Δημήτρης Μαούνης
Παλαιό Μέλος
Εἶναι ὅμως προϊὸν τῆς διανοίας του ἤ ἀνάλυση ἁπλῶς κάποιας σύνθεσης τοῦ Δανιήλ, τοῦ Πέτρου, τοῦ Κωνσταντίνου κλπ.;
Κι ἄν ἐγὼ καλέσω ὡς πραγματογνώομονα κάποιον διδάκτορα βυζαντινῆς μουσικολογίας, ἄς ποῦμε τὸν Γιαννόπουλο ἤ τὸν Ἀρβανίτη και τὸ ἀποδείξουν, τότε τὶ γίνεται;
Βεβαίως, οι αναλύσεις και μόνο δεν δημιουργούν δικαίωμα προστασίας, δεδομένου ότι, όπως είναι προφανές, για να υπάρξει τέτοιο δικαίωμα πρέπει να γίνεται επέμβαση στο πρωτότυπο - προστατευόμενο, έργο και μάλιστα τέτοιας σημασίας και σπουδαιότητος, ώστε να προκύπτει σημαντική ιδιαιτερότητά του, σε σχέση με το αρχικό, από την προσθήκη, ή μεταβολή, ή συμπλήρωση ή διασκευή κ.λπ. του αρχικού έργου.
Οι πληροφορίες που παρέθεσα στην προηγούμενη ανάρτησή μου είναι απλές γενικές θέσεις και κατευθύνσεις για την επίλυση των ζητημάτων, που ανακύπτουν στο νομικό πλαίσιο της προστασίας των δικαιωμάτων της πνευματικής ιδιοκτησίας. Για το θέμα αυτό, σε όλες τις πλευρές και τις εκφάνσεις του, έχουν γραφτεί πάρα πολλά, τόσο από θεωρητικούς, όσο και με τη νομολογία των δικαστηρίων, με βάση τα οποία έχουν δοθεί λύσεις (όπως έχουν προκύψει και διαφωνίες), που καλύπτουν σχεδόν το σύνολο των επί μέρους ειδικότερων περιπτώσεων, που ανακύπτουν και αξιώνουν υπαγωγή στη ρύθμιση.
Και μια επιβαλλόμενη συμπλήρωση στο θέμα της προστασίας και των εκτελέσεων των ψαλλομένων από τους ψάλτες. Όπως είναι ευνόητο, δεν υπάγεται στην προστασία αυτή η ψαλμώδηση, που προκύπτει από μία σύνθεση τρίτου, την οποία ο ψάλτης απλά διαβάζει και εκφέρει με τη φωνή του.
Εδώ πρόκειται για κάποιον ψάλτη, ο οποίος αυτοσχεδιάζει στο αναλόγιο, ψάλλοντας έναν εκκλησιαστικό ύμνο, οπότε και αυτό θεωρείται, αλλά και είναι πράγματι, προϊόν της διανοίας του.