tsak77
Χρῆστος Τσακίρογλου
Παρατήρησα ἕνα παράδοξο σὲ κάποιες συλλογὲς κλασικῶν κειμένων, καὶ ἐπιθυμῶ νὰ τὸ μοιραστῶ μαζί σας ὄχι μόνο ὡς τροφὴ γιὰ σκέψη καὶ προβληματισμό, ἀλλὰ κυρίως διότι πρόκειται γιὰ ἕνα μέλος ποὺ διδάσκεται στὶς σχολὲς τῆς ψαλτικῆς.
Στὸ Χερουβικὸ τῆς Πέμπτης τοῦ Πέτρου Λαμπαδαρίου (πλ.Δ) καὶ συγκεκριμένα στὴν ἀρχὴ τῆς λέξεως «Τριάδι», ὑπάρχει μία διαφωνία μεταξὺ τῶν ἐκδόσεων στὸ ποῦ τοποθετοῦν τὴν φθορὰ τοῦ σκληροῦ χρωματικοῦ γένους.
Στὸ Ταμεῖον Ἀνθολογίας Φωκαέως, στὴ μουσικὴ συλλογὴ τοῦ Πρωγάκη καὶ στὸν Μουσικὸ πανδέκτη τῆς «Ζωῆς», ἡ φθορὰ τοποθετεῖται στὸ ὀλίγον ὅπως φαίνεται παρακάτω:
Αὐτὸ ὄμως ἀντιτίθεται στὴν παραλλαγὴ ποὺ ξέρουμε γιὰ τὸ μέλος αὐτὸ ἀπὸ τοὺς δασκάλους μας (τουλάχιστον τοὺς δικούς μου).
Στὶς ἀνθολογίες τῶν Γρηγορίου, Χουρμουζίου κ΄ Κων/νου, στὴ Μουσικὴ Πανδέκτη τῶν Στεφάνου κ΄ Ιωάννου καὶ στὴν Κοκκινογοργούσα ἀνθολογία ἡ φθορὰ βρίσκεται στὴν χαμηλή, ὅπως φαίνεται παρακάτω:
Ἡ ὁποῖα συμφωνεῖ μὲ τὸ πῶς διδάχθηκα τὸ μέλος. Τὸ παράδοξο ὄμως δὲν σταματάει ἐδώ. Σὲ μία πρῶτη ἔκδοση τῆς Συλλογῆς τοῦ Πρωγάκη ποὺ ἔχω σὲ ἔντυπη μορφή, ἡ φθορὰ μετὰ ἀπὸ χειρόγραφη σημείωση προηγούμενου κατόχου της μετετέθει ὡς ἔπεται:
… κάτι ποὺ δὲν φαντάζει ὡστόσο παράλογο παίρνοντας ὑπόψιν ὅτι ἡ ἐν λόγῳ σύνθεση ξεκινάει μὲ οὐσιαστικὰ τὴν ἴδια (σὲ διατονικὸ γένος τότε) φράση:
Ἐκτὸς κὶ ἂν ἡ φράση αὐτὴ συναντάται καὶ στὸ χρωματικὸ γένος...
Στὸ Χερουβικὸ τῆς Πέμπτης τοῦ Πέτρου Λαμπαδαρίου (πλ.Δ) καὶ συγκεκριμένα στὴν ἀρχὴ τῆς λέξεως «Τριάδι», ὑπάρχει μία διαφωνία μεταξὺ τῶν ἐκδόσεων στὸ ποῦ τοποθετοῦν τὴν φθορὰ τοῦ σκληροῦ χρωματικοῦ γένους.
Στὸ Ταμεῖον Ἀνθολογίας Φωκαέως, στὴ μουσικὴ συλλογὴ τοῦ Πρωγάκη καὶ στὸν Μουσικὸ πανδέκτη τῆς «Ζωῆς», ἡ φθορὰ τοποθετεῖται στὸ ὀλίγον ὅπως φαίνεται παρακάτω:
Αὐτὸ ὄμως ἀντιτίθεται στὴν παραλλαγὴ ποὺ ξέρουμε γιὰ τὸ μέλος αὐτὸ ἀπὸ τοὺς δασκάλους μας (τουλάχιστον τοὺς δικούς μου).
Στὶς ἀνθολογίες τῶν Γρηγορίου, Χουρμουζίου κ΄ Κων/νου, στὴ Μουσικὴ Πανδέκτη τῶν Στεφάνου κ΄ Ιωάννου καὶ στὴν Κοκκινογοργούσα ἀνθολογία ἡ φθορὰ βρίσκεται στὴν χαμηλή, ὅπως φαίνεται παρακάτω:
Ἡ ὁποῖα συμφωνεῖ μὲ τὸ πῶς διδάχθηκα τὸ μέλος. Τὸ παράδοξο ὄμως δὲν σταματάει ἐδώ. Σὲ μία πρῶτη ἔκδοση τῆς Συλλογῆς τοῦ Πρωγάκη ποὺ ἔχω σὲ ἔντυπη μορφή, ἡ φθορὰ μετὰ ἀπὸ χειρόγραφη σημείωση προηγούμενου κατόχου της μετετέθει ὡς ἔπεται:
… κάτι ποὺ δὲν φαντάζει ὡστόσο παράλογο παίρνοντας ὑπόψιν ὅτι ἡ ἐν λόγῳ σύνθεση ξεκινάει μὲ οὐσιαστικὰ τὴν ἴδια (σὲ διατονικὸ γένος τότε) φράση:
Ἐκτὸς κὶ ἂν ἡ φράση αὐτὴ συναντάται καὶ στὸ χρωματικὸ γένος...
Last edited: