Αναμένουμε την τοποθέτηση και του κ. Γιάννου.
Ο Νικολάκης (έτσι με έλεγαν) έμεινε κοντά στον άρχοντα Στανίτσα από τις αρχές της πρωτοψαλτίας του στον Άγιο Δημήτριο Αμπελοκήπων μέχρι τις 18-1-71 που πήγε στρατιώτης. Μετά την 27μηνη θητεία του, 18-4-73, συνέχισε να πηγαίνει αλλά πιο αραιά. Για το διάστημα αυτό και όσο είχε ακμαίες τις όντως μεγάλες φωνητικές του ικανότητες, ο άρχων δεν εγραψε και πολλά πράγματα για χρήση στο αναλόγιο, γιατί ακριβώς δεν είχε ανάγκη να γράψει. Τα εωθινά το '63 στην Πόλη, τα πρώτα 8 αργά Χερουβικά, και παρτιτούρες για τις εκδηλώσεις που πολλαπλασίαζε στον πολύγραφο ο μακαρίτης Γιώργος Τσαούσης, επίσης τα προσόμοια, τα δοξαστικά του Αγ Δημητρίου και ότι ήθελε να ψαλεί χορωδιακά, όπως π.χ. τα του εσπερινού των Εισοδίων στη Χρυσοσπηλιώτισσα. Και φυσικά μόνο τα δεξιά μέλη.
Στις συναυλίες που δίναμε, πήγαινα
ανελλιπώς! (Εννοείται και στις πρόβες.)
Το 1979 εγκαταστάθηκα στη γεννέτειρά μου (Καρλόβασι - Σάμου) και έκτοτε δεν είχα επαφές παρά μόνο στα ταξίδια μου στην Αθήνα. Τον επισκεπτόμουν και τα λέγαμε. Σε μια από τις επισκέψεις, μου έδωσε τα σύντομα Χερουβικά του και ένα Σε υμνούμεν σε πρώτο ήχο (γλύκα σκέτη)!
Τώρα για τη Μεγάλη Εβδομάδα, άνοιγε το βιβλίο ... της μνήμης του και τά 'λεγε απ' έξω! Μόνο εάν ήθελε κάποιο κομμάτι από χορού, "ΠΡΙΓΓΟΣ" και πάσης Ελλάδος! Το τροπάριο της Κασσιανής ήταν γραμμένο στην Πόλη. Το "Εξέδυσάν με" είναι μεταγενέστερο. Όταν του έλεγαν να γράψει Μεγ. Εβδομάδα, έλεγε:"
Καλύτερη από του Πρίγγου δεν θα γίνει".
Σύμφωνα με όλα αυτά τα γραφτά του έργα τοποθετούνται μετά το '79 και δεν γνωρίζω τι ακριβώς έγραψε και πότε.
Αυτά! Από το Νικολάκη.