Ο όσιος Μάρης (ψάλτης)

Dimitri

Δημήτρης Κουμπαρούλης, Administrator
Staff member
Διαβἀζοντας σήμερα το συναξάριο στο μηναίο είδα οτι εορτάζει ένας άγιος ψάλτης ο Όσιος Μάρης. Για το βίο του βρήκα στο δίκτυο και εδώ και μεταφέρω:

Ο Όσιος Μάρης

Ο άγιος Μάρης, όντας νέος και ζώντας στον κόσμο, ήταν πολύ ωραίος και καλλίφωνος. Με την ωραία του φωνή στόλιζε τις πανηγύρεις των Αγίων, ως καλλιφωνότατος ψάλτης και μύστης της μουσικής. Αγαπούσε τον Θεό και τηρούσε με προθυμία τις εντολές Του, χωρίς ποτέ να παραβιάζει καμιά από αυτές. Διατηρούσε το σώμα του καθαρό και ακηλίδωτο, τον ίδιο και την ψυχή του, αν και εμπορευόταν μέσα σε παγίδες και συναναστρεφόταν κοσμικούς ανθρώπους.
Ο Όσιος, όμως, θέλησε να αρνηθεί τον κόσμο και πήγε σε μια κωμόπολη, η οποία ονομαζόταν Ομήρου. Εκεί έκτισε ένα μικρό κελί και κλείσθηκε μέσα επί τριάντα επτά ολόκληρα χρόνια. Εκεί υπέφερε πολύ στην υγεία του από τη μεγάλη υγρασία που δεχόταν από το παρακείμενο όρος. Παρά ταύτα όμως, δεν ήθελε να αλλάξει αυτό το κελί, αλλά παρέμεινε εκεί μέχρι το τέλος του βίου του.
Ο Όσιος Μάρης αγαπούσε την απλότητα και απεχθανόταν παντελώς τις διάφορες πανουργίες. Αγαπούσε επίσης, την πενία και την ακτημοσύνη. Έτσι, στα ενενήντα χρόνια που έζησε, χρησιμοποιούσε ενδύματα κατασκευασμένα από γιδίσιο μαλλί και την ανάγκη του για τροφή την ικανοποιούσε με ψωμί και λίγο αλάτι. Επειδή δε επί πολλά χρόνια βρισκόταν στον έρημο τόπο, αισθάνθηκε τον πόθο να δει να τελείται η Θεία Λειτουργία. Και η επιθυμία του ικανοποιήθηκε. Συνέβη, τότε που του δημιουργήθηκε αυτός ο πόθος, να τον επισκεφθεί ένας ιερέας, ο οποίος και τέλεσε την Θεία Ιερουργία, αφού χρησιμοποίησε αντί για Αγία Τράπεζα τα χέρια διακόνων. Η καρδιά του Οσίου πληρώθηκε από απερίγραπτη χαρά και αγαλλίαση και ένιωθε ότι έβλεπε τον ίδιο τον ουράνιο θρόνο του Χριστού.
Έτσι, ο Όσιος Μάρης, αφού έζησε θεοφιλώς, κοιμήθηκε με ειρήνη τον 4ο αιώνα μ.Χ.

Εὐχομαι χρόνια πολλά σε όλους τους ιεροψάλτες για τη σημερινή εορτή λοιπόν. Ο Άγιος Μάρης βοήθειά μας.
ΥΓ. Θα ήταν καλό να κάναμε μια λίστα με όλους τους γνωστούς αγίους/ες ιεροψάλτες, υμνογράφους κτλ.
 

domesticus

Lupus non curat numerum ovium
Συμπληρώνω τὸν βίο τοῦ ὁσίου Μάρη μὲ τὴν πρωτότυπη διήγηση ἀπὸ τὸ ἔργο τοὺ Θεοδωρήτου Κύρου, Ἱστορία Φιλόθεος, ἔκδ. P. Canivet, A. Leroy-Molinghen [Sources chretiennes 234], Paris 1977, βίος 20.

ΜΑΡΙΣ
Ὁμήρου κώμη τίς ἐστι παρ᾽ ἡμῖν καλουμένη. Παρὰ ταύτην οἰκίδιον οἰκοδομήσας βραχὺ Μάρις ὁ θεσπέσιος ἑπτὰ καὶ τριάκοντα ἐν αὐτῷ καθειργμένος διετέλεσεν ἔτη. Πολλὴν δὲ ἐκ τοῦ παρακειμένου ὄρους ὑπεδέχετο τὴν νοτίδα· ἐν ὥρᾳ δὲ χειμῶνος καὶ λιβάδας τινὰς ὑδάτων ἀνέβλυζεν. Ὅση δὲ τοῖς σώμασιν ἐντεῦθεν ἐπιγίνεται βλάβη ἴσασι καὶ ἀστοὶ καὶ χωριτικοί· καὶ γὰρ τοῖς ἀγροίκοις δῆλα τὰ παθήματα τὰ ἐντεῦθεν φυόμενα. Ἀλλ᾽ ὅμως οὐδὲ ταῦτα ἔπεισε τὴν ἱερὰν ἐκείνην κεφαλὴν τὸν οἰκίσκον ἀμεῖψαι, ἀλλὰ διέμεινε καρτερῶν ἕως τὸν δρόμον ἐξήνυσεν. Καὶ τὸν πρότερον δὲ βίον μετὰ τῶν τῆς ἀρετῆς διώδευσε πόνων, ὅθεν καὶ τῷ σώματι τὴν ἁγνείαν καὶ τῇ ψυχῇ διετήρησε. Καὶ τοῦτό μοι σαφῶς αὐτὸς κατεμήνυσεν ἄφθορον αὐτῷ διαμεῖναι τὸ σῶμα διδάξας καὶ οἷον ἀπὸ τῆς μητρῴας ἐξεληλύθει μήτρας, καὶ ταῦτα πολλὰς μὲν μαρτύρων πανηγύρεις ἐπιτελέσας ἡνίκα νέος ἐτύγχανεν, εὐφωνίᾳ δὲ καταθέλξας τοὺς δήμους· ψάλλων γὰρ ἐπὶ πλεῖστον διετέλεσε χρόνον, ὥρᾳ τε σώματος λάμπων. Ἀλλ᾽ ὅμως οὔτε τοῦ σώματος τὸ κάλλος οὔτε τῆς φωνῆς ἡ λαμπρότης, οὐχ ἡ τῶν πολλῶν ἐπιμιξία τὸ τῆς ψυχῆς ἐλυμήνατο κάλλος, ἀλλὰ τοῖς καθειργμένοις παραπλησίως βιοτεύων τῆς οἰκείας ἐπεμελεῖτο ψυχῆς· ηὔξησε δὲ τὴν ἀρετὴν τοῖς τῆς καθείρξεως πόνοις. Τούτου πολλάκις τῆς συνουσίας ἀπέλαυσα· ἀποφράττειν γάρ μοι τὴν θύραν ἐκέλευε, καὶ εἰσιόντα δὲ περιεπτύσσετο καὶ μακροὺς περὶ φιλοσοφίας ἐξέτεινε λόγους. Ἁπλότητι δὲ καὶ οὗτος διέλαμπε καὶ τὰ ποικίλα ἤθη παντάπασιν ἐβδελύττετο· τὴν πενίαν δὲ ὑπὲρ τὴν ἄκραν εὐπορίαν ἠγάπησεν. Ἐνενήκοντα δὲ ἔτη βεβιωκὼς τοῖς ἐξ αἰγείων τριχῶν κατεσκευασμένοις ἱματίοις ἐχρῆτο. Ἄρτος δὲ καὶ ἅλες ὀλίγοι τῆς τροφῆς αὐτῷ τὴν χρείαν ἐπλήρουν. Ποθήσας δὲ διὰ χρόνου μακροῦ τὴν πνευματικὴν καὶ μυστικὴν θυσίαν προσφερομένην ἰδεῖν, ᾔτησεν ἐκεῖ γενέσθαι τὴν τοῦ θείου δώρου προσκομιδήν. Ἐγὼ δὲ ἀσμένως ὑπήκουσα καὶ τὰ ἱερὰ σκεύη κομισθῆναι παρεγγυήσας—οὐ πόρρωθεν γὰρ ἦν τὸ χωρίον—καὶ ταῖς τῶν διακόνων χερσὶν ἀντὶ θυσιαστηρίου χρησάμενος τὴν μυστικὴν καὶ θείαν καὶ σωτήριον θυσίαν προσήνεγκα. Ὁ δὲ πάσης ἡδονῆς ἐνεφορεῖτο πνευματικῆς καὶ αὐτὸν ὁρᾶν τὸν οὐρανὸν ὑπελάμβανε καὶ ἔφασκεν οὐδεπώποτε εὐφροσύνης ἀπολελαυκέναι τοσαύτης. Ἐγὼ δὲ θερμῶς λίαν ὑπ᾽ αὐτοῦ φιληθεὶς ἀδικήσειν ᾠήθην εἰ μὴ καὶ τελευτήσαντα εὐφημήσαιμι, ἀδικήσειν δὲ καὶ τοὺς ἄλλους εἰ μὴ τὴν ἀρίστην ταύτην φιλοσοφίαν προθείην εἰς μίμησιν. Καὶ νῦν τοίνυν τῆς παρ᾽ αὐτοῦ τυχεῖν ἐπικουρίας ἀντιβολήσας πέρας ἐπιθήσω τῷ διηγήματι.
 
Top