Τό μόνο πού ἤθελα νά παρατηρήσω εἶναι ἡ αὐθαίρετη διάταξη:
Ὁ Ἱερεὺς τὴν ΕὐχὴνΑὐτό δέν εἶναι γραμμένο ἔτσι στό Ὡρολόγιον, οὔτε εἰσάγεται αὐτή ἡ «εὐχή» μέ τό συνήθη τρόπο, ὅπως π.χ.:
ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΜΑΝΑΣΣΗ ΒΑΣΙΛΕΩΣ τῆς ΙΟΥΔΑΙΑΣ
Κύριε παντοκράτορ, ὁ Θεὸς τῶν Πατέρων ἡμῶν, τοῦ Ἀβραάμ, καὶ Ἰσαάκ, καὶ Ἰακώβ...
[....Ἐν ὀνόματι Κυρίου, εὐλόγησον, Πάτερ.
Ὁ Ἱερεὺς
Δι' εὐχῶν τῶν ἁγίων Πατέρων ἡμῶν...
Εἶτα τὴν ἑπομένην Εὐχὴν τοῦ Μεγάλου Βασιλείου
Κύριε, Κύριε, ὁ ῥυσάμενος ἡμᾶς...]
Ἡ προσευχή τοῦ «Μανασσῆ» εἶναι ἀπόκρυφο ψευδεπίγραφο κείμενο τοῦ β΄ π.Χ. αἰ. καί δέν ἀνήκει οὔτε ἁρμόζει στόν ἱερέα.
Αὐτό τό ἔχει ἐπισημάνει ὁ μακαριστός στό, Ἰω. Μ. Φουντούλη, Λειτουργική, τεῦχ. Ε΄, Ἀκολουθίαι τοῦ Νυχθημέρου (Σημειώσεις πρός χρῆσιν τῶν φοιτητῶν), Θεσσαλονίκη 1969, σελ. 67, ὅπου διευκρινίζει ὅτι τίθεται ἀντί τρίτου ψαλμοῦ τοῦ β΄ μέρους τοῦ Μ. Ἀποδείπνου (πρβλ. Μανόλης Θεοδωράκης, Συμβολή, τ. 10, σελ. 15).
Πολύ ενδιαφέρον το μήνυμά σας π. Μάξιμε. Και εγώ αυτές τις ημέρες είχα πάρα πολλές απορίες-περιέργιες για το Μ. Απόδειπνο.
Δεν μπορώ να αντιτάξω καμμιά αντίρρηση στο λεγόμενό σας περί της τυπικής διατάξεως της Προσευχής του Μανασσή (τουλάχιστον ως ρουμπρίκας).
Πλήν όμως αυτό που θέλω να τονίσω είναι ότι το εν λόγω κείμενο είναι το ΜΟΝΑΔΙΚΟ απόκρυφο-ψευδεπίγραφο κείμενο της Αγίας Γραφής που έχει προσληφθεί ΑΥΤΟΥΣΙΟ στην λατρεία της Εκκλησίας μας
Συμφωνῶ. Παραλήφθηκε ἀπό τή βίβλο τῆς διδασκαλίας στίς Ἀποστολικές Διαταγές (Β, 22) καί ἀπό ἐκεῖ στό Ὡρολόγιον (Θ.Η.Ε., τ. 8, σ. 547).
Πλήν ὅμως στό προμνημονευθέν ἔργο τοῦ μακαριστοῦ Καθηγητοῦ διευκρινίζεται ὅτι τίθεται ἀντί τρίτου ψαλμοῦ τοῦ β΄ μέρους τοῦ Μ. Ἀποδείπνου καί σαφῶς δέν ἀνήκει στόν ἱερέα. Ὁ δέ ἅγ. Μᾶρκος ὁ Εὐγενικός, ἑρμηνευτής τοῦ Μ. Ἀποδείπνου, χαρακτηρίζει τήν προσευχήν αὐτήν ὡς «μετανοίας τε καί κατανύξεως ἀφορμήν οὖσαν».