Όταν (2008) άνοιξε αυτό το θέμα ο Νικόλαος (έτυχε να είναι αυτός), τα πράγματα ήταν πολύ διαφορετικά. Υπό την ομπρέλα "Σακελλαρίδης" (πολλές φορές "Σακκελαρίδης" ή και "Σακελαρίδης") έμπαινε ό,τι δή ποτε δεν αποτελούσε βυζαντινότροπο εκκλησιαστικό άκουσμα. Το συνειρμό μάλιστα αυτόν τον έκανα απ' το βίντεο του κ. Τζανάκου που παραθέτει το μουσικό κείμενο του "Δεύτε λάβετε φως" και της παρατήρησης του π. Μαξίμου
τότε για το "Χριστός ανέστη" του μην#1 του παρόντος θέματος:
Ἄς ἀνεβάσουν τό Χριστός ἀνέστη ἀπό τό βιβλίο τοῦ Σακελλαρίδη καί ἄς τό συγκρίνουν μέ τήν ἐν λόγῳ ὀθνεία μελῳδία καί κακοποίηση τοῦ γνωστότατου ὕμνου.
Επίσης θυμήθηκα (και βρήκα) την άλλη παρατήρησή του (η υπογράμμιση δική μου):
Ὅταν χθές ἄνοιξα πρῶτα τό κομμάτι 3, ἐπειδή δέν εἶχα καταλάβει σέ ποιό θά ἦταν ὁ Σακελλαρίδης, θεώρησα ὅτι θά ἦταν αὐτός. Κάτι τέτοιο θά ἦταν.
που φυσικά αναφέρεται στον Ναυπλιώτη (βλ. πάλι μην#1).
και την άλλη:
Ἐκτός ἄν, λόγῳ ἀγνοίας, ὅ,τι τετράφωνο καί κακόηχο ὀνομάζεται "Σακελλαρίδη".
Κι έπειτα επαναλαμβάνω αυτό που είχα πει κι εγώ με την ανάρτηση της ηχογράφησης (πάλι υπογραμμίζω):
Ότι το ύφος θα ήταν αυτό, το περιμέναμε. Για μένα προσωπικά ήταν απλώς η ακουστική επιβεβαίωση και των μαρτυριών αλλά και των οδηγιών του ίδιου του Σακελλαρίδη σε θεωρητικά του κείμενα σχετικά με την εκφορά της φωνής, αλλά όπως είπατε και των αναλελυμένων κομματιών του, διότι, αν φυσικά παραβάλει κάποιος το μουσικό κείμενο απ' το Πεντηκοστάριό του, θα δει ότι εκεί καταγράφει την απλή μελωδία, ενώ στην ηχογράφηση κάνει τα δικά του.
Και πραγματικά έτσι είναι. Απ' όλα όσα είχα και έχω διαβάσει σε όλα τα στάδια της μελέτης μου πάνω στον Σακελλαρίδη, ποτέ δεν φαντάστηκα ή δεν υπέθεσα (όπως και κανείς απ' τους σύγχρονους θιασώτες του που δεν τον άκουσαν) ότι το ύφος του θα ήταν κάτι διαφορετικό απ' αυτό που αποκαλύφθηκε πραγματικά ότι είναι στην ηχογράφηση. Και η απόδειξη είναι η παραπάνω αυθόρμητη δήλωση του π. Μαξίμου το... μακρινό 2008, ότι "κάτι τέτοιο θα ήταν". Αν και αυθόρμητα, δεν το έλεγε τυχαία, κι ας γέλασαν τότε σίγουρα πολλοί.
Εν κατακλείδι, αυτό που ήθελα να γράψω αυτές τις μέρες και συνεχώς δεν προλάβαινα, είναι ότι ο τίτλος της "Πεμπτουσίας" είναι, θα 'λεγα, άστοχος· τι σημαίνει "Ο βυζαντινός Σακελλαρίδης"; Υπάρχει κι άλλος; Σας λέω με απόλυτη βεβαιότητα ότι, όχι, δεν υπάρχει. Και εξηγούμαι (για να μην παρεξηγούμαι, όπερ και εύκολον): δεν υπάρχει από άποψη φωνής, τοποθέτησης, εκφοράς και ύφους. Υπάρχει από την άποψη του ρεπερτορίου. Αλλά έχω καταλήξει, με βάση ενδοκειμενικά (=μουσικά) στοιχεία και μαρτυρίες ότι ακόμα και τα "πολυφωνικά" του, έτσι τα λεγε ο ίδιος ως
ψάλτης που ήταν.