Ο χωρισμός των φράσεων στο τέλος των Κεκραγαρίων του Αναστασιματαρίου

E

Emmanouil Giannopoulos

Emmanouil Giannopoulos
Αγαπητέ κ. Σόμαλη

Σχετικά με το ποιο αναστασιματάριο θα ψάλλω, ας σημειώσω τα εξής: πιστός στην Αθηναϊκή-ωδειακή μου παράδοση :rolleyes: χρησιμοποιώ το αναστασιματάριο του Ιωάννη εκτός περιπτώσεων που λόγω παρατονισμών (συγγνώμη αλλά δεν μπορώ να το ξεπεράσω αυτό :eek:) π.χ. Κεκραγάριο β΄ ήχου (εισακούσόν μου Κύριε) δεν μου "χτυπάει" καλά.
Click to expand...

Παίρνω αφορμή από το μήνυμά σας για να στείλω μία σελίδα με το κεκραγάριο του β' ήχου προς προβληματισμόν όλων και ανταλλαγή απόψεων. Θα μπορούσα να στείλω όποιον άλλο ήχο, απλώς επειδή αναφέρατε αυτόν, κι εγώ ακολουθώ. Αγαπητοί φίλοι, ποια είναι η γνώμη σας για το μέλος αυτό;
Ε.Γ.
Υ.Γ. Το κλάσμα στην συλλαβή "κρα" της προτελευταίας φράσης παραλείψτε το. Είναι λάθος του συγγραφέα.
 

Attachments

  • 162.tif
    2 MB · Views: 73
Last edited:
Eπίσης να σημειώσω ότι την από τριετίας κοσμούσα τη βιβλιοθήκη μου τρίτομη μουσική παρακλητική του π. Κων. Παπαγιάννη δεν την χρησιμοποιώ όσο συχνά θα ήθελα διότι οι τόμοι α) δεν "ανοίγουν" καλά (και φοβάμαι μην τους "τραυματίσω") και β) η εκτύπωση του χειρογράφου δεν είναι τόσο καλή. :(

Παρεμπιπτόντως να αναφέρω πόσο αλγεινή εντύπωση μου προκαλούν τα μουντζουρωμένα και κακομεταχειρισμένα λειτουργικά βιβλία στο αναλόγιο (εννοώ τα βιβλία κειμένου):mad::mad::mad: με "Χ" μπροστά από τις καταβασίες, σταγμένα κεριά (τι στο καλό διακοπή ρεύματος είχε όταν έψαλλαν!!!) και άλλα τέτοια!!!
 
Last edited:
Emmanouil Giannopoulos said:
Αγαπητέ κ. Σόμαλη
Παίρνω αφορμή από το μήνυμά σας για να στείλω μία σελίδα με το κεκραγάριο του β' ήχου προς προβληματισμόν όλων και ανταλλαγή απόψεων. . Αγαπητοί φίλοι, ποια είναι η γνώμη σας για το μέλος αυτό;
Ε.Γ.
Υ.Γ. Το κλάσμα στην συλλαβή "κρα" της προτελευταίας φράσης παραλείψτε το. Είναι λάθος του συγγραφέα.
Click to expand...

Το μέλος αυτό με εξαίρεση το "εισακούσόν μου είναι πολύ καλό και τροποποιεί επιτυχώς το μέλος του Ιωάννη (ένα άλλο κομμάτι του Κεκραγαρίου στον 2ο ήχο είναι η κατάληξη στο τελευταίο "Κύριε" που την βρίσκω πολύ "στεγνή" (ή τι να πω εγώ την έμαθα και την κάνω έτσι!):(
 
Panagiotis said:
Το μέλος αυτό με εξαίρεση το "εισακούσόν μου είναι πολύ καλό και τροποποιεί επιτυχώς το μέλος του Ιωάννη (ένα άλλο κομμάτι του Κεκραγαρίου στον 2ο ήχο είναι η κατάληξη στο τελευταίο "Κύριε" που την βρίσκω πολύ "στεγνή" (ή τι να πω εγώ την έμαθα και την κάνω έτσι!):(
Click to expand...

Ο π. Κων/νος (από τον Α' τόμο της Μουσικής Παρακλητικής του είναι η σελίδα αυτή, απλά για όσους δεν το γνωρίζουν) διατηρεί σχεδόν αυτούσιο το παραδοσιακό μέλος. Το "πρόβλημα" με τα Κεκραγάρια γενικώς, είναι ακριβώς στον τρόπο που χωρίζουν τις τελευταίες φράσεις......... Συζήτηση επ' αυτού;
Ε.Γ.
 
Emmanouil Giannopoulos said:
Το "πρόβλημα" με τα Κεκραγάρια γενικώς, είναι ακριβώς στον τρόπο που χωρίζουν τις τελευταίες φράσεις......... Συζήτηση επ' αυτού;
Ε.Γ.
Click to expand...
Μιλάμε για ποιο αναστασιματάριο; Του Ιωάννου ή του Πέτρου; Ποιο ακριβώς είναι το πρόβλημα εδώ κατα την άποψή σας; Όταν λέτε "χωρίζουν" πως το εννοείτε; Τα ρωτάω όλα αυτά για να μπορέσω να καταλάβω τι εννοείτε, ώστε να μπορούμε να συζητήσουμε επ' αυτού.

Ευχαριστώ.
 
V_Zacharis said:
Μιλάμε για ποιο αναστασιματάριο; Του Ιωάννου ή του Πέτρου; Ποιο ακριβώς είναι το πρόβλημα εδώ κατα την άποψή σας; Όταν λέτε "χωρίζουν" πως το εννοείτε; Τα ρωτάω όλα αυτά για να μπορέσω να καταλάβω τι εννοείτε, ώστε να μπορούμε να συζητήσουμε επ' αυτού.

Ευχαριστώ.
Click to expand...

Μάλλον πρόκειται για όλα τα αναστασιματάρια, τα οποία χωρίζουν:
...Κύριε εκέκραξα προς σε εισάκουσόν μου/
πρόσχες τη φωνή της δεήσεώς μου/
εν τω κεκραγέναι με προς σε εισάκουσόν μου Κύριε.
Το σωστό όμως νοηματικά είναι:
...Κύριε εκέκραξα προς σε εισάκουσόν μου/
πρόσχες τη φωνή της δεήσεώς μου, εν τω κεκραγέναι με προς σε/
εισάκουσόν μου Κύριε.

Το τελευταίο εισάκουσόν μου Κύριε το οποίο έπεται της άνω τελείας είναι εφύμνιο των στίχων. Στην άνω τελεία ολοκληρώνεται το νόημα του προηγούμενου στίχου και εκεί πρέπει να γίνει η εντελής κατάληξη.
Μάλιστα παλαιότερα ο αείμνηστος Κοζάνης Διονύσιος είχε προτείνει να λέγεται στο τέλος και των επόμενων στίχων της στιχολογίας (ίσως υπερβολικό, αλλά πάντως δείχνει και πάλι ότι είναι εφύμνιο).
Απόψεις;
Ε.Γ.

Υ.Γ. Καλό είναι το WiFi στα λεωφορεία, αλλά το πληκτρολόγιο... κουνάει.
 
Emmanouil Giannopoulos said:
Μάλλον πρόκειται για όλα τα αναστασιματάρια, τα οποία χωρίζουν:
...Κύριε εκέκραξα προς σε εισάκουσόν μου/
πρόσχες τη φωνή της δεήσεώς μου/
εν τω κεκραγέναι με προς σε εισάκουσόν μου Κύριε.
Το σωστό όμως νοηματικά είναι:
...Κύριε εκέκραξα προς σε εισάκουσόν μου/
πρόσχες τη φωνή της δεήσεώς μου, εν τω κεκραγέναι με προς σε/
εισάκουσόν μου Κύριε.

Το τελευταίο εισάκουσόν μου Κύριε το οποίο έπεται της άνω τελείας είναι εφύμνιο των στίχων. Στην άνω τελεία ολοκληρώνεται το νόημα του προηγούμενου στίχου και εκεί πρέπει να γίνει η εντελής κατάληξη.
Μάλιστα παλαιότερα ο αείμνηστος Κοζάνης Διονύσιος είχε προτείνει να λέγεται στο τέλος και των επόμενων στίχων της στιχολογίας (ίσως υπερβολικό, αλλά πάντως δείχνει και πάλι ότι είναι εφύμνιο).
Απόψεις;
Ε.Γ.

Υ.Γ. Καλό είναι το WiFi στα λεωφορεία, αλλά το πληκτρολόγιο... κουνάει.
Click to expand...
Ας κάνω την αρχή...

Προσωπικά δεν βρίσκω να υπάρχει πρόβλημα ακόμα και σε αυτό τον χωρισμό που έχουν τα αναστασιματάρια. Το νόημα μια χαρά "βγαίνει" κι έτσι. Σε άλλα κείμενα, ναι έχω διαπιστώσει και ο ίδιος προβλήματα (κλασσικό το "...των εντολών φάγονται...") αλλά εδώ δεν νομίζω ότι υπάρχει τέτοιο πρόβλημα.
 
Αγαπητέ κ. Ζάχαρη
Το νόημα που βγαίνει μάλλον είναι:
εν τω κεκραγέναι με προς σε εισάκουσόν μου Κύριε.
ενώ το σωστό νόημα του στίχου είναι:
πρόσχες τη φωνή της δεήσεώς μου, εν τω κεκραγέναι με προς σε
και το εισάκουσόν μου Κύριε έρχεται ως εφύμνιο, όπως και στα προηγούμενα και στα επόμενα συμβαίνει.
Ξανασκεφτεἰτε το
Ε.Γ.
 
Emmanouil Giannopoulos said:
Αγαπητέ κ. Ζάχαρη
Το νόημα που βγαίνει μάλλον είναι:
εν τω κεκραγέναι με προς σε εισάκουσόν μου Κύριε.
ενώ το σωστό νόημα του στίχου είναι:
πρόσχες τη φωνή της δεήσεώς μου, εν τω κεκραγέναι με προς σε
και το εισάκουσόν μου Κύριε έρχεται ως εφύμνιο, όπως και στα προηγούμενα και στα επόμενα συμβαίνει.
Ξανασκεφτεἰτε το
Ε.Γ.
Click to expand...
Ακριβώς επειδή ξέρω τι θέλει να πει ο ύμνος δεν με πειράζει και με αυτό τον χωρισμό. Αυτό λέω. Δεν είναι το ίδιο με άλλες περιπτώσεις που ενώ ξέρεις τι λέει ο ύμνος η μελωδική του κατάστρωση μπορεί να σε μπερδέψει. Αυτή είναι η γνώμη μου.
 
Εγώ αναφέρομαι στο τελευταίο "Κύριε", Κεκραγάριο β΄ήχου, Ιωάννη Πρωτοψάλτη. Τα δύο ίσα "ρι" "ε" (το ένα με κλάσμα το άλλο με διπλή)-και η ίδια κατάληξη σε αρκετά από τα επόμενα στιχηρά- μου χτύπαγε άσχημα. Ίσως φταίει ο "ωδειακός" τρόπος που την διδάχτηκα και την εκτελούσα (η λέξη ανάλυση ήταν άγνωστη για μένα για αρκετά χρόνια).
Μήπως κάποιοι από τα μέλη ίσως έχουν να προτείνουν κάτι εδώ;
Αντιθέτως η κατάληξη στο μέλος του π. Κων. Παπαγιάννη (την οποία έχω δει και σε άλλους μελοποιούς: Χρ. Θεοδοσόπουλο, Ι. Σακελλαρίδη) είναι (για μένα) πιο φυσιολογική...
 
Μάλλον έλλειπα από τη συζήτηση, αλλά διαπιστώνω ότι το θέμα είναι ουσιαστικό αλλά και ουσιαστικώς επουσιώδες. Πιο ουσιαστικά, ας λέμε τις φράσεις καρδιακά και ας τις χωρίζουμε... όπως να'ναι!

ΥΓ. παιχνίδι με τη λέξη γεμάτο νόημα...
 
Emmanouil Giannopoulos said:
Το τελευταίο εισάκουσόν μου Κύριε το οποίο έπεται της άνω τελείας είναι εφύμνιο των στίχων. Στην άνω τελεία ολοκληρώνεται το νόημα του προηγούμενου στίχου και εκεί πρέπει να γίνει η εντελής κατάληξη.
Μάλιστα παλαιότερα ο αείμνηστος Κοζάνης Διονύσιος είχε προτείνει να λέγεται στο τέλος και των επόμενων στίχων της στιχολογίας (ίσως υπερβολικό, αλλά πάντως δείχνει και πάλι ότι είναι εφύμνιο).
Απόψεις;
Ε.Γ.
Click to expand...

Προσωπικῶς δὲν βρίσκω καὶ τόσον ὑπερβολικὴ τὴν πρότασι τοῦ μακαριστοῦ Κοζάνης. μᾶλλον μοῦ ἀρέσει σὰν ἰδέα.
 
You must log in or register to reply here.
Back
Top