Ισοκράτημα "Μ" (μαζί)

Dimitri

Δημήτρης Κουμπαρούλης, Administrator
Staff member
Είναι γνωστό σε όλους το "ισοκράτημα" "Μ" που σημαίνει "μαζί" ή "μέλος". Η λογική με την οποία μπαίνει απόσο γνωρίζω είναι "σε σημεία που δεν πάει τίποτα άλλο" ή "επειδή είναι ένα πέρασμα που δεν ξέρουμε τί ήχος είναι" ή κάτι ανάλογο. Ποιά η δική σας εμπειρία σχετικά με το "Μ";

Πώς συμβιβάζεται το "Μ" με τη λογική "αλλάζει το ισοκράτημα όπου αλλάζει και ο ήχος";

Θυμάμαι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα (δεν θυμάμαι πιό βιβλίο) που στην αρχή του Δούλοι Κύριον, στην πρώτη γραμμή που πέφτει η μελωδία στο ΖΩ και επανέρχεται αμέσως στο ΠΑ βάζει "Μ". Αλλάζει εκεί ο ήχος; Ακούγεται παραφωνία αν μείνει το ίσον ΠΑ; Έχω δεί και γραφές που βάζουν ΖΩ περιστασιακά σε εκείνο το σημείο (δεν έχω ακριβή αναφορά όμως και μπορεί η μνήμημου να με απατά). Άλλοι το αφήνουν ΠΑ και περνάει απρόσκοπτα το μέλος.

Ευχαριστώ.
 

Firfiris

Κωστόπουλος Ευθύμιος
Θυμάμαι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα (δεν θυμάμαι πιό βιβλίο) που στην αρχή του Δούλοι Κύριον, στην πρώτη γραμμή που πέφτει η μελωδία στο ΖΩ και επανέρχεται αμέσως στο ΠΑ βάζει "Μ". Αλλάζει εκεί ο ήχος; Ακούγεται παραφωνία αν μείνει το ίσον ΠΑ; Έχω δεί και γραφές που βάζουν ΖΩ περιστασιακά σε εκείνο το σημείο (δεν έχω ακριβή αναφορά όμως και μπορεί η μνήμημου να με απατά). Άλλοι το αφήνουν ΠΑ και περνάει απρόσκοπτα το μέλος.

Ευχαριστώ.

Και δεν αλλάζει ο ήχος φίλε Δημήτρη (δεν "κάθεται" στο ζω) και δεν ακούγεται παράφωνο, ίσα-ίσα κάτι τέτοια ισοκρατήματα αφήνουν ένα όμορφο αίσθημα στο αυτί. Τις γραμμές αυτές θα τις ονόμαζα "περαστικές" ή "διερχόμενες" και δεν αλλάζουν τον ήχο.

Όσο για άλλες περιπτώσεις, πχ δευτέρου ήχου που ξαφνικά το μέλος κάνει πχ Δι-Γα-Βου-Πα-Βου-Γα-Δι όπου παραμένει δεύτερος, βοηθάει ΓΕΝΙΚΟΤΕΡΑ η τήρηση της αντιφωνίας του ίσου, στην περίπτωση στο κάτω Δι.

Άλλη περίπτωση αυτή του πλ α΄ ήχου και συγκεκριμένα νομίζω στο Αναστάσεως ημέρα του Παναγιώτη Χρυσάφου όπου κινούμενο στο τετράχορδο Κε-Πα΄ το μέλος, πέφτει για λίγο στον Βου και επανέρχεται στο ίδιο τετράχορδο. Εκεί βοηθάει αντιφωνία στον κάτω Κε αντί του Κε που λέμε πριν γίνει η "καθοδοάνοδος" αυτή. Ταιριάζει και από άποψη ήχων καθώς η στάση στον Βου αυτή δεικνύει πλάγιο του πρώτου εκ του κάτω Κε.

Αν κάνω λάθος, παρακαλώ διορθώστε με.
 

Bασίλης

Παλαιό Μέλος
Ο καλύτερος στα Μ είναι ο γέροντας...... Η τραγικότητα του Μ...

Προσωπικώς δεν χρησιμοποιώ Μ... Εκτος και αν εναρμονιζουμε το ισοκρατημα οποτε κοπαναμε Μ οπου η εναρμονιση χρειαζεται και λιγη γνωση αρμονιας.... δηλαδη για να αποφυγουμε να το κανουμε ευρωπαικο κοπαναμε Μ....

Γινεται να συζηταμε για μελωδικες γραμμές και να χρησιμοποιούμε Μ;;;;

Μήνυμα τέλος!

Υ.Γ: Συγγνωμη αλλά μολισ συνηδειτοποιησα οτι οι τόνοι πήγαν για υπνο..... με το συμπαθειο αλλά δεν το ξαναγράφω!
 

Bασίλης

Παλαιό Μέλος
Τί εννοείς;

Φαντάζομαι το ερώτημα ειναι ρητορικό αλλα για να χουμε να λέμε γράφω δυο αράδες......

Η μελωδική γραμμή και κάθε μελωδική γραμμή έχει την Ιθάκη της..... δηλαδή κάπου θα καταλήξει, αστε που υπάρχουν και δεσπόζοντες φθόγγοι.... και ΚΑΠΟΥ εκει (αλλά πουθενά ακριβώς μιας και στη καθ ημάς ανατολή "ακριβως" δεν υπάρχει.......) βρίσκεται ο φθόγγος τον οποίο ισοκρατούμε......

η να το ρωτήσω αλλιώς: βλέπουμε για παράδειγμα μια και μόνο θέση στην αρχή των χερουβικών (παρακλητική αν δεν απατωμαι΄);;;; τι κάνουμε;; επείδή το μέλος κατερχεται κάτωθεν της βάσεως σημαίνει οτι δεν ισοκρατούμε τη βαση του ηχου και ακολούθουμε μαζί;;;; μα τοτε χάνουμε το δασος που ειναι και η μεγαλες θέσεις και κοιτάμε τα δέντρα....

δεν κανουμε αρμονία "εδώ" αλλά κοιτάμε την ολότητα της μελωδικής θέσεως΄............
 

ΑΝΔΡΕΑΣ Γ. ΑΓΓΕΛΗΣ

Ανδρέας Αγγελής
Και δεν αλλάζει ο ήχος φίλε Δημήτρη (δεν "κάθεται" στο ζω) και δεν ακούγεται παράφωνο, ίσα-ίσα κάτι τέτοια ισοκρατήματα αφήνουν ένα όμορφο αίσθημα στο αυτί. Τις γραμμές αυτές θα τις ονόμαζα "περαστικές" ή "διερχόμενες" και δεν αλλάζουν τον ήχο.

Και εγώ σύμφωνος είμαι.
Πριν αρκετά χρόνια,έπεσε στα χέρια μου μια κασσέτα με τον π.Δοσίθεο τον Κατουνακιώτη, όπου στα περιεχόμενα της είχε και τον πολύελεο Δούλοι Κύριον.. ήχου πλ.α' - Πέτρου Πελλοπονησίου.

Εψάλλει όλος ο πολυέλεος( όλοι οι στίχοι! ) με μοναδικό ισοκράτημα τον φθόγγο Πα!

Την καλύτερη ''εκτέλεση'' του Μ= Μαζί την συναντάμε στη χορωδία του Γέροντα( Θρ.Στανίτσα).
 
Last edited:
Και εγώ σύμφωνος είμαι.
Πριν αρκετά χρόνια,έπεσε στα χέρια μου μια κασσέτα με τον π.Δοσίθεο τον Κατουνακιώτη, όπου στα περιεχόμενα της είχε και τον πολύελεο Δούλοι Κύριον.. ήχου πλ.α' - Πέτρου Πελλοπονησίου.

Εψάλλει όλος ο πολυέλεος( όλοι οι στίχοι! ) με μοναδικό ισοκράτημα τον φθόγγο Πα!

Την καλύτερη ''εκτέλεση'' του Μ= Μαζί την συναντάμε στη χορωδία του Γέροντα( Θρ.Στανίτσα).
Και μία ηχογράφηση του Στανίτσα όπου ξεκινάει το "Θεοτόκε Παρθένε" και σταματάει όταν οι ισοκράτες κατεβαίνουν και λέει: "Το ισοκράτημα μόνο* στον Πα, και με κλειστό το στόμα".

Δεν είμαι σίγουρος 100% για την λέξη "μόνο".
 
P

PANROUST

Guest
Θα μπορούσαμε να πούμε ότι και εδώ έχει πολλά ''Μ''...
Από τον Κ.Ψάχο ''ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΟΝ'' β'εκδόσεως και προλεγόμενα Ηλίας Ρεδιάδης-Τούμπας Αθήνα 2000
 

Attachments

  • img143.jpg
    img143.jpg
    936.9 KB · Views: 75
T

Tzanakos_B

Guest
Είναι γνωστό σε όλους το "ισοκράτημα" "Μ" που σημαίνει "μαζί" ή "μέλος". Η λογική με την οποία μπαίνει απόσο γνωρίζω είναι "σε σημεία που δεν πάει τίποτα άλλο" ή "επειδή είναι ένα πέρασμα που δεν ξέρουμε τί ήχος είναι" ή κάτι ανάλογο. Ποιά η δική σας εμπειρία σχετικά με το "Μ";

Πώς συμβιβάζεται το "Μ" με τη λογική "αλλάζει το ισοκράτημα όπου αλλάζει και ο ήχος";

Θυμάμαι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα (δεν θυμάμαι πιό βιβλίο) που στην αρχή του Δούλοι Κύριον, στην πρώτη γραμμή που πέφτει η μελωδία στο ΖΩ και επανέρχεται αμέσως στο ΠΑ βάζει "Μ". Αλλάζει εκεί ο ήχος; Ακούγεται παραφωνία αν μείνει το ίσον ΠΑ; Έχω δεί και γραφές που βάζουν ΖΩ περιστασιακά σε εκείνο το σημείο (δεν έχω ακριβή αναφορά όμως και μπορεί η μνήμημου να με απατά). Άλλοι το αφήνουν ΠΑ και περνάει απρόσκοπτα το μέλος.

Ευχαριστώ.

Κυριε Δημητρη. Οι παλαιοι Μελοποιοι δεν ασχοληθηκαν με το ισοκρατημα η` ισον. Γιατι αραγε ?? Οι νεοτεροι μελοποιοι , ασχολουνται οι περισσοτεροι με τα ισοκρατηματα που αλλαζουν στην πορεια του μελους , και αλλοι με σταθερο ισοκρατημα στον δεσποζοντα φθογγο του μελους. Το ''Μ'' που γραφετε και σημαινει Μαζι η` Μελος , πιστευω οτι τιθεται σε θεσεις του μελους που δεν ταιριαζει, κατα τη γνωμη τους , κανενα ισον, προς αποφυγην Παραφωνιας.. Δυστυχως δεν εχουμε ηχογραφησεις των παλαιων Μελοποιων . θα μας διαφωτιζαν πολυ. Ο αειμνηστος Καραμανης ηταν πολυ αυστηρος στο '' Μ '' που στο τελος του μελους ηθελε να ψαλλουν ολοι μαζι και οχι οι ισοκρατες να κατεβαινουν δυο τονους , [ ευρωπα ι κη διφωνια ] . Β. ΤΖΑΝΑΚΟΣ
 
Top