Προσθήκες λέξεων και παραποιήσεις ψαλτικών κειμένων

Έχω αρκετό καιρό να παρακολουθήσω θέματα που αναπτύσσονται στην ιστοσελίδα και το κάνω σήμερα θέλοντας να επισημάνω, ταυτόχρονα, κάποια λάθη από συναδέλφους ιεροψάλτες, όταν αποδίδουν, ψαλτικά και αναγνωστικά, κείμενα της Εκκλησίας μας.
Αρχίζοντας από τις τελικές καταλήξεις των τελευταίων συλλαβών, έχω παρατηρήσει ότι πολλές φορές το τελικό φωνήεν, με το σύμφωνο που προηγείται ή έπεται επαναλαμβάνονται μέχρι να ολοκληρωθεί η μελωδία της συλλαβής. Έτσι, δημιουργείται η αίσθηση ότι έχουμε προσθήκη συλλαβής. Για παράδειγμα.
"Επί των ποταμών Βαβυλώνος ος ος ος..."
Επίσης, σε αργά μέλη έχω παρατηρήσει ότι μερικοί συνάδελφοι προσθέτουν σύμφωνα χωρίς να υπάρχουν στο κείμενο, καταλαμβανόμενοι από ένα ίστρο ενθουσιασμού "αμανατζίδικης" νοοτροπίας. Παράδειγμα.
Το σύμφωνο μ. "Αινεί ει ει ειμ ειμ ται αι αιμ το ο ο ομ ο ο ον κ.λ.π."
Έπειτα, στις αναγνώσεις των απλούστερων κειμένων, όπως είναι η κυριακή προσευχή " Πάτερ ημών..." και το σύμβολο της πίστεώς μας "Πιστεύω..." γίνονται λάθη και παραποιήσεις λέξεων. Και στο σημείο αυτό θα ήθελα να παρατηρήσω ότι και στα παιδάκια όταν δίνουμε την ανάγνωση αυτών των κειμένων θα πρέπει, όταν κάνουν λάθη, να τους τα επισημαίνουμε, ώστε τελικά η ανάγνωσή τους η από στήθους απαγγελία τους να είναι σωστή.
Τέλος, θα πρέπει και μεις όταν πρόκειται να απαγγέλλουμε ένα κείμενο να του ρίχνουμε προηγουμένως μια ματιά, έτσι ώστε οι παρακολουθούντες φιλακόλουθοι χριστιανοί να κατανοούν, όσο το δυνατόν καλύτερα, τα νοήματα των ανεπανάληπτων λειτουργικών κειμένων της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας.
Καλή και ευλογημένη Μεγάλη Τεσσαρακοστή σε όλους και καλή δύναμη στο Θεάρεστο έργο μας.
 

ΠΛΗΘΩΝ ΜΒ

Παλαιόν Μέλος
Κύριε Θαλασσινέ,
θίγετε ένα θέμα, που έχει περάσει από σαράντα - θαλασσινά και όχι μόνο - κύματα και κινδυνεύει να το πάρει το ποτάμι : το θέμα των αρχαίων Ελληνικών και της εκμάθησής τους απ' τα νέα παιδιά. Και τούτο διότι τα Αρχαία - θέλοντας και μη - μας συνδέουν με τα κείμενα της θρησκείας μας. Αυτή η σύνδεση, είναι κι ένας απ' τους κύριους λόγους, που πολεμήθηκε η εκμάθησής τους, απ' τους επί γης εξουσιαστές μας. Μα αν θεωρήσουμε αυτόν τον πόλεμο, ΥΒΡΙΝ κατά του Θείου Πνεύματος - πράγμα διόλου απίθανο - καταλαβαίνουμε τα τωρινά χάλια μας, εν σχέσει με τους "αγράμματους" προγόνους μας.... Που ειρήσθω, διάβαζαν σωστώτερα από μας, παρόλο που δεν καταλάβαιναν το νόημα. Γιατί είχαν ζέση και πίστη. Καλό βράδυ, και μπράβο για τις παρατηρήσεις σας.
 
Top