Έχω γράψει κάτι σχετικό
εδώ.
Αυτές νομίζω ότι είναι τοπικές και παραδόσεις μιας συγκεκριμένης εποχής. Το παράδειγμα με τα κοινωνικά των Θεοφανείων νομίζω είναι χαρακτηριστικό.
Δεν ξέρω αν έχει νόημα να το βάλουμε σε κάποιους κανόνες το τι ήχο χερουβικό ή κοινωνικό πρέπει να ψαλλεί μια συγκεκριμένη εορτή. Και δικαιολογώ την άποψή μου.
Λέγοντας π.χ. τα Χριστούγεννα ήχος Α', εννοούμε Χερουβικό ήχος Α' λειτουργικά (κουστουμάκι) ήχος Α', Θ' ωδή ήχος Α' και για να "δέσει" και το γλυκό, κοινωνικό ήχος Α'. Έτσι λοιπόν, αυτό έχει μια λογική ακολουθία του γιατί "θα ήταν καλό" να πάει όλο σε ήχο Α'.
Αν βγάλουμε τα λειτουργικά και με τα μελοποιημένα "Κύριε ελέησον-παράσχου Κύριε", ο συνδετικός κρίκος μεταξύ όλων αυτών χάνεται. Και δεν υπάρχει η ανάγκη να μείνει μια βάση ή ένας ήχος ή δεν ξέρω εγώ τι άλλο.
Είναι όντως ένα άγραφο τυπικό του Π.Ναού κάποιας εποχής, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορούμε να έχουμε και παλαιότερα διαφορετικά τέτοια άγραφα τυπικά ή ότι δεν πρέπει να έχουμε την δυνατότητα διαφορετικής επιλογής, εφ όσον ο ήχος που ορίζεται δεν έχει να κάνει με κάτι το δογματικό.
Εγώ όταν έχω αντί για Άξιον Εστίν, Θ' ωδή προτιμώ να λέω ομόηχο χερουβικό. Λειτουργικά δεν λέω. Στο κοινωνικό πάλι βάζω ότι θέλω. Πραγματικά εκεί δεν κοιτάω ούτε αν ταιριάζει ούτε ποια είναι η άγραφη παράδοση. Κοιτάω ποιο μου αρέσει καλύτερα.
Πιστεύω λοιπόν και σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσα παραπάνω, ότι αυτά δεν είναι δεσμευτικές οδηγίες (όπως του τυπικού) αλλά πιο πολύ καταγραφές μιας τοπικής παραδόσεως (έστω κι αν αυτή ήταν του Π.Ναού), μιας συγκεκριμένης εποχής (παλαιότερα υπήρχε άλλη πράξη), και γι αυτό τον λόγο δεν θεωρώ ότι πρέπει να μας προβληματίζουν παραπάνω από όσο πρέπει.
Αν κάποιος θέλει να τις ακολουθεί σεβαστό! Αλλά δεν είναι σωστό να προσπαθούμε να τις επιβάλουμε σε όλους
επειδή το άγραφο τυπικό λέει έτσι...