Δηλαδὴ στὸν ναὸ ποὺ ψάλλετε, ἐν μὲν τῷ ἑσπερινῷ ἀναγινώσκεται πάντοτε τὸ ἐνδιάτακτον ψαλτήριον, εἰς τὸ «Κύριε, ἐκέκραξα» λέγονται πάντοτε ὅλοι οἱ στίχοι τοῦ «Θοῦ, Κύριε...»
,
Ναι, πάντοτε.
εἰς τὴν εἴσοδον ψάλλεται τὸ ἀρχαῖον ἀργὸν «Φῶς ἱλαρόν»,
Όχι, ψάλλει ο γέροντας πάντα μόνος του το συνηθισμένο του Σακελλαρίδη.
μετὰ τὴν εἴσοδον γίνεται ἡ λιτὴ τῆς ἡμέρας (ὅταν ὑπάρχῃ) καὶ ψάλλονται ὅλα τὰ ἰδιόμελα αὐτῆς μὲ πρῶτον τὸ ἰδιόμελον τοῦ ἁγίου τοῦ ναοῦ,
Ναι, σχεδόν πάντα. Εξαίρεση ότι ΔΕΝ ψάλλουμε πρώτα το ιδιόμελο του αγίου του ναού.
εἰς τὴν ἀρτοκλασίαν πρὸ τοῦ «Πλούσιοι ἐπτώχευσαν» λέγεται τρὶς χῦμα τὸ «Εἴη τὸ ὄνομα Κυρίου» καὶ ἀναγινώσκεται ὁ ψαλμὸς «Εὐλογήσω τὸν Κύριον» ἄχρι τοῦ ψαλλομένου στίχου;
Όταν έχουμε "πανυγηρικό" εσπερινό ναι, έτσι κάνουμε. Πιστέψτε με, κάνουμε συχνά "πανυγηρικό " εσπερινό....
πρὸ τοῦ ὄρθρου γίνεται πάντοτε τὸ μεσονυκτικόν;
Υποθέτω το διαβάζει ο γέροντας στο κελί του, αν θυμάμαι καλά έτσι μου είχε πει.
ἐν δὲ τῷ ὄρθρῳ ἀναγινώσκονται ἐπίσης τὰ καθίσματα τοῦ ψαλτηρίου, στιχολογοῦνται οἱ ᾠδὲς τοῦ ὄρθρου (ἐκ τοῦ ὡρολογίου ἢ τοῦ ψαλτηρίου) καὶ ψάλλονται ἢ ἔστω ἀναγινώσκονται ὅλοι οἱ κανόνες (ἕως 3) τῆς ἡμέρας μὲ ὅλες τὶς ὡδές των (8) καὶ ὅλα τὰ τροπάριά των (14 ἢ 16),
Όχι. Κάνουμε τα "συνηθισμένα" στους κανόνες. Σε πανυγηρικές μόνο μέρες λέμε τις καταβασίες στη θέση τους, κ βέβαια ψάλλουμε όλο το κανόνα.
ἀναγινώσκεται τὸ συναξάριον τῶν ἁγίων τῆς ἡμέρας (ἐννοῶ τὸν βίο τους ποὺ ἔχει μὲ μικρὰ γράμματα τὸ μηναῖον),
Όχι.
ψάλλονται ὅλοι οἱ στίχοι τῶν ψαλμῶν τῶν αἴνων («Αἰνεῖτε αὐτὸν ἥλιος καὶ σελήνη...» καὶ λοιπά), καὶ μετὰ τὴν δοξολογίαν ψάλλονται πάντα τὰ ἀπολυτίκια τῆς ἡμέρας μετὰ θεοτοκίου (πλὴν κυριακῆς καὶ δεσποτικῶνκαὶ θεομητορικῶν ἑορτῶν) καὶ γίνεται ἡ ἀπόλυσις τοῦ ὄρθρου ἐκφώνως καὶ κατὰ τάξιν;
ΝΑΙ σε όλα εκτός: Δε λέμε Θεοτοκίο μετά το απολυτίκιο της ημέρας μετά τη δοξολογία.
καὶ τέλος εἰς τὴν λειτουργίαν ψάλλονται συνήθως τυπικὰ καὶ μακαρισμοί, ἢ ὅταν ἀντ᾿ αὐτῶν λέγονται τὰ ἀντίφωνα (ὄχι συχνὰ νὰ ὑποθέσω
, λέγεται πλῆρες τὸ γ΄ ἀντίφωνον μὲ τοὺς στίχους αὐτοῦ καὶ τὸ ἐφύμνιον τρεῖς φορές,
ΠΑΝΤΑ μα ΠΑΝΤΑ λέμε τυπικά μακαρισμούς. Σε αυτό το μοναστήρι μια φορά δεν έχω πει αντίφωνα.
ψάλλεται [τὸ προκείμενον τοῦ ἀποστόλου] καὶ τὸ ἀλληλουιάριον τοῦ εὐαγγελίου μετὰ τῶν στίχων αὐτοῦ; λέγονται διπλᾶ ἀναγνώσματα (δύο ἀπόστολοι, δύο εὐαγγέλια),
Τις Κυριακές ψάλλουμε πάντα ΨΑΛΛΟΥΜΕ δε διαβάζουμε το προκείμενο του Αποστόλου, και βέβαια το αλληλουιάριο. Τις καθημερινές όχι.
ψάλλεται τὸ «Πληρωθήτω» καὶ μετὰ τὴν ἀπόλυσιν κατὰ τὴν διανομὴν τοῦ ἀντιδώρου (ποὺ θὰ γίνεται κατὰ τάξιν πρὸ τοῦ «Δι᾿ εὐχῶν» ἀσφαλῶς) ἀναγινώσκεται ὁ λγ΄ ψαλμός;
Ψάλλουμε το Πληρωθήτω, μετά την απόλυση όμως ψάλλουμε συνήθως αργές Καταβασίες.
Επ ευκαιρία σε Μοναστήρι ψέλνω, όχι σε ναό.
Τηροῦνται ὅλα τὰ ἀνωτέρω στὸν ναὸ ὅπου ψάλλετε;
Ε, μια κ με ρωτήσατε σας απάντησα. Φοβάμαι όμως ότι παρεξηγηθήκαμε.....
Δεν είπα ότι τηρούμε τα πάντα κ δε κόβουμε τίποτα απο όσα λέει το τυπικό. Εξ άλλου τι να πω.....απο όλα όσα μου γράφετε.....πολλά δε τα ξέρω καν!
Είπα ότι όταν ψέλνω σε μια οποιαδήποτε ακολουθία, και για κάποιο λόγο βιαζόμαστε, πέρνω την απόφαση να κόψω, όχι απο όσα λέει το τυπικό αλλά απο όσα....τι να πώ τώρα.....θα συνηθίζαμε να λέμε.
Για παράδειγμα, Εσπερινός Σάββατο εσπέρας.
Τι λέμε συνήθως? Προοιμιακό, Ειρηνικά, Κεκραγάρια, 10 στιχηρά συνολικά, Δόξα του Αγίου, Και νυν του Ήχου κτλ κτλ κτλ.
Αντί να πω πχ 6 μόνο στιχηρά ή να κόψω το δοξαστικό του Αγίου, συνηθίζω να τα λέω όλα αυτά (όλα αυτά, όχι όλα μα όλα όσα λέει το τυπικό για τον Εσπερινό. Δεν είπα ότι θα βάλω κ Μακάριος Ανήρ επειδή έτσι μου αρέσει.
Όσο για τον Προεστώτα, ειλικρινά δε ξέρω ποιος είναι ο ρόλος του κ ποιος δεν είναι για αυτό αρκούμαι στο να κάνω ότι μου λέει. Κάποιος που τα ξέρει καλύτερα βεβαίως θα πάταγε πόδι αν χρειαζόταν. Ίσως στο μέλλον δω τον εαυτό μου να το κάνω.
