Στις 9 του μήνα ανέβηκα για ιατρικούς λόγους στην Θεσσαλονίκη. Φυσικά μετά την απαραίτητη επίσκεψη στον ναό του πολιούχου της, είπα να κάνω λίγο πίσω στην Αγ.Δημητρίου και να κατηφορίσω ένα πολύ γνώριμο δρομάκι την Εθν.Αμύνης. Σταμάτησα σε μία γωνιακή πολυκατοικία και χτύπησα ένα κουδούνι που και μόνο στη θέα του συγκινήθηκα....
Ανέβηκα στον τρίτο όροφο της πολυκατοικίας και εκεί πίσω απο δύο συρόμενες πόρτες με περίμενε μία ανείπωτη χαρά αφου βρέθηκα στην οικία του αειμνήστου Αρχοντος Χρυσάνθου Θεοδοσοπούλου.
Η παρα πολύ φιλόξενη γυναίκα του κ.Μαρίκα με υποδέχθηκε με χαρά.
Τι να σας πρωτοδιηγηθώ....Το λάβαρο με τους στίχους για τον αείμνηστο δάσκαλο...τα πτυχία του και τους επαίνους του... τη βιβλιοθήκη του....
Ενα μόνο μπορώ να πω. Για τους λάτρες του αειμνήστου δασκάλου , ο δάσκαλος δεν έχει φύγει απο κοντά μας. Και όπως έχει πεί η γυναίκα του << Ο Χρύσανθος ζεί μέσα απο τα μαθήματά του.>>
Αγαπητέ συνάδελφε, Χρύσανθε 80, να είσαι καλά, που μας ξανάφερες μπροστά μας ολοζώντανα τη Μεγάλη αυτή Μορφή της σύγχρονης Βυζαντινής μας Μουσικής, τον αείμνηστο,αξιομακάριστο και πάντα ζωντανό στη μνήμη, στην καρδιά και στα χείλη Δάσκαλο και Ερμηνευτή της Χρύσανθο Θεοδοσόπουλο. Είχα την πολλή μεγάλη Τύχη και Χαρά κι εγώ, πριν από πολλά χρόνια να γνωριστώ μαζί του, μου έκανε τη Μέγιστη Τιμή να επιλέξει την ταπεινότητά μου ως συνεργάτη του στο ιερό αναλόγιο και στο Σπουδαίο Χορό του Ι. Ναού του Αγ. Δημητρίου Πολιούχου Θεσ/κης και να ζήσω κι εγώ στη δεκαετία του ΄80 (νεοφερμένο επαρχιωτόπουλο τότε!) μαζί του και μαζί με όλα τα άλλα αξιόλογα και υπέροχα παιδιά τού τότε αναλογίου του (αρκετά εκ των οποίων είναι παρόντα και σήμερα στο Χορό), ανεπανάληπτες στιγμές ιεροψαλτικής Βυζαντινής Μεγαλοπρέπειας, αλλά και αλησμόνητων προσωπικών στιγμών ομορφιάς και φιλίας εκτός αναλογίου,στις λαμπρές κοινωνικές μας επαφές! Στιγμές, που χάραξαν ανεξίτηλα τη ζωή μου και θεμελίωσαν σχέσεις αγαθές και διαχρονικές μετέπειτα, ως και σήμερα.
Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ ήταν πάνω απ΄όλα Α Ν Θ Ρ Ω Π Ο Σ!!! Παρότι ήξερε το μέγεθός του, ποτέ δεν το διατυμπάνιζε, κι ούτε καυχώνταν γι΄αυτό. Ήταν τόσο προσιτός, καλοπροαίρετος, υπομονετικός, να σε βοηθήσει έτσι απλά και άμεσα, αν του το ζητούσες, ευαίσθητος, απλός, Η Ρ Ε Μ Ο Σ. Απέπνεε μια καλοσύνη και μια ντομπροσύνη η φυσιογνωμία του, γελούσε εύκολα (δείγμα καλόβουλης διάθεσης), και ήταν ανοικτός και φιλόξενος. Μας έλεγε ανέκδοτα στην ποντιακή διάλεκτο (πόντιος τρανός γαρ!) και τα παρεϊστικα γέλια ήταν ανεκδιήγητα... Αναγνώριζε την αξία και τη βαρύτητα των ομότεχνών του συναδέλφων, και εκδήλωνε πάντα τη σπουδαιότητα και το σεβασμό του απέναντί τους. Άλλωστε δεν
ήταν τυχαίο,που ψηφίστηκε, εκλέχθηκε και διετέλεσε πρόεδρος της ΟΜΣΙΕ.
Ο αείμνηστος Χρύσανθος ήταν, όμως, ένα ΙΕΡΟ ΤΕΡΑΣ της Βυζ. Μουσικής. Μέγας Ερμηνευτής, Καλικέλαδος Σολίστ (με πολύ υψηλές φωνητικές προσβάσεις), Μέγιστος και Χαρισματικός Χοράρχης και Μαέστρος στο pontium, με κινήσεις μετρημένες και όχι "τροχονομικές", με αυτοέλεγχο θαυμαστικό, με οδηγίες ,βλέμματα και επιτήρηση διαχυτική, ήρεμη, ψύχραιμη. Θέσεις,δηλαδή,που έδειχναν πως το χορωδό (μελωδό ή ισοκράτη) τον αντιμετωπίζει με αξιοπρέπεια και όχι με πνεύμα απαξίωσης ή προσβολής για κάποιο πιθανόν λάθος του. Βαθύτατα συνεργάσιμος, ολοκληρωμένος γνώστης όχι μόνον της Βυζ. Μουσικής, αλλά και της Δυτικής-Ευρωπαϊκής (είχε σπουδάσει ανώτερα θεωρητικά της). Το ύφος του, πιστή και ακραιφνής συνέχεια του πατριαρχικού ύφους: λιτό, απέριττο, μεγαλοπρεπές, δίχως κομπορρημοσύνες και ξενόφερτες ύλες από άλλα μουσικά status (αμανέδες, θέσεις δημοτικών τραγουδιών κλπ). Ακούγοντάς τον πραγματικά απολάμβανες την έκφραση της γνήσιας Βυζ. Μουσικής.
Η δε διδασκαλία του (στις διάφορες και ατέλειωτες πρόβες, στα μαθήματα της Σχολής, στον Αγ. Δημήτριο κλπ) ήταν γεμάτη εμβρίθεια, διεξοδικότητα, σημασία στη λεπτομέρεια, οργάνωση και επιμονή, με πνεύμα συνεργασίας και προσφοράς εκ μέρους του, μέσα σ΄ένα άφατο κλίμα πραότητας και ηρεμίας.
Θυμάμαι, μετά από εντολή και απαίτηση του μακαριστού μητροπολίτη Θεσ/κης Παντελεήμονος Β΄, συγκρότησε τετράφωνη μικτή χορωδία Ευρ.Μουσικής, η οποία και συμμετείχε για κάποια χρόνια σε διάφορες τελετές και εκδηλώσεις του Ι. Ναού του Αγ. Δημητρίου (δοξολογία απελευθέρωσης Θεσ/κης κ.ά.). Δεν ξεχνώ ΠΟΤΕ εκείνες τις πρόβες! Ήταν ένα Ωδείο, μέσα στο οποίο είχα την ευγενή Τύχη να μαθητεύσω, να δω και ν΄ακούσω τόσα υπέροχα μουσικά πράγματα, θεωρία-διδακτική-πρακτική τους εφαρμογή. Στοιχεία, που από τότε με συντροφεύουν πάντα και είναι χρυσά σημεία αναφοράς στη μουσική μου πορεία.
Ο Χρύσανθος, Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ, Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ, Ο ΕΡΜΗΝΕΥΤΗΣ, Ο ΜΑΕΣΤΡΟΣ λείπει σήμερα. Και λείπει, δυστυχώς έντονα και κραυγαλέα. ΖΕΙ, όμως, ΚΑΙ ΘΑ ΖΕΙ ΑΙΩΝΙΑ ΣΤΟ ΠΑΝΘΕΟΝ ΤΟΥ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΥ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΥ ΜΟΥΣΙΚΟΥ ΣΤΕΡΕΩΜΑΤΟΣ, ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΚΑΡΔΙΕΣ, ΟΛΩΝ ΟΣΩΝ ΤΟΝ ΓΝΩΡΙΣΑΜΕ, ΟΣΩΝ ΤΟΝ ΑΓΑΠΗΣΑΜΕ,ΟΣΩΝ ΔΙΔΑΧΘΗΚΑΜΕ ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΛΙΡΡΥΤΟ ΣΤΟΜΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΘΑΝΑΤΗ ΦΩΝΗ ΤΟΥ! ΘΑ ΖΕΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΣΤΟ ΣΥΛΛΟΓΙΣΜΟ ΜΑΣ ΚΑΙ ΣΤΑ ΧΕΙΛΗ ΜΑΣ, ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗ ΓΡΑΦΗ ΤΩΝ ΒΙΒΛΙΩΝ ΤΟΥ, ΜΕ ΤΗΝ ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΩΝ ΜΑΘΗΜΑΤΩΝ ΤΟΥ, ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΕΙΡΑΧΤΗ ΚΑΙ ΑΝΕΓΓΙΧΤΗ ΑΠΟ ΤΟ ΧΡΟΝΟ ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΗΡΑΚΛΕΙΑΣ ΜΟΡΦΗΣ ΤΟΥ!
Α Ι Ω Ν Ι Α Τ Ο Υ Η Μ Ν Η Μ Η ! ! !
