Τσερκέζης Χαράλαμπος
Μέλος
Στη μουσική Παρακλητική του ο π. Κων/νος Παπαγιάννης συμπληρώνει το Δογματικό Θεοτοκίο του μικρού Εσπερινού του Σαββάτου (πλ. δ΄) ως εξής:
Πῶς σε μακαρίσωμεν Θεοτόκε; πῶς δὲ ἀνυμνήσωμεν ὑπερευλογημένη, τὸ ἀκατάληπτον μυστήριον τῆς κυοφορίας σου; Τῶν αἰώνων γὰρ ὁ ποιητής, καὶ τῆς ἡμετέρας δημιουργός φύσεως; τὴν ἰδίαν εἰκόνα οἰκτείρας, καθῆκεν ἑαυτόν, εἰς κένωσιν τὴν ἀνεξιχνίαστον, ὁ ὢν ἐν τοῖς ἀΰλοις κόλποις τοῦ Πατρός, ἐν μήτρᾳ σου ἁγνὴ κατεσκήνωσε, καὶ σάρξ ἀτρέπτως ἐγένετο ἐκ σοῦ, ἀπειρόγαμε, μείνας μὲν, ὅπερ ὑπῆρχε φύσει Θεός, μηδαμῶς δὲ τῆς τοῦ Πατρὸς ἐν Πνεύματι κυβερνητικῆς συγκαθεδρίας ἐκφοιτήσας, ἀληθῶς ὤφθη παιδίον νέον ἐν ἁγίαις ὠλέναις σου, μετὰ ψυχῆς λογικῆς, δεύτερος Ἀδὰμ ὁ Κύριος ἐξ οὐρανοῦ. Διὸ αὐτὸν προσκυνοῦμεν, Θεὸν τέλειον, καὶ ἄνθρωπον τέλειον, τὸν αὐτὸν ἐν ἑκατέρᾳ μορφῇ· ἑκατέρα γὰρ φύσις ἐστὶν ἐν αὐτῷ ἀληθῶς, διπλᾶ δὲ πάντα κηρύττομεν, τὰ φυσικὰ αὐτοῦ ἰδιώματα, κατὰ τὴν διπλόην τῶν οὐσιῶν, δύο σέβοντες τάς ἐνεργείας, καὶ τὰ θελήματα. Ὁμοούσιος γὰρ ὢν τῷ Θεῷ καὶ Πατρί, αὐτεξουσίως θέλει καὶ ἐνεργεῖ ὡς Θεὸς, ὁμοούσιος δὲ ὢν καὶ ἡμῖν, αὐτεξουσίως θέλει καὶ ἐνεργεῖ ὡς ἄνθρωπος. Αὐτὸν ἱκέτευε, σεμνὴ παμμακάριστε, τοῦ σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
Η φράση αυτή απουσιάζει τόσο από την Παρακλητική, όσο και από το Πεντηκοστάριο (μικρός εσπερινός Αγ. Πάντων). Θα μπορούσαμε να μάθουμε σε ποιές πηγές συναντάται, ώστε να υπάρχουν εδώ για όσους τυχόν αμφιβάλλουν για την ορθότητα αυτής της συμπλήρωσης;
Ευχαριστώ.
Υ.Γ. Αν έχει ξεκαθαριστεί το θέμα κάπου αλλού (δεν είχα χρόνο να το ψάξω), παραπέμψτε σχετικά.
Πῶς σε μακαρίσωμεν Θεοτόκε; πῶς δὲ ἀνυμνήσωμεν ὑπερευλογημένη, τὸ ἀκατάληπτον μυστήριον τῆς κυοφορίας σου; Τῶν αἰώνων γὰρ ὁ ποιητής, καὶ τῆς ἡμετέρας δημιουργός φύσεως; τὴν ἰδίαν εἰκόνα οἰκτείρας, καθῆκεν ἑαυτόν, εἰς κένωσιν τὴν ἀνεξιχνίαστον, ὁ ὢν ἐν τοῖς ἀΰλοις κόλποις τοῦ Πατρός, ἐν μήτρᾳ σου ἁγνὴ κατεσκήνωσε, καὶ σάρξ ἀτρέπτως ἐγένετο ἐκ σοῦ, ἀπειρόγαμε, μείνας μὲν, ὅπερ ὑπῆρχε φύσει Θεός, μηδαμῶς δὲ τῆς τοῦ Πατρὸς ἐν Πνεύματι κυβερνητικῆς συγκαθεδρίας ἐκφοιτήσας, ἀληθῶς ὤφθη παιδίον νέον ἐν ἁγίαις ὠλέναις σου, μετὰ ψυχῆς λογικῆς, δεύτερος Ἀδὰμ ὁ Κύριος ἐξ οὐρανοῦ. Διὸ αὐτὸν προσκυνοῦμεν, Θεὸν τέλειον, καὶ ἄνθρωπον τέλειον, τὸν αὐτὸν ἐν ἑκατέρᾳ μορφῇ· ἑκατέρα γὰρ φύσις ἐστὶν ἐν αὐτῷ ἀληθῶς, διπλᾶ δὲ πάντα κηρύττομεν, τὰ φυσικὰ αὐτοῦ ἰδιώματα, κατὰ τὴν διπλόην τῶν οὐσιῶν, δύο σέβοντες τάς ἐνεργείας, καὶ τὰ θελήματα. Ὁμοούσιος γὰρ ὢν τῷ Θεῷ καὶ Πατρί, αὐτεξουσίως θέλει καὶ ἐνεργεῖ ὡς Θεὸς, ὁμοούσιος δὲ ὢν καὶ ἡμῖν, αὐτεξουσίως θέλει καὶ ἐνεργεῖ ὡς ἄνθρωπος. Αὐτὸν ἱκέτευε, σεμνὴ παμμακάριστε, τοῦ σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
Η φράση αυτή απουσιάζει τόσο από την Παρακλητική, όσο και από το Πεντηκοστάριο (μικρός εσπερινός Αγ. Πάντων). Θα μπορούσαμε να μάθουμε σε ποιές πηγές συναντάται, ώστε να υπάρχουν εδώ για όσους τυχόν αμφιβάλλουν για την ορθότητα αυτής της συμπλήρωσης;
Ευχαριστώ.
Υ.Γ. Αν έχει ξεκαθαριστεί το θέμα κάπου αλλού (δεν είχα χρόνο να το ψάξω), παραπέμψτε σχετικά.