Βεβαίως. Πάντοτε ὁ προβλεπόμενος πρῶτος κανών ψάλλεται μετά τῶν εἱρμῶν. Ὄχι ὁ τοῦ Μηναίου. Τοῦ Μηναίου οἱ εἱρμοί θά ψαλοῦν στό τέλος τῆς γ΄ τῆς στ΄ τῆς η΄ καί τῆς θ΄ ᾠδῶν.
Ὁπότε:
Κανόνες· ὁ β΄ τῆς Ἀναλήψεως μετά τοῦ εἱρμοῦ.
ᾨδὴ α'. Ἦχος δ'. Ὁ Εἱρμός. Πρός τό Ἀνοίξω τό στόμα μου.
«Ἀρρήτω προστάξει σου, πεζοπλωτῆρα ἐδέξατο, ἡ ἄβατος θάλασσα ἠπειρωθεῖσα ποτέ, ἰσραηλίτην λαόν κεκονιαμένον, ἐξόδιον ᾄδοντα ὕμνον σοι Κύριε. » (δίς)
Δόξα σοι ὁ Θεός ἡμῶν, δόξα σοι.
Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς (στό τελευταῖο).
Καί ὁ κανών τοῦ Μηναίου.
Ἅγιε τοῦ Θεοῦ, πρέσβευε ὑπὲρ ἡμῶν.
Δόξα, Καὶ νῦν, (στά δύο τελευταῖα).
ᾨδὴ γ'. Ἦχος δ'. Ὁ Εἱρμός. Πρός τό Τούς σούς ὑμνολόγους.
«Νοσοῦσαν δεινῶς καί παρειμένην, οἰκτίρμον ὁ φύσει συμπαθής, τήν φύσιν οὖν στερέωσον, ἥν προσλαβών ἀνύψωσας, ὅτι οὐκ ἔστιν ἅγιος, πλήν σου ἄλλος φιλάνθρωπε. » (δίς)
Δόξα σοι ὁ Θεός ἡμῶν, δόξα σοι.
Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς (στό τελευταῖο).
Καί ὁ κανών τοῦ Μηναίου.
Ἅγιε τοῦ Θεοῦ, πρέσβευε ὑπὲρ ἡμῶν.
Δόξα, Καὶ νῦν, (στά δύο τελευταῖα).
Εἶτα ὁ εἱρμός τῆς γ΄ ᾠδῆς τοῦ Μηναίου.
Τό κοντάκιον τῆς Ἀναλήψεως (χῦμα).
Τὴν ὑπὲρ ἡμῶν πληρώσας οἰκονομίαν, καὶ τὰ ἐπὶ γῆς ἑνώσας τοῖς οὐρανίοις, ἀνελήφθης ἐν δόξῃ, Χριστε ὁ Θεὸς ἡμῶν, οὐδαμόθεν χωριζόμενος, ἀλλὰ μένων ἀδιάστατος, καὶ βοῶν τοῖς ἀγαπῶσί σε· Ἐγώ εἰμι μεθ' ὑμῶν, καὶ οὐδεὶς καθ' ὑμῶν.
Μεσώδιον Κάθισμα· τοῦ Μηναίου
Δόξα, Καί νῦν, τῆς Ἀναλήψεως.
Ήχος πλ. δ'. Τήν Σοφίαν καί Λόγον.
Ἐπιβὰς ἐν νεφέλαις τῶν οὐρανῶν, καταλείψας εἰρήνην τοῖς ἐπὶ γῆς, ἀνῆλθες καὶ ἐκάθισας, τοῦ Πατρὸς δεξιόθεν, ὡς ὁμοούσιος τούτῳ ὑπάρχων καὶ Πνεύματι· ἐν σαρκὶ γὰρ ὤφθης, ἀλλ' ἄτρεπτος ἔμεινας· ὅθεν ἀναμένεις, συντελείας τὸ πέρας, τοῦ κρῖναι ἐρχόμενος, ἐπὶ γῆς κόσμον ἅπαντα. Δικαιοκρίτα Κύριε, φεῖσαι τῶν ψυχῶν ἡμῶν, τῶν πταισμάτων ἄφεσιν δωρούμενος, ὡς Θεὸς ἐλεήμων τοῖς δούλοις σου.
Ὁ εἱρμός τῆς στ΄ ᾠδῆς τοῦ Μηναίου.
Κοντάκιον τοῦ Μηναίου, συναξάριον.
Αἰνοῦμεν, εὐλογοῦμεν… η΄ ᾠδή τοῦ Μηναίου.
Ἡ Τιμιωτέρα· καί ὁ εἱρμός τῆς θ΄ ᾠδῆς τοῦ Μηναίου.
Ἐξαποστειλάριο· τῆς Ἀναλήψεως.
Αὐτόμελον.
Τῶν Μαθητῶν ὁρώντων σε ἀνελήφθης, Χριστὲ πρὸς τὸν Πατέρα συνεδριάζων, Ἄγγελοι προτρέχοντες ἐκραύγαζον· Ἄρατε πύλας ἄρατε· ὁ Βασιλεὺς γὰρ ἀνῆλθε, πρὸς τήν ἀρχίφωτον δόξαν. (δίς)
Οἱ ψαλμοί τῶν αἴνων χῦμα. Δόξα, Καί νῦν,
Σοί δόξα πρέπει… Πληρωτικά,
Ἀπόστιχα τοῦ Πεντηκοσταρίου μετά τοῦ Δόξα, Καί νῦν.
Ἀγαθόν τό ἐξομολογεῖσθαι… Τρισάγιον, «Ἀνελήφθης ἐν δόξῃ».
ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ
Ἀντίφωνα τῆς Ἀναλήψεως.
Εἰσοδικὸν «Δεῦτε προσκυνήσωμεν… ὁ ἐν δόξῃ ἀναληφθείς…».
Μετά τήν εἴσοδον ἀπολυτίκια·«Ἀνελήφθης ἐν δόξῃ» καὶ τοῦ ναοῦ· κοντάκιον τὸ τῆς Ἀναλήψεως.
Τρισάγιον.
Προκείμενον καί Ἀλληλουάριον τῆς ἡμέρας.
Ἀπόστολος: ἡμέρας, Σαβ. ΣΤ΄ ἑβδ. Πράξ. (Πρξ. κ΄ 7-12)·
Εὐαγγέλιον: ἡμέρας, Σαβ. ΣΤ΄ ἑβδ. ᾿Ιωάν. (᾿Ιω. ιδ΄ 10-21).
Εἰς τό Ἐξαιρέτως: «Ἄξιόν ἐστιν...».
Κοινωνικόν: «᾽Αγαλλιᾶσθε δίκαιοι ἐν Κυρίῳ, τοῖς εὐθέσι πρέπει αἴνεσις ».
«Ἀνελήφθης ἐν δόξῃ...», «Πληρωθήτω», «Εἴη τό ὄνομα Κυρίου...».
