Στη μουσική, από μαθητές και θαυμαστές του. Γι´αυτό και του ήμαστε ευγνώμονες !
Αφού ευχαριστήσω τον κ. Ζαγκανά για το μήνυμά του, πρέπει να πω ότι αυτό γεννά και προβληματισμούς. Και θα ήθελα προοιμιακά να πω ότι
δεν έχω τίποτα με κανένα και θεωρώ δεδομένες τις αγαθές προθέσεις όλων. Ωστόσο, μπορεί να γίνει και συζήτηση.
Πράγματι ο Πρίγγος ήταν γνήσιος φορέας της παράδοσης την οποία άκουσε στον πατριαρχικό ναό. Ήταν όμως και άνθρωπος που εκαλείτο πολλές φορές εκτός του πατριαρχείου, είχε δικές του εμπνεύσεις και ακούσματα στην Πόλη, έπρεπε και να ζήσει. Όταν εκαλείτο αλλού (και μάλιστα σε πανηγύρια και θείες Λειτουργίες ως επί το πλείστον, αφού Μ. Εβδομάδες και άλλες σπουδαίες ημέρες του έτους δεν μπορούσε να λείψει από τον πατριαρχικό ναό), έψελνε ίδια με το πατριαρχείο; Ή "έβαζε" και μαθήματα άλλης προέλευσης τα οποία ξέφευγαν από την πατριαρχική παράδοση την οποία "κουβαλούσε";
Κάθε σύγχρονη έκδοση παλαιότερου βιβλίου του Πρίγγου είναι καλοδεχούμενη, τώρα μάλιστα που δεν υπάρχει το παλαιότερα υφιστάμενο καθεστώς των πνευματικών δικαιωμάτων, που οδήγησε επί 40 περίπου έτη σε επανάληψη των αρχικών εκδόσεων χωρίς διορθώσεις, χωρίς επιμέλεια, χωρίς ούτε καν πίνακα περιεχομένων, σε ευτελές τυπογραφικό χαρτί, αλλά με διθυραμβικό πρόλογο και ακριβότατη τιμή! Βέβαια, κάθε έκδοση υπόκειται και σε κριτική, που πρέπει να είναι καλόπιστη και εποικοδομητική, αλλά πάντως θα είναι κριτική, με θετικά ή αρνητικά σημεία, ή και με τα δύο. Στον τομέα αυτό των δύο ήδη υπαρχόντων εκδόσεων από την Αποστολική Διακονία δεν θέλω να εισέλθω, ήδη όμως το μήνυμά μου σχετικά με το Κεκραγάριο που είχε την καλοσύνη να ανεβάσει ο κ. Νίκος, έχει κάποια αρχικά σπέρματα του προβληματισμού μου.
Από εκεί και μετά: πληροφορούμαι ότι θα εκδοθεί "Λειτουργία Πρίγγου".
Ο μακαρίτης θείος μου Αθανάσιος Πολίτης (δεν έψαλλε ποτέ σε ναό λόγω κάπως ισχνής φωνής και ίσως μιας δειλίας, αλλά γνώριζε, είχε υλικό Πρίγγου και κατέγραφε θαυμάσια) ήταν μαθητής του Πρίγγου από το 1936 (αλλά
μαθητής, όχι ακουστής) στην Υπαπαντή του Σωτήρος Θεσσαλονίκης, όπου ο πατέρας του Ηλίας μαζί με τους άλλους επιτρόπους καλούσαν τον Πρίγγο να ψάλλει, πληρώνοντας βέβαια αρκετά, αλλά ήταν φιλόμουσοι. Άκουσα πολλά για τον Πρίγγο απ' τον θείο. Άκουσα πολλά κι απ'τον αλησμόνητο και σεβαστό φίλο κυρ Αβραάμ. Προκειμένου για τις εκδόσεις της δεκαετίας του 1950 ο κυρ Αβραάμ κατέγραφε τον Πρίγγο, του έστελνε τα χφφ και ο Πρίγγος τον παρατηρούσε πολλές φορές: αυτό άλλαξέ το, δεν το λέω έτσι, εκείνο διόρθωσέ το, κ.λπ.
Όταν ο ενθουσιώδης κυρ Αβραάμ του είπε ότι μετά την Μ. Εβδομάδα και το Δοξαστάριο πρέπει να ετοιμάσουν την Θ. Λειτουργία, ο Πρίγγος αντέδρασε έντονα, λέγοντας ότι θα πρέπει να ψάλλουν τα παραδοσιακά μαθήματα (Πέτρος, Γρηγόριος, κ.λπ.) και ότι ο ίδιος δεν επιθυμεί να εκδόσει Θ. Λειτουργία. "Και αυτά τα Λειτουργικά που έγραψες;" ρώτησε ο Αβραάμ. "Ἁυτά είναι για να πληρωνόμαστε (δεν το είπε ακριβώς έτσι...) στα πανηγύρια" του ανταπάντησε ο πρωτοψάλτης. "Στον πατριαρχικό ναό δεν έψαλλα ποτέ αυτά τα πράγματα". Και το πράγμα σταμάτησε εκεί, καθώς ο πρωτοψάλτης δεν ήθελε να ακούσει περί αυτού τίποτα άλλο.
Λίγα χρόνια μετά ο κυρ Αβραάμ δέχτηκε ένα τηλέφωνο. Ο σκοπός ήταν να ενημερωθεί, ή ερωτηθεί (δεν γνωρίζω, δεν μου το ξεκαθάρισε ο μακαρίτης) για επανεκδόσεις των βιβλίων Πρίγγου. Ο συνομιλητής του προσπάθησε να του πει ότι θα εκδόσει "Λειτουργία Πρίγγου". Όταν ο κυρ Αβραάμ του είπε τα παραπάνω, στάθηκε αδύνατον να εισακουστεί. Προσπάθησε πολλές φορές να τον μεταπείσει, αλλά στο τέλος εισέπραξε την απάντηση (κατά τα λεγόμενα του μακαρίτη Άρχοντα Μουσικοδιδασκάλου): "εγώ θα την βγάλω, όπου Πρίγγος χρυσάφι". Η συνέχεια είναι γνωστή.
Τώρα: δικαιούμαστε να εκδώσουμε στο όνομα κάποιου μετά τον θάνατό του ένα βιβλίο το οποίο είχε αρνηθεί κατηγορηματικά να βγάλει ο ίδιος όσο ζούσε;
Αλλά επιπλέον: δικαιούμαστε να αλλοιώνουμε την ασματική παράδοση του κεντρικού μυστηρίου της ορθόδοξης λατρείας, εισάγοντας αλλότρια-εξωτερικά μέλη, βάζοντας επιπλέον τη βούλα ενός πατριαρχικού πρωτοψάλτη-σύμβολο στην αλλοίωση αυτή; Αυτά που ήταν για να ...πληρωνόμαστε στα πανηγύρια θα γίνουν με βούλα, ασματική παράδοση της πίστης μας; Και εμείς θα συνεργήσουμε; και η Αποστολική Διακονία θα "στεγάσει" ένα βιβλίο που δεν θα το εξέδιδε ποτέ ο άνθρωπος στον οποίο το αποδίδουμε; Νομίζω ότι έχουμε τόσο ευρύ πεδίο ερευνών και εκδόσεων στην Ψαλτική που θα μπορούσαμε να ασχοληθούμε με άλλα πράγματα και να προσφέρουμε πολλά και σημαντικά. Ας μην τον εκθέσουμε τον Πρίγγο με έκδοση "Λειτουργίας".
Κάτι τελευταίο, γιατί μακρυγόρησα. Μιλώ κυρίως για την Θ. Λειτουργία, πάνω στην οποία "έχουν πέσει" τα τελευταία 100 χρόνια όλοι οι ψάλτες: μελετώντας τις νέες εκδόσεις μουσικών βιβλίων, όλο και περισσότερο αισθάνομαι άσχημα για τα επαναλαμβανόμενα λάθη, τις αστοχίες, τα αντιλειτουργικά συνθέματα που μετατρέπουν ακόμη κι ένα απλό
Κύριε ελέησον σε τραγούδι εξωτερικό και δήθεν "βυζαντινή μουσική" και δημιούργημα άξιο να καταγραφεί σε βιβλία και οπτικούς δίσκους και να διαδοθεί ως γνήσια "παράδοση". Όλο και περισσότερο αισθάνομαι ότι πρέπει να υπάρξει ένα κίνημα επιστροφής στην απλότητα και την ταπεινότητα της ψαλμώδησης κατά τις επιταγές των πατέρων και των κανόνων. Χρειαζόμαστε στην ψαλτική να γίνουμε κάτι σαν τους Ρασκόλνικους (κύριε Σόμαλη παρακαλώ εξηγήστε το γιατί δεν έχω τον χρόνο). Δεν πάει άλλο όλοι να μιλούμε για παράδοση, αλλά να ψάλουμε όλα αυτά που αυτή δεν περιέλαβε ποτέ. Άντε ως ψάλτες μας αρέσει το άσμα. Ας τραγουδήσουμε κι ας ψάλλουμε εκτός των ναών ό,τι θέλουμε. Κι ας βάλουμε και εισιτήριο να έρθουν να μας ακούσουν και να ευφρανθούν. Και η στάση μας ως χριστιανών; Καταλάβαμε πόσο πολύ, ίσως, ταλαιπωρούμε το εκκλησίασμα; Το βοηθούμε με την στάση μας και με τη μουσική που επιλέγουμε για τη Θ. Λειτουργία να κατανυχτεί, να βρει το Θεό του; Ο σκοπός είναι να αφαιρέσουμε, όσο γίνεται, τα γήινα, ή να προσθέσουμε όμορφα μακάμια; Κι αν κάποιοι μας λένε καλά λόγια, αναρωτηθήκαμε κάθε μέρα και κάθε ώρα ότι, ίσως, τα κριτήρια πολλών από αυτούς δεν είναι εκκλησιαστικά, αλλά απλώς μουσικά;
Αλλά σας κούρασα
Φιλικά
Ε.Γ.