PavlosKouris
Pavlos Papadopaidi
Τὸ κουτσούρεμα εἶναι ἀπαραίτητο λόγω τῆς εἰσαγωγῆς τοῦ ἐπαχθοῦς μοναστηριακοῦ τυπικοῦ στὴν ένοριακὴ ζωὴ τοῦ κόσμου.
Τὸ μοναστηριακὸ τυπικὸ γεννήθηκε σὲ ἄλλες συνθῆκες καὶ καλεῖται νὰ ἐξυπηρετήσει σκοποὺς καὶ στόχους διαφορετικοὺς ἀπὸ τὸν κόσμο μὲ τὶς ἐκ διαμέτρου διαφορετικὲς μέριμνες καὶ χρονικὰ περιθώρια.
Ὅσο ἡ διοικοῦσα Ἐκκλησία ἀδυνατεῖ νὰ ἀποτάξει τὸ μοναστηριακὸ στοιχεῖο ἀπὸ τὴν ἑνοριακὴ λατρεία μέσω τῆς ἀναθεώρησης τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ μας τυπικοῦ καὶ ἐξ αἰτίας τῆς ἐπιρροῆς σκληροπυρηνικῶν στοιχεῖων στο ἐσωτερικό της, τὸ κατὰ βούλησιν «κουτσούρεμα» θὰ ἀποτελεῖ τὴν μόνη ἀντίδραση καλῶς ἤ κακῶς στὴν σημερινὴ ἐμβαλωματικὴ κατάσταση τῆς ἑνοριακῆς ἐκκλ. λατρείας.
Νὰ δοῦμε πότε ἐπὶ τέλους θὰ ἐνσκήψει μὲ σοβαρότητα ἡ διοικοῦσα Ἐκκλησία στὴν ἔρευνα καὶ κατάρτιση καὶ ἀναβίωση ἑνὸς πραγματικὰ ἑνοριακοῦ Τυπικοῦ βάσει τῶν στοιχείων τῆς παράδοσης πρὸ τοῦ 1453. Βέβαια τὸ βλέπω ἐξαιρετικὰ δύσκολο λόγω τῆς ὑπέρμετρης διαπλοκῆς τοῦ μοναστηριακοῦ στοιχείου σε ὅλο τὸν μηχανισμὸ της. Ἡ ἐγγενὴς συντηρητικότητά του -ποὺ ἀλλοῦ εἶναι ὠφέλιμη- ἀποτελεῖ βασικὴ τροχοπέδη σὲ κάθε προσπάθεια ἀναβίωσης καὶ ἐξέλιξης ἑνὸς διαφορετικοῦ πόλου στὴν λατρευτικὴ μας ζωὴ προερχόμενου ἀπὸ μιὰ ἐποχὴ ὅπου τὰ μοναστήρια δὲν ἦταν κυρίαρχα καὶ δεσποτικὰ σὲ ὅλο τὸ μῆκος καὶ πλάτος τοῦ σώματος τῆς Ἐκκλησίας.
Μέχρι τότε οἱ ποιμένες τοῦ κόσμου καὶ οἱ ψάλτες θὰ ψάλλουν τροπάρια ἐπὶ τροπαρίων πολλαπλῶν κανόνων στὰ ... ντουβάρια, ὁ δὲ ὄρθρος θὰ συνεχίσει νὰ ἀποτελεῖ συρραφὴ διαφόρων πραγμάτων ἀσύνδετων μεταξύ τους καὶ οἱ περισσότεροι πιστοὶ θὰ πηγαίνουν στὸ ναὸ λίγο πρὶν τὴν τέλεση ἤ στὴν ἀρχὴ τῆς Θ. Λειτουργίας. Καὶ πολὺ καλὰ κάνουν, τὸ κριτήριό τοῦ κόσμου εἶναι ἄριστο, ἄσχετα ἄν ἡ Ἐκκλησία ἐπιμένει νὰ στρουθακαμηλίζει καὶ νὰ ὀμφαλοσκοπεῖ.
Αὐτά ἀπὸ ἕναν ἀγανακτισμένο ψάλτη καὶ πατέρα.
ΥΓ. Για ρωτῆστε συναδέλφους ψάλτες ὅταν δὲν ἔχουν ἀναλόγιο νὰ ἐξυπηρετήσουν καὶ δὲν σκοπεύουν νὰ ἀνεβοῦν στὸ ἀναλόγιο, τὶ ὥρα πηγαίνουν στην ἐκκλησία ...
Από τις λίγες (αλλά καλές κ "βαριές") φορές που συμφωνώ
με τον "κοσμικό" Λύκο.
Νομίζω ότι η αναβίωση του μοναστηριακού τυπικού
(ας ελπίσουμε να μην είναι μόδα των τελευταίων ετών)
γίνεται πολλές φορές λανθασμένα (ημιμάθεια στα της
Λειτουργικής-Τυπικού).
Στο προκείμενο: σε συννενόηση με τον ιερέα κάνεις
"θαύματα" κ τις περισσότερες φορές δεν χρειάζεται
να παραλείψεις τπτ. Απλά, σύντομα κ σε κλιτόν μέλος
(παραδοσιακά :wink κ όμορφα-ομαλά επιτυγχάνεις
την συντόμευση έως κ μισή ώρα.
Για την επιμήκυνση: ουουουου άπειροι τρόποι.
Εκεί νομίζω δεν χρειάζεται κανείς βοήθεια.