Ἀγαπητὲ φίλε Χρῆστο, ὀρθὸς ὁ προβληματισμός σου καὶ ἀκόμα πιὸ ὀρθὲς οἱ διαπιστώσεις σου. Λαμπαδάριος δὲν ὑπάρχει, περιβάλλομαι, ὅμως, ἀπὸ μιὰ ὁμάδα ἀρχαρίων καὶ πρέπει νὰ συμψάλλωμε. Χωρὶς νὰ αμφισβητῶ τὴν ἀξία τῶν κλασσικῶν γραμμῶν, (φαίνεται ἄλλως τε) μετὰ ἀπὸ ἀρκετὸ ψάξιμο καὶ διάφορες σκέψεις, κατέληξα στὴ συγκεκριμμένη μορφὴ τοῦ ὀκταήχου Δοξαστικοῦ. Ἰδέες πῆρα ἀπὸ κάποια ἀντίστοιχη μελοποίηση τοῦ Φωκίωνος Βάμβα καὶ εἶδα, ὅτι μὲ τὸν τρόπο αὐτό, (ἔγραψα σχετικὰ σὲ Π.Μ. στὸν Νεοκλῆ) ἔρχονται οἱ βάσεις τῶν ἤχων στὴ φυσική τους θέση μὲ μιὰ μικρὴ ἐξαίρεση στὸν πλ. β΄, κάτι ποὺ βολεύει ἐμᾶς τοὺς κάπως μεγαλύτερους στὴν ἠλικία. Ὅσον ἀφορᾷ τὶς καταλήξεις στὸν Νη, στὸ ἐξαποστειλάριο... ἄντε νὰ κατευνάσῃς τὶς γυναῖκες, ποὺ βγαίνουν πάνω ἀπὸ ψαλτάδες, Ἱερεῖς ...
Εὐχαριστῶ ποὺ μοῦ δωσες τὴν εὐκαιρία νὰ ἀνταλλάξωμε ἀπόψεις, εὔχομαι σ ὅλους καλὴ συνέχεια καὶ μὲ ὑγεία νὰ ἑορτάσωμε τὴν Κοίμηση τῆς Θεοτόκου.