Θα μπορούσαμε να προβούμε σε μια στοιχειώδη μελοποίηση, εν ευθέτω χρόνω!Γιατί χρειάζεσαι αργοσύντομο "Πληρωθήτω";
Χαίρετε!Μήπως υπάρχει το πληρωθήτω σε αργοσύντομο μέλος.
Ευχαριστώ προκαταβολικά
Στην πρώτη συλλαβή "Πλη - ρωθήτω" πρέπει αντί γιά ίσον να μπεί χαμηλή (γιά να βγεί η παραλλαγή).Χαίρετε!
Αναρτώ, με μικρή 14ετή, περίπου, καθυστέρηση, τη ζητούμενη μελωδία, την οποία συνέθεσα, εμπνεόμενος από "τα πανηγυρικά Αλληλουάρια του Ευαγγελίου" των, Σ. Καρά & Γρ. Στάθη, εδώ.
Αξίζει να παρατηρήσω ότι τα μουσικά μοτίβα, που συνθέτουν το παρόν μέλος & πληκτρογράφησα, με το πρόγραμμα συγγραφής Β. Μ. του αξιόλογου μέλους του "Ψ", κ. Δ. Παπαδόπουλου "Μουσικά Κείμενα", είναι γνωστές, "απλές μελωδικές θέσεις", κάποιες αναλυμένες, για να μην τις "εκτελούμε σολφεζικά..."
Τέλος, ζητώντας την επιεική κρίση των επαϊόντων για τυχόν ορθογραφικά λάθη & αβλεψίες, επισημαίνω ότι η παρούσα μελωδία, ενδείκνυται για "πανηγυρική Θ. Λειτουργία", η οποία όμως, εάν ψαλλεί με σύντομη χρονική αγωγή, δεν μας καθυστερεί.
π. Γεράσιμε, ευχαριστώ πολύ για τις παρατηρήσεις σας!Στην πρώτη συλλαβή "Πλη - ρωθήτω" πρέπει αντί γιά ίσον να μπεί χαμηλή (γιά να βγεί η παραλλαγή).
Επίσης στο 1ο Αλληλούια, η δίεση θεωρώ ότι πρέπει να μπεί στην απόστροφο (δεύτερο η δηλαδή) και όχι στο συνεχές ελαφρόν.
Και ένα tip γιά όταν γράφεις με το ΜΚ:
Πρώτα πληκτρολογείς ότι έχει να κάνει με το μουσικό (νότες, ισοκρατήματα, έλξεις, μαρτυρίες... τα πάντα δήλαδή) και μετά προσθέτεις από κάτω το ποιητικό. Εσύ μάλλον γράφεις μόνο τις νότες, μετά βάζεις το ποιητικό και στο τέλος προσθέτεις τις έλξεις, τα ισοκρατήματα κ.λπ. Αυτό όμως έχει σαν αποτέλεσμα να χαλάει τμήμα του ποιητικού (δες τις συλλαβές τη-ην δοξαν, με-τασχείν, τη-ρη-σον, με-λετάν κ.λπ. γιά να καταλάβεις τι εννοώ).
Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὴν «Ἀκολουθία τοῦ Ἀναγνώστου (Βενετία 1829)». Στὰ περισσότερα παρόμοια κείμενα δὲν ἀναγράφεται ἦχος. Μετὰ τὸ «Εἴδομεν τὸ φῶς» (ἐκτὸς τῶν ἐξαιρέσεων) καὶ τὴν γενικότερη πρὸς ἀπόλυσιν συνομιλία κλήρου καὶ λαοῦ ποὺ ἀκολουθεῖ, αἰσθητικὰ δὲν βλέπω τὸν λόγο εἰσαγωγῆς νέου ἤχου, πάντοτε ἐφ' ὅσον δὲν προβλέπεται ἀπὸ τὸν ὑμνογράφο καὶ τὰ λειτουργικά μας κείμενα.Αυτός ο ύμνος δεν ψάλλεται σε β΄ ;
Ἀγαπητέ Χρῆστο,Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὴν «Ἀκολουθία τοῦ Ἀναγνώστου (Βενετία 1829)». Στὰ περισσότερα παρόμοια κείμενα δὲν ἀναγράφεται ἦχος. Μετὰ τὸ «Εἴδομεν τὸ φῶς» (ἐκτὸς τῶν ἐξαιρέσεων) καὶ τὴν γενικότερη πρὸς ἀπόλυσιν συνομιλία κλήρου καὶ λαοῦ ποὺ ἀκολουθεῖ, αἰσθητικὰ δὲν βλέπω τὸν λόγο εἰσαγωγῆς νέου ἤχου, πάντοτε ἐφ' ὅσον δὲν προβλέπεται ἀπὸ τὸν ὑμνογράφο καὶ τὰ λειτουργικά μας κείμενα.
Κάποιος μὲ μεγαλύτερη πρόσβαση ἂς γράψει τὴν ἐμπειρία του καὶ ἀπὸ ἄλλες γραπτὲς μαρτυρίες.