά ἐνισχύωνται οἱ προσπάθειες καταρτήσεως χορῶν, κάτι πού γίνεται καί εἶναι παρήγορο. Ἡ λειψανδρία ὅμως, ἐπίσης εἶναι ἕνα πρόβλημα γι᾿ αὐτή τήν ἀποκατάσταση, ἐκτός βέβαια τῆς παγιωθείσης νοοτροπίας.
