Στη γειτονική Ορθόδοξη χώρα της Βουλγαρίας (μέχρι σχετικά πρόσφατα) ετελείτο μόνον ο μικρός παρακλητικός κανών (γνωστός ως "Κοινή Παράκλησις") κατά την εξής τάξη:
Μετά το "Νυν απολύεις", Κύριε εισάκουσον, Θεός Κύριος μετά των στίχων, Τη Θεοτόκω εκτενώς, Δόξα, Τροπάριον του Ναού, Και νυν Ου σιωπήσομεν. Πεντηκοστός, Ο κανών εις δ΄ άνευ ειρμών, από γ΄ ωδής "Διάσωσον", "Επίβλεψον" , αίτησις "Πρεσβεία θερμή", συνέχεια ωδών, από στ' ωδής πάλι "Διάσωσον", "Επίβλεψον" (το "Άχραντε, η διά λόγου δεν απαντάται στο Βουλγαρικό Ωρολόγιο), αίτησις "Προστασία", Προκείμενον κλπ. μετά το Ευαγγέλιο και τα δόξα, και νυν μόνο το "Μη καταπιστεύσης με",
μετά το τέλος του Κανόνα "άξιον εστι" κλπ μεγαλυνάρια, Τρισάγιον, απολυτίκια, αιτήσεις, μακροσκελής ευχή προς τη Θεοτόκο (κατά τη διάρκεια της οποίας οι πιστοί και ο λειτουργός γονατίζουν) και απόλυσις (τα "Απόστολοι εκ περάτων" ή "Πάντων προστατεύεις" δεν υπάρχουν).
Πηγή: Μανασσή Ποπτοντόροφ "Ψαλτικό Μηναίο", Σόφια 1921
Με τα χρόνια επικράτησε οι ψάλτες να ψάλλουν τα "ρεφραίν" του Κανόνα και ο Ιερέας να διαβάζει τον Κανόνα μπροστά στη Θεοτόκο του τέμπλου.
Από τις αρχές του 21ου αιώνα άρχισε να διαδίδεται (αρχικά στη Φιλιππούπολη και μετά στη Σόφια) η χρήση και του Μεγάλου Παρακλητικού Κανόνα και να χρησιμοποιούνται οι ύμνοι "Απόστολοι εκ περάτων" κλπ.