Μάρτιν Λ. Γουέστ, Αρχαία ελληνική μουσική

O Martin West και η ελληνική μετάφραση του Ancient Greek Music

Προοίμιο Φιλόλογοι και Μουσικολόγοι | Ο Martin West | Η ελληνική μετάφραση του AGM

Προοίμιο Φιλόλογοι και Μουσικολόγοι

Ο West ανήκει σε μια μακρά σειρά φιλολόγων, οι οποίοι προώθησαν τη μελέτη και τη σύγχρονη κατανόηση της Αρχαίας Ελληνικής Μουσικής (ΑΕΜ), αποδυόμενοι σε μια έρευνα που εν πολλοίς υπερέβαινε τα τυπικά όρια της επιστήμης τους. Ενδεικτικά αναφέρουμε τους Reinach,1 Jan, 2 Westphal, 3 Wille,4 Wegner,5 Schlesinger, 6 Düring, 7 Monro,8 Winnington-Ingram, 9 Neubecker, 10 Landels,11 Pöhlmann 12 και Comotti.13 Η φιλολογική επιστήμη, με τη μακρά της παράδοση και εμπειρία, με τα δοκιμασμένα στο χρόνο μεθοδικά της εργαλεία και με τον ευαίσθητο όσο και αυστηρό της σεβασμό στα κείμενα και τις πηγές, έχει φροντίσει, κατά τα τελευταία περ. 150 χρόνια, ώστε τα περί μουσικής κείμενα των Αρχαίων -αλλά και τα σωζόμενα μουσικά τεκμήρια- να φτάσουν στα χέρια των συγχρόνων σε άρτιες κριτικές εκδόσεις.

Ακόμη όμως και αν θεωρήσουμε ότι η έκδοση και επιμέλεια μιας μουσικοθεωρητικής πραγματείας εμπίπτει αυτονοήτως –ως κείμενο- στην καθ’ύλην αρμοδιότητα του φιλολόγου, δεν θα μπορούσε να ισχυρισθεί κανείς το ίδιο για την επιμέλεια της ίδιας της μουσικής ή για τη μουσική ανάλυση των σωζομένων, ούτε άλλωστε για τις πανοραμικές επισκοπήσεις και τις συνολικότερες αξιολογήσεις, όπως αυτή που προτείνεται στο Ancient Greek Music (στο εξής: AGM) του West.

Παρέκβαση Οι λόγοι που κάνουν την ΑΕΜ όχι εύκολα προσβάσιμη σε έναν μουσικολόγο τυπικής εκπαίδευσης είναι ευδιάκριτοι και αφορούν όλοι στην αναγκαιότητα γνώσεων για πολλούς τομείς πέριξ της ΑΕΜ, όπως είναι η γλώσσα, η κοινωνία, οι τέχνες και η λοιπή πνευματική ζωή · η αναγκαιότητα αυτή είναι αδήριτη και προκύπτει από τη σύγχρονη δραματική απόσταση από το ευρύτερο κοινωνικό, ιστορικό, καλλιτεχνικό και πνευματικό πλαίσιο της ΑΕΜ.

Έτσι, είναι πολύ πιο εύκολο για ένα φιλόλογο να πλησιάσει την ΑΕΜ συμπληρώνοντας τα κενά του στη μουσική -συχνά παράλληλα με τον αναγνώστη του, όπως ίσως συμβαίνει με το υποκεφάλαιο με τίτλο “Προκαταρκτικά περί μουσικής” [Musical preliminaries] στο AGM -· το αντίθετο ισχύει για ένα μουσικολόγο, ο οποίος θα υστερούσε στη φιλολογία, αλλά ίσως και στην ιστορική ευαισθησία που χαρακτηρίζει τους ικανότερους εκ των θεραπόντων των παραδοσιακών Επιστημών του Πνεύματος.

Ο ήχος της ΑΕΜ είναι για πάντα χαμένος για μας -όπως άλλωστε και ο ήχος από άλλες, πολύ κοντινότερες σε μας εποχές- κάτι για το οποίο δεν ευθύνονται μόνον η αποσπασματικότητα και το ολιγάριθμο των σωζομένων. Το μόνο που έχουμε απέναντί μας δεν είναι παρά ίχνη ενός ηχητικού κόσμου που κάποτε υπήρξε, αποτυπωμένα σε θεωρητικά κείμενα, σε δραματικά έργα και ποιήματα, σε αναπαραστάσεις, στα ίδια τα σωζόμενα αποσπάσματα. Τα ίχνη αυτά είναι άλλοτε ορατά και άλλοτε κρυμμένα πίσω από μια ιδέα, ένα φιλοσοφικό επιχείρημα, μια συγκεκριμένη παράδοση ή ιστορία. Η ΑΕΜ αποτελεί κατ’εξοχήν παράδειγμα “οριακής” γνωστικής περιοχής: η προσπέλαση των ιχνών είναι αδύνατη εκτός ενός πεδίου διεπιστημονικότητας.

Επιστροφή στην αρχή


Ο Martin West

Η ενασχόληση του Martin West με την ΑΕΜ συνδυάστηκε -σε μια περίοδο περίπου 25 ετών έως σήμερα- με τις παράλληλες μελέτες του στην αρχαία Ελληνική γλώσσα και λογοτεχνία14 και το ρόλο των μεγάλων Ανατολικών πολιτισμών (Βαβυλωνίων, Ασσυρίων, Χετταίων κ.ά.) σε όλα τα επίπεδα της αρχαιοελληνικής πνευματικής15 και καλλιτεχνικής16 δημιουργίας.

Έχοντας ασχοληθεί μέσα από μια εκτενή αρθρογραφία17 με επί μέρους ζητήματα των παραπάνω θεμάτων, εξέδοσε το 1992 το Ancient Greek Music, μια συνολική επισκόπηση - εγχειρίδιο της ΑΕΜ. Το βιβλίο αποτελεί την καλύτερη και πιο ενημερωμένη συνόψιση των σημερινών γνώσεών μας γύρω από την ΑΕΜ, μιας και οι αμέσως προηγούμενες ανάλογες εργασίες είναι της δεκαετίας του ‘70 (Neubecker, βλ. σημ. 9 και Comotti, βλ. σημ. 12).18

Με σταθερό σημείο αναφοράς τη μαρτυρία των σωζομένων αποσπασμάτων, το βιβλίο αναπτύσσει την επιχειρηματολογία του επεκτεινόμενο σε θέματα ρυθμού και ρυθμικής αγωγής, κλιμάκων και τρόπων, μελοποιίας και μορφολογίας, θεωρίας της μουσικής και οργανολογίας. Τα ίδια τα μουσικά τεκμήρια παρουσιάζονται στο 10ο κεφάλαιο: σημαντική είναι εδώ η παρουσία σχολίων, με οξυδερκείς αναλυτικές παρατηρήσεις που επικοινωνούν με το περιεχόμενο των προηγηθέντων κεφαλαίων.

Τα περί ων ο λόγος κεφάλαια, που θα μπορούσαμε να αποκαλέσουμε “συστηματικό μέρος” (κεφ. 2 - 10), περιβάλλονται από 4 εξαιρετικού ενδιαφέροντος κεφάλαια, που συστήνουν, κατ’αντιστοιχίαν, το “ιστορικό” μέρος του βιβλίου (κεφ. 1, 11, 12 και ο Επίλογος). Σε αυτά ο West ορίζει το περιέχον πλαίσιο (κεφ. 1: “Music in Greek Life”) και σκιαγραφεί την ιστορική διαδρομή της ΑΕΜ (κεφ. 11 και 12: “Historical Synthesis 1 & 2”· Επίλογος: “Greece between Europe and Asia”). Στα ιστορικά κεφάλαια ο West επεξεργάζεται την προσωπική του θέση για την ΑΕΜ εντάσσοντάς την στη συνολική του εικόνα του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού. Το στοιχείο της διεπιστημονικότητας, που επικαλεστήκαμε παραπάνω, δεν αφορά μόνον την ενασχόλησή του, ως φιλολόγου, με την ΑΕΜ, αλλά και την αναζήτηση επιστημονικών στηριγμάτων και επιχειρηματολογικής έμπνευσης στη γλωσσολογία, την ιστορία και την ανθρωπολογία των Ανατολικών πολιτισμών.19

Προς την τελευταία κατεύθυνση (βλ. τον Επίλογο, που ταυτόχρονα προαναγγέλλει το EFH), ο West οδηγείται από κάποια θεμελιώδη πεποίθηση, που αφορά την ύπαρξη πολιτισμικών επιρροών μεταξύ των αρχαιότερων Ανατολικών και του Ελληνικού πολιτισμού και τη φορά αυτών των επιρροών από Ανατολάς προς Δυσμάς.20 Δύο διευκρινήσεις σε αυτό το σημείο: α. Η επισήμανση των ανατολικών επιρροών στον ελληνικό πολιτισμό δεν αποτελεί πρωτότυπη συμβολή του West στην έρευνα, ούτε εξ άλλου ο συνδυασμός γλωσσολογικής και ανθρωπολογικής μεθόδου -ο πιο πετυχημένος έως τώρα, για την ψηλάφηση συγκεκριμένων επιρροών-, β. Είναι σαφές ότι ο West ξεκίνησε από συγκεκριμένες παρατηρήσεις -που τεκμηριώνουν το επιχείρημα της εξ Ανατολών επιρροής-, κάποιες εκ των οποίων είχαν ήδη τεθεί από παλαιά (π.χ. στερεότυπες φράσεις και σχήματα λόγου στην επική λογοτεχνία με σανσκριτικά αντίστοιχα ή “πρότυπα”, ομοιότητες μεταξύ Ομήρου και Βίβλου κ.λπ.), ενώ κάποιες εντοπίστηκαν από τον ίδιοface=Symbol>× όπως είναι επίσης σαφές, ότι στη συνέχεια, η περιπτωσιολογία του βιβλίου συμπληρώθηκε από παρατηρήσεις, όπου φαίνεται ότι η θεωρία επιβεβαιώνει τις παρατηρήσεις, αντί του ορθώτερου (οι παρατηρήσεις τη θεωρία): είναι η περίπτωση περιπτώσεων που μοιάζουν τραβηγμένες ή ελάχιστα πειστικές, όπως π.χ. η ανακάλυψη Βιβλικών επιρροών στη Σαπφώ, στον Ανακρέοντα και τους άλλους λυρικούς. Αν μπορούμε στα σοβαρά να διαπιστώσουμε επιρροή του:

έρος δ’ετίναξέ μοι φρένας, ως άνεμος κατ’όρος δρύσιν εμπέτων (Σαπφώ, απόσπασμα 47)

από το:

και εξέστη η ψυχή αυτού και η ψυχή του λαού αυτού, ον τρόπον όταν εν δρυμώ ξύλον υπό πνεύματος σαλευθή (Ησαΐας 7, 2)21

μήπως ο δρόμος είναι πλέον ανοικτός για τη διαπίστωση των επιρροών του «Μια ζωή την έχουμε» από το «Όσον ζης φαίνου» (που, σημειωτέον, μου φαίνεται κάπως πιο λογικό);

Ο West προσπαθεί να καλύψει τα νώτα του απέναντι στην κατηγορία της ανεδαφικότητας επεξεργαζόμενος στο τέλος του βιβλίου (κεφ. 12: “The Question of Transmission”) μια εξαιρετικά ευφάνταστη όσο και πολύπλοκη, στις εναλλακτικές εκδοχές της, θεωρία για τη διάδοση των ανατολικών μοτίβων στην ελληνική λογοτεχνία, η οποία περιλαμβάνει περιπλανώμενους τραγουδιστές, εμπορικές επαφές, έλληνες της διασποράς με κυβερνητικές θέσεις σε ανατολικά ανάκτορα κ.ο.κ. Παρ’όλα αυτά, δεν μπορώ να αντισταθώ στον προσφιλή μου πειρασμό, αυτόν της αντιστροφής του ενδιαφέροντός μου από αυτό που μου δείχνει το δάκτυλο -του West, στη συγκεκριμένη περίπτωση- στο ίδιο το δάκτυλο: μήπως, περισσότερο και από τις εικαζόμενες “επιρροές”, αυτό που τεκμηριώνει το υλικό, -σε κάποιες, έστω, περιπτώσεις- είναι η διανοητική έξαρση που προκύπτει από την επαφή του ερευνητή με ένα καινούργιο, για την οπτική του κλασικού φιλολόγου, πεδίο γνώσης, αυτό των Ανατολικών γλωσσών και λογοτεχνιών; Μήπως δηλ., στα πλαίσια αυτής της έξαρσης, ότι είναι ξένο καταγράφεται ως διαφορά από το γνωστό, ότι είναι οικείο ως σχέση μαζί του;

Πάντως το ζήτημα των Ανατολικών επιρροών σε ότι αφορά την ΑΕΜ είναι υπαρκτό και ανοικτό και ασφλαώς οι παρατηρήσεις του West, στο σύνολό τους, συμβάλλουν θετικά στην περαιτέρω διερεύνησή τουface=Symbol>× με την απαραίτητη για τα καθ’ημάς προϋπόθεση βέβαια, ότι ο χαρακτήρας της έρευνας δεν θα αλλοιώνεται από την επίσημη, πλέον, νεοελληνική ιδεολογία της πάση θυσία κατάδειξης της περίφημης «αδιάρρηκτης συνέχειας του Ελληνισμού» και των ιδεολογημάτων που φλερτάρουν -ή και τελικώς συζεύγνυνται- την έννοια της πολιτισμικής καθαρότητας.22

Με το AGM, ο West κέρδισε ασφαλώς το στοίχημα που έθεσε στον εαυτό του: τη συγγραφή δηλ. ενός βιβλίου για ένα τόσο ευρύ θέμα όσο η ΑΕΜ, στηριζόμενος κατά κύριο λόγο στα ελάχιστα μουσικά τεκμήρια και μόνο δευτερευόντως στο πολύ πιο πλούσιο υλικό των μουσικο-θεωρητικών κειμένων. Πρόκειται για μια επιλογή, στην οποία προηγήθηκε ο Αμερικανός φιλόλογος Jon Solomon,23 όμως ο West επιδεικνύει μεγαλύτερη οξυδέρκεια και ευελιξία στην υφολογική αποτίμηση, την αναζήτηση ομοιοτήτων και διαφορών μεταξύ των μελωδιών, καθώς και στη σύνδεση αποσπασμάτων με τη μαρτυρία των θεωρητικών κειμένων.

Επιστροφή στην αρχή


Η ελληνική μετάφραση του AGM

Η μετάφραση ενός τόσο σημαντικού βιβλίου όπως η AGM κυκλοφόρησε μόλις επτά χρόνια μετά την έκδοση του πρωτοτύπου. Η πρωτοβουλία ανήκει στις Εκδόσεις Παπαδήμα, ενός από τους πιο σοβαρούς εκδοτικούς οίκους στο χώρο των φιλολογικών εκδόσεων. Η μεταφραστική εργασία ανετέθη σε κάποιον φιλόλογο, χώρος στον οποίο ο συγκεκριμένος οίκος δεν έχει, υποθέτω, την παραμικρή δυσκολία να αλιεύσει μεταξύ πολλών και καλών συνεργατών. Πράγματι, η μετάφραση ρέει σε καλά ελληνικά, ενώ είναι εμφανής στο κείμενο τόσο ο σεβασμός προς το πρωτότυπο όσο και η φροντίδα για τον έλληνα αναγνώστη.

Όλα αυτά τα θετικά -και διόλου αυτονόητα για ελληνικές μεταφράσεις, ιδίως μουσικολογικών βιβλίων- καθιστούν ακόμη πιο θλιβερές κάποιες μεταφραστικές αστοχίες, που σε κάποιες περιπτώσεις έχουν, δυστυχώς, ως αποτέλεσμα τον ακαριαίο θάνατο του μεταφερόμενου νοήματος. Θα αρκεστώ, στα πλαίσια του παρόντος, στην επισήμανση δύο μόνον περιπτώσεων, που όμως αντιπροσωπεύουν δύο ξεχωριστούς τύπους μεταφραστικών ατυχημάτων.

Το πρώτο, αφορά την περίπτωση κατά την οποία ο συγγραφέας χρησιμοποιεί μια έκφραση, η οποία ξεφεύγει από την αυστηρά επιστημονική γλώσσα, με σκοπό να χαλαρώσει τον αναγνώστη, να του κλείσει το μάτι κ.ο.κ.

Γράφει ο West στη σ. 11 της “Εισαγωγής” του: “Για αυτούς τους λόγους [επειδή δηλ. οι αρχαίοι Έλληνες χρησιμοποιούσαν διαστήματα διαφορετικά από τους δικούς μας τόνους και ημιτόνια] θα χρησιμοποιήσουμε το ουδέτερο, ως προς τους τόνους [και τα ημιτόνια], σύστημα των cents, που εισηγήθηκε ο φιλόλογος, μαθηματικός και μουσικολόγος A. J. Ellis”. H φράση που μόλις διαβάσατε, αποδίδει το νόημα της πρωτότυπης φράσης, το οποίο ο West εξέφρασε με κάπως περισσότερη ειρωνεία: “We shall therefore make use of the cent system invented by the tone-deaf philologist, mathematician, and musicologist A. J. Ellis”. Ιδού τώρα η μετάφραση: “Συνεπώς θα κάνουμε χρήση του τμηματικού (cent) συστήματος που επινόησε ο κουφός στους τόνους φιλόλογος, μαθηματικός και μουσικολόγος A. J. Ellis” (σ. 15).

Αν το παραπάνω παράδειγμα συμβάλλει ανακουφιστικά στην ανάγνωση, χαρίζοντάς μας το γέλιο πριν και μετά τη συγκέντρωση που απαιτεί η ανάγνωση ενός τεχνικού βιβλίου όπως η AGM, το επόμενο παράδειγμα θα μας βυθίσει στη θλίψη ύστερα από την έκπληξη του ακατανόητου: “Ο τελευταίος στίχος…πραγματοποιεί πλήρη αυτοσχεδιασμό στο μι, μια τετάρτη κάτω από την τονική” (σ. 396). Κυττώντας το μουσικό παράδειγμα, συνειδητοποιώ με φρίκη ότι το ακυρωθέν νόημα ανασυστήνεται πλήρως εάν στη θέση της λέξης “αυτοσχεδιασμός” τοποθετήσω τη λέξη “πτώση”. Συγκρίνω αμέσως με το πρωτότυπο και διαπιστώνω ότι στα δεκάδες σημεία όπου ο West μιλά για “cadence” στην τάδε ή τη δείνα νότα το ελληνικό κείμενο μιλά, πλειοδοτόντας ακατανόητα, για “αυτοσχεδιασμό”. Είναι λοιπόν προφανές: ο μεταφραστής μας, φιλότιμος καθώς μοιάζει, άνοιξε ένα λεξικό μουσικής ορολογίας -μάλλον κάποιο από τα άθλια, όχι το καλό του R.Rajas (Αθήνα 1996)- και διάβασε την απόδοση “αυτοσχεδιασμός” στο σχετικό λήμμα.

Το πρώτο από τα λάθη οφείλεται αμιγώς σε έλλειψη μεταφραστικού χιούμορ, το δεύτερο όμως πρέπει να καταλογισθεί κυρίως στον εκδότη, ο οποίος θεώρησε περιττό έξοδο την μουσικολογική επιμέλεια ενός τέτοιου βιβλίου. Έστω και κατόπιν της κυκλοφορίας, η απάλειψη τέτοιων λαθών σε τυχόν επανέκδοση του τόμου, θα διέσωζε την -έστω και τραυματισμένη- υπόληψη του οίκου και θα ήταν κάτι παραπάνω από ευκτέα.

Πάνος Βλαγκόπουλος

1 Théodore Reinach, La musique grecque (Paris, 1926).
2 Carolus Jan, Musici scriptores graeci (Stuttgart, 1895).
3 Rudolf Westphal, Aristoxenos von Tarant: Melik und Rhythmik des classischen Hellennenthums (Leipzig, 1883).
4 Günther Wille, Die Bedeutung der Musik im Leben der Römer (Amsterdam, 1967).
5 Max Wegner, Musik und Tanz, Archaeologia Homerica τ. III, κεφ. U (Göttingen, 1968)
6 Kathleen Schlesinger, The Greek Aulos (London, 1939).
7 Ingmar Düring, Die Harmonielehre des Klaudios Ptolemaios (Göteborg, 1930).
8 D. B. Monro, The Modes of Ancient Greek Music (Oxford, 1894).
9 R. P. Winnington-Ingram, Mode in Ancient Greek Music (Cambridge, 1936).
10 Annemarie Jeanette Neubecker, Altgriechische Musik (Darmstadt, 1977).
11 John Landels, Music in Ancient Greece and Rome (London, 1999).
12 Egert Pöhlmann, Denkmäler altgriechischen Musik (Nürnberg, 1970).
13 Giovanni Comotti, La musica nella cultura greca e romana (Torino, 1979).
14 πρβλ Studies in Greek Elegy and Iambus (Berlin, 1974), Greek Metre (Oxford, 1982), The Orphic Poems (Oxford, 1983), κ.ά.
15 idem, Early Greek Philosophy and the Orient (Oxford, 1971).
16 Ότι ίδιος αποκαλεί συλλήβδην “arts and crafts”, πρβλ. την τελευταία σελίδα του AGM (390) και την πρώτη του East Face of Helicon: West Asiatic Elements in Greek Poetry and Myth (Oxford, 1997× στο εξής EFH).
17 Την αρθρογραφία του West καθώς και πολλές κριτικές που αφορούν τις εργασίες του μπορεί να αναζητήσει ο αναγνώστης της Μεγάλης Μουσικής Βιβλιοθήκης Λ. Βουδούρη στο CD-ROM Gnomon (Mόnchen, 1998).
18 Η μονογραφία του Landels του 1999 (βλ. σημ. 10) υιοθετεί μια κάπως διαφορετική και, θα λέγαμε, συμπληρωματική, οπτική, που οφείλεται στο από παλαιά τεκμηριωμένο ενδιαφέρον του συγγραφέα της για ένα πιο στενό κύκλο θεμάτων, όπως η τεχνολογία, η κατασκευή και η ακουστική των μουσικών οργάνων.
19 Ανάλογες διεπιστημονικές προσεγγίσεις συναντάμε στο έργο και άλλων νεώτερων φιλολόγων. Στο πλαίσιο αυτών των προσεγγίσεων λέγεται σχεδόν πάντα κάποιο ενδιαφέρον για τη μουσική: πρβλ. την έξοχη προσέγγιση του Gregory Nagy στο νόημα της διάκρισης μεταξύ ποιήματος και τραγουδιού στο Pindar’s Homer (Baltimore, 1996) και τις παρατηρήσεις του Gentili για την εκτελεστική πρακτική στο Bruno Gentili, Poetry and its Public in Ancient Greece: From Homer to the Fifth Century , αγγλ. μτφ. (Baltimore, 1990).
20 Το EFH δεν έχει μεταφραστεί -ακόμη- στα ελληνικά, ωστόσο έχω την εντύπωση ότι οι αναθαρρήσαντες από τη νίκη κατά ενός σχετικά εύκολου στόχου, όπως ο Martin Bernal, θα βρουν στην περίπτωση του West ένα φρούτο πολύ σκληρό για τα δόντια τους.
21 Βλ. EFH, σ. 528.
22 Είναι ενδιαφέρον ότι όσοι δεν είναι αρκετά αφελείς ή αρκετά φασίζοντες και επιλέγουν τη μέση οδό για μια αξιοπρεπή διάσωση των αναφερθέντων ιδεολογημάτων, επιχειρηματολογούν με βάση την περίφημη interpretatio graeca των Γερμανών φιλολόγων. Έτσι, καθίστανται δέσμιοι μιας σχεδόν συγκινητικής, για τα αδιέξοδα που προκαλεί, αντίφασης: το -άρρητο συνήθως- ζητούμενο της καθαρότητας πρέπει να αποδεχθεί την ύπαρξη των επιρροών, για να τις περιγράψει στη συνέχεια ως διαφορές του ελληνικού τρόπου από το βάρβαρο πρότυπο.
23 βλ. το άρθρο του: “The Seikilos Inscription: A Theoretical Analysis”, American Journal of Philology 107 (1986), σ. 455-479, όπου ο συγγραφέας επιχειρεί την πλήρη μουσική ανάλυση του γνωστού «τραγουδιού του Σεικίλου», στηριζόμενος αποκλειστικά σε θεωρητικές έννοιες από τα Αρμονικά του Αριστόξενου.

http://www.mmb.org.gr/page/default.asp?id=1513&la=1

Ancient Greek music - Αποτέλεσμα Google Books
Martin Litchfield West - 1994 - Science - 410 σελίδες
The book will be of value both to classicists and historians of music.
books.google.gr/books?isbn=0198149751...

Εγώ έχω τη μετάφραση από τις εκδόσεις Παπαδήμα. Ο μεταφραστής λέγεται Στάθης Κομνηνός. Είναι καλή μετάφραση Σπύρο; Γιατί κάπου θυμάμαι είχες γράψει ότι υπάρχει θέμα με τη μετάφραση του West στα ελληνικά. Το βιβλίο πάντως δεν παίζεται: κάποια κεφάλαια τα διαβάζω τώρα για 3η φορά, επειδή αναφέρονταν στο ίδιο αντικείμενο με τα γραφόμενα του Λέκκα από τα βιβλία του ΕΑΠ. Ομολογώ ότι καμία σχέση ο ένας με τον άλλον: ο West μεταχειρίζεται πολύ απλή γλώσσα κι έχει πληρέστατη βιβλιογραφία! Εκεί πού λες: "και πώς συμπεραίνει τέτοιο πράγμα;" βλέπεις μια υποσημείωση και από κάτω ένα κάρο παραπομπές σε Αριστόξενο, Πλούταρχο, Θέωνα Σμυρναίο, Ψελλό κλπ. Και φυσικά το πρώτο που σκέφτεσαι είναι να διαβάσεις τις πηγές για να σιγουρευτείς ότι είναι έτσι τα πράγματα, αλλά αισθάνεσαι παράλληλα και μια βεβαιότητα, ότι αυτά που γράφονται δεν είναι τυχαία ούτε αποτελούν δικά του συμπεράσματα (όσα τεκμηριώνονται τουλάχιστον, που είναι και τα περισσότερα). Κάποια από τον Αριστόξενο τα θυμόμουν κι εγώ αμυδρά. Καταλαβαίνεις πάντως την προέλευση της μουσικής βήμα βήμα από το πρωταρχικό της στάδιο, είναι φοβερό! Είχες γράψει θυμάμαι κάποτε ότι κάποιοι πλήρωναν όποιον έβρισκε λάθος στο σύγγραμμα του West. Το θεώρησα παράδοξο να μην υπάρχει κάποια ανακρίβεια, αλλά τώρα που το διαβάζω, βλέπω ότι είναι τόσο καλά προσεγμένο που σχεδόν δεν υπάρχει σελίδα χωρίς παραπομπές και τεκμηριώσεις! Πραγματικά άριστο!

Έχω όμως μια απορία, Σπύρο: στο κεφάλαιο "κλίμακες και αρμονία" είδα μια παραπομπή με την ένδειξη "PHib", που αναφερόταν σε μια μαρτυρία του Αλκιδάμαντα (σοφιστή) για τη χρήση του διατονικού γένους. Έψαξα στην αρχή να δω τι είναι αυτό το PHib, αλλά δεν το βρήκα. Μήπως μπορείς να βοηθήσεις; Ο West γράφει αρχικά, στο κεφάλαιο με τις συντομογραφίες, ότι χρησιμοποίησε τις συντομογραφίες του The Oxford Classical Dictionary (2η έκδοση 1970) και επιπροσθέτως κάποιες δικές του, που τις παραθέτει. Μήπως αυτό το PHib είναι από το λεξικό της Οξφόρδης; Γιατί στις δικές του δεν το βρήκα κάπου.

Από τις παρατηρήσεις του Πάνου Βλαγκόπουλου, που παρέθεσες, Σπύρο, να σημειώσω την παρακάτω εξαιρετικά ενδιαφέρουσα:

Πάντως το ζήτημα των Ανατολικών επιρροών σε ότι αφορά την ΑΕΜ είναι υπαρκτό και ανοικτό και ασφαλώς οι παρατηρήσεις του West, στο σύνολό τους, συμβάλλουν θετικά στην περαιτέρω διερεύνησή του, με την απαραίτητη για τα καθ’ ημάς προϋπόθεση βέβαια, ότι ο χαρακτήρας της έρευνας δεν θα αλλοιώνεται από την επίσημη, πλέον, νεοελληνική ιδεολογία της πάση θυσία κατάδειξης της περίφημης «αδιάρρηκτης συνέχειας του Ελληνισμού» και των ιδεολογημάτων που φλερτάρουν -ή και τελικώς συζεύγνυνται- την έννοια της πολιτισμικής καθαρότητας.

Click to expand...

nikosthe said:

Εγώ έχω τη μετάφραση από τις εκδόσεις Παπαδήμα. Ο μεταφραστής λέγεται Στάθης Κομνηνός. Είναι καλή μετάφραση Σπύρο; Γιατί κάπου θυμάμαι είχες γράψει ότι υπάρχει θέμα με τη μετάφραση του West στα ελληνικά.

Click to expand...

Βρε συ Σπύρο, ό,τι μου έχεις πει κατά καιρούς, το βρίσκω μπροστά μου! Στο κείμενο του Βλαγκόπουλου παρατίθεται μια μετάφραση από τις εκδόσεις Παπαδήμα, που είναι όντως για γέλια (τη βρήκα κι εγώ στο βιβλίο και μπορώ να βεβαιώσω ότι το παράδειγμα είναι αληθές!):

Γράφει ο West στη σ. 11 της “Εισαγωγής” του: “Για αυτούς τους λόγους [επειδή δηλ. οι αρχαίοι Έλληνες χρησιμοποιούσαν διαστήματα διαφορετικά από τους δικούς μας τόνους και ημιτόνια] θα χρησιμοποιήσουμε το ουδέτερο, ως προς τους τόνους [και τα ημιτόνια], σύστημα των cents, που εισηγήθηκε ο φιλόλογος, μαθηματικός και μουσικολόγος A. J. Ellis”. H φράση που μόλις διαβάσατε, αποδίδει το νόημα της πρωτότυπης φράσης, το οποίο ο West εξέφρασε με κάπως περισσότερη ειρωνεία: “We shall therefore make use of the cent system invented by the tone-deaf philologist, mathematician, and musicologist A. J. Ellis”. Ιδού τώρα η μετάφραση: “Συνεπώς θα κάνουμε χρήση του τμηματικού (cent) συστήματος που επινόησε ο κουφός στους τόνους φιλόλογος, μαθηματικός και μουσικολόγος A. J. Ellis” (σ. 15).

Click to expand...

Απίστευτο!!!

Hibeh Papyrus

Photographic Archive of Papyri in the Cairo Museum

The Hibeh Papyri

~~~~~~

Hibeh musical papyrus.
A papyrus of the period 280–240 bce, discovered at Hibeh in Egypt at the beginning of the 20th century. It contains an anonymous diatribe against those who claim to be harmonicists (harmonikoi) but make random critical comparisons and handle theory haphazardly. They are said to believe that ʽdifferent types of musicʼ produce different ethical states, including justness. A brief and erratic rebuttal deals exclusively with the genera; it includes the assertion that the enharmonic genus was used throughout performances of tragedy. The self-styled experts are also accused of maintaining that certain types of music (melē) have associations with laurel or with ivy, and even that (?)mimesis in music is obviously excellent. The text breaks off with a phrase about satyrs dancing to aulos accompaniment.
Grenfell and Hunt, following the suggestion of Friedrich Blass, conjectured that Hippias of Elis (later 5th century bce) might be the author, but Crönert and others argued against this attribution. Stylistic criteria suggest that the author was a contemporary of Isocrates (and perhaps a follower) and, taken with other evidence, that the text dates from around 390 bce. Alcidamus has been suggested (by Brancacci, followed by West). In any case, the general position attacked is that of the school of Damon, but the real targets are enthusiasts who went to absurd extremes or were thought to have done so. The theory of ethos ridiculed here is not in every respect Platonic, as the mention of justness and the failure to consider modality show. The doctrine of mimetic excellence reappeared in Plato's late thought as the criterion of ʽrightnessʼ in music. The arguments are unconvincing and narrowly empirical throughout. As music criticism, the Hibeh discourse is valuable as a vivid comment on the musical scene in Plato's day.
See also Ethos, and Greece, §I.

BIBLIOGRAPHY
B.P. Grenfell and A.S. Hunt, ed. and trans.: The Hibeh Papyri (London, 1906), pt.i, no.13, pp.45–8 [incl. text and trans.]
H. Abert: ʽEin neuer musikalischer Papyrusfundʼ, ZIMG, viii (1906–7), 79–83
C.-E. Ruelle: ʽLe papyrus musical de Hibehʼ, Revue de philologie, xxxi (1907), 235–40
W. Crönert: ʽDie Hibehrede über die Musikʼ, Hermes, xliv (1909), 503–21
L. Carpi: ʽIl papiro musicale di Hibehʼ, RMI, xx (1913), 487–93 [incl. trans.]
A.J. Janssens: ʽDe muziekaesthetische papyrus van Hibehʼ, Philologische Studien, xi–xii (1934–5), 90–111
L. Richter: Zur Wissenschaftslehre von der Musik bei Platon und Aristoteles (Berlin, 1961), 40ff
W.D. Anderson: Ethos and Education in Greek Music (Cambridge, MA, 1966), 147ff, 188–9 [incl. trans.]
G. Sörbom: ʽHibeh-papyrus om musikʼ, STMf, lxiv (1982), 59–60 [incl. trans.]
A. Barker, ed.: Greek Musical Writings, i: The Musician and his Art (Cambridge, 1984), 183–5
A. Brancacci: ʽAlcidamante e PHibeh 13 “De musica”: musica della retorica e retorica della musicaʼ, Aristoxenica, Menandrea, fragmenta philosophica (Florence, 1988), 61–84 [incl. rev. Gk. text]
M.L. West: ʽAnalecta musicaʼ, Zeitschrift für Papyrologie und Epigraphik, xcii (1992), 16–23 [incl. rev. Gk. text]
WARREN ANDERSON/THOMAS J. MATHIESEN

http://www.law-guy.com/dummygod/Entries/S12981.htm

~~~~~~~

Grenfell, Bernard et Hunt, Arthur, edd., The Hibeh Papyri Part I (London: Egypt Exploration Society, 1906)

Η πρώτη περιγραφή, δημοσίευση και μετάφραση (αγγλ.) του περίφημου παπύρου Hibeh 13 με αποσπάσματα πραγματείας κατά των αρμονικών και της θεωρίας για την ηθική δύναμη της μουσικής. Οι επιμελητές πρότειναν τον Ιππία ως πιθανό συγγραφέα, θέση που αντέκρουσε ο Croenert αντιπροτείνοντας τον νεαρό Ισοκράτη και χρονολογία περί το 390. Πρόσφατα προτάθηκε ο Αλκιδάμας ως πιθανός συγγραφέας (βλ. τίτλο αρ. 11).

http://www.mmb.org.gr/page/default.asp?la=1&id=1684

~~~~~~~

REPORT ON THE 2004 FIELDWORK SEASON OF THE UNIVERSITY OF CALIFORNIA BERKELEY AT THE ARCHAEOLOGICAL SITE OF EL-HIBEH, BENI-SUEF GOVERNORATE

By Carol A. Redmount, Project Director



The archaeological site of El-Hibeh lies on the east bank of the Nile River in northern Middle Egypt (Beni Suef Governorate), approximately 165 kilometers south of Cairo and 55 kilometers south of Beni Suef (Figure 1).

http://neareastern.berkeley.edu/hibeh/04_report_intro.htm

~~~~~~~

http://www.uio.no/studier/emner/hf/imv/MUS1105/h09/undervisningsmateriale/HIBEH PAPYRUS.pdf

~~~~~~~

Hippias(?), Discourse on Music - 280-240 BCE - Hibeh, Mummies 69 and 70
metadata
APIS catalog recordopen in editorCanonical URI: http://papyri.info/apis/upenn.apis.76APIS Catalog Record for upenn.apis.76 [xml]
Title Hippias(?), Discourse on Music
Summary Discourse on music
Citations P. Hib. 1.13 [John R. Abercrombie, "The University Museum's Collection of Papyri and Related Materials," Expedition 20.2 (Winter 1978): 32-37. LDAB 1290; Pack 2438 = Mertens-Pack 0077.1; Brancacci, Aristoxenica p. 61-84; Corpus dei papiri filosofici (CPF) 1.1.2 62 1 T]
P.Hib.:1:13
Inv. Id P.Penn. Museum inv.E03068
Support/Dimensions 36.5 X 15.6cm. Heavily fragmented piece of papyrus, cartonnage highly evident. Three distinct patterns of cartonnage: Solid blue, red and white striped, and a diamond pattern consisting of a red background with light blue lines and orange circlets at the corners. There is writing against the fibers (untranscribed).
Provenance Hibeh, Mummies 69 and 70 [More from Hibeh, Mummies 69 and 70]
Language Greek
Date 280-240 BCE [More from the period between 280 BCE and 240 BCE]
Note (general) Text is on both sides of several fragments. Main text is in two columns: Column 1 is 17 lines written with the fibers, Column 2 is 17 lines written with the fibers. A small piece of papyrus may belong to this discourse; it is 3 lines written with the fibers. The reverse side of the fragments is untranscribed, approximately 17 lines of text written against the fibers, not separated into columns as the Main text is.
Note (local/note) Museum of Archaeology and Anthropology collection
Subjects papyrus; literary; philosophy


http://papyri.info/apis/upenn.apis.76

~~~~~~~

M. L. WEST

Alkidamas, Hippias
Discourse on Music

http://www.uni-koeln.de/phil-fak/ifa/zpe/downloads/1992/092pdf/092001.pdf

Όπως πάντα πληρέστατος ο Σπύρος, ευχαριστώ! Πρόκειται λοιπόν για τον Hibeh papyrus, που περιέχει διάφορα αποσπάσματα από αρχαίους συγγραφείς. Επειδή είναι ετερόκλητα, προφανώς θα πρέπει να ξέρεις ποιο ακριβώς είναι αυτό που σε ενδιαφέρει. Όταν βρω αυτό που επικαλείται ο West, θα το αναρτήσω. Βρήκα τον πάπυρο στο archive.org. Όλα τα ίδια πρέπει να είναι, από τις εκδόσεις στο link που παραθέτω. Ένα με καθαρές σελίδες είναι αυτό, για όποιον ενδιαφέρεται για απευθείας κατέβασμα (ο... Σπύρος μόνο δηλαδή!). Αλλά βρε Σπύρο βλέπω παντού να γράφει volume 1. Λες να υπάρχει και δεύτερος τόμος, που δεν τον έχει το archive.org και να περιέχει αυτός τα μουσικά; Ας ελπίσουμε πως δεν είναι έτσι...

ΥΓ Από archive.org συμφέρει το κατέβασμα σε αρχεία djvu και όχι pdf, γιατί πρόκειται για σκαναρισμένα βιβλία, όπου το djvu έχει πολύ πιο γρήγορη απόκριση στα μεγάλα αρχεία, όπου αν τα κατεβάσεις σε pdf είναι σχεδόν απαγορευτικό το διάβασμα. Πηγαίνουμε εκεί που λέει HTTPS και από τη λίστα που θα μας βγάλει επιλέγουμε το djvu, συνήθως είναι το πρώτο. Εννοείται ότι κατεβάζουμε και κάποιον viewer, όπως τον windjview (ο προεγκατεστημένος viewer σε linux υποστηρίζει εγγενώς αρχεία djvu, οπότε όσοι έχουν linux δεν χρειάζεται να εγκαταστήσουν κάτι πρόσθετο για να διαβάσουν το αρχείο).

σελ.16.

text
photograph

http://www.uni-koeln.de/phil-fak/ifa/zpe/downloads/1992/092pdf/092001.pdf

16 M. L. West
II. ALCIDAMAS (?)

Analecta Musica, Zeitschrift für Papyrologie und Epigraphik 92, 1992, 1-54;

http://pdfsb.com/readonline/5946524b6551463757585231446e786b

Τι να πω ρε Σπύρο, αφότου μου απαντάς επιστημονικά και με παραπομπές για τον Hibeh papyrus, βρίσκω το έργο και δεν ξέρω πού να ψάξω και μου αναρτάς ακριβώς το σημείο που με ενδιαφέρει! Πού τα βρίσκεις ρε θηρίο όλ' αυτά; Είσαι απίστευτος! Με την άδειά σου λοιπόν θα σε εκμεταλλευτώ, θέτοντάς σου διάφορες απορίες κατά καιρούς... Είσαι σπάνιο εργαλείο!

ΥΓ Βρε συ, τώρα που το ξαναβλέπω, το pdf με τίτλο Analecta musica, απόσπασμα του οποίου μου παρέθεσες, Σπύρο, είναι θησαυρός! Είναι γραμμένο βλέπω από τον West, έτσι; Είναι μέρος του βιβλίου του; Γιατί στο βιβλίο, στο κεφάλαιο "Μουσικά τεκμήρια" δεν το βλέπω πουθενά, αλλά ούτε και τα άλλα μέρη βλέπω πουθενά στο βιβλίο του. Είναι δηλαδή κάποιο άλλο άρθρο του West, που περιέχει περισσότερα τεκμήρια για τα όσα γράφει στο βιβλίο; Λέει πάντως φοβερά πράγματα μέσα, εξετάζει μέχρι και το ζήτημα της ομοιότητας της ελληνικής παρασημαντικής με την αντίστοιχη εβραϊκή και συριακή! Νομίζω ότι αποτελεί must συμπλήρωμα του βιβλίου!

Analecta Musica, Zeitschrift für Papyrologie und Epigraphik 92, 1992, 1-54;


16 M. L. West

ZPE

JOURNAL ABBREVIATIONS IN L’ANNÉE PHILOLOGIQUE ONLINE

http://www.annee-philologique.com/files/sigles_fr.pdf

Oι συντομογραφίες ακολουθούν το καθιερωμένο σύστημα [λ.χ. L'Année Philologique ...].

~~~~~~~~~~

Αρχαιολογικές συντομογραφίες.
Girolamo F. De Simone.
Download Aristarchos ver.1.01 now

I started Aristarchos because I found so many incomprehensible abbreviations in archaeological articles or essays I have read. While there are lists published in every issue of Archäologische Bibliographie and the Année Philologique, these lists are incomplete and sometimes contradictory. Lists published in Année Philologique show almost only the abbreviations used in that issue; the lists of the Archäologishe Bibliographie, even though complete, sometimes conflict with those used in the Dyabola or in the issues of the Jahrbuch des Deutschen Archäologischen Instituts. In addition, searching through these lists is time-consuming and distracting.
Aristarchos was created to simplify and speed up the search for definitions of these obscure abbreviations, allowing the user to continue his or her research.



http://www.archeolinks.com/aristarchos.htm.


''...πολύ χρήσιμο πρόγραμμα, αλλά και όμορφο… Φτιαγμένο απο τον Girolamo F. De Simone λύνει τα χέρια των αρχαιολόγων που κλείνονται μέσα στις βιβλιοθήκες με τι ώρες, κάτω απο το φως μιας λάμπας, και μελετούν… μέχρι να φτάσουν, εντελώς στα σίγουρα, κάποια στιγμή να αναρωτιούνται “…τί να σημαίνει άραγε αυτή η συντομογραφία στο κείμενο…;” Ναι,… αυτό ακριβώς κάνει… περιέχει πάρα πολλές συντομογραφίες περιοδικών, σειρών, μονογραφιών της αρχαιολογία, με αποτέλεσμα να κάνουν το σταυρό τους οι αρχαιολόγοι που δε χρειάζεται να γυρίσουν όλο τον κόσμο ανάποδα για να θυμηθούν (ή να μάθουν) αυτή τη καταραμένη συντομογραφία!''

Σπύρο, από τα έργα του West που έχει εδώ, τι ξέρεις για ένα έργο που έγραψε με τον Πέλμαν για όλα τα μέχρι σήμερα σωζόμενα μουσικά έργα των αρχαίων; Επιγράφεται ως εξής: (with E. Pöhlmann) Documents of Ancient Greek Music (OUP, 2001)

αναζήτηση για: Μεγάλη Μουσική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος 'Λίλιαν Βουδούρη'

Poehlmann, Egert, Denkmaeler altgriechischer Musik: Sammlung, Uebertragung und Erlaeuterung aller Fragmente und Faelschungen (Erlangen: Hans Carl, 1970)

Κριτική έκδοση όλων των έως τότε γνωστών αποσπασμάτων και ψευδεπιγράφων της ΑΕΜ. Αντικαταστάθηκε από την έκδοση Poehlmann και West για την Oxford University Press με όλα τα ανακαλυφθέντα εντωμεταξύ αποσπάσματα (βλ. σχετικό λήμμα).

Poehlmann, Egert & Martin West, Documents of Ancient Greek Music: The Extant Melodies and Fragments (Clarendon Press: Oxford, 2001)

H πολύ αναμενόμενη, πλέον πρόσφατη και πλήρης έκδοση των σωζομένων της ΑΕΜ, με επιμέλεια, μεταγραφή και σχόλια των δύο διεθνώς κορυφαίων ειδικών της ΑΕΜ. Όπως σημειώνουν στην εισαγωγή τους ο West και ο Poehlmann, στην έκδοση δεν έχουν συμπεριληφθεί η ‘Ορμασία’ και τα specimina musicae antiquae (Kircher), καθώς και οι επιγραφές, τις οποίες ο Χ. Σπυρίδης και ο Δ. Θέμελης στη δεκαετία του ‘90 είχαν εσφαλμένα θεωρήσει ως μουσικές. Επίσης, σε σχέση με την έκδοση Poehlmann του 1970, την οποία η παρούσα έκδοση ήλθε να υποκαταστήσει, τα αποσπάσματα παρουσιάζονται σύμφωνα με τη χρονολογική σειρά, που πρότεινε ο Martin West στο βιβλίο του για την Αρχαία Ελληνική Μουσική (1992). Συνολικά, ο αριθμός των γνησίων αποσπασμάτων της ΑΕΜ ανήλθε από 35 σε 61. Μερικές από τις σημαντικότερες προσθήκες των τελευταίων ετών είναι: απόσπασμα επιγραφής από το ιερό της Καρικής θεότητας Σινούρι στη Μύλασα (1ος αι. π.Χ.), λυρικά αποσπάσματα από την Ιφιγένεια εν Αυλίδι του Ευριπίδη (3ος αι. π.Χ.), τραγικά αποσπάσματα από πάπυρους της Οξυρύγχου (3ος αι. μ. Χ.), επιγραφή με μουσική.


http://www.mmb.org.gr/page/default.asp?id=1684&la=1

~~~~~~~~~

Η μουσική στους πλατωνικούς νόμους, Κέρκυρα 5-11 Ιουλίου 2010 : πρακτικά : ερωτηματολόγια, σημειώσεις, αρχεία σεμιναρίου / [web page]
υπό Σεμινάριο Αρχαίας Ελληνικής Μουσικής 2010 (7ο : 2010 : Κέρκυρα, Ελλάδα)
Ιόνιο Πανεπιστήμιο, 2010.
Θέματα Music, Greek and Roman -- Early works to 1800.

Plato -- Influence.

Music -- To 500.

Σημειώσεις/Περιεχόμενα: Introductory speech / by Panos Vlagopoulos -- Music in Plato's Laws 1 / by Eleonora Rocconi -- Music in Plato's Laws 2 / by Eleonora Rocconi -- Music in Plato's Laws 3 / by Eleonora Rocconi -- Laws Paper 1 / by Andrew Barker -- Laws Paper 2 / by Andrew Barker -- Music In Plato Laws 1 / by Egert Pöhlmann -- Music In Plato Laws 2 / by Egert Pöhlmann.
Ημερομηνία τελευταίας πρόσβασης: 4, Ιουλίου 2011.
Περιέχει τα κείμενα των εισηγήσεων σε ηλεκτρονική μορφή (pdf) στα Αγγλικά.

Πρόσθετη αναγραφή: Βλαγκόπουλος, Παναγιώτης.
Rocconi, Eleonora.
Barker, Andrew, 1943-
Pöhlmann, Egert.

Ηλεκτρονική πηγή: Full text

~~~~~~

Η αρχαία ελληνική μουσική στο πλαίσιο της αρχαίας ελληνικής ποίησης : / συμβολή στην ιστορία του ελληνορωμαϊκού πολιτισμού /
υπό Pöhlmann, Egert.
Ιόνιο Πανεπιστήμιο, 2007.
Φυσική περιγραφή: 253 σ. : εικ., φωτ. · 28 εκ.

Έκδοση: 1η έκδ.

Πρόσθετη αναγραφή: Σπηλιοπούλου, Ιωάννα.
Βλαγκόπουλος, Παναγιώτης.

ISBN: 789608680159


~~~~~~~~~~

Documents of ancient Greek music : the extant melodies and fragments /
υπό Pöhlmann, Egert.
Clarendon Press, 2001.
Θέματα Music, Greek and Roman.

Φυσική περιγραφή: 222 p. : ill. (some col.), music ; 29 cm.

Σημειώσεις/Περιεχόμενα: Enhanced version in english language of: Denkmäler altgriechischer Musik: Sa mmlung, Übertragung und Erläuterung aller Fragmente und Fälschungen. Nürnberg : H. Carl, 1970.

Πρόσθετη αναγραφή: West, M. L. (Martin Litchfield), 1937-

ISBN: 019815223X


~~~~~~~~~

Einführung in die Überlieferungsgeschichte und in die Textkritik der antike n Literatur /
υπό Pöhlmann, Egert.
Wissenschaftliche Buchgesellschaft, c1994.
Θέματα Classical literature -- Criticism, Textual.

Classical literature -- Translations -- History and criticism.

Transmission of texts.

Σειρές Die Altertumswissenschaft

Φυσική περιγραφή: v. <1 > ; 22 cm.

Σημειώσεις/Περιεχόμενα: Bd. 1. Altertum.

ISBN: 3534044959


~~~~~~

Beiträge zur antiken und neueren Musikgeschichte /
υπό Pöhlmann, Egert.
P. Lang, c1988.
Θέματα Music -- History and criticism.

Musicology.

Σειρές Quellen und Studien zur Musikgeschichte von der Antike bis in die Gegenwart ; Bd. 17

Φυσική περιγραφή: 206 p. : ill. ; 21 cm.

ISBN: 3820412123


~~~~~~~~

Denkmäler altgriechischer Musik : Sammlung, Übertragung und Erläuterung a ller Fragmente und Fälschungen /
υπό Pöhlmann, Egert.
H. Carl, 1970.
Θέματα Music, Greek and Roman.

Σειρές Erlanger Beiträge zur Sprach- und Kunstwissenschaft ; Bd. 31

Φυσική περιγραφή: 160 p., [16] leaves of plates ill., music ; 27 cm.

Τοπική Σημείωση: Library has 2 copies: 2nd copy is a photocopy of the original.




Δράμα και μουσική στην αρχαιότητα /
υπό Pöhlmann, Egert.
Καστανιώτης, 2000.
Ομοιόμορφος τίτλος: Essays. Selections. Greek.

Φυσική περιγραφή: 183 σ. : εικ., φωτ. · 21 εκ.

Έκδοση: 1η έκδ.

Τοπική Σημείωση: Το αντίτυπο της βιβλιοθήκης : δωρεά Egert Pöhlmann.

Πρόσθετη αναγραφή: Δεληβοριάς, Άγγελος.
Σπηλιοπούλου, Ιωάννα.

ISBN: 9600328757


~~~~~~~

Ο Λέκκας πιστεύει πως βρίσκονται σε αδιέξοδο.

Zambelis Spyros said:

Ο Λέκκας πιστεύει πως βρίσκονται σε αδιέξοδο.

Click to expand...

Ποιοί; Ο West και το Pohlmann; Για ποιο λόγο δηλαδή;
Επίσης: στο κείμενο που παραθέτεις γράφει ότι στο βιβλίο "δεν έχουν συμπεριληφθεί η ‘Ορμασία’ και τα specimina musicae antiquae (Kircher), καθώς και οι επιγραφές, τις οποίες ο Χ. Σπυρίδης και ο Δ. Θέμελης στη δεκαετία του ‘90 είχαν εσφαλμένα θεωρήσει ως μουσικές." Στις τελευταίες περιλαμβάνεται κι αυτή; Και αν γνωρίζεις: ο Σπυρίδης εξακολουθεί να θεωρεί τις επιγραφές που απαλείφθηκαν ως μουσικές ή έχει παραδεχθεί ότι έχει δίκιο τελικά ο West;

ΥΓ Παραθέτεις κάτι σελίδες-θησαυρούς βρε Σπύρο... Π.χ. αυτήν, που έχει τα πρακτικά από σεμινάριο του Ιονίου Πανεπιστημίου με ομιλητές και προσκεκλημμένους-αφρόκρεμα: Barker, Hagel, Pohlmann και από δικούς μας Ψαρουδάκη, Βλαγκόπουλο κλπ. Δυστυχώς, δύσκολο σπορ για οικογενειάρχες η επαφή με τον ακαδημαϊσμό, ευτυχώς που δημοσιεύουν πλήρως τα πρακτικά! Μάλιστα, τώρα παρατηρώ ότι στη σελ. 18 της πρώτης εισήγησης του Barker αναφέρεται το θέμα με τον Αλκιδάμα και τον Hibeh papyrus, που κατά σύμπτωση σε είχα ρωτήσει και τον ανάρτησες πριν λίγο καιρό!