A
andy
Guest
Αγαπητοί μου,
θα αναφερθώ σε ένα θέμα δύσκολο, περίεργο και πολύ δαιδαλώδες.
Το τι επιπτώσεις έχει ο ισοσυγκερασμός της δυτικής μουσικής κλίμακας στην ακοή και κατ’ επέκταση στην υγεία μας.
Η δυτική μουσική των 12 ημιτονίων, στο σύνολό της είναι φάλτσα, με ιδιότητα να προκαλεί διακροτήματα σε όλες τις συνηχήσεις εκτός της οκτάβας. Τα διακροτήματα αυτά, δεν τα ακούμε άμεσα, αλλά έμμεσα, αφού αποκωδικοποιηθούν απ' το ακουστικό νεύρο. Στην περίπτωση δε που αποτελούν καθημερινό, πολύωρο φαινόμενο, όπως στην εποχή μας (καφέ, εστιατόρια, μπαρ, ξενοδοχεία, ταξί, λεωφορεία, κλπ), που όπου πας ακούς δυτική μουσική, τότε τα αποτελέσματα μπορεί να είναι σοβαρά.
Για έναν ψάλτη - μουσικό της Ανατολής, αποτελεί κίνδυνο να ξεκουρδιστεί απ' τα παραδοσιακά του διαστήματα, ειδικά όταν ακούει για παράδειγμα ένα μέλος σε λέγετο (Σεγκιά Μακάμ) να παίζεται από δυτικώς συγκερασμένα όργανα. Για τον μη μουσικό τώρα (αλλά και για όλον τον κόσμο), η συγκέντρωση όλων αυτών των διακροτημάτων στο ακουστικό κέντρο του εγκεφάλου, προκαλεί αύξηση της όχλησης του ακουστικού κέντρου, επεξεργασία απ' το υποσυνείδητο αυτών των οχλήσεων (παρόμοια γίνεται και με τα υποσυνείδητα μηνύματα) και διαβίβασή τους σε άλλα κέντρα, όπως της γνώσης, των εμπειριών, των αναμνήσεων κ.α. Λόγο όμως ότι τα διακροτήματα είναι απλά μια όχληση, ένας θόρυβος, περιττός και ανώφελος για τον εγκέφαλό, είναι δυνατόν να προκληθούν μακροπρόθεσμα, σοβαρές σωματικές βλάβες που οφείλονται στην συγκέντρωση πολλών οχλήσεων λόγω διακροτημάτων και των χαμηλών συχνοτήτων που αυτά απαντώνται.
Δεν είναι τυχαίο ότι άνθρωποι που ακούν αποκλειστικά δυτικοί μουσική έχουν περισσότερα περιστατικά ημικρανίας, αυτοάνοσων ασθενειών, πνευματικής κατάπτωσης, πάσχουν από κομάρες και μη χειρότερα. Σε αντίθεση με τους Ανατολικούς λαούς, που αυτά τα πράγματα είναι τελείως άγνωστα στους περισσότερους. [Δεν υποστηρίζω ότι τα 12 ημιτόνια είναι αιτία των ασθενειών όλου του κόσμου, προς Θεού, αλλά ότι αυτά συμβάλλουν αρνητικά στην υγεία μας, σωματική, πνευματική και μουσική]
Το άκουσμα χαμηλών συχνοτήτων, συμβάλει στην καλύτερη υγεία, περισσότερο απ' τις υψηλές. Επομένως η εκμάθηση βιολοντσέλου είναι προτιμότερη απ' την εκμάθηση βιολιού, πάντα αναφερόμενος στην εκμάθηση Βυζαντινής Μουσικής και στο εποπτικό όργανο του μαθητού. [Εγώ προτιμώ το ούτι, με χαμηλές κατά βάση συχνότητες, είναι ένα όργανο που συμβάλλει καθημερινώς στην προσωπική μου μουσικοθεραπεία.]
Συμπεράσματα:
* Το πιάνο σκοτώνει την Βυζαντινή Μουσική και περισσότερο απ' όλα την ψαλτική παράδοση.
* Η Βυζαντινή μουσική και δη η ψαλτική είναι ΜΟΝΟΦΩΝΙΚΗ, ως εκ τούτου δεν επιδέχονται εναρμονίσεις, παρά μόνο ένα αργοκίνητο και δωρικό ίσον, ψαλλόμενο από ζωντανά χείλη και όχι από ηλεκτρονικά κυκλώματα, βασιζόμενο στα σύμφωνα διαστήματα της Ελληνικής μουσικής και όχι τρίτες, κόντρες και ευρωπαϊκή κανταδο-φαλτσαδούρα.
* Ναι στη διακριτική και όχι επιδεικτική χρήση τονοδότη και μόνο στην αρχή των ψαλλομένων μελών, για την επιλογή της σωστής βάσης, ειδικά σε κάποιον αρχάριο του αναλογίου.
* Να προτιμούμε βάσεις χαμηλές, ικετευτικές και γαλήνιες, όπου είναι δυνατόν, παρά οξείες και εντυπωσιακές, βάσεις επίδειξης του άνωθεν ταλάντου, στη ματαιοδοξία της στιγμής.
* Να μάθουμε όλοι να ψάλλουμε σαν τον Ιάκωβο, σαν τον Κωνσταντίνο. Αμήν!
Θα μπορούσε ο καθένας να σχολιάσει αυτές τις σκέψεις, χωρίς να αναφέρω καμιά πηγή για τις παραπάνω πληροφορίες, τουλάχιστον προς το παρόν.
θα αναφερθώ σε ένα θέμα δύσκολο, περίεργο και πολύ δαιδαλώδες.
Το τι επιπτώσεις έχει ο ισοσυγκερασμός της δυτικής μουσικής κλίμακας στην ακοή και κατ’ επέκταση στην υγεία μας.
Η δυτική μουσική των 12 ημιτονίων, στο σύνολό της είναι φάλτσα, με ιδιότητα να προκαλεί διακροτήματα σε όλες τις συνηχήσεις εκτός της οκτάβας. Τα διακροτήματα αυτά, δεν τα ακούμε άμεσα, αλλά έμμεσα, αφού αποκωδικοποιηθούν απ' το ακουστικό νεύρο. Στην περίπτωση δε που αποτελούν καθημερινό, πολύωρο φαινόμενο, όπως στην εποχή μας (καφέ, εστιατόρια, μπαρ, ξενοδοχεία, ταξί, λεωφορεία, κλπ), που όπου πας ακούς δυτική μουσική, τότε τα αποτελέσματα μπορεί να είναι σοβαρά.
Για έναν ψάλτη - μουσικό της Ανατολής, αποτελεί κίνδυνο να ξεκουρδιστεί απ' τα παραδοσιακά του διαστήματα, ειδικά όταν ακούει για παράδειγμα ένα μέλος σε λέγετο (Σεγκιά Μακάμ) να παίζεται από δυτικώς συγκερασμένα όργανα. Για τον μη μουσικό τώρα (αλλά και για όλον τον κόσμο), η συγκέντρωση όλων αυτών των διακροτημάτων στο ακουστικό κέντρο του εγκεφάλου, προκαλεί αύξηση της όχλησης του ακουστικού κέντρου, επεξεργασία απ' το υποσυνείδητο αυτών των οχλήσεων (παρόμοια γίνεται και με τα υποσυνείδητα μηνύματα) και διαβίβασή τους σε άλλα κέντρα, όπως της γνώσης, των εμπειριών, των αναμνήσεων κ.α. Λόγο όμως ότι τα διακροτήματα είναι απλά μια όχληση, ένας θόρυβος, περιττός και ανώφελος για τον εγκέφαλό, είναι δυνατόν να προκληθούν μακροπρόθεσμα, σοβαρές σωματικές βλάβες που οφείλονται στην συγκέντρωση πολλών οχλήσεων λόγω διακροτημάτων και των χαμηλών συχνοτήτων που αυτά απαντώνται.
Δεν είναι τυχαίο ότι άνθρωποι που ακούν αποκλειστικά δυτικοί μουσική έχουν περισσότερα περιστατικά ημικρανίας, αυτοάνοσων ασθενειών, πνευματικής κατάπτωσης, πάσχουν από κομάρες και μη χειρότερα. Σε αντίθεση με τους Ανατολικούς λαούς, που αυτά τα πράγματα είναι τελείως άγνωστα στους περισσότερους. [Δεν υποστηρίζω ότι τα 12 ημιτόνια είναι αιτία των ασθενειών όλου του κόσμου, προς Θεού, αλλά ότι αυτά συμβάλλουν αρνητικά στην υγεία μας, σωματική, πνευματική και μουσική]
Το άκουσμα χαμηλών συχνοτήτων, συμβάλει στην καλύτερη υγεία, περισσότερο απ' τις υψηλές. Επομένως η εκμάθηση βιολοντσέλου είναι προτιμότερη απ' την εκμάθηση βιολιού, πάντα αναφερόμενος στην εκμάθηση Βυζαντινής Μουσικής και στο εποπτικό όργανο του μαθητού. [Εγώ προτιμώ το ούτι, με χαμηλές κατά βάση συχνότητες, είναι ένα όργανο που συμβάλλει καθημερινώς στην προσωπική μου μουσικοθεραπεία.]
Συμπεράσματα:
* Το πιάνο σκοτώνει την Βυζαντινή Μουσική και περισσότερο απ' όλα την ψαλτική παράδοση.
* Η Βυζαντινή μουσική και δη η ψαλτική είναι ΜΟΝΟΦΩΝΙΚΗ, ως εκ τούτου δεν επιδέχονται εναρμονίσεις, παρά μόνο ένα αργοκίνητο και δωρικό ίσον, ψαλλόμενο από ζωντανά χείλη και όχι από ηλεκτρονικά κυκλώματα, βασιζόμενο στα σύμφωνα διαστήματα της Ελληνικής μουσικής και όχι τρίτες, κόντρες και ευρωπαϊκή κανταδο-φαλτσαδούρα.
* Ναι στη διακριτική και όχι επιδεικτική χρήση τονοδότη και μόνο στην αρχή των ψαλλομένων μελών, για την επιλογή της σωστής βάσης, ειδικά σε κάποιον αρχάριο του αναλογίου.
* Να προτιμούμε βάσεις χαμηλές, ικετευτικές και γαλήνιες, όπου είναι δυνατόν, παρά οξείες και εντυπωσιακές, βάσεις επίδειξης του άνωθεν ταλάντου, στη ματαιοδοξία της στιγμής.
* Να μάθουμε όλοι να ψάλλουμε σαν τον Ιάκωβο, σαν τον Κωνσταντίνο. Αμήν!
Θα μπορούσε ο καθένας να σχολιάσει αυτές τις σκέψεις, χωρίς να αναφέρω καμιά πηγή για τις παραπάνω πληροφορίες, τουλάχιστον προς το παρόν.