Επίσης να σημειώσω ότι στη σλαβονική και ρουμανική παράδοση (ανεξαρτήτως εάν χρησιμοποιείται βυζαντινή μουσική ή όχι) το μεγαλυνάριο ψάλλεται στο τέλος των πολυελέων και συγκεκριμένα ως επωδός της εκλογής της εορτής (ή του αγίου). Και στις δύο παραδόσεις οι ψαλμοί των πολυελέων συντμήθηκαν (συνήθως ψάλλονται δύο στίχοι από τον ψαλμό ρλδ΄-πρώτος και τελευταίος- δύο από τον ψαλμό ρλε΄- πρώτος και τελευταίος- και δύο από την εκλογή), η μουσική συντομεύτηκε (ή και έγινε πολυφωνική). Ωστόσο οι πολυέλεοι παρέμειναν στην αρχική των θέση (με παράπλευρες απώλειες τα καθίσματα αφού συνήθως ψάλλονται ή διαβάζονται μόνον αυτά της α΄ στιχολογίας).
Τα μεγαλυνάρια αυτά είναι ειδικά για τις δεσποτικές και θεομητορικές εορτές και υπάρχει και ένα για κάθε «κατηγορία» αγίου (μάρτυρα, ιεράρχη κλπ.) Πιστεύω ότι στην αρχική τους μορφή πρέπει να ήταν «προσόμοια» του «Η ζωή εν τάφω» όπως αποδεικνύεται από το κείμενο του κοινού μεγαλυναρίου για ιεράρχη «Μεγαλύνομέν σε, Ιεράρχα Πάτερ (όνομα) και τιμώμεν την αγίαν μνήμην σου, ότι πρεσβεύεις Χριστώ τω Θεώ υπέρ ημών» (η μετάφραση είναι πρόχειρη δική μου- εάν γίνει από καλύτερο γνώστη της παλαιοσλαβικής ίσως ταιριάξει το μέτρο καλύτερα).
Ο τρόπος ψαλμωδίας του ύμνου αυτού διαφέρει από τόπο σε τόπο. Στη Ρωσία και στις χώρες όπου επικράτησε η πολυφωνία δεν υπάρχει «στάνταρτ» μελωδία. Στη Σερβία και τη Ρουμανία η μελωδία έχει πολλά κοινά στοιχεία-κατά την άποψή μου πυρήνας και των δύο μελωδιών υπήρξε η Ρωσική μελωδία «ζναμένιε» (παραδοσιακός μονοφωνικός τρόπος, σε κάποιες εκτελέσεις και με ένα είδος ισοκρατήματος-χρησιμοποιείται ακόμη από τους Παλαιόπιστους).
Οι Ρουμάνοι για κάποιον ανεξήγητο λόγο γράφουν ότι ο ύμνος ψάλλεται σε α΄ήχο δίπλα όμως στη μαρτυρία του πα σημειώνεται απόστροφος και το μέλος βαίνει σε κάτι σαν γ΄ήχο.
Στη Βουλγαρική ψαλτική παράδοση υπάρχει περισσότερη ποικιλία ανάλογα την εορτή.
Εάν κάποιος ενδιαφέρεται περισσότερο μπορώ να γράψω κι άλλα, όπως και να ανεβάσω αρχεία ( σε παρασημαντική).
