Γιώργος Μ.
Γιώργος Μπάτζιος
Μου ετέθη η ερώτηση για τη σωστή γραφή της λ. ζωήρ(ρ)υτος και είναι αλήθεια ότι προς στιγμήν δυσκολεύτηκα, καθώς έχουμε συνηθίσει τα σύνθετα με το επίθημα -ρυτος να διπλασιάζουν το ρρ (π.χ. μελίρρυτος, κατάρρυτος, επίρρυτος κ.λπ.).
Όμως στα σύνθετα με β συνθετικό λέξη που αρχίζει από ρ, όταν το φωνήεν πριν από το -ρ- (δηλ. το καταληκτικό φωνήεν του α΄ συνθετικού) είναι μακρό, τότε η λέξη γράφεται με ένα -ρ-: π.χ. εύ-ρωστος (αλλά άρρωστος), αεί-ροος (αλλά επιρροή).
Έτσι έχουμε: χρυσόρρητος, μελίρρυτος, επίρρυτος, πολύρρητος, θεόρρυτος, κατάρρητος αλλά ζωήρυτος και αείρυτος.
ΥΓ Στα εκδεδομένα λειτουργικά κείμενα συναντούμε και τις δύο γραφές (ζωήρυτος -ζωήρρυτος), πράγμα που θα πρέπει να διορθωθεί.
Όμως στα σύνθετα με β συνθετικό λέξη που αρχίζει από ρ, όταν το φωνήεν πριν από το -ρ- (δηλ. το καταληκτικό φωνήεν του α΄ συνθετικού) είναι μακρό, τότε η λέξη γράφεται με ένα -ρ-: π.χ. εύ-ρωστος (αλλά άρρωστος), αεί-ροος (αλλά επιρροή).
Έτσι έχουμε: χρυσόρρητος, μελίρρυτος, επίρρυτος, πολύρρητος, θεόρρυτος, κατάρρητος αλλά ζωήρυτος και αείρυτος.
ΥΓ Στα εκδεδομένα λειτουργικά κείμενα συναντούμε και τις δύο γραφές (ζωήρυτος -ζωήρρυτος), πράγμα που θα πρέπει να διορθωθεί.