"Την ωραιότητα" αργόν - εκτέλεσις Ιακώβου ναυπλιώτου

Αν και δεν είναι της προτίμησής μου να χρησιμοποιώ στο αναλόγιο, κείμενα σε πολύ αναλυτική γραφή, θα κάνω μια εξαίρεση για τον αείμνηστο Ιάκωβο τον "μεγαλοπρεπή".

Τόσα και τόσα κείμενα, σκέφτηκα, έχουν ανεβεί στο φόρουμ (και χρησιμοποιούνται κατά κόρον στα διάφορα αναλόγια) κατ' εκτέλεσιν Στανίτσα, Καραμάνη, Ταλιαδώρου κ.λ.π., ας ανεβεί και κάτι κατά την εκτέλεση του μεγιστάνα των Πατριαρχικών ψαλτών, ας με συγχωρήσουν λοιπόν οι οπαδοί της απλής κλασικής γραφής...:wink:

Επισυνάπτω και τα δύο ηχητικά που χρησιμοποίησα για την απομαγνητοφώνηση. Το πρώτο (από το οποίο έγινε η κυρίως καταγραφή), είναι μαζί με τον Πρίγγο και στο τέλος υπάρχει προφανής συντόμευση και επιτάχυνση του μέλους (κάποιος τους έκανε νόημα ότι τελείωναν τα 3' και 45'' που είχαν στη διάθεσή τους και "αγχώθηκαν ). Το δεύτερο, που είναι σόλο σε μεγάλη ηλικία, έχει (κατά τη γνώμη μου) κάποια ρυθμική αστάθεια, αλλά ενδιαφέρουσα καταληκτική γραμμή (αυτή που κάνει πάνω-κάτω κι ο Πρίγγος) και την συμπεριέλαβα.

Χαραλάμπης

ΥΓ Θερμές ευχαριστίες στον Δημήτρη Ζαγκανά για τις διορθώσεις -παρατηρήσεις του.

Εγραψες πάλι.Και καταγράφεις πάντα....Νασαι καλα...

Ευχαριστώ, αλλά θα ζητήσω τη συγγνώμη σας, γιατί το μεσημέρι το ανέβασα βιαστικά (για να προλάβει αν ήθελε κάποιος να το ψάλει στους τελευταίους χαιρετισμούς) και διέλαθαν κάποια μικρολαθάκια.

Κατεβάστε ξανά το διορθωμένο pdf (ή και το mel οσοι χειρίζονται Μελωδό) και ας το κρατήσουμε για του χρόνου... :wink:

Χαραλάμπης

Στην αρκτική μαρτυρία έχει τεθεί το φθορικό σημείο του Γα. Και καλώς. Αλλά στο κλασικό κείμενο (Μουσική Πανδέκτη, τ. Α', σ. 356) τίθεται μετά της αρκτικής μαρτυρίας του ήχου το φθορικό σημείο του Νη, και στην ανάπτυξη του κειμένου οι κατάλληλες μαρτυρίες (Ο Χρύσανθος, ο Στανίτας, ο Ταλιαδώρος και ο Φαρλέκας δεν θέτουν κανένα φθορικό σημείο, παρά μόνη την αρκτική του Γ' ήχου). Η δε φθορά του Γα (που δηλώνει εναργώς Γ' ήχο) τοποθετείται στο σημείο "βρι", για να επανέλθει λίγο αργότερα στην τριφωνία (σημείο "πά"). Στην συνέχεια παρατηρούμε στο σημείο "τι" πως τίθεται η διατονική του Κε, πρακτική που εφαρμόζεται και στο κείμενο του Χρύσανθου και στου Φαρλέκα (πρόκειται για το κλασικό μάθημα, το οποίο επιγράφεται ως του Χουρμουζίου Χαρτοφύλακος) και στο κείμενο του Στανίτσα...
Καταδεικνύεται με όλα αυτά μία σύγχυση. Θεωρώ πάντως ότι κακώς στο κλασικό κείμενο της Πανδέκτης τίθεται η φθορά του Νη στην αρκτική μαρτυρία (ναι μεν ο Χρύσανθος στο Μέγα Θεωρητικό του γράφει "εις δε την Παπαδικήν και τον νη επί του γα τόνου", αλλά διαβάζουμε στον Ευθυμιάδη πως "στην περίπτωση αυτή είναι απλώς ενδεικτική ότι το μέλος βαίνει κατά το σύστημα της τριφωνίας, αλλά με γνωριστικές γραμμές διάφορες του πλ. Δ', χωρίς, δηλαδή μεταβολή κατά γένος. Προς αποφυγήν λοιπόν παρερμηνείας και συγχύσεως, είναι προτιμώτερο να παραλείπεται το φθορικό σημείο του Νη"!!), και κακώς τίθεται στον Κε η διατονική του Κε. Διότι αφ' ενός ο ήχος είναι Γ' (ως εκ της μελοποιητικής ανάπτυξης των θέσεων), και αφ' ετέρου, είναι περιττή η διατονική του Κε, διότι στον Γ' ήχο (ως ήχος ζωηρός και διασταλτικός και παρορμητικός) κατά την ανάβαση (και ιδιαίτερα στο αργό ειρμολογικό και παπαδικό μέλος) είναι πολύ συνήθης η μεταβολή σε διατονικό γένος από τον Κε: Αλλά πρόκειται για το σύστημα του τροχού (θυμηθείτε την γνωστή θέση "θυσία εσπερινή" από το Αναστασιματάριο). Η διατονική του Κε ακυρώνει τον χαρακτήρα του Ζω, ο οποίος διατελεί στον Γ' εν υφέσει πάντοτε. Άλλωστε το ότι ανήκει στο εναρμόνιο γένος δηλοποιεί και η γενική ύφεση του Ζω, που τίθεται επί του Κε.
Αν σε κάποιο σημείο έγραψα κάτι το οποίο δεν ευσταθεί ή αμφισβητείται, καλό θα ήταν να επισημανθεί ώστε να μην ακυρωθεί ο σκοπός για τον οποίο εγράφη το μήνυμα, που είναι σαφώς η διευκρίνιση του συγκεκριμένου ζητήματος.

Α.

...