Zambelis Spyros
Παλαιό Μέλος
København, Nationalmuseet, hydraulus
hydraulus
- Thread starter Zambelis Spyros
- Start date
Zambelis Spyros
Παλαιό Μέλος
Αιολική Ενέργεια και Μουσική στην Αρχαία Ελλάδα
''Η Τεχνολογία (το φυσικό αυτό συμπλήρωμα της Φύσεως) σκοπεί στην υπηρέτηση όλων των Αναγκών του ανθρώπου – άρα καί την ανάγκη να αυτοανευρεθεί μέσω της Τέχνης. Κι αυτό ακριβώς γινόταν από κτίσεως κόσμου.
Κατά την Ελληνιστική εποχή ειδικότερα, η άνθηση της ελληνικής Τεχνολογίας συνοδεύτηκε πράγματι και με την κάλυψη πολλών καλλιτεχνικών αναγκών του ανθρώπου – κορύφωση των οποίων είναι η εφεύρεση της Υδραύλεως απ’ τον Κτησίβιο, πατριάρχη της Αλεξανδρινής Τεχνολογίας, κατά τις αρχές του 3ου αι. π.Χ.:
[...]
Μια εμβολοφόρος αντλία (αυτή ακριβώς την οποία χρησιμοποιούμε και σήμερα), κατέθλιβε αέρα μέσα σε έναν «υδραυλικό αεροσυμπιεστή», οπόθεν ο πεπιεσμένος αέρας οδηγούνταν σε κάθε έναν από τους 24 αυλούς του Οργάνου, με τo πάτημα κατάλληλων πλήκτρων. Αυτή ήταν η Ύδραυλις, λαμπρός πρόγονος του εκκλησιαστικού οργάνου. Ποιός ανεβοκατέβαζε τον μοχλό της αντλίας κατα τη διάρκεια της συνομιλίας; Ένας δούλος, μάλλον. Θέαμα δηλαδή ανάρμοστο προς τα λεπτά μηνύματα της Μουσικής. Και τό 'χε πεί κι ο Αριστοτέλης (Πολιτικά 1253.6, 35): «Αν τα μηχανήματα, εντελλόμενα ή προαισθανόμενα» (προγραμματισμένα δηλαδή ή ρομποτικά) «επιτελούσαν το έργο-τους, τότε οι αφέντες δεν θα χρειάζονταν δούλους»!
Μέσα σ’ αυτό το πνεύμα, ο μεγάλος Δάσκαλος της αρχαιοελληνικής Τεχνολογίας, ο Ήρων ο Αλεξανδρεύς (1ος π.Χ. με 1ον μ.Χ.) καταργεί τον δούλο-χειριστή της αντλίας της υδράυλεως, και τον υποκαθιστά με αιολική ενέργεια: Διατάσσει μια ανεμοφτερωτή («ανεμούριον») και το κυριότερο, σχεδιάζει «μετατροπέα» της κυκλικής κίνησης σε επαναλαμβανόμενη ευθύγραμμη κίνηση – χάρις στην οποία, το βαρύ έμβολο της αντλίας ανεβοκατεβαίνει και στέλνει αέρα στους αυλούς.''
[...]
ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΚΑΘ. Θ. ΤΑΣΙΟΥ ΣΤΟ ENERGY POINT
[«Γιατί αν κάθε εργαλείο μπορούσε να κάνει τη δουλειά του είτε κατόπιν εξωτερικής εντολής, κατευθυνόμενο εξωτερικά (κελευσθέν), είτε διαθέτοντας εσωτερικό προγραμματισμό, έχοντας εσωτερική λειτουργία ελέγχου (προαισθανόμενον), τότε θα λειτουργούσε αυτόματα σαν τα γλυπτά του Δαίδαλου ή σαν τους τρίποδες του Ηφαίστου και τότε αυτόματα θα ύφαινε η σαΐτα του αργαλειού κι αυτόματα θα παίζαν μουσική τα πλήκτρα της κιθάρας...» (Αριστοτ., Πολιτικά A4).]
Aristot. Pol. 1.1253b
ἐπεὶ οὖν ἡ κτῆσις μέρος τῆς οἰκίας ἐστὶ καὶ ἡ κτητικὴ μέρος τῆς οἰκονομίας (ἄνευ γὰρ τῶν ἀναγκαίων ἀδύνατον [25] καὶ ζῆν καὶ εὖ ζῆν), ὥσπερ δὲ ταῖς ὡρισμέναις τέχναις ἀναγκαῖον ἂν εἴη ὑπάρχειν τὰ οἰκεῖα ὄργανα, εἰ μέλλει ἀποτελεσθήσεσθαι τὸ ἔργον, οὕτω καὶ τῷ οἰκονομικῷ. τῶν δ᾽ ὀργάνων τὰ μὲν ἄψυχα τὰ δὲ ἔμψυχα (οἷον τῷ κυβερνήτῃ ὁ μὲν οἴαξ ἄψυχον ὁ δὲ πρῳρεὺς ἔμψυχον: ὁ [30] γὰρ ὑπηρέτης ἐν ὀργάνου εἴδει ταῖς τέχναις ἐστίν): οὕτω καὶ τὸ κτῆμα ὄργανον πρὸς ζωήν ἐστι, καὶ ἡ κτῆσις πλῆθος ὀργάνων ἐστί, καὶ ὁ δοῦλος κτῆμά τι ἔμψυχον, καὶ ὥσπερ ὄργανον πρὸ ὀργάνων πᾶς ὑπηρέτης. εἰ γὰρ ἠδύνατο ἕκαστον τῶν ὀργάνων κελευσθὲν ἢ προαισθανόμενον ἀποτελεῖν [35] τὸ αὑτοῦ ἔργον, καὶ ὥσπερ τὰ Δαιδάλου φασὶν ἢ τοὺς τοῦ Ἡφαίστου τρίποδας, οὕς φησιν ὁ ποιητὴς αὐτομάτους θεῖον δύεσθαι ἀγῶνα, οὕτως αἱ κερκίδες ἐκέρκιζον αὐταὶ καὶ τὰ πλῆκτρα ἐκιθάριζεν, οὐδὲν ἂν ἔδει οὔτε τοῖς ἀρχιτέκτοσιν ὑπηρετῶν οὔτε τοῖς δεσπόταις δούλων.
Aristotle. ed. W. D. Ross, Aristotle's Politica. Oxford, Clarendon Press. 1957.
https://docs.google.com/viewer?a=v&...&sig=AHIEtbSA5KKSV1te561c_t_2U6Dc3hslFA&pli=1
''Η Τεχνολογία (το φυσικό αυτό συμπλήρωμα της Φύσεως) σκοπεί στην υπηρέτηση όλων των Αναγκών του ανθρώπου – άρα καί την ανάγκη να αυτοανευρεθεί μέσω της Τέχνης. Κι αυτό ακριβώς γινόταν από κτίσεως κόσμου.
Κατά την Ελληνιστική εποχή ειδικότερα, η άνθηση της ελληνικής Τεχνολογίας συνοδεύτηκε πράγματι και με την κάλυψη πολλών καλλιτεχνικών αναγκών του ανθρώπου – κορύφωση των οποίων είναι η εφεύρεση της Υδραύλεως απ’ τον Κτησίβιο, πατριάρχη της Αλεξανδρινής Τεχνολογίας, κατά τις αρχές του 3ου αι. π.Χ.:
[...]
Μια εμβολοφόρος αντλία (αυτή ακριβώς την οποία χρησιμοποιούμε και σήμερα), κατέθλιβε αέρα μέσα σε έναν «υδραυλικό αεροσυμπιεστή», οπόθεν ο πεπιεσμένος αέρας οδηγούνταν σε κάθε έναν από τους 24 αυλούς του Οργάνου, με τo πάτημα κατάλληλων πλήκτρων. Αυτή ήταν η Ύδραυλις, λαμπρός πρόγονος του εκκλησιαστικού οργάνου. Ποιός ανεβοκατέβαζε τον μοχλό της αντλίας κατα τη διάρκεια της συνομιλίας; Ένας δούλος, μάλλον. Θέαμα δηλαδή ανάρμοστο προς τα λεπτά μηνύματα της Μουσικής. Και τό 'χε πεί κι ο Αριστοτέλης (Πολιτικά 1253.6, 35): «Αν τα μηχανήματα, εντελλόμενα ή προαισθανόμενα» (προγραμματισμένα δηλαδή ή ρομποτικά) «επιτελούσαν το έργο-τους, τότε οι αφέντες δεν θα χρειάζονταν δούλους»!
Μέσα σ’ αυτό το πνεύμα, ο μεγάλος Δάσκαλος της αρχαιοελληνικής Τεχνολογίας, ο Ήρων ο Αλεξανδρεύς (1ος π.Χ. με 1ον μ.Χ.) καταργεί τον δούλο-χειριστή της αντλίας της υδράυλεως, και τον υποκαθιστά με αιολική ενέργεια: Διατάσσει μια ανεμοφτερωτή («ανεμούριον») και το κυριότερο, σχεδιάζει «μετατροπέα» της κυκλικής κίνησης σε επαναλαμβανόμενη ευθύγραμμη κίνηση – χάρις στην οποία, το βαρύ έμβολο της αντλίας ανεβοκατεβαίνει και στέλνει αέρα στους αυλούς.''
[...]
ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΚΑΘ. Θ. ΤΑΣΙΟΥ ΣΤΟ ENERGY POINT
[«Γιατί αν κάθε εργαλείο μπορούσε να κάνει τη δουλειά του είτε κατόπιν εξωτερικής εντολής, κατευθυνόμενο εξωτερικά (κελευσθέν), είτε διαθέτοντας εσωτερικό προγραμματισμό, έχοντας εσωτερική λειτουργία ελέγχου (προαισθανόμενον), τότε θα λειτουργούσε αυτόματα σαν τα γλυπτά του Δαίδαλου ή σαν τους τρίποδες του Ηφαίστου και τότε αυτόματα θα ύφαινε η σαΐτα του αργαλειού κι αυτόματα θα παίζαν μουσική τα πλήκτρα της κιθάρας...» (Αριστοτ., Πολιτικά A4).]
Aristot. Pol. 1.1253b
ἐπεὶ οὖν ἡ κτῆσις μέρος τῆς οἰκίας ἐστὶ καὶ ἡ κτητικὴ μέρος τῆς οἰκονομίας (ἄνευ γὰρ τῶν ἀναγκαίων ἀδύνατον [25] καὶ ζῆν καὶ εὖ ζῆν), ὥσπερ δὲ ταῖς ὡρισμέναις τέχναις ἀναγκαῖον ἂν εἴη ὑπάρχειν τὰ οἰκεῖα ὄργανα, εἰ μέλλει ἀποτελεσθήσεσθαι τὸ ἔργον, οὕτω καὶ τῷ οἰκονομικῷ. τῶν δ᾽ ὀργάνων τὰ μὲν ἄψυχα τὰ δὲ ἔμψυχα (οἷον τῷ κυβερνήτῃ ὁ μὲν οἴαξ ἄψυχον ὁ δὲ πρῳρεὺς ἔμψυχον: ὁ [30] γὰρ ὑπηρέτης ἐν ὀργάνου εἴδει ταῖς τέχναις ἐστίν): οὕτω καὶ τὸ κτῆμα ὄργανον πρὸς ζωήν ἐστι, καὶ ἡ κτῆσις πλῆθος ὀργάνων ἐστί, καὶ ὁ δοῦλος κτῆμά τι ἔμψυχον, καὶ ὥσπερ ὄργανον πρὸ ὀργάνων πᾶς ὑπηρέτης. εἰ γὰρ ἠδύνατο ἕκαστον τῶν ὀργάνων κελευσθὲν ἢ προαισθανόμενον ἀποτελεῖν [35] τὸ αὑτοῦ ἔργον, καὶ ὥσπερ τὰ Δαιδάλου φασὶν ἢ τοὺς τοῦ Ἡφαίστου τρίποδας, οὕς φησιν ὁ ποιητὴς αὐτομάτους θεῖον δύεσθαι ἀγῶνα, οὕτως αἱ κερκίδες ἐκέρκιζον αὐταὶ καὶ τὰ πλῆκτρα ἐκιθάριζεν, οὐδὲν ἂν ἔδει οὔτε τοῖς ἀρχιτέκτοσιν ὑπηρετῶν οὔτε τοῖς δεσπόταις δούλων.
Aristotle. ed. W. D. Ross, Aristotle's Politica. Oxford, Clarendon Press. 1957.
https://docs.google.com/viewer?a=v&...&sig=AHIEtbSA5KKSV1te561c_t_2U6Dc3hslFA&pli=1
Attachments
Last edited: